2.อร่อยแน่

“.....”

ในตอนนี้เรากำลังพบเจอเรื่องราวที่น่าอึดอัดสุดขีด เมื่อผู้ชายคนนั้นหรือว่าเจ้าหนี้ของเรากำลังถือเอกสารสัญญาการเป็นนักแสดงในสังกัดของฉันเอาไว้

..5 ปีแล้วที่ฉันไม่ได้ทำงาน นับตั้งแต่มีข่าวฉาวพวกนั้น ฉันไม่ได้ทำงานและเก็บตัวเงียบไม่เคยออกไปพบเจอผู้คนหรือว่าไม่เคยออกไปไหนเลย..

ตอนนั้นฉันอาจจะตายไปแล้วก็ได้หากไม่มีอ้อมกอดของลุงภาคินที่กอดฉันเอาไว้และไม่มีพลอยใสที่คอยดูแลส่งข้างส่งน้ำ จริงอยู่ที่ฉันทำงานอยู่เบื้องหลังแต่หลังๆ งานพวกนั้นมันน้อยมากจริงๆ ซึ่งนั้นบ่งบอกได้ว่างานในค่ายของลุงภาคินกำลังน้อยลงไปเรื่อยๆ แต่เรื่องการดูแลฉันนั้นยังคงเหมือนเดิม ไม่มีขาดตกบกพร่องตรงไหนเลย

ฉันยังคงได้รับการดูแลเอาใจใส่ไม่ขาด อีกทั้งยังมีเงินเดือนให้ทุกเดือนอีกด้วย..ที่ผ่านมาฉันเป็นฝ่ายรับอยู่คนเดียว

และในยามนี้ทั้งลุงภาคินและพลอยใสนั้นจะปฏิเสธเจ้าหนี้คนนี้ ก็ไม่อาจพูดได้เต็มปากเพราะหากว่าที่นี่ถูกทำลายจริงๆ ..เรื่องราวมันจะยากยิ่งไปกว่านี้รึเปล่า

“ฉันจะไปค่ะ แค่ย้ายสังกัดเองไม่ได้ย้ายที่อยู่สักหน่อยนี่ จริงไหมคะ ฉันจะทำงานทุกอย่างที่ฉันทำได้ยกเว้นการกลับไปอยู่หน้ากล้องหรือว่าหน้าสื่อ..ฉันหวังว่าคุณจะหักค่าแรงของฉันกับหนี้สินในส่วนที่คุณลุงต้องการจ่ายด้วยนะคะ”

“ไม่นะ..เชอรีน ลุงยังมีทางอื่น..”

ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว ลุงกำลังก้มหน้าลงอย่างอับจนหนทาง ส่วนพลอยใสก็มองไปทางอื่นไม่กล้าสบตาฉัน..เรื่องมันจบแบบนี้ดีที่สุดแล้ว

“ก็..ตามนั้นเลย ฉันจะจ่ายคุ้มค่าเหนื่อยของเธอแน่ๆ ไม่ต้องกังวล..ตามมาสิเรายังต้องไปคุยเรื่องสัญญาฉบับใหม่กันอีก อ่อ..แล้วก็เรื่องการย้ายที่อยู่หากว่ามันจำเป็นก็ย้ายมาเถอะ..จะได้สะดวกต่อการทำงาน”

ฉันกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก พร้อมกับก้มหน้าลงมองมือของตัวเองที่กำลังเปียกชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ ฉันอยากจะบอกให้เขาพาคนของเขาออกไปก่อน แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมาจึงได้แต่เดินก้มหน้าตามเขาออกไป

ไม่เป็นไรเชอรีน ไม่เป็นไร..ไม่มีใครสนใจเราขนาดนั้นหรอก..ไม่เป็นไร..

สิงหาหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดิน เขาเบนสายตาไปจ้องมองร่างเล็กๆ ที่กำลังเดินตามเขามา ตัวของเธอนั่นสั่นไหวพอๆ กับใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อ เขาหันไปหาคนขับรถเพื่อจะบอกให้ลูกน้องของเขาทั้งหมด ไสหัวไปได้แล้ว!

เขาขึ้นไปนั่งในเบาะหลังของรถเอสยูวีด้วยท่วงท่าสบายๆ ขณะที่เธอกำลังจะเดินอ้อมไปนั่งข้างหน้ากับคนขับ

“นี่ล้อกันเล่นอยู่รึไง ไปนั่งตรงนั้นจะคุยกันรู้เรื่องงั้นเหรอ? ..”

เขาไม่ใช่คนน่าไว้ใจ..ไม่เลยสักนิด เธอไม่ค่อยชอบท่าทีของเขาเท่าไหร่นัก เขาชอบวางอำนาจและ..เมื่อครู่เขาพูดมาได้ว่าไม่ได้บังคับทั้งๆ ที่เขาไม่เหลือทางเลือกให้เธอสักนิด เขาเป็นคน..เอาแต่ใจตัวเองแบบสุดๆ

“คือว่า..เรากำลังจะไปไหนกันคะ แล้วคุณจะกลับมาส่งฉันใช่ไหม...”

เธอมีความทรงจำที่ไม่ดีเท่าไหร่กับการนั่งรถสาธารณะหรือแม้กระทั่งรถแท็กซี่

“ไม่เลยเชอรีน เราจะไม่กลับมาที่นี่จนกว่างานของเธอจะเสร็จ..”

เขาส่งรูปผู้ชายคนหนึ่งให้เธอดู

“รู้จักใช่ไหม..งานของเธอคือการฆ่าหมอนี่..”

“พรึ่บ!!”

เชอรีนสะบัดรูปในมือทิ้งในทันที

“บ้าไปแล้วเหรอ ฉันจะไม่ฆ่าใครทั้งนั้น งานที่คุณให้ฉันทำคือการฆ่าคนเนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ฉันไม่มีวันทำเด็ดขาด!”

สิงหาแค่นหัวเราะ

“แต่หมอนี่..คือคนที่ปล่อยข่าวมาทำลายเธอนะ คิดว่าฉันดั้นด้นมาที่บ้านนอกแบบนี้เพราะเงินไม่กี่ล้านจริงๆ งั้นหรือเชอรีน ฉันมาที่นี่เพราะเธอต่างหาก ต้องเป็นเธอเท่านั้นไอ้คีตะมันถึงจะงับเหยื่อ..ไม่อยากแก้แค้นเลยงั้นเหรอ ลองมองรูปนี่ดูดีๆ สิ ไม่รู้สึกคุ้นตาบ้างเลยรึไง..”

ไม่รู้เหมือนกันว่าทุกครั้งที่เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น มันรู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังจ้องมองเข้าไปในดวงตาของอสรพิษที่กำลังจะงับเหยื่อ มีคำถามมากมายเกิดขึ้นมาในหัวใจ ว่าเธอควรเชื่อเขางั้นเรอะ!

แต่พอมองรูปดูดีๆ แล้วก็พบว่าเธอคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้มากทีเดียว หากจำไม่ผิด เขาคือน้องชายของไมเคิล..ไฮโซ ม.ที่เป็นข่าวกับเธอ

“ถึงเขาจะเป็นคนปล่อยข่าวลือจริงๆ แต่..ไม่ควรมีใครต้องตายเพราะเรื่องนั้นนะคะ ยังไงฉันก็ทำใจร่วมมือกับคุณไม่ได้หรอกค่ะ..”

ฆ่าคนเลยนะ..จะบ้ารึไง คราวนี้หน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์คงจะพาดหัวข่าวว่า ดาราตกอับผันตัวไปเป็นฆาตกรงี้เหรอ..

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อมองหน้าเธอ..ไม่มีอะไรน่าแปลกใจสักนิดเดียวที่ไอ้คีตะจะยึดติดและหลงใหลผู้หญิงคนนี้นักหนา จนถึงขั้นพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอไปเป็นของมัน..คนเราสามารถสวยขนาดนี้ได้เลยงั้นเหรอ? ทุกครั้งที่มองเขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังถูกมนต์สะกด การพยายามรักษาใบหน้าที่เคร่งขรึมต่อหน้าเธอไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เขาเกือบจะหลุดยิ้มหลายครั้งทีเดียวในช่วงเวลาที่สบตากับเธอน่ะ..เหมือนกับภาพเบื้องหลังของเธอมันมีดอกไม้ที่กำลังผลิบานและส่งกลิ่นหอมฟุ้งแสนเย้ายวน

“ไม่ต้องฆ่าก็ได้ แค่ทำให้หมอนั่น..เป็นบ้าก็พอ”

มันฟังดูดีกว่าการฆ่าเขาตรงไหนกัน เชอรีนเอียงหน้าเล็กน้อยเพื่อมองสบตากับผู้ชายที่กำลังนั่งข้างๆ เธอ

“ฉันยังไม่เห็น..เหตุผลที่จะต้องทำร้ายเขาเลยนะคะ”

“..ผมเองก็ยังไม่เห็นเหตุผลที่คุณจะมาต่อปากต่อคำและปฏิเสธคำสั่งของเจ้านายแบบผมเหมือนกัน..หากไม่ทำตามคำสั่ง แบบนั้นหนี้สินที่ติดค้างเอาไว้ก็ใช้ร่างกายจ่ายแทนแล้วกันนะ..เริ่มตรงนี้เลยเป็นไง”

เมื่อเขากล่าวจบ เขาก็ทำท่ารูดซิบกางเกงลงก่อนจะใช้มือเพื่อทำท่าจะควัก “บางอย่าง” ออกมา

เชอรีนรีบยื่นมือไปจับมือของเขาเอาไว้เพื่อเป็นการห้ามปราม

“นี่ไม่ใช่แบบที่เราตกลงกันไว้นะคะ..”

“โว๊ะ! ไอ้นั่นก็ไม่ดีไอ้นี่ก็ไม่ทำ..เรื่องมากดีจังเลยนะคุณเชอรีน”

เธอขบเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเขาเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้

“เลือกมาสิว่าจะไปเข้าหาไอ้คีตะ หรือว่าจะ..ลองทำเรื่องสนุกๆ ดู รับรองเลยว่าพอได้อมแล้วจะติดใจ..”

ใบหน้าของเชอรีนเห่อร้อนในทันทีที่เขาพ่นหยาบคายออกมา

“ดูจากที่ไม่เลือกแล้ว..คงกำลังคิดนะว่าฉันพูดเล่นหรือว่าพูดจริง เชอรีน..จะบอกอะไรให้นะเลือกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว..เพราะมันตื่นขึ้นมาแล้วล่ะ..เชื่อเถอะว่าอร่อยเพราะงั้นลองอมมันดูหน่อยสิคนสวย”

เมื่อกล่าวจบเขาก็จับมือของเธอไปจับส่วนนั้นของเขา

อ้าก!! ไอ้โรคจิต!!