ตอนที่ 3

“คุณคะ ถึงคิวแล้วค่ะ” เสียงเรียกทำให้กรีนลืมตาตื่นยกมือบิดขี้เกียจลุกขึ้นจูงสุนัขเข้าไปในห้องแล้วอุ้มหมาขึ้นมาโต๊ะเพื่อให้ไวท์ลงมือฉีดยาสลบก่อนเข้าสู่กระบวนการผ่าตัดทำหมันที่มีผิงคอยช่วยอยู่ใกล้ๆ กรีนเดินออกมารอด้านนอกกวาดสายตามองทั่วก่อนหันไปเจอกังฟูผลักประตูโผล่หน้าเข้ามาดูลาดเลา

“เสร็จยัง”

“ยังเพิ่งจะถึงคิวมีอะไรอีก”

“ไม่มี เข้ามาดูเฉยๆ ไปละ” เสียงกระซิบกระซาบตอบกลับจนกรีนต้องเอียหูฟัง กังฟูปิดประตูลงเหมือนเดิมปล่อยให้กรีนยืนเท้าเอวมองเขม็งส่ายหน้าไปมา

“มีเพื่อนผู้ชายก็หาแต่เรื่องมาให้ มีเพื่อนผู้หญิงก็น่ารำคาญวันๆ เสริมสวยกับนินทาคนอื่น มีเพื่อนดีๆ สักคนให้ฉันไหม เฮ้อ”

“เรียบร้อยแล้วนะครับ จะให้นอนพักที่นี่หรือเอากลับไปดูแลเอง” ไวท์เดินออกมาพร้อมถอดชุดกาวน์ออกหันมาถามกรีนที่ยืนหันหลังอยู่ เธอค่อยๆ หันกลับมามองหน้าเขาแล้วตอบด้วยเสียงที่เรียบนิ่ง

“นอนนี่สิ ยิ่งไม่มีเงินรักษาอยู่ เกิดออกไปติดเชื้ออะไรมาตายพอดี”

“อย่างนั้นเชิญกรอกประวัติค่ะ” ผิงเดินออกมายื่นใบประวัติให้กรีนกรอก มือเขียนแต่สายตาไล่มองไวท์เดินเข้าไปด้านในจนผิงมองตามสายตาเธอก่อนชะงักเมื่อกรีนหันกลับมาสบตาเธอ

“เสร็จแล้ว”

“ค่ะ เท่านี้ก็เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วงนะคะ น้องหมาและน้องแมวที่พักฟื้นอยู่ในกรงมีน้ำป้อนให้โดยตรง คลินิกเรามีนักศึกษาฝึกงานดูแลช่วงกลางคืน”

“หรือคะ ดีจัง” กรีนตอบรับพร้อมฉีกยิ้มแล้วเดินออกไปด้านนอกอย่างเสร็จสิ้นภารกิจวันนี้ก่อนเลิกคิ้วหาภารกิจต่อไปเดินไปนั่งข้างคนขับที่ขับรถเข้าสู่เส้นหลัก

“ไอ้เพชร”

“ว่า” เพชรตอบรับในระหว่างขับรถมองทางแล้วมองหน้าเพื่อนสลับกันร่วมด้วยกังฟูที่นั่งอยู่เบาะหลังยื่นหน้ามาฟังระหว่างกลางส่วนอีกหนุ่มนอนเอาหัวพิงกระจกหลับ

“แกมีข้อมูลอย่างอื่นไหม อย่างเช่นฐานะของไอ้หมอเนี้ย”

“จากแหล่งข่าวลึกๆ เลยนะมีฐานะมีเงินใช้สบายทั้งชาติ พี่ชายเป็นเจ้าของค่ายเพลง พ่อเป็นผู้กำกับ แม่เป็นดารา ส่วนหมอเป็นหุ้นส่วนผับ จำชื่อไม่ได้เดี๋ยวไปถามมาใหม่แล้วกัน”

“เออ สบายใจละนึกว่าทับถมคนไม่มีเงิน มีเงินก็ดีจะได้ทำกุศลใหญ่ๆ อย่างสบายใจ” กรีนนั่งพิงเบาะเอามือกอดอกอมยิ้มมองข้างทางด้วยความสบายใจดั่งที่พูด

“ไปเที่ยวต่อปะ” กังฟูถามทั้งสองคนที่นั่งอยู่เบาะหน้า

“ไม่ไป จะกลับไปวาดรูป พรุ่งนี้เดี๋ยวไม่มีแรงไปกวนหมอ จะได้เห็นคนเดินสี่ขาเห่าหอนเว้ย” กรีนหันมายิ้มเยาะเพชรที่ยิ้มแห้งส่ายหน้าไปมาก่อนยกมือผลักหัวเพชรแล้วหันมาดันหน้ากังฟูให้ไปพิงเบาะหลังแกล้งเพื่อน

กลางดึกสายมือถือโทรเข้าบ่อยครั้งจนแทบไม่มีเวลารับสายจากใครคนหนึ่งตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่ข้อความฝันดีส่งมาให้ ไวท์ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงในคอนโดที่ซื้อไว้หนึ่งห้องอย่างเหนื่อยใจเลื่อนมือถือมากดโทรหาคนที่อยู่ห่างไกลแต่กลับไร้การตอบกลับ เขาจึงตัดสินใจวางมือถือลงข้างเตียงเดินไปอาบน้ำไม่นานเสียงข้อความก็ดังขึ้นทำให้ไวท์รีบนุ่งผ้าขนหนูปิดช่วงล่างออกมาหยิบมือถือเพื่อเปิดข้อความอ่านด้วยรอยยิ้มแล้วถือเข้าห้องน้ำกดโทรหาคนที่ส่งข้อความมาหาทันที

สายๆ ของอีกวันกรีนรีบมาดักอยู่หน้าคลินิกสัตวแพทย์เหลือบมองไวท์ลงจากรถเก๋งสีขาวเดินก้มมองมือถือแล้วถอนหายใจยกใหญ่โดยเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีคนยืนจ้องเมื่อเขามาหยุดอยู่หน้าคลินิกเงยหน้ามองกรีนที่ยืนกอดอกเลิกคิ้วให้

“สวัสดีครับ รีบมารอเลยหรือครับ” เขาทำได้เพียงทักทายตามมารยาทในฐานะที่เป็นหนึ่งในเจ้าของเคสที่ตนเองดูแลอยู่

“ใช่ คิดถึงน้องมากเลย แล้วก็อยากรู้ว่าหมอรักษาดีหรือเปล่า” สายตาเชือดเฉือนของเธอจ้องมองเขาที่เดินเข้ามาเปิดประตูคลินิกเข้าไปจัดแจงเปิดแอร์และเปิดไฟก่อนหันมาเจอกรีนเดินตามเข้ามาติดๆ ทำให้เขาถึงกับผงะตกใจก้าวถอยหลังเดินนำไปด้านหลังที่มีห้องไว้พักฟื้นสัตว์โดยทำที่นอนให้เป็นชั้นๆอยู่ในกรงอย่างดี กรีนเดินเข้ามามองสุนัขที่นำมาจากวัดกระดิกหางให้เธอชวนยิ้มชอบใจปล่อยเจ้าตูบออกมาจูงเดินออกไป

“ไปแล้วนะ ขอบใจมาก หมอนี่เป็นคนดีจริง” กรีนยกมือตบไหล่ไวท์อย่างหนักแล้วเดินจูงหมาออกไปด้วยสีหน้าระรื่นชื่นบานเดินไปยื่นสายจูงให้กังฟูที่รับไว้ก่อนที่น้ำอุ่นจะจูงอีกตัวที่เอามาจากวัดเช่นกันยื่นให้กรีนกระตุกยิ้มรับสายจูงแล้วเดินย้อนกลับไปคลินิกจังหวะเดียวกับที่ผิงกำลังเดินเข้าคลินิก

“อ้าว” ผิงชี้นิ้วทักกรีนที่เดินเข้ามารอบัตรคิวคนแรกก่อนหันไปสบตากับไวท์เดินออกมาจากห้องพร้อมไม้กวาดและที่ตักผง สายตาของเขามองมาทางสุนัขที่เธอจูงอยู่อย่างสงสัย

“พอดีมีเยอะ หมอช่วยหน่อยนะ หมอมีเงินมากมายช่วยน้องหมาแค่นี้ขนหน้าแข้งคงไม่ร่วง”

“ผมไม่ได้ทำการกุศลและผมก็ไม่ใช่คนรวยอะไร”

“อาชีพหมอ ต้องช่วยผู้ป่วยไม่ว่าจะเคสไหนก็ต้องรักษาให้หาย เนี้ยน้องมีเห็บหมัดเยอะมาก ช่วยฉีดยากันเห็บหมัดแล้วก็กันโรคด้วยนะ หมอไม่รวยแต่มีธุรกิจส่วนตัว แค่ไม่กี่บาทหมอคงช่วยได้” กรีนเท้าคางกะพริบตาปริบๆ ฉีกยิ้มส่งให้ไวท์ที่ผ่อนลมหายใจยาวจำใจรับคำ

“คิวแรกเลยแล้วกันจะได้ไม่ต้องไปรบกวนเคสอื่นให้วุ่นวาย”

“หมอมีเมตตาคุณธรรมงามน้ำใจจริงๆ ขอบใจนะ” เสียงใสของเธอบอกเขาอย่างชอบใจจูงหมาเข้าไปในห้อง ผิงเหลือบมองไวท์ส่ายหน้าไปมาเก็บไม้กวาดและที่ตักผงไว้หลังคลินิกก่อนมีหญิงสาวหุ่นดีเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขา เสียงข้อความกรีนดังขึ้นทำให้เธอต้องรีบหยิบขึ้นมาอ่านทันทีถึงกับเลิกคิ้วเลียริมฝีปากกระตุกยิ้มเดินออกไปดูเหตุการณ์ที่ชวนตื่นเต้น