ตอนที่ 19 ได้แค่รัก

EP 19

"ฉันก็เกลียดเอิงเอยที่อยู่ในร่างฉันตอนนี้เหมือนกัน.." หยาดนํ้าสีใสไหลอาบพวงแก้มลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า...เดรคมองเธอด้วยแววตาเจ็บปวด...ทุกครั้งที่เห็นผู้หญิงตรงหน้าร้องให้ในใจมันก็เจ็บไม่ต่างจากเธอ...เหมือนคำที่ใครๆเขาพูดกันเวลาคนที่เรารักเจ็บปวดเราเองก็จะพลอยไม่มีความสุขไปด้วย...จนมาถึงตอนนี้เขายอมรับสนิทใจว่าตัวเองรู้สึกดีกับเอิงเอยมาก...มากซะจนไม่คิดว่าจะรักใครได้อีกแล้ว...

หมับ ! มือหนาผลักท้ายทอยเธอเข้ามาซบไหล่....พร้อมกับโอบกอดด้วยความถนุถนอม...เดรคค่อยๆลูบแผ่นหลังบางปลอบใจเธอเบาๆตอนนี้มันก็เจ็บไม่ต่างจากเธอเลยซักนิด...เขาไม่อยากเห็นเอิงเอยเป็นแบบนี้

"ฮึก..." คนตัวเล็กในอ้อมกอดสะอึกสะอื้นตัวโยน...ใครไม่อยู่ในสภาพเหมือนเธอตอนนี้คงไม่เข้าใจ..

"....เรื่องทั้งหมดมันเป็นฝีมือนายนั้นใช่ไหม?"

"...." เอิงเอยหยุดชะงัก...เมื่อเดรคพูดขึ้นมาดื้อๆและมันก็ดันเป็นเรื่องจริงถ้ายอมบอกไปว่าเป็นฝีมือของเพลิง...คนฉลาดแบบเขาคงเดาเรื่องออกได้ไม่ยาก..

"ที่เธอเคยบอกว่านายนั้นต้องการเอาคืนเรื่องราวในอดีต...คงจะเป็นเรื่องนี้"

"เดรค..." ใบหน้าเปื้อนคราบนํ้าตาผละออกแล้วเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มเบาๆ...

"เธอเคยท้องกับมันและทำแท้ง..?" ถึงแม้การได้รับรู้ความจริงมันจะเจ็บปวดซักเท่าไหร่...แต่เดรคก็เลือกที่จะถามความจริง....เขายอมรับได้ทุกอย่างแม้ว่าคนตรงหน้าจะผ่านอะไรมาบ้าง...

"อื้อ..."

"....." ใบหน้าเรียบนิ่งเจื่อนลงเล็กน้อย...ชายหนุ่มเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมกับถอนลมหายใจหนักๆ...

"....เพราะแบบนี้ไง...ฉันเลยไม่อยากให้นายอยู่ไกล้ฉันมากเกินไป...ฉันมันน่ารังเกียจ"

"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าเธอหน้ารังเกียจ.."

"นายรับได้หรอ..?"

"เรื่องนี้ฉันเคยบอกเธอแล้วนะ" เดรคเคยบอกกับเอิงเอยมาตลอดว่าแม้เธอจะผ่านอะไรในอดีตมาบ้าง...เขาก็ไม่เคยรังเกียจและสนใจในปัจจุบันมากกว่า

"เดรค..." เอิงเอยอํ้าอึ้งเมื่อเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่ม...เธออยากถามอะไรบางอย่างที่ค้างคาใจออกไปก่อนที่อะไรมันจะแย่ไปกว่านี้..ถ้าคิดตรงกันก็ถือว่าโชคดีไป....

"หื้ม?"

"ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม.."

"เอาสิ.."

"นะ...นายรู้สึกยังกับฉัน?"

"...." เธอตัดสินใจถามออกไปเพื่อความมั่นใจอีกครั้งเพราะการแสดงของเขาเป็นใครก็ต้องคิดกันทั้งนั้น...

"ขอร้อง...นายบอกความจริงเถอะนะ"

"อืม..."

"...."

"ฉันชอบเธอ.." คำตอบของเดรคทำให้เธอมั่นใจว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันถูกต้อง...พอตอบคำถามเธอเสร็จเดรคก็ปล่อยร่างเล็กและหันหลังให้ทันที...มือหนายกขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆกลัวความผิดหวังเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาสารภาพรัก...

"นายรู้ใช่ไหม...ว่าฉันคิดยังไงกับนาย" ใช่...เดรครู้ว่าเอิงเอยคิดแค่เพื่อน...แต่ในเมื่อเธอยังไม่ได้ชอบใครเขาก็มีโอกาสจะพัฒนาความสัมพันธ์ไม่ใช่หรอ..

"อืม.." ตอบทั้งๆที่ยังยืนหันหลังอยู่แบบนั้น...

"ขอโทษนะเดรค...นายดีทุกอย่างเลยนะแต่ฉันไม่อยากมีใครอีกแล้ว..." นํ้าเสียงสั่นเครือเอ่ยบอก...นี้คงเป็นครั้งแรกที่โดนผู้หญิงปฏิเสธ..

"...."

"นายจะโกรธ...จะเกลียดฉันเหมือนคนอื่นๆก็ได้..ที่ต้องพูดแบบนี้ในวันที่นายอยู่ข้างๆฉันตลอด...ฉันไม่อยากให้นายเจ็บและผิดหวังไปมากกว่านี้.." ใบหน้าหวานก้มหงุดที่ยื่นมือไปแตะที่บ่าไหล่ของเดรคเบาๆ...คนที่โดนปฏิเสธมาหมาดๆขอบตาเริ่มร้อนผ่าวแต่ชายหนุ่มก็พยายามกลั้นมันเอาไว้...ถ่าคิดในมุมมองของเอิงเอยที่ผ่านอะไรแย่ๆมาทั้งชีวิตจนไม่อยากให้ใครต้องมาลำบากเพราะตัวเองเขาก็เข้าใจและพร้อมจะเคารพสิทธิ์ของเธอ....ถึงมันจะเจ็บราวจะขาดใจก็ตาม...

"ขอบคุณอีกครั้งนะเดรค...ที่นายเป็นเพื่อนที่ดีของฉันมาตลอด...ฉันอยากรู้สึกกับนายแต่มันก็ไม่สามารถบังคับใจตัวเองได้เลย..."

"....ฉันเข้าใจ" นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยตอบกลับไป...เขามีความรู้สึกแต่เลือกที่จะไม่แสดงออกมาเท่านั้นแหละ...

พรึบ...! ร่างหนาเข้าสวมกอดเธออีกครั้งพร้อมกับเกยคางบนไหล่...

"ฉันเข้าใจเธอทุกอย่าง..."

"...." มือบางยกขึ้นลูบแผ่นหลังกว้างเบาๆ...เธอพรํ่าเพ้อขอโทษเดรคในใจเป็นล้านรอบ...ทำแบบนี้มันดีกว่าปล่อยให้เดรครู้สึกมากกว่าเดิมเธอไม่อยากเป็นคนโลเลและให้ความหวังใคร..

"แต่ขออย่างเดียวได้มั้ย...ถ้าเธอรู้สึกกับฉันไม่ได้...ขอให้ฉันได้เป็นเพื่อนกับเธอต่อไปได้มั้ยเอิงเอย.." เป็นเพื่อนกันอย่างน้อยๆก็ดีกว่าไม่ได้เป็นอะไร...

เดรคอยากอยู่ข้างๆคอยปกป้องเธอตลอด...คำว่ารักสำหรับชายหนุ่มไม่ได้แปลว่าต้องได้ครอบครองทั้งหัวใจและร่างกาย...แต่มันคือการเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข...คอยสนับสนุนซับพอร์ตเขาในทุกๆเรื่องแค่นั้นมันก็คือความสุขของเขาแล้ว...แม้บางครั้งมันอาจจะถึงจุดที่ต้องเจ็บเจียนตายก็ตาม...

อย่างน้อยๆเขาก็ได้รัก...

"นายไม่เกลียดฉันหรอ.."

"...อยากเกลียดนะ...แต่มันรักมากกว่า" ในเมื่อมีโอกาสบอกรักเดรคก็พรํ่าบอกเธออยู่ตลอดก่อนจะหมดสิทธิ์พูดคำนี้...เขาอยากอยู่กับเอิงเอยโดยที่ไม่ทำให้เธออึดอัดหรือลำบากใจเพิ่มขึ้น..

"...."

"นะเอย...ฉันสัญญาจะไม่ลํ้าเส้นคำว่าเพื่อน...ขอแค่เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่"

"...." ที่จริงมันก็ลำบากใจ...แต่เธอก็เลือกที่จะเป็นเพื่อนกับเดรคต่อเพราะยิ่งปฏิเสธแม้กระทั้งสิทธิ์ความเป็นเพื่อนคนตรงหน้าก็ยิ่งจะเสียใจมากกว่าเดิม...ในเมื่อเจ้าตัวเขารับปากเองว่าจะไม่ลํ้าเส้นเธอก็พร้อมจะเป็นเพื่อนกับเขา...จบแบบนี้ดีกว่าจบแบบต่างฝ่ายต่างเลิกแล้วต่อกัน...เอิงเอยรู้ดีว่ายังไงบางครั้งเดรคก็ต้องแอบรู้สึกบ้างแต่มันก็คือความสุขเล็กๆน้อยๆของเขา...แค่ได้รักเธอบางทีอาจจะเป็นเรื่องเดียวที่เธอพอจะทำให้เดรคมีความสุขได้บ้าง...เพราะตัวเธอเองก็ชัดเจนไปแล้วเป็นอันว่าทั้งสองฝ่ายเข้าใจตรงกันและเคารพความคิดของกันและกันเธอก็ได้แต่ภาวนาในใจว่าขอให้มีคนที่เข้ามาทำให้เดรคใจสั่นได้มากกว่าเธอในซักวัน....

"อื้ออ..."

.

.

.

แค่ได้รักแต่ไม่ได้ครอบครองบางคนเขาก็มีความสุขแล้ว