EP.3

“เซรา” ชายชราเจ้าสำนักหรือเจ้าของค่ายฝึกเดินถือไม้เท้าเข้ามาทำให้ทุกคนแยกย้ายเหลือเพียงเจ้าของชื่อ

[เซรา เทโนโลบี้

เกิด สามเดือนสิบเอ็ด

อายุ ยี่สิบสี่ กรุ๊ปเลือด เอบี]

“คุณปู่” เหมยลี่เดินเข้ามาหยุดอยู่ด้านข้างช่วยประคองชายชราผู้เป็นญาติแท้ๆ

“ทุกคนชอบใจ อย่าดุเลยค่ะเจ้าสำนัก” เซราตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“มีทางการออกกำสั่งให้หลานกับเซรา ช่วยเขาตามหาคริสตัล”

“คริสตัล” สองสาวประสานเสียงพร้อมมองหน้ากันงุนงง

“ใครคะคุณปู่” เหมยลี่ถามกลับพร้อมเหลือบมองชายชราหลีกทางให้เจอนายทหาร วิคเตอร์ก้าวเข้ามาแนะนำตัวพร้อมยื่นมือ

“ผมวิคเตอร์กับลูกทีม โอเวอร์ วิวและไครส์ ฝากคุณทั้งสองช่วยชี้แนะด้วย”

“ถึงเวลาแล้วสินะ เช่นกันค่ะ ฉันเหมยลี่ ยินดีช่วยอย่างเต็มใจ” เธอรับจับมือกับวิคเตอร์ก่อนเหล่มองเซราพยักหน้ารับเข้าใจเหตุการณ์

“ภารกิจเริ่มขึ้นแล้ว” ชายชราเอ่ยแผ่วเบามองทั้งสองฝ่ายปรับตัวเข้าหากัน

ช่วงสายองค์การนาซ่าเตรียมงานใหญ่จัดนักอวกาศขึ้นยานลำใหม่ กัปตันสาวผมสั้นประบ่าเตรียมชุดสำรวจให้ผู้โชคดีสองคน เธอมองลูกทีมเตรียมร้อมรวมตัวถ่ายภาพออกสื่อโครมใหญ่ก่อนเดินไปทำความคุ้นเคยกับคนของทางการอ้างใช้หลักการคุ้มกัน

“ขอให้ทุกคนเข้าประจำที่” เสียงประกาศเริ่มขึ้นทำให้วานิลาคว้ามือแพรอทมาจับไว้ในขณะนั่งประจำที่ข้างกัน

“ตื่นเต้นชะมัด”

“พร้อมนะสาวๆ ลุยกันเลย” กัปตันจับบ่าทั้งสองก่อนนั่งที่เตรียมปล่อยยาน

“คนของประธานาธิบดีละนะกัปตัน” นักสำรวจวัยกลางคนทักขึ้นเมื่อไม่เห็นวี่แววของคนกลุ่มนั้น

“อยู่ห้องรับรอง ให้อยู่นั่นไปก่อนอย่าได้มาเกะกะยานฉันโดยเฉพาะผู้พันวิคเตอร์ ไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะมาคุ้มกับให้ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยสักนิด” สิ้นคำสัญญาณเริ่มขึ้น นับเวลาถอยหลัง วานิลาจับมือแพรอทแน่นด้วยความตื่นเต้น

ฟืบบบบบบ

ไม่กี่อึดใจยานดีไอสามศูนย์ศูนย์หนึ่งถูกส่งขึ้นเหนืออวกาศทะลุชั้นบรรยากาศด้วยความเร็วสูง แรงกดอากาศทำให้วานิลาเริ่มลมจับแต่เพราะมีเพื่อนจึงตั้งสติได้จนกระทั่งทุกครั้งเข้าสู่การควบคุม ขาได้แตะพื้นด้วยความวิงเวียนจนต้องหาชาจิบ

“เป็นไงบ้าง ดูเพื่อนเธอตื่นตูมมากเลยนะ” กัปตันตั้งการบังคับลงจากที่นั่งเพื่อมาสนทนากับแพรอทที่กำลังขยับชุดรัดรูปสีขาวยืนพิงราวจับ

“ได้ชาคงดีขึ้นค่ะ นี่เป็นครั้งแรก เราจะเดินทางกี่วันคะ”

“หลายเดือนกว่าจะได้กลับพื้นผิวโลก ไม่ต้องห่วงเรื่องการกินอยู่ ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมด ขอแค่ปรับตัวได้เป็นพอ ลองเดินดูแล้วกัน ฝึกสำรวจไปด้วย” กัปตันพาแพรอทเดินดูโซนต่างๆ ของห้องในยาน ทั้งที่นอนและห้องขับถ่าย แพรอทเหลือบมองผู้หญิงกล้ามใหญ่สวมชุดแตกต่างกำลังเตะประตูเหล็กในเปิดออก

ปึก!

“รุนแรงสมเป็นทหาร” กัปตันเดินเข้ามาทักทาย แพรอทรีบเดินตามหลังไปทันที

“โทษทีกัปตัน มันขัดข้องนิดหน่อย พอดีจะเอาของเข้าไปเก็บ” วิวยักไหล่หลีกทางให้กัปตันสาวมาเปิดประตูแบบนุ่มนวลด้วยระบบเคาะเบาๆ พอประตูเปิดกัปตันเดินออกไปทันที วิวโยนของเข้าไปเก็บ แพรอทขมวดคิ้วยืนนิ่งมองวิวเปิดกระเป๋าหยิบปืนกลออกมาวางไว้บนที่นอน

“ไง ได้ข่าวว่าเป็นผู้โชคดีสำรวจดวงจันทร์ใช่ไหม” วิวใส่กระสุนพูดคุยกับแพรอทที่ยืนขวางประตู

“ประมาณนั้น แล้วทหารกับนักอวกาศเชื่อมโยงกันตั้งแต่เมื่อไหร่ อาวุธครบมือทำอย่างกับออกรบ”

“นั่นวิเคราะห์ใช่ไหม อย่าสนใจเลยน่า เหนียวตัวจริงสนใจอาบน้ำด้วยกันหรือเปล่ายัยตัวเล็ก”

“ทหารเขาอาบน้ำกันด้วยหรือไง” แพรอทได้ทีแซว

“ไม่อาบก็เหม็นเหงื่อแย่ กัปตันยิ่งเข้มๆ อยู่ด้วย” วิววางปืนลุกขึ้นคว้าคอแพรอทไปด้วยกัน

โซนอาบน้ำมีตู้ล็อกเกอร์ตามป้ายชื่อ วิวปล่อยแพรอทเพื่อเดินไปถอดเสื้อ เปลื้องเปล่าร่างเปลือยทำแพรอทหน้าเหวออึ้งค้างกับความโจ่งแจ้ง

กึก