ตอนที่ 1

[เทียนหยด]

คุณเชื่อในเรื่องตลกร้ายกันบ้างหรือเปล่าครับ ถ้าหากเคยมันเป็นประมาณไหนเหรอ! วันนี้นัดกับเพื่อนว่าจะไปซื้อเสื้อผ้าร้านโปรดแต่พอไปถึงร้านมันกลับปิด หรือการที่ได้รับเมล์จากมหา’ลัยชื่อดังในฝันว่าคุณได้สอบติดที่นั่น ร้องดีใจจนแทบบ้านแตกแต่พออ่านไปจนถึงชื่อผู้รับจริง ๆ กลับไม่ใช่คุณ (ก็แค่ชื่อเหมือนกัน) คงจะหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกกันสินะ งั้นมาลองฟังเรื่องของผมบ้างเป็นยังไงครับ

ก่อนอื่นก็ต้องขอแนะนำตัวก่อนนะครับผมชื่อ เทียนหยด ศศิธร จิรโชติจันทรวิมล เพศรองคือ ‘โอเมก้า’ ผมเกิดจากการทดลองของพ่อและแม่ที่เป็น ’อัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์’ ทั้งคู่ที่หวังจะให้ผมเป็น ’ทรูอัลฟ่า’ แต่พอคลอดผมออกมาแล้ว ไม่ได้อย่างที่หวังผมจึงกลายเป็นเพียงงานวิจัยที่ล้มเหลว เป็นสิ่งผิดพลาดของพวกท่าน ถึงทั้งสองจะไม่พูดแต่การกระทำทั้งหมดตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ผมรู้ว่าไม่มีใครต้องการผมยกเว้น ’พี่ธร’ พี่ชายแท้ ๆ ของผมเองที่คอยเลี้ยงดูผมมา พี่ธรก็เกิดจากการทดลองเหมือนกันแต่ที่ไม่เหมือนคือเขาเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมเป็น ’ทรูอัลฟ่า’ ที่เพศรองเป็น ‘อัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์’ แถมยังมีเพศแฝงอย่าง ‘อีนิกม่า’ อยู่ในร่างกายด้วยที่ในปัจจุบันเป็นเพศที่หายากมาก ไม่ใช่จะเจอกันได้ง่าย ๆ ตระกูลสูงศักดิ์หลายตระกูลต้องการตัวเขาไปเป็นเชื้อพันธุ์เพื่อสร้างอำนาจให้กับวงศ์ตระกูล แต่ทุกคนก็ต้องผิดหวังเมื่อพี่ธร ประกาศต่อหน้าสื่อทุกสำนักแล้วว่าถ้าหากน้องรักอย่างผมไม่เจอคู่ครองที่เหมาะสม เขาก็จะไม่ตกลงปลงใจกับใครทั้งนั้นถึงแม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นคู่แห่งโชคชะตาก็ตาม

และเรื่องนี้ทำให้แม่ที่ปกติก็แทบจะไม่ค่อยสุดกันล่ะ! เพราะผมทำให้พี่ธร ผู้ที่สามารถทำให้ตระกูลของเรามีชื่อเสียงมากขึ้น มีหน้ามีตาในสังคมมากขึ้นแต่กลับต้องมาติดแง็กอยู่ที่นี่กับผม ผมคงเป็นสิ่งที่ผิดพลาดกับชีวิตทุกคนจริง ๆ สินะ และเรื่องที่รู้สึกว่ามันตลกร้านที่สุดกับชีวิตสิ่งผิดพลาดอย่างผม เพราะเหมือนว่าพระเจ้าจะยังเล่นสนุกกับชีวิตผมไม่พอถึงได้ส่งใครคนนั้นเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ ผม กลิ่นของเขามันช่างอบอุ่นจนผมอดที่ปล่อยน้ำตาไหลออกมาไม่ได้ทุกครั้งที่เจอ กลิ่นที่ทำให้ร่างกายของผมแปลกไปมันควบคุมไม่ได้ทุกครั้งที่ได้กลิ่น ‘กลิ่นอุ่น ๆ ของแดดยามเช้า’ กลิ่นของ ทิวา ทิวากร กิรติกุลนันท์ เขาเป็น ’อัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์’ ร่างหนาตัวโต คิ้วเข้ม จมูกคม รูปปากเข้ากับรูปหน้าความสูงน่าจะ 180-190 ซม. ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนพระเจ้าจะรักเขามากถึงสร้างเขาออกมาสมบูรณ์แบบถึงขนาดนี้ และผู้ชายคนนี้ก็เป็นคู่แห่งโชคชะตาของผมเอง แต่มันมีแค่ผมคนเดียวเท่านั้นที่รู้... อย่างที่เคยบอกไปผมเกิดจากการทดลองผิดพลาด เลยกลายเป็นโอเมก้าและผม ’ไม่มีกลิ่น’ เหมือนคนอื่น ๆ ผมเป็นเพียงเทียนที่ไร้กลิ่นขนาดคู่ของตัวเองอยู่เพียงเท่านี้ยังไม่สามารถทำให้รับรู้ตัวตนของผมได้เลย ตลกร้ายใช่ไหมล่ะครับ

“เธออีกแล้วเหรอ...”

“อึก...คือว่า”

“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะ ที่เธอเดินตามฉันแบบนี้” ทิวาพูดขึ้นหลังจากที่เขาเจอกับโอเมก้าคนนี้อีกแล้ว ทั้ง ๆ ก็ดูดีมีอันจะกินแต่กลับชอบทำตัวแปลก ๆ และที่สำคัญเขาไม่เคยได้กลิ่นจากเธอเลยสักครั้ง

ข่าวที่ได้ยินมาคือเธอเกิดจากการทดลอง อาจจะเป็นเพราะแบบนั้นเขาเลยไม่ได้กลิ่นของเธอเลย

“ขะ...ขอโทษ” เสียงสั่นหอบจากร่างเล็กที่พยายามพยุงตัวเองให้ยังยืนอยู่ได้เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ

เทียนพยายามอย่างมากที่จะไม่พุ่งเข้าใส่อัลฟ่าด้านหน้า เพราะกลิ่นที่อีกฝ่ายปล่อยออกมา ทั้ง ๆ ที่มันเป็นแรงกดดันแต่กลับทำให้ทั้งร่างของเทียนต้องการมากยิ่งขึ้นไปอีก และที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าวันนี้เขากลับ ฮีท ก่อนเวลาปกติไปตั้งสองวันและเธอรู้ดีว่ามันเป็นเพราะใคร

“ต้องการอะไรจากฉัน...หรือว่าอยาก!” สิ่งที่ได้ยิน กับแววตาที่ทิวาส่งมาให้ มันสื่อทุกอย่างว่าเทียนก็คงเป็นโอเมก้าล่าเหยื่อเหมือนกับหลายคนที่เขาเจอมา มันทำให้เทียนแทบอยากจะร้องไห้ออกมาจะให้เขาบอกยังไงว่ากลิ่นของอีกฝ่ายมันปลุกอารมณ์เขามากแค่ไหน

“อือ ฮ่า” แต่สุดท้ายแรงอารมณ์ทั้งหลายก็มากกว่าความอดทน จนหลุดตอบรับออกไปให้เสียศักดิ์ศรีตัวเอง

ทิวามองโอเมก้าด้านหน้าตัวเองอย่างละเอียดอีกครั้งก่อนจะได้ยินเสียง หึ ดังออกมาจากในลำคอด้วยความหยามเหยียด ถ้าคิดจะอ่อยกันเขาก็จะไม่ทนแล้ว ทิวามาเล่นกีฬาที่นี่เป็นประจำแทบทุกวันหลังเลิกเรียนเมื่อคิดอะไรไม่ออกที่แรกที่เขาจะมาคือสนามบาสและทุกครั้งที่มาทิวาก็มักจะเจอกับไอ้เด็กคนนี้ไม่ใช่สิ! ได้ยินเพื่อนเขาบอกว่ามันอายุเท่ากับพวกเราแต่ตัวมันเล็กอย่างกับหมากระเป๋าการแต่งตัวถือว่าดูดีเลยแหละ เสียอย่างเดียวเข้าสังคมไม่เก่งเอาเสียเลย แรก ๆ ที่เขาเจอก็ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำเพื่อนของอีกฝ่ายเขารู้จักดีเพราะมาเล่นบาสด้วยกันประจำแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักประเด็นมันอยู่ตรงนี้...

เวลาที่เขาเล่นกีฬาเหนื่อยมันก็จะมีช่วงเปลี่ยนตัวผู้เล่น ทิวาที่อยากพักก็จะสลับกับเพื่อนเพื่อลงมาแทนกัน เพื่อเปลี่ยนให้เขานั้นได้เข้ามาพักและเป็นตอนนั้นเองที่มันมีความรู้สึกแปลก ๆ ออกมาจากเจ้าเด็กตัวขาวตาโตคนนี้มันเป็นอาการที่บอกไม่ถูกอยู่กับความรู้สึกที่บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไรมันไม่ใช่อาการ รัท เพราะเขาไม่ได้กลิ่นและไม่มีอารมณ์ร่วมอะไรทั้งนั้น แต่มันเป็นความรู้สึกเหมือนถูกจ้องมองอยู่ตลอดเวลา เหมือนจะกลืนกินกันยังไงยังงั้น แล้วมันยิ่งทำให้ทิวาไม่อยากเข้าใกล้อีกฝ่าย พอในหัวคิดแบบนั้นเขาก็พยายามทิ้งระยะห่างจาก โอเมก้า คนนี้พยายามเลี่ยงมานั่งไกล ๆ เพื่อไม่ให้รู้สึกเหมือนถูกคุกคามทางสายตาตลอดเวลา แต่สุดท้ายเขาก็ต้องรู้ว่ายิ่งพยายามหนียิ่งต้องเจออย่างเช่นตอนนี้ที่เขาเตรียมตัวจะกลับบ้านจึงเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องแต่งตัวเขาก็เห็นว่า เทียนหยด ได้เดินตามเขามาด้วยเลยยิ่งสิ่งที่เขาได้คำตอบจากอีกฝ่าย มันยิ่งทำให้แน่ใจแล้วว่า โอเมก้า คนนี้แค่เป็นพวกล่าแต้ม อัลฟ่า เท่านั้น

“งั้นก็มานี่” ทิวาจับแขนของเทียนและเดินเข้าไปในส่วนของห้องอาบน้ำ เขาผลักอีกฝ่ายเข้าไปในห้องในสุดก่อนจะจับหันหลังและออกคำสั่งที่ทำให้อีกฝ่ายขนลุกซู่ไปทั้งตัว