ตอนที่ 3

เกร หญิงสาวกึ่งสวยกึ่งน่ารัก ทางบ้านค่อนข้างขาดแคลนคุณทรัพย์จึงต้องระหกระเหินเดิมตามรอยพระเวสสันดรไปสู่นิทานชาดก เรียนอยู่ปีสามที่มหาลัยเปิดแห่งหนึ่งเน้นการสอบเป็นหลักทำให้หางานมาช่วยพ่อกับแม่ได้แต่ปัจจุบันยังเป๋ไปเป๋มาไม่ได้งาน ส่วนงานที่ได้ก็ไม่เอา อย่างเธอมันต้องใช้ความดูดีของตัวเองให้เป็นประโยชน์เช่นตอนนี้

แกร๊ก

มือขวาเปิดประตูอย่างหมดอารมณ์ในยามค่ำคืน สายตาหนุ่มหล่อเจ็ด คนนั่งโซฟาเหล่มองหญิงสาวเป็นตาเดียว ในเมื่อหนีไม่พ้นก็แค่เล่นตามน้ำ อย่างน้อยก็มีข้อดีอยู่กับมาเฟียข้ามชาติหน้าหล่อดีกว่าเจอกุ๊ยข้างถนน

“ว้าว เห็นแล้วมันน่านัก” คนถือกล้องสุดหื่นรีบเข้ามาโอบไหล่เกรยืนตัวกำมือมองสภาพตัวเอง เกาะอกสีดำรัดรูปสั้นเท่าน่องขาอ่อน รองเท้าส้นสูง ผมลอนปล่อยยาว ทำเธอเซ็กซี่ขยี้ใจ

“เป็นจริงอย่างที่แอลมอนบอกไม่มีผิด” ชายหน้าหวานกระเถิบไปข้างชายหน้าคมด้วยอาการสั่นไหวอย่างน้อยเธอก็เป็นต่อเรื่องความเซ็กซี่ เพื่อเป็นการไม่ให้เสียตัวฟรีลองยื่นข้อเสนอหน่อยไหม

“พวกนายเดิมพันกัน ฉันขอลงเล่นด้วย” ไม่มีไรจะเสียก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด

“ได้ ว่ามา” ชายที่เคยสวมผ้าคลุมยืนเอามือล้วงกางเกงมองเกร

“ฉันลงหนึ่งล้าน ถ้าฉันทำให้คนใดคนหนึ่งหรือสองคนรักฉันได้ คนแพ้ต้องเสียหนึ่งล้าน ฉันให้พวกนายรับผิดชอบร่วมกันเจ็ดคน ฉันคนเดียว” รอยยิ้มแสยะส่งกลับโดยไม่คำนึงว่าตนเองจะพลาด

“ตกลง” ชายที่เคยนุ่งผ้าคลุมยื่นมือออกมารอรับจับมือตอบกลับ

“งั้นเอาเงินฉันไปก่อนเลย ฉันแพ้แน่” ชายหน้าหวานกุมหน้าอกทำท่าสลบ การเดิมพันของพวกเราใช้ความรักเป็นตัวตัดสินแต่ผลตอบแทนคือเงินมหาศาล อย่างน้อยเธออาจได้สักสองสามล้าน

“ชื่ออะไร” ชายผ้าคลุมเอ่ยถามเสียงเรียบ

“เกร นั่นชื่อฉัน”

“ดี เกร ฉันทีเจ ราชันฝันสลาย ขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิง เพลย์บอยเจ้าเสน่ห์” คนถือกล้องกระชับกอดเอาเกรดึงเข้าหาตัว เธอเริ่มจำชื่อเขาและต้องจำให้ได้

“กฎมีอยู่ว่า แตะได้ ต้องได้ จูบได้ มีสัมพันธ์ลึกซึ้งได้หากทั้งสองยินยอม ใครผิดกฎแพ้” ชายผ้าคลุมบอกสายตาเรียบเฉย กฏวายร้ายยุติธรรมเสมอ รึเปล่า…

“และที่สำคัญต้องอยู่ด้วยกันตลอดยี่สิบชั่วโมง” แอลมอนจ้องมาทางเกร คนหล่อขวัญใจเกรแสนร้าย สายตาเขาไม่ได้ทำเธอมองแง่ดีสักนิดเดียว

“เริ่มเลย” ทีเจผู้เคยถือกล้องและผู้โดนตบโอบกระชับเกรตัวแทบติดกันเปิดประตูห้องออก ผู้คนมากมายกำลังเต้นกันคึกคักเสียงเพลงเปิดดังกรอกหูเกรถูกลากไปนั่งข้างๆ ทีเจ เธอเบิกตาโตเมื่อรู้ว่าที่นี่เป็นสถานบันเทิงขนาดใหญ่ทีเดียว ค่อยๆ หยิบน้ำบลูเบอร์รี่ขึ้นมาดื่ม ถึงกับทำหน้าหยีแอลกอฮอล์เต็มคอ

“ฉันจะทำยังไงกับเธอที่ตบฉันดีน้า” ทีเจเลิกคิ้วกระดกไวน์หมดแก้วมองเกรช้าๆ

“ทายาสิ เดี๋ยวก็หาย” หญิงสาวยิ้มหวานกลบเกลื่อนแต่ทีเจกลับกระแซะเข้ามาโอบเอว สันหลังเริ่มเสียววาบหรือควรตบเขาอีกที

“ฉันไม่เชื่อที่แอลมอนกับพีนัทบอกหรอกว่าเธอดึงดูดได้ คนมีเสน่ห์อย่างฉันเธอนั่นแหละต้องบอกรักฉันก่อน”

“ดูมั่นใจเหลือเกินนะทีเจ” เกรแกะมือปลาหมึกของเขามาวางไว้บนตักเขากระเถิบออกช้าๆ นั่งเท้าคางไม่ใส่ใจ ก่อนเอียงหน้ามองเขาที่ดูเลิ่กลั่กขาดความมั่นใจ เริ่มหาจุดอ่อนไม่ไม่น่ายาก

“เต้นกันไหมทีเจ” หญิงสาวกระตุกยิ้มหวานไม่รอฟังคำตอบจูงมือทีเจไปยืนข้างโต๊ะ ถึงเวลาพลิกบทบาทวาดลวดลายเต้นส่ายก้นทำสายตายั่วยวนทำเพลย์บอยอย่างทีเจอดใจไม่ไหวมองมือลูบเสื้อเขาช้าๆ ในยี่สิบปีที่โตมานี่คือเรื่องอัปยศของเธอจริงๆ เกรเหล่มองไวน์ในแก้วก่อนนึกไอเดีย เข้ามายกไวน์ยื่นให้ทีเจที่กำลังโอบเอวตนเอง เขาดื่มจนหมดแก้วพอจะโน้มหน้าลงมาที่คอหญิงสาว เกรไหวตัวทันรีบรินไวน์เพิ่มมอมเขาทันที

“เอิ้ก ไม่ไหวแล้ว เข้าห้องเถอะ” ว่าแล้วทีเจก็คว้าแขนเกรลากกลับไปห้องเดิม

ปึก!

เกรถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างแรงก่อนทีเจจะกระโจนขึ้นคร่อม ทำหญิงสาวหน้าเหวอพยายามตั้งสติเอาตัวรอด งานนี้เธอจะพลาดท่าตั้งแต่เริ่มไม่ได้

“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ให้ฉันเตรียมตัวก่อน” เธอผลักอกเขาออกทำทุกวิถีทางให้หลุดพ้น

“เธอ ต้อง อยู่ กาบ...ฉาน...ทางคืน ก่อน...โหกโมงช้าว...จามี..ลายออนมารับต่อ...เอิ้ก” เขาพูดยานคางแล้วก็สลบคาตัวเธอ เสียงผ่อนลมหกายใจดังก้วยความโล่ง

“ถ้านายไม่เป็นเพลย์บอย นายคงจะดูดีมากกว่านี้ ให้ตายเถอะ” เกรรีบลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ ไม่คิดหาทางหนีอีกต่อไป คิดว่าหนีแล้วจะพ้นหรือไง ดีไม่ดีถูกฆ่าล้างโคตรไปอีก เกรมองตนเองในกระจกเม้มปากคิดสู้ต่อไปโดยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ มีแต่ก้าวต่อไปเท่านั้น