ตอนที่ 2 กัดไม่ปล่อย

EP 02

07:30 AM.

ร่างผอมเพรียวในชุดนักศึกษารัดรูป เดินนวยนาดลงจากบรรไดชั้นสองของบ้าน ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง พร้อมกับกระเป๋าแบรนด์เนมใบโปรด เอิงเอยมองสองพ่อลูกที่นั้งทานข้าวเช้าอยู่ด้วยหางตา ก่อนที่เธอจะเดินผ่านอย่างไร้เยื่อใย

"พี่เอยไม่ทานข้าวเช้าก่อนหรอคะ" ชมพู ในชุดเด็กนักเรียนมัธยมปลายเอ่ยทักด้วยนํ้าเสียงสดใส แต่เธอกลับเหยียดยิ้มส่งไปให้ชมพูหนึ่งที

"เชิญชมพูตามสบายเถอะจ้ะ พี่ต้องไปเรียน"

"เดี๋ยวก่อนนะคะ พี่เอยจะไปเรียนยังไงกันในเมื่อคุณพ่อบอกน้องว่า คุณพ่อยึดทุกอย่างของพี่เอยหมดแล้ว" คำพูดของชมพูทำให้เธอหันกลับไปสบตากับอังเดรอย่างไม่เข้าใจ อังเดรไม่ได้สนใจเธอเลยซักนิดเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่ทำกับเธอขนาดนี้

"ต้องขนาดนี้เลยหรอคะ? ถึงกับยึดทุกอย่างเลยหรอ"

"ผู้หญิงที่เอาแต่เที่ยววันๆ ไม่ทำอะไรเลยแบบแกก็สมควรโดนแบบนี้แหละ"

"ถ้าอย่างงั้นคุณพ่อไม่ไล่เอยออกจากบ้านไปเลยล่ะคะ เอยถามจริงๆเถอะคุณพ่อเคยเห็นเอยเป็นลูกบ้างไหม!?"

"ยัยเอย! แกอย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ" อังเดรวางช้อนลงที่จานอย่างแรง ทำให้คนรับใช้ทุกคนต่างตกใจไปตามๆกัน ทุกคนรู้ฤทธิ์ยามเจ้านายโกรธเป็นอย่างดี

"...ถ้าคุณพ่อพอใจ ก็เอาเลยค่ะ อยากทำอะไรก็เชิญเอยมันก็แค่ลูกนอกสายตาของคุณพ่ออยู่แล้วนิ" เธอเบือนหน้าหลบสายตาเย้นหยันของชมพู ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ก่อนที่เรียวขาคู่สวยจะก้าวฉับๆเดินออกมายังถนนหน้าบ้านเพื่อโบกแท็กซี่ไปเรียน

"คุณพ่อคะ ถ้าชมเล่าอะไรให้คุณพ่อฟัง คุณพ่อจะโกรธพี่เอยมากกว่าเดิมรึป้าวคะ" เมื่อลับหลังผู้เป็นพี่สาวชมพูก็ตีหน้าใสซื่อต่อ เธอค่อยๆพูดกับอังเดรด้วยนํ้าเสียงอ่อนหวาน

"ชมไปเห็นอะไรมาอีกล่ะ" อังเดรพยายามสงบสติอารมณ์แล้วสนใจบทสนทนาตรงหน้าแทน

"คือ...วันก่อนชมเลิกเรียนพิเศษมาช่วงสองทุ่ม แล้วชมเห็นพี่เอยขับรถเข้าม่านรูดเข้าไปกับผู้ชาย.."

"...." ยิ่งได้ฟังชมพูพูดอังเดรก็ยิ่งโกรธ ร่างหนาหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วกระชับเสื้อสูดไปหนึ่งทีระงับอารมณ์โมโห "ชมพูรีบไปเรียนเถอะ อย่าทำนิสัยแย่ๆเหมือนยัยเอยก็พอ" พูดจบเขาก็เดินออกไปยังโรงจอดรถที่มีคนขับรถรอต้อนรับอยู่แล้ว..

@มหาลัย

ทันทีที่แท็กซี่จอดยังหน้ามหาลัย มือเรียวก็หยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมานับเงินสดที่เหลืออยู่ไม่ถึงพันจ่ายค่ารถไป ก่อนที่ร่างบางจะตวัดเปิดประตูลงเธอเดินนวยนาดมาหามะนาวที่ยืนกอดอกรออยู่

"ทำไมวันนี้ได้มาแท็กซี่?" พอมาถึงเธอก็ยิงคำถามใส่หน้าเพื่อนสาวทันที

"ขี้เกียจขับรถ" เธอเลือกที่จะโกหก เพราะอะไรที่มันแย่ๆเธอไม่อยากให้คนอื่นรับรู้ อีกอย่างเอิงเอยเป็นผู้หญิงที่ขี้เกรงใจแม้แต่เพื่อนสนิทเธอก็ไม่กล้าขอความช่วยเหลือชอบยืนด้วยลำแข่งตัวเองมากกว่า

"เออๆ ตอนนี้มึงรีบไปหาพี่ฉัตรก่อนเถอะ กูคงต้องยืนรออีพลอยต่อไป" ฉัตรคือรุ่นพี่ปีสี่คอยป้อนงานมาเสนอให้เอิงเอยเป็นประจำเกี่ยวกับงานโปรโมตมหาลัย ส่วนพลอยคือเพื่อนสนิทอีกคนในแก๊งที่พึ่งกลับมาจากเที่ยวต่างประเทศ

'กรี๊ดดดดดดด...' ในขณะที่ทั้งสองกำลังยืนคุยกันเสียงกรี๊ดจากสาวๆที่มาจากบริเวณโรงจอดรถก็ดึงความสนใจให้พวกเธอหันไปมองพร้อมกับคนอื่นที่รีบเดินเข้าไปดูแล้วก็ต่างกรี๊ดออกมาสมทบกัน..

"เขากรี๊ดอะไรกัน?" เอิงเอยชักสีหน้างุนงงพร้อมกับกอดอกมองอย่างไม่เข้าใจ

"นี้มึงไม่รู้หรอว่ามีคนดังย้ายมาเรียนที่คณะเรา"

"ใคร?"

"มึงรอดูเองก็แล้วกัน กูได้ยินมาว่าย้ายมาทั้งแก๊งสาวๆคณะเราคงกระฉุ่มกระฉวยหน้าดู รวมถึงกูด้วยคนนึง อย่าให้กูรู้แล้วกันว่ามึงปาดหน้าก่อน"

"ก็ไม่แน่ถ้ารวย" เอิงเอยพูดขำๆใส่เพื่อนสาว ตอนนี้เธอไม่มีกระจิตกระใจออกรายหรอก เพราะต้องหาหนทางหาเงินเอาชีวิตตัวเองให้รอด

"ค่ะ อีดอกกก"

"...." เธอไม่สนใจหันหลังให้เพื่อนสาวแล้วเดินมายังตึกสูงที่หรูที่สุดในมหาลัยสำหรับถ่ายงานของมหาลัยโดยเฉพาะและส่วนมากจะเป็นเด็กนิเทศที่มีโอกาสได้มาเหยียบที่นี้ และเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเพราะความสามารถและรูปร่างหน้าตาล้วนๆ

"ไม่มาพรุ่งนี้เลยละจ้ะ แม่สาวฮอต" ฉัตรสุดาสาวประเภทสองจีบปากจีบคอพูด ในขณะที่หล่อนกำลังจัดเสื้อผ้าแนวเซ็กซี่ตรีมชุดว่ายนํ้าอยู่ในห้องแต่งตัว พร้อมกับช่างแต่งหน้าช่างทำผมที่เป็นนักศึกษาในคณะ รวมถึงนางแบบนายแบบปีสี่คนอื่นๆ

"แล้วนี้เอยต้องถ่ายเซตเดี่ยวหรือเซตคู่คะ" เอิงเอยหย่อนก้นนั้งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกพร้อมกับวางกระเป๋าสะพายไว้ งานถ่ายแบบนี้เป็นไฮไลท์ของคณะนิเทศในงานจัดบูธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศ โดยจะถ่ายแบบทุกมุมสวยๆของคณะเพื่อให้คนที่สนใจเข้าชมและรับผลงานไปพิจารณาในการเรียนต่อ ถือการเป็นการโปรโมทมหาลัยและตัวของนางแบบนายแบบเอง

"ตอนแรกเซตเดี่ยวค่ะ แต่ตอนนี้หล่อนต้องถ่ายเซตคู่ โอ๊ยนี้ คิดแล้วก็ฟินแทนเลยอยากจะเอาตัวเองไปถ่ายแทน"

"เดี๋ยวนะคะเอยไม่เข้าใจ?"

"ไม่ต้องไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น นี้ชุดไปเปลี่ยนได้แล้ว เดี๋ยวถ้าเอยได้เจอเขารับรองเซอไพร์~" คำพูดของฉัตรทำให้เธอนึกถึงไลน์ที่เพลิงส่งมาเมื่อคืน เซอไพร์งั้นหรอ..

"พี่ฉัตรคะ เอยขอถ่ายเดี่ยวเหมือนเดิมได้ไหม" ถึงยังไงมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เธอคิด แต่คนอย่างเพลิงเขาทำได้ทุกอย่างเธอต้องหลีกเลี่ยงให้ได้มากที่สุด

"ไม่ได้ค่ะหนู เขายอมถ่ายให้เราก็ถือว่าเซอไพร์สุดๆ แล้วเขายังยํ้ามาอีกว่าต้องถ่ายเซตคู่กับน้องเอยเท่านั้น"

"ตะ.."

"ห้ามปฏิเสธค่ะน้องเอย" ฉัตรยื่นนิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นทำให้เธอปัดออกแล้วหยิบชุดเข้าไปเปลี่ยนในห้องลองชุดอย่างหมดทางเลือก ก่อนจะเดินออกมาในเวลาไม่กี่นาที

"พี่ฉัตรคะ ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่นายคนนั้นจะมาซักที" หญิงสาวบ่นออกมาด้วยนํ้าเสียงหงุดหงิดเมื่อทุกอย่างพร้อมถ่ายแล้วแต่นายแบบยังไม่เสด็จโผล่หัวออกมาซักที ตอนนี้ทุกคนกำลังเตรียมตัวถ่ายกันที่ริมสระนํ้าพร้อมฉากหลัง

"เอาหน่า น้องเขาพึ่งย้ายมาเรียนที่นี้วันแรกให้เวลาเขาหน่อย"

"นายแบบมาแล้ว น้องเอยพร้อมแล้วใช่ไหมครับ?" ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันเสียงของช่างภาพก็พูดแทรกขึ้น นั้นทำให้ทุกสายตามองไปยังประตูทางเข้าปรากฏร่างกำยำที่อยู่ในชุดคลุมปกปิดร่างกายอยู่ ร่างกายเธอร้อนวูบวาบขึ้นมาทันใดเมื่อสบตาเข้ากับดวงตาคมกริบคู่นั้นพอดิบพอดี..

"พะ...พร้อมค่ะ" ถึงจะเกิดความงุนงงมากขนาดไหน เธอก็ต้องจำใจเดินไปยืนหน้าฉาก ไม่นานร่างหนาก็เดินตามเธอไปยืนอยู่ข้างๆกัน ทำให้เอิงเอยเกิดอาการประหม่าแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"ดีใจจนตัวสั่นเลยหรอ?"

.

.

.

นายคนนี้มันกัดไม่ปล่อยจริงๆ55555555555555555555

Next..

"แต่โบราณเขาบอก ว่าเกลียดอะไรมักได้อย่างงั้น ระวังซักวันจะได้ฉันเป็นผัวไปตลอดชีวิตนะ.."