EP03 อยากครอบครอง

EP03

.

.

.

"ปากแบบนี้…ไม่น่ารักเลยนะ"

"วิพูดได้มากกว่านี้อีก"

"ไหนลองพูดมาอีกสิ…"

"เลว ระยำ ชาติชั่ว" วันใสพ่นคำด่าออกมาอย่างเหลืออด เธอเน้นทุกคำด่าให้คนตรงหน้ารู้สึกอะไรบ้างแต่วินเซนกลับไม่สะทกสะท้านอะไร เขายิ่งชอบใจที่เห็นคนตรงหน้าอวดเก่งเข้าไปทุกทีก่อนที่มือหนาจะเปลี่ยนเป็นคว้าข้อเสื้อเธอเข้าหาตนเองแล้วกระซิบถาม

หมับ!

"แล้วอยากได้คนชั่วเป็นผัวไหมล่ะ…"

"พี่วิน!" ร่างบางถูกจับทุ่มลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่หลังสิ้นคำพูดยียวนกวนประสาท ตามด้วยร่างหนาที่เดินย่างกรายเข้าไปหาเธอ วินเซนกระโดดขึ้นบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมเอวขอดกิ๋ว มือหนาดึงสายผูกเอวออกเผยให้เห็นร่างกายกำยำที่ซ่อนอยู่ในวินาทีต่อมาชุดคลุมก็ถูกถอดทิ้งลงจากเตียง

วันใสรีบสะบัดหน้าหนีเมื่อสายตาดันเจอเข้ากับแก่นกายใหญ่ที่กำลังผงาดต่อหน้าต่อตา ท่อนลำโอบล้อมไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนอย่างน่ากลัว ความใหญ่เกือบเท่าข้อมือของเธอเลยก็ว่าได้ไหนจะความยาวที่เหยียดถึงหน้าท้องแบน ทำให้วันใสเกิดอาการตกใจ เธอพยายามดิ้นมือบางอังลงบนเตียงก็สัมผัสความชื้นอะไรบางอย่าง พอยกขึ้นมองก็พบว่าเป็นคราบเลือด

"พี่จะทำบ้าอะไร"

"…" วินเซนไม่ได้ตอบเขาเปิดหัวเตียงที่เป็นที่เก็บของสำหรับเล่นบนเตียงออก มือหนารวบข้อมือเล็กกดไว้ ก่อนที่กุญแจมือซึ่งติดอยู่หัวเตียงจะถูกดึงออกมาใช้งาน ชายหนุ่มหลุบตามองหน้าอกอวบใหญ่ที่กำลังกระเพือมตามลมหายใจหนักหน่วงของคนใต้ร่างลิ้นสากกวาดเลียกลีบปากตนเองอย่างคนมีอารมณ์

"วิถามว่าพี่กำลังจะทำอะไร…พี่วิน…ปล่อยวินะ!"

"…บอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันไร้นํ้ายา"

"อึก!"

"อีกอย่าง…แฟนเธอตายแล้ว เดี๋ยวฉันทำหน้าที่นี้แทนเอง" เสียงหล่อพูดด้วยท่าทางหลงใหลกับเรือนร่างตรงหน้า วินเซนจัดการล็อกกุญแจมือเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะถกเสื้อตัวบางขึ้นสำรวจเธออย่างละเอียด สายตาที่ทอประกายชวนขนลุกหลุบมองหน้าท้องแบนราบปลายนิ้วแกร่งกำลังไต่ตามเนื้อตัวเธอเชิงหยอกล้อ วันใสหลับตาเกร็งตัวเธอรู้ดีว่าคนตรงหน้าไม่ได้ชอบเซ็กแบบคนปกติ

เขาชอบซาดิสม์และเสียเลือด…

คนก่อนหน้านั้นที่ออกไป ร่างกายเธอซีดเผือดแถมใบหลังยังมีเลือดซึมออกมานั้นทำให้วันใสเกิดอาการประหม่าไม่น้อย ดวงตากลมโตที่โอบล้อมด้วยขนตาแพงอนกำลังฉายแววหวาดกลัวเธอดิ้นพล่านเท่าไหร่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้

"ไม่ต้องวิไม่ต้องการ…วิเกลียดพี่"

"เกลียดเหรอ?"

"ใช่…วิเกลียดพี่"

"เดี๋ยวจะได้คนเกลียดคนนี้เป็นผัวไม่รู้ด้วยนะ"

"อ๊ะ!" พูดจบใบหน้าหล่อก็ก้มลงกวาดปลายลิ้นเลียหน้าท้องเนียน วินเซนใช้ลิ้นเขี่ยสะดือขาวสะอาดแล้วกวาดเลียลากยาวทำเอาวันใสตื่นตระหนกกับลิ้นร้อย วินเซนทำมันอยู่แบบนั้นก็เลื่อนปากงับเข้าที่สาบกางเกงขาสั้นเนื้อบางก่อนจะลากมันรูดลงมาตามเรียวขาค้างไว้ที่ข้อเข่า

พลันจุดอ่อนไหวตรงหน้าก็เผยขึ้นสู่สายตา เนินโหนกที่มีไรขนขึ้นปกคลุมบางเบาเส้นบางน่าสัมผัส สองกลีบเคลมที่กำลังปิดมิดชิดกันสนิทชวนให้ร่างกายเขาอึดอัดเพียงแค่ได้มอง ผิวเนื้อตัวละเอียดอ่อนราวกับเด็กทารก

วินเซยยกยิ้มด้วยความพึงพอใจเขาหายใจเหือดหายอย่างคนเสียสติ ผู้หญิงตรงหน้าเขาชวนให้อยากแนบแน่นทุกสัดส่วนมือหนาจึงตะโบมเข้าที่จึดอ่อนไหวแล้วเลื่อนมือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อที่กำลังกองอยู่บนหน้าท้อง วินเซนบีบเคล้นหน้าอกใหญ่พร้อมกับหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับความนุ่มนิ่ม

"ฉันจะทนไม่ไหวแล้ววันใส…เธอมันน่าหลงใหลกว่าที่คิด" วินเซนออกมากรอกสมองเธอพร้อมกัดปากตัวเอง ชายหนุ่มคว้ามีดเล่มเล็กบนหัวเตียงออกมาแล้วฉีกเสื้อให้ขาดจากท่อนบนเธอ

"ปล่อยวิ…วิไม่อยากเอาตัวไปพัวพันกับผู้ชายแบบพี่"

"แบบฉันมันทำไม"

"วิเคยบอกแล้ว…" เธอตอบแล้วเบือนหน้าหนี ข้อมือพยายามใช้แรงทั้งหมดดิ้นจนขึ้นสีแดงเถือกจากการเสียดสีกันอย่างรุนแรง

"บอกอีกทีสิ"

"วิเกลียด…อื้อ!!" ไม่ทันที่วันใสจะตอกยํ้าความเกลียดของตนเองปากหนาก็กดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง วินเซนใช้ลิ้นดันเข้าแทรกซึมระหว่างกลีบปากอวบอิ่มตวัดเลียทั่วโพรงปากสลับกับกดจูบเกี่ยวลิ้นดูดซึมความหวาน มือดึงเรือนผมสลวยเอาไว้แน่นเพื่อให้เธอหลีกเลี่ยงสัมผัสไม่ได้ อีกข้างเลื่อนตํ่าลงมาระหว่างสองกลีบใช้ปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไป

ก็พบกับเยื่อบางที่ยังไม่เคยมีใครได้เข้าไปสัมผัสเขาจะเป็นคนแรกที่จะได้ครอบครองร่างกายของคนใต้ร่าง ยิ่งคิดวินเซนก็ยิ่งพึงพอใจ ตอนแรกแค่นึกอย่างสั่งสอนเธอหากแต่ได้ใกล้ชิด จูบ และสัมผัสทุกอย่างก็เปลี่ยนไปไม่เป็นอย่างที่คิด

ชายหนุ่มเกิดอาการอยากครอบครองเธออย่างไม่มีเหตุผล…

"อื้อ!" เสียงหวานร้องออกมาด้วยความอึดอัดวินเซนมอบจูบเร่าร้อนให้เธอจนแทบหายใจไม่ทัน ดวงตากลมปิดแน่นขอบตาเริ่มร้อนผ่าวสถานการณ์ตอนนี้คล้ายกับว่าเธอกำลังถูกข่มขืนและเสียครั้งแรกให้กับคนที่เกลียดไปอย่างวินเซน

ด้านคนตัวโตที่กำลังเกิดอาการห้ามตนเองไม่ไหวจูบคนใต้ร่างอย่างคนอดอยาก เสียงนํ้าลายดังระงมพร้อมกับเสียงลมหายใจหนักหน่วง เขาไม่อาจจะหยุดตัวเองได้แล้ว

อยากครอบครองเธอจนหัวใจเต้นระรัวแบบที่ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครแม้แต่จีเซล…

"เธอทำให้ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อนเลยรู้มั้ย" วินเซนผละจูบออกแล้วเปลี่ยนเป็นดูดเม้มลำคอขาวเนียนแทน จมูกโด่งสูดดมเนื้อตัวหอมกรุ่นเข้าปอด ซุกไซร้ลำคอระหงด้วยการกระทำเร่งรีบ

วันใสที่ได้ยินคำพูดของเขานํ้าตาที่เอ่อคลอเบ้าไหลออกมาอาบพวงแก้มท่อนบนเธอเปลือยเปล่าท่อนร่างถูกดึงสิ่งปิดบังออกหมดร่างกายเปลือยเปล่าแนบแน่นกับกายแกร่ง กลีบปากบวมแดงจากการถูกกดจูบและอาบไปด้วยนํ้าลายของคนบนร่าง

"ฉันคิดว่าฉันคิดถูกแล้วแหละ…" เสียงแหบพร่าพูดต่อ วันใสไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะสื่ออะไรเธอกำลังจมอยู่กับความเสียใจจนพูดอะไรไม่ออก ต่างจากเขาที่กำลังหลงใหลกับเรือนร่างเธอมากขึ้นทุกวินาที ยิ่งวันใสไม่เคยกับใครมาก่อนก็ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเจ้าของเธอคนเดียวในอีกไม่นาน "ที่ฆ่าแฟนเธอให้มันตายไปซะ…"

"พะ…พี่วิน…"

"เธอจะได้เป็นของฉันแค่คนเดียว…"

.

.

.

เกินไปแล้วนะอิพี่วิน555555555555555555555

Next ep...

"ไม่เคยกับใครเลยเหรอ?"