ตอนที่ 2

ว้าย..ยยย

ปัง!

อย่างน้อยข้างในก็มีหนุ่มหล่อมันน่าอยู่กว่าข้างนอก เกรกลืนน้ำลายอึกใหญ่ยืนหายใจพิงประตูมองหนุ่มหล่อแสยะยิ้มให้อย่างสะใจ อย่างน้อยก็ไม่เสียชาติเกิดโดนหนุ่มหล่อเจ็ดคนรุม แต่ก่อนเกิดอะไรขึ้นคงต้องขอรู้จักกันหน่อยแล้วกัน

“พวกนายเป็นใคร”

“ว่าที่สามีเธอในอนาคตไงที่รัก หุ่นเธอนี่มันน่าขยี้ซะจริง” คนถือกล้องใช่ว่าไม่หล่อเสียอย่างเดียวหื่นออกหน้าออกตากระโจนยื่นหน้าเข้ามาใกล้เกร

เพียะ!

ด้วยความมือไวและตกใจเผลอยกมือตบแก้มเขาจนเซเอียงข้างถึงกับเบิกตาโตตกใจเมื่อเขาเริ่มโมโหง้างมือกำหมัดจะปะทะลงที่ใบหน้าหญิงสาวเธอรีบหลับตาแน่นด้วยความหวาดผวา

“ไม่เอาน่า ทีเจ เธอเป็นผู้หญิง” เสียงคนหน้าหวานห้ามเพื่อนไว้

“ก็ผู้หญิงนะสิ ผู้หญิงไม่เจียมตัวซะด้วย” เสียงตอบกลับพร้อมปากล้องทิ้งด้วยความโมโห เกรหูผึ่งเมื่อได้ยินเขาสบถพาขนหัวลุก เธอไม่เจียมตัวเหรอ ตรงไหนกัน มันคือสัญชาตญาณการป้องกันตัวไม่ใช่หรือไง เกรเปิดตามองพวกเขากรูเข้ามาหาพร้อมเพรียง

“เธออยากรู้จริงๆ ใช่ไหมว่าพวกฉันเป็นใคร” คนหล่องานดีระดับโลกเลียริมฝีปากแสยะยิ้มแต่กลับดูน่ากลัว ความหล่อวายร้ายพาทำเธอคิดว่าอยู่ในดงอำมหิตหรือดงเทพบุตรกันแน่

“ใช่”

“หึ หึ แล้วเธอจะเสียใจ” หัวเราะแบบนี้ให้ไปอย่างไรไหวจำทนยืนสู้เกรมองหาทางออกหันซ้ายหันขวาไม่มีสักทาง หนุ่มหน้าหวานเดินขึ้นหน้ากอดอกส่งยิ้มหวาน หวานฉบับวังเวงกลายเป็นหลอนไม่ได้น่าคบค้าสมาคมกันสักคน

“พวกเราคือ Dragon Berry” คนหน้าหวานบอกพร้อมยิ้มกรุ้มกริ่ม

“พวกเรามาจากเวกัส อยู่ในบัญชีดำของหน่วยสากลนาชาติที่กำลังตามจับอยู่” ผู้ชายคมแสยะยิ้มส่งให้อย่างเชือดเฉือนเมื่อเห็นเกรหน้าถอดสีคิดไปต่างๆ นานาตามคำพูดพวกเขา บัญชีดำ พวกกบฏ ข้ามชาติ มาเฟีย แบดบอย คนชั่ว ปะปนอยู่ในสมองหญิงสาวชนิดฝังรากลึก

“คิดออกแล้วใช่ไหม” ชายสวมผ้าคลุมบอกพร้อมเอามือลูบคางเจ้าเล่ห์ ความลูกครึ่งหน้าต่างแดนของเขาไม่ได้ช่วยให้ตนดูดีขึ้นเลยจริงๆ

“เอาละ มาเข้าเรื่องดีกว่าครับ” ชายหน้าหวานพูดหวานหูจนตั้งตัวปรับอารมณ์ไม่ทันได้แต่เกร็งไปทั้งตัวมองตาปริบ ใครจะกล้าทำอะไรมาเฟียข้ามชาติ

“เข้าเรื่อง จะจับฉันไปฆ่าอย่างงั้นเหรอ”

“หัวสมองมีแต่อะไรยัยกลวง” ความเย็นยะเยือกจากพูดของคนหล่อระดับดาราต่างประเทศทำเกรกลืนน้ำลายลงคอ ยอมรับว่าเขาหล่อจริงจนเกือบหลงแต่เพราะนิสัยเขาจึงวกกลับมาตั้งสติได้ และเธอก็ได้เป็นยัยกลวงของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบได้

“เราจับเธอมาเดิมพัน” ชายหน้าหวานเฉลยข้อข้องใจยิ้มเจ้าเล่ห์

“เดิมพัน เดิมพันอะไร กับฉันเนี้ยนะ” ไม่อยากจะเชื่อหูตนเองแต่มันเริ่มมีกลิ่นแปลกๆ เมื่อรอยยิ้มทั้งเจ็ดส่งมาพร้อมกัน ทำบรรยากาศวังเวง อดยอมรับว่าไม่ได้ว่านี่ไม่ใช่เทพบุตรแต่เป็นซาตาน

“ใครทำให้เธอตกหลุมรักได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ คนที่แพ้จะเสียเงินหนึ่งแสนให้ผู้ชนะ ตกแล้วก็ประมาณหกแสน” คนหล่อขวัญใจเกรเจ้าเดิมเลิกคิ้วมองพวกตนเอง เธอเริ่มคิดหนักแล้วละว่าใครจะเป็นผู้ชนะ คนนั้นก็หล่อ คนนี้ก็หล่อ เลือกใครดี

“งั้นตกลงกัน ใครเอาวันไหน” หนุ่มหล่อสวมหมวกคริสต์มาสเลียริมฝีปากชอบใจกับการเดิมพันครั้งนี้ ใบหน้าฝรั่งบ่งบอกต่างแดนแต่พูดไทยชัด รู้สึกบรรยากาศวังเวง เกรมองพวกเขาไปประชุมยืนซุบซิบอยู่สักพัก ระหว่างนี้หาทางออก ใครจะบ้าตกเป็นเครื่องมือเกมพนันของพวกมาเฟียข้ามชาติมีแต่เสียกับเสีย

“เอาละ เราตกลงกันแล้วเจ็ดวันเจ็ดคน คนละวัน” ขวัญใจเกรเอ่ยเสียงเยือกเย็นทำหญิงสาวสะดุ้งเฮือกมองพวกเขา คนถือกล้องเดินเข้ามาหาเกรอย่างห้าวหาญหน้าดุเพราะแค้นที่โดนตบหน้า

“วันนี้วันพุธ ฉันก่อนแล้วกัน” เขาบอกพร้อมแสยะยิ้มกระชากแขนเธอดึงเข้ามาใกล้อย่างแรง

“ฉันจะบอกให้เอาบุญแล้วกัน วันจันทร์คือฉันอสูรรัตติกาล อังคารคือพีนัทบุรุษไร้เงา พุธคือทีเจราชันฝันสลาย พฤหัสคือไลออนราชาราชสีห์ ศุกร์คืออาร์เดย์คุณชายร้อยล้าน เสาร์คือคริสต์มาสเจ้าชายอสูรและอาทิตย์แอลมอนเจ้าชายหิมะ” ชายตาเฉียบคมกระตุกยิ้มบอกเกรที่หน้าเริ่มถอดสีคล้ายจะซีดฟังฉายาแต่ละคนน่ากลัวอย่างสับสน เพราะจำชื่อว่าใครเป็นใครไม่ได้

“หน้าตาโง่ๆ แบบนี้จะรู้เรื่องไหมเนี้ย” ชายหน้าอินเตอร์สูงกว่าชาวบ้านเอามือลูบคาง เธอมองตาปริบยังคงหาทางออกเหมือนเดิม ออกก็ตาย ไม่ออกก็ตาย สู้ตายเอาดาบหน้า

“นี่ เปลี่ยนชุดซะ ฉันเริ่มก่อนเพราะวันนี้วันพุธเป็นวันของฉัน ฉันจะเอาคืนยิ่งกว่ารอยตบบนแก้ม” ชายถือกล้องโยนชุดเกาะอกสีดำยาวเท่าน่องขาให้เกรรับไว้ก่อนผลักเข้าห้องน้ำข้างหลัง

ปัง…

เกรถือชุดมองดูอย่างมึนงง ชั่งใจคิดว่าจะสวมมันดีหรือไม่ มองซ้ายมองขวาหมุนรอบจนกระทั่งเจอแล้วช่องแอร์ เธอรีบวางชุดลงบนอ่างล้างมือยกขาเหยียบชักโครกเขย่งปลายเท้าเปิดช่องแอร์ชนิดไม่กลัวร่วงหัวคะมำ มั่นใจในสรีระอันบอบบางรับรองโถไม่หัก

กึก…

“สำเร็จ เสร็จโจร บายมาเฟียหน้าหล่อข้ามชาติ” เกรยกมือส่งจูบให้ประตูห้องน้ำก่อนจะกระโดดปีนเข้าไปในช่องแอร์จังหวะที่ประตูเปิดออก ได้ยินเสียงแว่วดังตามหลังมาติดๆ

“บ้าจริง คิดหนีหรือไง” จากน้ำเสียงฟังดูไม่พอใจ ใครจะอยู่ได้เจ้าพวกนี้เล่นเดิมพันเอาความรักเป็นต่อ อากาศแออัดไม่รู้ว่าช่องแอร์จะสิ้นสุดตรงไหนบวกหยากไย่เต็มไปหมด จนคลานเจอทางออก สุดยอดความฉลาดลาก่อนไอ้พวกโง่ เกรรีบคลานออกที่มีทางเดียวเอามือผลักแกะช่องตาข่ายอย่างง่ายดาย ไม่มีคำไหนอธิบายว่าดีใจสุดชีวิตที่หลุดจากบ่วงอำมหิต เธอคลานออกมาเริ่มจากหัวจนถึงเอวแต่สายตาดันเหลือบเห็นรองเท้าหนังกับรองเท้าผ้าใบยืนอยู่ทางซ้ายและขวา กลับก็ไม่ได้ไปต่อก็ไม่ไหวเพราะก้นติดช่อง

“สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะที่รัก” ช็อกตาค้างเมื่อผู้ชายทางซ้ายก้มลงนั่งยองจับคางเธอเชยมองเขา พระเจ้าคงช่วยไม่ได้เมื่อปีศาจดักรออยู่ใกล้แค่นี้ คนถือกล้องกับชายหน้าหวานคว้าแขนเกรหิ้วออกจากช่องแอร์เดินกลับไปที่ห้องเดิม

ปึก...หมับ

เกรถูกเหวี่ยงลงบนเตียงนอนหนานุ่มก่อนมีคนมาล็อกเธอไว้แน่นชนิดขยับไม่ได้ จะเสียตัวไหมนะ เสียไหมเอ่ย… พ่อหนุ่มตาเฉียบล็อกแขนข้างซ้าย ชายหน้าหวานล็อกแขนขวา นายหน้าฝรั่งล็อกขาซ้าย คนหมวกคริสต์มาสล็อกขาขวา นายตาคมยืนส่องกล้องถ่ายเธออยู่กับคนที่เคยถือกล้อง และคนหล่อขวัญใจเธอล็อกคอแทบหายใจไม่ออก

“อย่านะ…”