003 สเตตัสกวนประสาท

10 นาที

นั่นคือเวลาที่ผมใช้ในเตียงฟื้นฟูนี้ แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนหลับไปนานกว่านั้นมาก

ผมลุกขึ้นมาจากเตียงซึ่งเปิดออกและสูบน้ำออกไปหมดแล้ว

...?

อาการอ่อนเพลียก่อนหน้าหายไปหมดแล้ว ผมมองที่มือตัวเองก็พบว่ามันกลับมามีกล้ามเนื้ออีกครั้ง ไม่เหี่ยวแห้งเป็นมือมัมมี่อีกต่อไป ผมเดินไปที่กระจกขนาดเท่าตัวในห้องก็พบว่าอวาตาร์หรือตัวละครของผมมีรูปร่างเหมือนตัวจริงของผมเปี้ยบ

ดูเหมือนเกมนี้จะเป็นเกมประเภทที่อวาตาร์จะใช้ลักษณะเดียวกับร่างจริง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกใหม่อะไรนัก เมื่อคิดถึงว่าเกมที่ผมกำลังเล่นอยู่นี้คือเกมฟูลไดว์ฟประเภทเพลเยอร์แอคทีฟ

กล่าวคือความยาวของแขนขา ขนาดของลำตัว น้ำหนัก ส่วนสูง ทั้งหลายทั้งมวลเหล่านี้ที่ต่างจากร่างกายจริงๆของเพลเยอร์ จะทำให้มีอาการติดขัดในการควบคุมเนื่องจากสัญญาณพลาสมาที่ใช้แทนสัญญาณอินเตอร์เน็ตนั้นมีความละเอียดในการเชื่อมต่อที่สูงมาก

ผลดีคือช่วยให้การควบคุมตัวละครได้อย่างละเอียดและประณีต อาการแล็คหรือดีเลย์แทบจะเป็น 0 สำหรับการใช้สัญญาณพลาสมา ส่วนข้อเสียก็อยู่ในตัวข้อดีของมันเอง เนื่องจากความละเอียดในการควบคุมที่สูงชะลูด ทำให้ความแตกต่างของร่างกายจริงและอวาตาร์ในเกมส่งผลต่อการควบคุมนั่นเอง

และเนื่องจากความเคยชินไม่ใช่เรื่องที่จะแก้ไขได้ง่ายๆ หากเป็นเกมที่ไม่เน้นการเคลื่อนไหวมากนัก เพลเยอร์จะสามารถตั้งค่าอวาตาร์ของตัวเองได้อย่างอิสระ แต่เห็นได้ชัดว่าเกมนี้บังคับใช้อวาตาร์แบบเดียวกับร่างจริงเพื่อความลื่นไหลในการควบคุม

อนึ่ง สำหรับการเปลี่ยนรูปแบบหน้าตาของอวาตาร์นั้นจะมีทั้งแบบตั้งค่าตั้งแต่การสร้างตัวละครเลย หรือเปลี่ยนภายหลังภายในเกมได้ ซึ่งเกมโดมิเนตเวิลด์น่าจะเป็นอย่างหลังอีกนั่นแหละ

ผมหันซ้ายหันขวาขณะมองหน้าตาตัวเองในกระจกเงา เด็กหนุ่มหน้าตาไม่แย่เกินไปนักมองตอบกลับมา ผมดำสั้นระต้นคอ ดวงตาสีดำที่จ้องกลับบอกให้รู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างเงียบขรึมทีเดียว ...มั้ง?

เอาล่ะ ก่อนอื่นผมควรจะสำรวจห้องนี้ก่อนที่ผมจะทำอะไรต่อไป ผมมองตัวผมในกระจกอีกครั้งและพบว่าชุดสีขาวรัดๆชุดนี้ทำให้ผมดูเหมือนคนป่วยไม่น้อย ผมจึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าในห้อง

ภายในตู้มีเสื้อยืดสามตัว กางเกงสามตัว เสื้อแจ็คเก็ต หมวกสามใบ ถุงเท้าและรองเท้า

เมื่อชั่งใจอยู่พักหนึ่ง ผมก็คิดว่าควรจะใส่อะไรที่คล่องตัวไว้ก่อน ผมจึงเลือกเสื้อแขนสั้นสีดำ กางเกงยีน เสื้อแจ็คเก็ตและรองเท้าผ้าใบ ตัวเลือกของผมมีไม่มากนัก

เมื่อแต่งตัวเรียบร้อยผมก็พุ่งความสนใจไปที่โต๊ะในห้องซึ่งเป็นของชิ้นสุดท้ายที่ผมยังไม่ได้สำรวจในห้องนี้ เมื่อผมเข้าไปใกล้โต๊ะก็พบว่ามันไม่ใช่แค่โต๊ะเหล็กธรรมดา แต่เป็นโต๊ะที่มีแผงคอนโซลแบบบิลท์อินอยู่ด้วย บนโต๊ะมีการ์ดหกเหลี่ยมสีดำขนาดเท่าฝ่ามือใบหนึ่ง ผมหยิบมันขึ้นมาดู

ครู่หนึ่งมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่วินาทีต่อมาบนการ์ดก็มีจุดแสงคล้ายแผงวงจรวิ่งไปมาอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย!?”

ผมส่งเสียงตกใจเมื่อการ์ดใบนั้นละลายลงบนฝ่ามือของผมจนเป็นเนื้อเดียวกัน สักพักก็เริ่มมีจุดแสงเล็กๆกระพริบไปทั่วฝ่ามือเหมือนเป็นแผงวงจรคอมพิวเตอร์สักตัวหนึ่ง

“ยะโฮ อรุณสวัสดิ์ค่า”

“...!?”

ผมสะดุ้งตกใจเมื่อมีเสียงทักขึ้นมาอย่างกะทันหัน เสียงดังมาจากด่านล่าง ผมก้มลงมองบนโต๊ะก็พบว่ามีภาพโฮโลแกรมของเจ้าหน้าที่หญิงเมื่อกี้กำลังโบกมือให้อย่างร่าเริง

“ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะคะ” พูดขอโทษแต่กลับยิ้มขำๆซะงั้น “ดูเหมือนเตียงฟื้นฟูจะทำงานเรียบร้อยดีนะคะ ตอนนี้ดิฉันจะอธิบายเรื่องห้องนี้และการ์ดสีดำซึ่งน่าจะฝังลงในมือของคุณ เรียบร้อยแล้ว ต้องการฟังคำอธิบายไหมคะ?”

“ฟังครับ”

ผมตอบพร้อมพยักหน้า สำหรับผู้เล่นใหม่ที่ไม่ได้ศึกษาข้อมูลเกมก่อนเล่นอย่างผมแล้ว การข้ามคำอธิบายนี้ไปคงไม่ใช่เรื่องดีนัก

ภาพโฮโลแกรมของเจ้าหน้าที่หญิงพยักหน้าก่อนจะเริ่มอธิบาย

“ก่อนอื่นเริ่มที่ห้องนี้นะคะ จากนี้ไปห้องนี้จะเป็นห้องส่วนตัวของคุณอย่างที่เคยบอกค่ะ คนอื่นๆจะไม่สามารถเข้ามาได้ก่อนจะได้รับอนุญาต คุณสามารถเก็บข้าวของไว้ได้ในห้องนี้โดยไม่ต้องกลัวการสูญหายหรือถูกขโมย และหากบาดเจ็บสาหัสมาก็สามารถใช้เตียงฟื้นฟูรักษาอาการบาดเจ็บได้ทันทีค่ะ และที่โต๊ะตัวนี้คุณสามารถใช้งานได้หลากหลายมากค่ะ เช่นตรวจสอบทักษะที่คุณมี เช็คสภาพร่างกายของคุณเอง ตรวจสอบสิ่งของต่างๆที่คุณหามาได้หรือแม้กระทั่งสร้างสิ่งของเล็กๆน้อยๆจาก สิ่งของที่คุณมีค่ะ วิธีใช้ก็ง่ายๆ ถ้าจะตรวจสภาพร่างกายของคุณ ก่อนอื่นเคาะโต๊ะสามครั้งเพื่อเปิดการทำงานของคอนโซลจากนั้นก็วางมือข้างที่มีการ์ดสีดำนั้นบนโต๊ะค่ะ เซนเซอร์บนโต๊ะจะประมวลผลสภาพร่างกายของคุณและทักษะของคุณแสดงออกมาเป็นข้อมูลและตัว เลขให้คุณดูค่ะ ถ้าจะตรวจสอบสิ่งของเพียงแค่วางของนั้นลงบนกรอบด้านข้างค่ะ ถ้าหากลืมวิธีการใช้งานให้กดที่คำสั่งเมนูด้านล่างนะคะ คอนโซลจะแสดงคำสั่งการใช้งานที่คุณสามารถใช้ได้ออกมาให้ดูทุกรายการค่ะ ส่วนการ์ดสีดำเมื่อกี้คือนาโนการ์ดค่ะ เมื่อมันประทับลงไปในฝ่ามือของคุณแล้ว คุณสามารถเปิดใช้งานพีดีได้โดยการวาดฝ่ามือเป็นวงด้านหน้า จะมีพีดีออกมาให้ใช้งานได้เหมือนโต๊ะคอนโซลแบบพกพาค่ะ แต่การใช้งานจะไม่สมบูรณ์เหมือนใช้ที่โต๊ะตัวนี้นะคะ ส่วนคำสั่งที่ใช้งานได้ ตรวจสอบและลองใช้ด้วยตัวเองน่าจะง่ายกว่าค่ะ และสุดท้ายเกี่ยวกับนาโนการ์ดนี้ มันจะบันทึกสภาพร่างกายของคุณและแปลงออกมาเป็นข้อความและตัวเลขให้คุณทราบค่ะ บางครั้งคุณอาจจะมีความสามารถที่ตัวคุณเองก็ไม่รู้ นาโนการ์ดนี้จะตรวจสอบและบอกเรื่องนั้นให้ได้ค่ะ นอกจากนี้หากคุณได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไม่อาจขยับร่างกายได้ นาโนการ์ดนี้จะส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือกลับมาที่ยานลำนี้ค่ะ จากนั้นเราจะตรวจสอบตำแหน่งแล้วรับตัวกลับมาให้เร็วที่สุด มีเรื่องสงสัยจะถามไหมคะ?”

หลังจากฟังคำอธิบายอันแสนยืดยาวจบ ผมก็พยายามทำความเข้าใจกับคำอธิบายนั้น ถ้าจะพูดเป็นภาษาเกมก็คือ ผมสามารถเช็คสเตตัสและทักษะของอวาตาร์ของผมได้ทางคอนโซลแบบสมบูรณ์ หรือจากพีดีที่นาโนการ์ดในมือขวาของผมนี้แบบย่อ และบาดเจ็บสาหัสรึ? คงหมายถึงตายในเกมนั่นแหละ แต่แทนที่จะเกิดใหม่ในเมืองหรืออะไรเทือกนั้นก็ต้องกลับมาเกิดในห้องนี้แทน และจากคำอธิบายนั่น เวลาล็อกอิน ล็อกเอาท์ต้องกลับมาทำในห้องนี้เท่านั้นรึเปล่าเนี่ย? ลองถามเรื่องที่สงสัยไปทีละข้อละกัน

“เอ่อ...เรื่องล็อกเอาท์น่ะครับ...”

“ล็อกเอาท์เหรอคะ? คำถามนี้ถูกถามบ่อยทีเดียวค่ะ ดิฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะคะว่าทำไมผู้อพยพที่เพิ่งตื่นถึงชอบถามคำถามนี้........ นั่นสินะคะ ผู้อพยพทุกคนที่ตื่นจากการจำศีลมักจะมีช่วงเวลาหนึ่งที่กลับอยู่ในสภาพจำศีลอีกครั้งอย่างไม่ทราบสาเหตุค่ะ ซึ่งในสภาวะจำศีลนี้จะผู้อพยพเหล่านี้จะไร้การป้องกันตัวโดยสิ้นเชิง นี่อาจจะเป็นอาการที่พวกคุณเรียกว่าล็อกเอาท์ก็ได้มั้งคะ? และคำแนะนำจากดิฉันนะคะ หากพบว่าตัวคุณรู้สึกเหมือนมีอาการดังกล่าวเมื่อไหร่ขอให้รีบหาสถานที่ปลอดภัยโดยด่วนค่ะ สถานที่แนะนำก็มีอย่างในห้องส่วนตัวของคุณ หรือเต็นท์พักแรมค่ะ”

ผมชักจะปวดหัวกับคำอธิบายเกมที่ไม่ได้ใช้ภาษาเกมซะแล้วสิ แต่ก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อเอ็นพีซีของเกมนี้ดูเหมือนจะเป็นแบบที่เข้าใจว่าโลกในเกมนี้เป็นโลกจริงสำหรับพวกเขา ถ้าคำอธิบายเป็นแบบนี้ก็คงเหมาะสมแล้วล่ะถึงจะต้องมาทำความเข้าใจแบบภาษาเกมเองทีหลังก็ตาม

เท่าที่ฟัง ดูเหมือนว่าการจำศีลที่ว่าก็คือการล็อกเอาท์นั่นแหละ แล้วที่บอกว่าต้องหาสถานที่ปลอดภัยก่อนล็อกเอาท์ก็แปลว่าอวาตาร์ไม่ได้หายไปขณะล็อกเอาท์แน่ๆ ท่าจะลำบากแฮะ อืม...

“แล้วผมจะสามารถติดต่อระยะไกลกับเพล... ผู้อพยพคนอื่นได้ยังไงบ้างครับ คำสั่งพีดีจากนาโนการ์ดนี้มีการติดต่อระยะไกลให้ด้วยไหมครับ?”

ผมถามเมื่อนึกถึงฮาคุมิกับเส็ง สองคนนั้นเคยเข้าเกมมารึยังนะ? ถ้าเข้ามาก่อนแล้วไม่ยอมบอกเรื่องตอนเริ่มเกมเลยล่ะก็... ต้องมีเรื่องคุยกันสักหน่อยแล้ว

“คุณสามารถติดต่อสื่อสารระยะไกลผ่านพีดีจากนาโนการ์ดได้ค่ะ แค่เปิดการทำงานแล้วเลือกคำสั่งการสื่อสาร ซึ่งคุณสามารถติดต่อระยะไกลกับใครก็ตามที่มีนาโนการ์ดเหมือนกันได้ค่ะ”

กับใครก็ได้? เอ็นพีซีด้วย?

“แล้วต้องบันทึกชื่อคนที่จะติดต่อด้วยก่อนไหมครับ?”

“ไม่จำเป็นค่ะ แค่คุณมีชื่อของคนที่จะติดต่อด้วยคุณก็สามารถสื่อสารระยะไกลได้ทันทีค่ะ”

ผมยังไม่มีชื่อในเกมของทั้งสองคนนี่สิ จะโทรไปถามเลยดีมั้ยนะ? ...ไม่ดีกว่า ตอนนี้ข้างนอกคงเริ่มดึกแล้ว

เรื่องที่ต้องรู้ต่อจากนี้ก็ อืม...ยังนึกไม่ออกแฮะ เอาเป็นว่าจะเริ่มไปทางไหนก่อนดีกว่ามั้ง?

“แล้วตอนนี้ผมควรจะเริ่มทำอะไรก่อนดีครับ?”

ถามจบเธอก็ยิ้มขึ้นมา

“เป็นคำถามที่ดีค่ะ สำหรับผู้อพยพที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา ดิฉันก็อยากแนะนำให้ทำความคุ้นเคยกับร่างกายที่เพิ่งฟื้นตัวและสภาพภายในยานก่อนนะคะ ซึ่งสถานการณ์อะไรต่างๆนั้นเปลี่ยนไปจากที่คุณเคยสัมผัสก่อนการจำศีลมากค่ะ และหลังจากนั้นคุณควรจะเข้ารับการฝึกขั้นพื้นฐานก่อนลงสู่พื้นเบื้องล่าง ดิฉันขอแนะนำให้ไปเทรนนิ่งฮอลค่ะเมื่อคุณพร้อมแล้ว ส่วนสถานที่สามารถเช็คได้จากแผนที่ในพีดีค่ะ”

“ขอบคุณครับ หมดเรื่องจะถามแล้วล่ะครับ”

เจ้าหน้าที่สาวพยักหน้าให้

“สุดท้ายนี้ อาจจะมีหลายๆเรื่องที่คุณยังไม่เข้าใจกับการเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นนะคะ ดิฉันแนะนำให้เปิดใช้งานสแกนอินโฟในพีดีค่ะ โปรแกรมนี้จะทำงานโดยเมื่อคุณเจอสิ่งที่ไม่คุ้นเคย จะมีพีดีคำอธิบายแสดงออกมาให้คุณดูค่ะ และถ้าหากมีอะไรสงสัยคุณสามารถติดต่อดิฉันได้ทางพีดีนะคะ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ”

เธอก้มหัวให้ผมหนึ่งครั้งและภาพโฮโลแกรมบนโต๊ะก็สลายไป อธิบายชัดเจนก็ดีอยู่หรอก แต่เล่นซะนานขนาดนี้จนผมชักจะหูแฉะแล้วเนี่ย

ผมก้มลงมองมือขวาของผม ตอนนี้มันเหมือนมือปกติที่ควรจะเป็นแล้ว ยกเว้นว่าจะมีแสงกระพริบเล็กๆนานๆครั้ง

ผมยื่นฝ่ามือไปด้านหน้าแล้ววาดมือเหมือนกับการสร้างพีดีในโลกจริง แล้วพีดีของโดมิเนตเวิลด์ออ นไลน์ก็โผล่ออกมา เป็นกรอบสี่เหลี่ยมผืนผ้าประมาณ 20 นิ้ว ตรงกลางจอเป็นแผนที่ของแถวนี้ มีจุดสีเขียวกระพริบตรงกลางซึ่งน่าจะเป็นตัวผมเอง รอบๆมีจุดสีต่างๆกระจายอยู่ไปทั่ว สีเขียวเข้มน่าจะเป็นเพลเยอร์คนอื่น ส่วนสีน้ำเงินน่าจะเป็นเอ็นพีซี

ทางด้านขวาของจอมีแถบคำสั่งอยู่หลายอย่างเช่น แผนที่ สเตตัส ทักษะ คีย์ไอเท็ม เควส คอนแทค สแกนอินโฟ พิคอัพคอลด์ เซ็ตติ้ง และสลีปซึ่งน่าจะคือการล็อกเอาท์

...

เดี๋ยวนะ ไอ้ที่เหลือน่ะเข้าใจ แต่คีย์ไอเท็ม? ตามภาษาเกมคือสิ่งของสำคัญสำหรับเนื้อเรื่อง เป็นไอเท็มที่ซื้อขายไม่ได้... แล้วไอเท็มล่ะ? ช่องเก็บของล่ะไปไหนเฮ้ย?

ติ้ง!

ขณะที่ผมเริ่มลนลานเพราะนึกว่ามีอะไรผิดพลาดรึเปล่าก็มีเสียงใสๆดังขึ้นเหมือนเสียงคีย์ตัวหนึ่งของเปียโน ด้านข้างพีดีเมนูที่ผมเปิดอยู่ก็มีพีดีอีกอันเด้งขึ้นมา เป็นกรอบขนาดเล็กกว่าประมาณครึ่งหนึ่ง ด้านบนของกรอบเขียนว่า สแกนอินโฟ : ช่องเก็บของ

--- สแกนอินโฟ : ช่องเก็บของ ---

สำหรับนักเดินทางหรือนักผจญภัย แน่นอนว่าการจะเดินทางนั้นย่อมมีสัมภาระ! แต่หากคุณเดินทางอยู่แล้วถูกโจมตีล่ะ!? หรือคุณจะโจมตีเองล่ะ!? แน่นอนว่าการพกพาสิ่งของไปเยอะๆนั้นไม่สะดวกอย่างยิ่ง!! เราจึงขอแนะนำ! การพกพาสิ่งของอย่างสะดวกสบาย! สิ่งนั้นก็คือสเปสแพดนั่นเอง!! ด้วยสิ่งนี้ คุณสามารถเก็บของได้อย่างสะดวกสบาย! ไม่มีมวล! ไม่มีปริมาณ! ไม่มีน้ำหนัก!

--- สแกนอินโฟ : ช่องเก็บของ ---

ด้านข้างมีภาพของ สเปซแพดที่ว่าให้ดู มันมีลักษณะเหมือนเป็นแผ่นกระดาษผืนบางๆและตรงกลางเป็นกรอบสี่เหลี่ยมสีดำที่มี ผิวเหมือนผิวน้ำ...แล้วใช้ยังไงล่ะเนี่ย

ผมปิดพีดีสแกนอินโฟลง

เอาล่ะ ไหนลองไล่ดูรายการพวกนี้ซิ เริ่มจากสเตตัสก่อนเลยละกัน ว่าแล้วผมก็เปิดสเตตัสขึ้นมาดู

สำหรับตารางสเตตัสของเกมนี้นั้น มันมีละกษณะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่แบ่งครึ่งไว้ ทางด้านซ้ายมีเกจพลังชีวิตและค่าสถานะต่างๆเป็นแบบห้าเหลี่ยม ซึ่งแต่ละจุดนั้นจะมี ‘สภาพร่างกาย’ ‘สภาพจิตใจ’ ‘กำลังใจ’ ‘พลังงาน’ และ ‘พลังแฝง’ ซึ่งค่าต่างๆในชาร์ตห้าเหลี่ยมนี้ก็มีตัวเลขกำกับไว้เป็นเปอร์เซ็นต์ ซึ่งตัวเลขที่ว่าดูเหมือนจะแสดงออกมาจากสภาพร่างกายของผมแบบเรียลไทม์

--- สภาพร่างกาย ---

พลังชีวิต : 100% กำลังใจ : 70%

สภาพร่างกาย : 100% พลังงาน : 80%

สภาพจิตใจ : 100% พลังแฝง : 20%

--- สภาพของร่างกาย ---

นั่นคือทั้งหมดของตารางฝั่งซ้าย ส่วนฝั่งขวานั้น ผมอ่านดูแล้วอยากจะปิดทิ้งทันที แต่ทำแบบนั้นดูจะมักง่ายไปหน่อย ...อืม เอาเป็นว่าตารางฝั่งขวาของสเตตัสนั้นจะดูเหมือนบ่งบอกค่าต่างๆของสภาพร่างกายเป็นตัวหนังสือ ซึ่งทำให้ค่าที่ออกมานั้นกำกวมและยากต่อการตีความหมายว่ามันดีหรือไม่ดีกันแน่ ส่วนที่เหลือก็มีกรอบชื่อถึง 2 ช่อง อันหนึ่งเป็นชื่อจริงของผม ส่วนอีกช่องยังว่างเปล่า สุดท้ายก็มีอายุ น้ำหนัก และส่วนสูงเพียงเท่านั้น

--- ประมวลสภาพร่างกายโดยสังเขป ---

พละกำลัง : เด็กน้อย ชื่อ 1 : ไทเลอร์

สายตา : ยิงด้ายเข้ารูเข็ม ชื่อ 2 :

การตอบสนอง : เต่ายังอาย อายุ : 15 ปี

ความอดทน : เต้าหู้ ส่วนสูง : 161 ซ.ม.

ไหวพริบ : ดักดาน น้ำหนัก : 40 กก.

--- ประมวลสภาพร่างกายโดยสังเขป ---

.................

เอ่อ แหม... นี่มันทำเอาพูดไม่ออกเลยแฮะเจอแบบนี้เข้าไป ปกติผมเป็นคนเฉยๆนะ แต่มีคราวนี้แหละ อยากจะลองเอาเท้าก่ายหน้าผาก แต่ตอนนี้ใช้แค่มือก่อนก็พอ

ขณะที่ผมกำลังพิจารณาพีดีสเตตัสของตัวผมเอง สแกนอินโฟก็ทำงานอีกครั้ง

--- สแกนอินโฟ : สเตตัส ---

ค่าสเตตัสที่แสดงให้เห็นนั้น เป็นการสำรวจสภาพร่างกายของคุณเองจากนาโนการ์ดที่ประทับอยู่ในร่างและแสดงให้เห็นเป็นข้อมูลรายงานที่มีการอัพเดตอยู่ตลอดเวลา คุณสามารถอ่านรายงานสภาพร่างกายของตัวคุณเองเพื่อตัดสินใจให้ถ้วนถี่ว่าภารกิจหรือสิ่งที่คุณจะทำนั้นอยู่ในขอบเขตความสามารถของตัวคุณเองหรือไม่ ขอให้ไตร่ตรองให้ดี

สภาพร่างกาย จะแสดงความสมบูรณ์พร้อมของร่างกายของตัวคุณ ตัวเลขจะลดลงหากได้รับบาดเจ็บทางภายนอก

สภาพจิตใจ แสดงสภาพจิตใจของคุณในเวลานี้ ตัวเลขจะลดลงหากคุณได้รับบาดเจ็บทางจิตใจ เช่น ความกลัว

กำลังใจ เป็นตัวแปรเกี่ยวกับกำลังใจของตัวคุณ หากคุณไม่มีกำลังใจที่จะมีชีวิตรอด ตัวเลขจะลดลง

พลังงาน พลังงานที่ตัวคุณเหลืออยู่ เพิ่มหรือลดโดยการกินอาหาร พักผ่อนหรือออกแรงอย่างต่อเนื่อง

พลังแฝง? เป็นตัวแปรที่ระบุให้ชัดเจนไม่ได้ บ้างก็ว่าเป็นพลังที่ระเบิดออกมาเมื่อถูกต้อนจนมุมหรือใกล้ตาย

ในสภาวะหลายๆอย่างบางครั้งคุณอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสจนร่างกายขยับไม่ไหว แต่ถ้าหากจิตใจคุณยังไม่ยอมแพ้หรือไม่ยอมที่จะตาย คุณก็ยังพอจะสามารถขยับร่างกายได้ ไม่ว่าจะเพื่อสู้ตายหรือหาทางหนี การที่ยังมีพลังใจจะช่วยให้คุณขยับร่างกายที่ไม่น่าจะขยับได้ ในทางกลับกันถึงแม้ร่างกายคุณจะไร้รอยแผล แต่หากคุณยอมแพ้ ความคิดนั้นจะบั่นทอนความสามารถของตัวคุณเองเป็นอย่างมาก อาการบาดเจ็บทางจิตใจหรืออาการช็อคอาจส่งผลให้คุณเสียชีวิตได้เช่นกัน

ด้านรายละเอียดอื่นๆ นาโนการ์ดจะอ่านความสามารถในตัวคุณแล้วระบุออกมาเป็นคำจำกัดความสั้นๆให้คุณได้ทราบ เนื่องจากค่าพวกนี้จะเพิ่มขึ้นหรือลดลงได้อย่างมากจากสภาพจิตใจจึงไม่สามารถระบุเป็นตัวเลขให้ชัดเจนได้

--- สแกนอินโฟ : สเตตัส ---