ตอนที่ 2

“สิบบาทเนี้ยนะ โอ้โห ปลื้มปริ่มสุดๆ” กรีนพยายามง้างมือเพชรแกะออกจากคอก่อนถูกจับหัวให้หันไปมองชายหนุ่มสวมชุดกาวน์เดินออกมาส่งสองสามีภรรยาที่อุ้มสุนัขพูดคุยกันสักพักแล้วขึ้นรถขับผ่านหน้าสี่สหายไป

“หมอรักษาสัตว์แล้วไง จะผ่าหมาออกจากปากไอ้ฟูเหรอ ก็ไปดิให้หมอกำจัดออกสักหน่อยก็ดี”

“ไม่เอาอนุรักษ์” กังฟูยกมือปิดปากมองหน้ากรีนอย่างยียวนเล่นกับเธอ

“แกฟังนะ” เพชรกอดคอกรีนที่พยักหน้ารับเหล่มองเขา “ผู้หญิงที่ฉันคบอยู่เป็นแฟนหมอคนนี้”

“โอ้โห! ไอ้หัวฆวด แกแย่งแฟนเขาเหรอวะ” ไม่สบถเปล่ายกมือตบเข้ากลางหน้าผากเพชรอย่างแรง

“โอ๊ย ไม่ได้แย่ง ผู้หญิงเขามาเอง”

“โอ้โห ไอ้หัวฆวด! พอเลย ผู้ชายอย่างแกนี่มันหน้าหมีหน้าหมาจริงๆ” กรีนยกเท้าเหยียบเท้าเพชรจนมือเขาหลุดทำให้เธอเป็นอิสระยกเท้าเตะแข้งไปอีกหนึ่งทีแล้วเดินหนียกมืออุดหูทำให้เพื่อนสามคนรีบวิ่งเข้ามาดักหน้ายกมือห้าม

“ฟังมันก่อน ไอ้อุ่นช่วยพูดหน่อยดิ” กังฟูยกศอกสะกิดหาตัวช่วย

“อืม” และก็ช่วยเพียงเท่านี้ทำให้กังฟูยกมือเกาหัวอย่างเหนื่อยใจ กรีนยืนกอดอกมองหน้าเพชรที่ยกมือห้ามเธอไม่ให้ขึ้นรถ

“ช่วยหน่อยนะเพื่อนรัก ให้ทำไรก็ยอมแต่เรื่องนี้ช่วยหน่อย”

“ให้เดินไปบอกว่าคนที่แย่งแฟนหมอนั่นคือไอ้เพื่อนชั่วฉันเองยังงี้ใช่ไหม” กรีนเท้าเอวหาเรื่องเพชรที่เม้มปากยกมือกุมขมับ

“สงสารไง”

“นี่แกสงสารเหรอวะ ไปแย่งเขายังมีน่าสงสารอีก”

“คิดดูนะกรีนถ้าพริ้มไปบอกเลิกหมอที่คบกันมาเกือบสิบปี หมอเกิดเป็นโรคซึมเศร้าโดดน้ำตายขึ้นมาว่าไง นะ นะ ช่วยเยียวยาหมอหน่อย สงสารหมอ” เพชรยกมือไหว้อ้อนวอนกรีนที่กัดฟันกรอดจ้องเขม็งเขากลับก่อนตอบ

“เหอะ เหอะ ฉันทำการกุศลหรือเปิดโครงการเยียวยาตั้งแต่เมื่อไหร่ ให้ช่วยคนนู้นคนนี้เห็นว่าว่างนักเรอะ ไอ้หัวฆวดนี่” กรีนยกมือตีเพชรจนเขาต้องหลบเดินหนีรอบรถ

กรีนผ่อนลมหายใจยาวหยุดไล่ตีเพชรเดินมายืนข้างน้ำอุ่นที่ยืนมองคลินิกด้วยความนิ่งเฉยก่อนมองหญิงสาวข้างๆ ที่ขมวดคิ้วยกมือจับไหล่เขาจนเล็บจิกเข้าหัวไหล่ทำได้เพียงยืนตาละห้อยไม่สามารถร้องออกไปได้

“ไอ้ฟูแกไปขอหมาในวัดสักตัวที่ยังไม่ได้ทำหมันมานี่” กรีนกระดิกเรียกกังฟูที่ยืนชี้นิ้วจิ้มตนเอง

“ทำไมต้องเป็นฉันอ่า ไอ้เพชรดิ ตัวตั้งตัวตี”

“โอ๊ย ขับรถไม่ไหวโดนมันซ้อมจนช้ำในแล้วเนี้ย” เพชรออกอาการทันทีนั่งย่องๆ อยู่ข้างรถ

“ไอ้อุ่นไปกับมัน แค่ตัวเดียวที่ยังไม่ได้ทำหมัน เราจะทำการกุศลกัน” กรีนยิ้มกว้างอย่างมีแผนในใจลดมือลงมองไปยังคลินิก

“แกยอมช่วยแล้วใช่ปะ” เพชรเลิกคิ้วถามย้ำเพื่อความแน่ใจ

“มีข้อแม้” กรีนหันมามองหน้าเพชรทันที

“ว่ามาได้เลย”

“แกต้องเป็นหมาวิ่งสี่ขารอบวงเวียนใหญ่สิบรอบพร้อมหอน” ข้อเสนอชวนขำทำให้กังฟูหัวเราะชอบใจ

“โอ้โห โหดไปเปล่า”

“ไม่ได้บังคับ”

“เฮ้อ ทำไมต้องมารับผิดชอบด้วยวะเนี้ย”

“ยังมีหน้ามาถามอีกทำไมต้องรับผิดชอบ ไอ้หัวฆวด!” น้ำเสียงเรียบตอนแรกก่อนระเบิดโทสะจบประโยคพร้อมง้างมือกำหมัดจะทุบเข้ากบาลเพชรทำให้เขารีบยกมือห้ามปรามทันที

“ได้ ได้ ได้เลย ถ้าทำให้หมอตัดใจจากพริ้มได้หรือมีรักครั้งใหม่ ฉันวิ่งสี่ขารอบวงเวียนเลย”

“ตกลงตามนี้ แกสองคนไปเอาหมามาได้ละ เดี๋ยวคลินิกปิดอดเล่นอะไรสนุกพอดี”

“ไปน้ำอุ่น” กังฟูจับแขนน้ำอุ่นลากขึ้นรถขับออกไปทำตามที่กรีนสั่ง

ไวท์ สัตวแพทย์หนุ่มลูกชายคนเล็กของเจ้าของค่ายเพลงใหญ่ปัจจุบันเปลี่ยนให้ลูกชายคนโตดูแลแทนส่วนเขากลายเป็นกำกับรุ่นใหญ่ที่มากชื่อเสียงร่วมกับภรรยาอดีตนางเอกในตำนาน ครอบครัวของไวท์อยู่ในวังวนสังคมบันเทิงมีเพียงเขาที่แตกแยกแหกแขนงออกมาเป็นสัตวแพทย์ด้วยใจรักโดยมีเพียงผู้ช่วยหญิงวัยกลางคนหนึ่งคนที่รับทุกเคสที่เข้ามาในคลินิกและนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเคส

“หมอ หมอ!! ช่วยทำหมันให้หน่อย ตอนนี้ลูกดกมากเลย” เสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามาในห้องตรวจที่ไวท์กำลังฉีดยากันพิษสุนัขบ้าให้สุนัขตัวผู้ที่เจ้าของยืนลูบขนอยู่ข้างๆ

“หมอ!!!!” เสียงโวยวายยังคงต่อเนื่องทำให้คนที่นั่งรออยู่หน้าห้องรอตรวจสุนัขและแมวมองดูอย่างรำคาญจนไวท์เดินออกมาประชันหน้ากับกรีนที่จูงสุนัขวางมือเท้าเคาน์เตอร์หันมาฉีกยิ้มให้หมอหนุ่ม

“มีอะไรครับ” ไวท์เลือกที่จะถามผู้ช่วยตนเองที่ยืนเหนื่อยใจอยู่

“คือเคสนี้จะมาทำหมันหมานะคะแต่เจ้าของบอกว่า”

“ไม่มีเงินทำแต่สงสารน้องหมา คึกทั้งคืน หมอช่วยทำหมันให้หน่อยไม่ได้เหรอ” กรีนต่อคำทันทีทำให้ไวท์ก้มมองสุนัขที่เธอพามาด้วยแล้วเลื่อนสายตามองเธออีกครั้ง

“แน่ใจนะครับว่านี่หมาของคุณ”

“ค่ะ”

“ถ้าคุณไม่มีเงินจริง ผมทำให้ได้แต่ต้องรอคิว ถือเสียว่าช่วยหมาแล้วกัน” คำพูดของไวท์ทำให้กรีนยืนมองเขาด้วยความนิ่งจนเขาเดินกลับไปตรวจต่อ

“ต่อคิวรอสักครู่นะคะ” ผิงจับแขนกรีนพร้อมผายมือเชิญให้เธอนั่งต่อคิวอยู่หน้าห้องเป็นคิวสุดท้าย

“หมอหมาใจดีนะคะ มีคนแบบนี้สักร้อยคนคงดีไม่น้อย” กรีนนั่งลงข้างหญิงวัยกลางคนที่พาแมวมาทำหมันยิ้มกริ่มให้กรีนที่พูดด้วยแต่นี่ไม่ใช่เป้าหมายของเธอ เวลาผ่านไปรวมสองชั่วโมงจนเธอหลับแล้วหลับอีกไปหลายตื่นเมื่อคิวสุดท้ายมาถึงผิงเดินเข้าสะกิดเรียกเธอ