ตอนที่ 0

บทนำ

เพราะโลกตกอยู่ในวังวนของนักวิทยาศาสตร์ที่ตามหา อัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ เพื่อมาวิจัย และทรูอัลฟ่าคือสิ่งที่นักวิจัยทุกคนต้องการ อดิศรและชลาลัย คือนักวิจัยระดับสูงของโครงการนี่ทั้งคู่เป็นสามีภรรยาอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ ที่ก่อตั้งห้องแล็บแห่งนี้ขึ้นมา แต่ไม่ว่าจะทดลองกี่ครั้ง ใช้อัลฟ่าบริสุทธิ์กี่สายพันธุ์ผลลัพธ์ที่ได้ก็ยังไม่ใช่อย่างที่พวกเขาต้องการ จนวันหนึ่งอดิศรเกิดอยากทดลองกับตัวเองและภรรยา ด้วยการผสมเซลล์ของทั้งคู่เข้าด้วยกันก่อนจะฝังมันไว้ในร่างของชลาลัยที่เป็นภรรยาของตัวเอง และในครั้งนั้นทั้งคู่ทำสำเร็จพวกเขาสามารถสร้าง ทรูอัลฟ่า หรือที่หลายคนเรียกว่า อีนิกม่า ขึ้นมาได้จริง ๆ นั่นก็คือลูกชายคนแรกของพวกเขา ชโลทร จิรโชติจันทร์วิมล คือความสำเร็จแรกของพวกเขาที่เฝ้ารอมาตลอดหลายสิบปี

และเพราะความสำเร็จทำให้ทั้งคู่คิดว่าตัวเองยังสามารถให้กำเนิดทรูอัลฟ่าได้อีกเป็นครั้งที่สอง ผ่านมา 7 ปีทั้งคู่จึงตัดสินใจเข้ารับการทดลองกับตัวเองอีกครั้ง แต่ทว่าในครั้งนี้ทั้งคู่กลับต้องผิดหวังเมื่อเด็กที่เกิดมาไม่ใช่ทรูอัลฟ่า ไม่ใช่แม้กระทั่งอัลฟ่าอย่างพวกเขา แต่กลับเป็นสิ่งที่ผิดพลาดมากกว่านั้น ‘เทียนหยด’ คือโอเมก้าที่เกิดจากการทดลองของพ่อและแม่ และเป็นสิ่งผิดพลาดที่ต้องถูกกำจัดทิ้งเพราะตระกูลของพวกเขามีแต่เลือดบริสุทธิ์ ไม่เคยมีประวัติศาสตร์ไหนจารึกไว้เลยว่าจะมีโอเมก้าเกิดมาในสายเลือดของพวกเขา

“เราต้องกำจัดเธอ”

“แต่เธอเป็นลูกของเรานะ”

“ก็แค่สิ่งทดลองที่ผิดพลาด” ในคืนวันนั้นทั้งคู่มีความเห็นที่ต่างกันออกไป อีกคนต้องการให้เด็กคนนี้ได้ใช้ชีวิตต่อส่วนคนเป็นพ่อกลับยอมรับในเรื่องนี้ไม่ได้ พวกเขาเลยคุยกันไม่ลงตัวสักที

และมันทำให้กวนใจเด็กน้อยอีกคนที่อยู่ในช่วงวัย 7 ขวบ ด้วยความที่เป็นทรูอัลฟ่าการรับรู้ของเขาก็มากกว่าคนอื่นไปด้วยถึงห้องของเขาจะอยู่ปีกซ้ายสุดของบ้านก็ยังได้ยินเสียงพ่อแม่ที่อยู่อีกฟากได้

“มีอะไรกันหรือเปล่าครับ”

“ธร ทำไมยังไม่นอน”

“ผมได้ยินทั้งคู่ทะเลาะ” การพูดคุยที่ดูเหมือนผู้ใหญ่ทำเอาผู้เป็นบิดามารดา ถึงกับเกร็งขึ้นมา

“ไม่มีอะไรลูกแม่กับพ่อคุยกับจบแล้ว” ชโลทรพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหมุนตัวออกจากห้องแต่แล้วเสียงของเด็กที่นอนอยู่บนเตียงก็เรียกให้เขาต้องหยุดชะงัก และเดินเข้ามาดูใกล้ ๆ

และในตอนนั้นเองที่โลกทั้งใบของเขามันก็รู้สึกมีความหมายขึ้นมา ความรู้สึกอยากรัก ความรู้สึกอยากปกป้อง มันพรั่งพรูออกมาจนเก็บไว้ไม่อยู่ รอยยิ้มที่ตั้งแต่เขาเกิดมาบนโลกยังไม่เคยเผยออกมาให้ใครได้เห็น แต่กลับเด็กปากแดงแก้มเหมือนอมอะไรไว้ในปากนี้กลับทำให้เขาแทบเสียสติ

“เขาเป็นน้องผมใช่ไหม”

“ไม่ใช่/ใช่จ้ะ” แต่แล้วคำตอบที่ได้กลับทำให้รอยยิ้มที่เพิ่งผุดขึ้นหายไป เด็กน้อยวัย 7 ขวบเดินเข้าไปหาพ่อและแม่ก่อนจะเอ่ยอะไรออกไปจนทำให้ทั้งคู่เริ่มหวั่นใจ

“พวกคุณคิดจะกำจัดเธอใช่ไหม”

“ธร ทำไมพูดกับพ่อแบบนั้น”

“ผมถาม...พวกคุณจะฆ่าน้องของผมใช่ไหม”

“เธอไม่ได้เป็นแบบเรา”

“ใครสนเรื่องนั้นกัน”

“ธรลูก” เสียงชลาลัยเรียกลูกชายคนโตด้วยแรงที่น้อยนิด เพราะกลิ่นกดดันที่ออกมาจากลูกชายของเธอมันช่างมากเหลือเกิน ทั้งที่พวกเธอเป็นเลือดบริสุทธิ์แต่กลับรับมือกับเด็กไม่ได้

ช่างแข็งแกร่งอะไรแบบนี้

“ผมจะเลี้ยงเขาเอง กว่าที่ผมจะสามารถหาเงินเองได้ตามที่กฎหมายกำหนดผมขอให้คุณทั้งสองช่วยจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ผมด้วย เธอต้องได้สิ่งที่ดีที่สุด” พูดจบชโลทรก็อุ้มน้องออกไปทันที โดยที่มีพ่อกับแม่ยืนกลืนน้ำลายอยู่ภายในห้อง พร้อมกับความคิดใหม่ของ ดอกเตอร์อดิศร

“เขาจะไม่เป็นภัยกับเราภายหลังใช่ไหม”

“คุณหมายความว่ายังไง คุณศร”

“เขาแข็งแกร่งเกินไป”

“คุณเป็นบ้าไปแล้ว” ชลาลัยตวาดเสียงใส่สามีก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อมาสงบสติอารมณ์ที่ห้องทำงานแทน

ทำไมเธอจะไม่รู้ความคิดสามีตัวเอง แต่ครั้งนี้เขาไม่เห็นด้วยเด็ดขาดถ้าใครคิดจะมาทำร้ายลูกชายของเธอ เธอก็จะของปกป้องพวกเขาด้วยชีวิต