8 นางแมวยั่วสวาท

8

นางแมวยั่วสวาท

แผ่นดินขับรถเข้ามาจอดยังชั้นจอดรถใต้ดินของตึกแห่งหนึ่ง เมื่อจอดรถและดับเครื่องยนต์เสร็จสรรพ ร่างสูงจึงเปิดประตูเดินตรงไปยังลิฟต์ที่อยู่ไม่ห่าง โดยไม่คิดจะหันกลับไปสนใจหญิงสาวที่นั่งรถมาด้วย

แก้มหอมถูกปล่อยทิ้งเอาไว้เพียงลำพังและไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เธอนั่งทำหน้าเหลอหลาอยู่ภายในรถชั่วครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจลงจากรถและรีบวิ่งไปหาแผ่นดินที่กำลังจะก้าวเข้าไปในลิฟต์

“ที่นี่คือที่ไหนคะ?”

เมื่อลิฟต์เคลื่อนตัวขึ้นมาได้สักพักแก้มหอมจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย มาจนถึงตอนนี้คนข้างๆ ยังไม่ยอมบอกอะไรเธอเลยแม้แต่คำเดียว

“บ้านพี่เอง”

สิ้นคำตอบประตูลิฟต์ก็เปิดออกพอดี เผยให้เห็นห้องกว้างขวางหรูหราปรากฏอยู่เบื้องหน้า แผ่นดินสาวเท้ายาวๆ เดินเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวของตนเอง ขณะที่แขกสาวสวยยังคงยืนทำหน้าเหวออยู่ภายในลิฟต์เหมือนเดิม

“พี่พาแก้มมาบ้านพี่ทำไม?”

“ทำแผลไง”

“แล้วทำไมไม่ไปทำที่โรงพยาบาลล่ะคะ?”

“ก็บอกว่ามันเหม็นกลิ่นแอลกอฮอล์ พี่ไม่ชอบ”

“บ้านแก้มก็มีกล่องยา ทำไมพี่ไม่ไปทำบ้านแก้มล่ะ?”

“ไปบ้านเธอคุณน้าก็รู้สิว่าพี่มีเรื่อง เดี๋ยวเรื่องเข้าหูแม่พี่ขึ้นมาทำไง?”

เป็นคำตอบที่ดูออกจะเหมือนการแถแต่ก็ดูมีเหตุผลพอตัว แก้มหอมยืนลังเลอยู่ชั่วครู่ ขบคิดกับตัวเองก่อนตัดสินใจเดินออกจากลิฟต์

“โอเคค่ะ กล่องยาอยู่ไหนแก้มจะไปเอามาให้”

“ลิ้นชักข้างทีวี”

แผ่นดินใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บดึงชายเสื้อออกจากขอบกางเกง และปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกเล็กน้อยให้รู้สึกไม่อึดอัด ขณะเดินไปทรุดกายนั่งบนโซฟากลางห้องโถง

ส่วนคนที่เดินตามหลังเข้ามาเมื่อรู้ว่าสิ่งของที่ตนเองต้องการอยู่ตรงไหน เธอก็รีบสาวเท้าเดินตรงไปยังจุดที่ผู้เป็นเจ้าของบ้านบอก

แก้มหอมใช้เวลาค้นหาอยู่ไม่นานนักก็เจอเข้ากับเป้าหมาย เธอหยิบสิ่งที่ต้องการออกมาและเดินไปทรุดกายนั่งข้างๆ แผ่นดิน

“ขอมือหน่อยค่ะ”

เมื่อจัดเตรียมสำสีชุบแอลกอฮอล์ล้างแผลเสร็จสรรพ มือบางจึงแบออกไปด้านหน้าเพื่อขอมือข้างที่บาดเจ็บของคนข้างๆ ทว่าขณะที่เธอกำลังจริงจังอีกฝ่ายกลับติดเล่นเสียอย่างนั้น

“พี่ไม่ใช่หมานะมาขอมงขอมือ”

ท่าทางทะเล้นไม่ได้ทำให้แก้มหอมหลุดขำ เธอหรี่ตามองคนติดตลกด้วยสายตาดุๆ แทน

“ยังจะเล่นอีก เอามือมา แก้มจะทำแผลให้”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่เล่นด้วยแผ่นดินจึงยอมทำตามอย่างเชื่อฟัง เขาเอียงตัวหันหน้ามาทางเธอ ก่อนยกแขนซ้ายขึ้นพาดพนักโซพาเพื่อเท้าศีรษะ ขณะอีกข้างที่บาดเจ็บวางลงบนฝ่ามือเล็ก

“เบาๆ นะ พี่เจ็บ”

เขาไม่ใช่ผู้ชายอ่อนแอบอบบางขนาดนั้นหรอก ไม่งั้นจะกล้าคว้าแก้วไปฟาดหัวคนอื่นได้อย่างไร แต่ที่เอ่ยออกไปก็เพียงแค่ต้องการออดอ้อนคนตรงหน้าเท่านั้น

แก้มหอมรีบยั้งมือที่กำลังจะจิ้มสำลีลงบนปากแผลทันควัน เข้าใจว่าเขากำลังรู้สึกเจ็บจริงๆ ทว่าเมื่อเห็นแววตาทะเล้นก็รู้ว่าตนเองโดนหลอก มือน้อยๆ จึงกดสำลีลงบนบาดแผลเขาอย่างเต็มแรงด้วยความหมั่นไส้

“โอ๊ย!! พี่เจ็บนะ”

ครั้งนี้แผ่นดินเจ็บจริงจึงร้องออกมาเสียงหลง พร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาเหยเกด้วยความเจ็บปวด

“สมน้ำหน้า เจ็บซะให้ตาย อยากทำตัวเอง หึ!”

“เธอนั่นแหละต้นเหตุ”

“อย่ามาโบ้ย พี่ทำตัวเอง แก้มเกี่ยวอะไรด้วย?”

“ก็เธอ…จะจูบมัน”

แผ่นดินพูดอย่างตะกุกตะกัก อยู่ๆ เขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น ที่หญิงสาวกำลังจะจูบกับผู้ชายคนอื่น

“ก็แค่จูบ”

“พูดมาได้ไงก็แค่จูบ เหอะ!”

“ก็มันแค่จูบจริงๆ นี่คะ ไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย ตอนแก้มอยู่เมืองนอกก็ทำแบบนี้เป็นเรื่องปกติ”

“นี่เธอ…”

มือใหญ่ข้างที่เท้าศีรษะของตนเองอยู่ยกขึ้นมาชี้หน้าคู่สนทนาด้วยความไม่สบอารมณ์ ความรู้สึกบางอย่างภายในใจกำลังปะทุ

มันเป็นเรื่องปกติสำหรับชาวต่างชาติก็จริง แต่พอนึกว่าแก้มหอมใช้วิธีนั้นทักทายกับผู้ชายคนอื่นไปทั่ว ทำไมความหงุดหงิดกลับยิ่งทวีเพิ่มสูงขึ้น

“ก็แค่ปากแตะปากไม่ได้ลึกซึ้งอะไร ทำไมพี่ต้องทำเหมือนเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตอะไรขนาดนั้นด้วย”

“แต่เธอเป็นผู้หญิงนะ”

“ทำไมคะ ผู้ชายเท่านั้นเหรอที่ทำได้ พี่เอาอะไรมาเป็นบรรทัดฐานเนี่ย?”

“เธอนี่มัน…น่าโมโหจริงๆ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ด้วย?”

ถึงจะรู้สึกไม่เข้าใจกับท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่จู่ๆ แผ่นดินก็แสดงออกมา แต่เวลานี้เธอให้ความสนใจกับการทำแผลให้เขามากกว่า จึงไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าและแววตาเด็กน้อยขี้งอน

ใช่ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยสักนิด เพราะเธอและเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน นอกจากคู่หมั้นที่ไม่ได้เต็มใจจะหมั้นกันตั้งแต่แรก

มันเลยทำให้แผ่นดินพูดอะไรไม่ออก ทำได้แค่เงียบและหันหน้าหนีด้วยอารมณ์ขุ่นมัว กระทั่งแก้มหอมพันผ้าก๊อซจนเสร็จ

“ทำไม หึงแก้มเหรอ?”

ดวงตาสีเทาหม่นช้อนมองใบหน้าคมคายที่เสมองไปทางอื่น เมื่อได้ยินประโยคนี้แผ่นดินจึงรีบหันกลับมามองเจ้าของคำถาม ใบหน้าบึ้งตึงเริ่มออกอาการเลิ่กลั่กเมื่อเผลอสบตากัน แก้มขาวเนียนปรากฏสีแดงระเรื่อเจือให้เห็น

“เพ้อเจ้อ! คนอย่างพี่เนี่ยนะจะชอบเธอ? เหอะๆ”

เสียงทุ้มต่ำสั่นเครือ สายตาล่อกแล่ก ท่าทางลนลาน ไหนจะการแค่นหัวเราะอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ดูปกติมาก น่าเชื่อถือสุดๆ เอาไปเล่าให้เด็กอนุบาลฟังมันยังไม่เชื่อเลยมั้ง

“แน่ใจเหรอคะ? ...”

แก้มหอมดูออกว่าแผ่นดินกำลังประหม่า แววตาคมสวยดูแพรวพราวขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ มือซึ่งเกาะกุมมือหนาข้างที่พึ่งทำแผลเสร็จ ค่อยๆ ยกประคองฝ่ามือของชายหนุ่มขึ้นมาแนบแก้มเนียน ก่อนไล้ปลายนิ้วลงบนหลังมือเขาเบาๆ

แผ่นดินเบิกตาค้างอ้าปากกว้างอย่างตกใจ มองจ้องใบหน้าสวยด้วยแววตาสั่นระริก ไม่กล้าดึงมือของตนออกจากการเกาะกุม

ผิวสัมผัสเรียบเนียนนุ่มนิ่มที่ปลายนิ้ว ทำให้แผ่นดินรู้สึกเพลิดเพลินเคลิบเคลิ้ม จนเผลอไล้นิ้วมือลงบนใบหน้าของแก้มหอมเบาๆ

“ไม่ชอบแก้มจริงๆ เหรอคะ?”

และเมื่อเห็นปฏิกิริยาตกตะลึงของคนตรงหน้า ที่ดูราวกับตกอยู่ในมนต์สะกดของเธอ แก้มหอมก็รู้สึกอยากแกล้งแผ่นดินมากขึ้นไปอีก

เธอละมือออกจากฝ่ามือใหญ่ เคลื่อนขยับเข้าไปสัมผัสใบหน้าของฝ่ายตรงข้ามอย่างแผ่วเบา นิ้วเรียวไล้ลงบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างต้องการยั่วเย้า ค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปประชิดกายเขามากขึ้น จนใบหน้าของทั้งคู่อยู่ในระยะห่างไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือ

ดวงตาสีเทาหม่นมองลึกเข้าไปในดวงตาสีดำสนิทลึกล้ำ ราวกับต้องการค้นหาความจริงบางอย่างในความรู้สึกเขา บรรยากาศโดยรอบเงียบสงัด มีเพียงเสียงหัวใจของทั้งคู่ที่เต้นโครมครามแข่งกัน แก้มหอมทำให้แผ่นดินรู้สึกประหม่าไม่เป็นตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ปกติเขาต้องเป็นฝ่ายควบคุมสิ แต่ทำไมตอนนี้ดูคล้ายว่าเขาเป็นฝ่ายถูกคอนโทลซะอย่างนั้น หรือเป็นเพราะว่าเมางั้นเหรอ ถึงได้ดูเสียการควบคุมได้ขนาดนี้

“…อึก!

แผ่นดินลอบกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อสายตาดันหลุบลงไปเห็นริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดเผยออย่างเชิญชวน ราวกับลูกเชอรี่สุกงอมพร้อมรับประทาน มันจะหวานล้ำขนาดไหนกันนะถ้าได้ลองลิ้ม

และเมื่อเลื่อนสายตามองต่ำลงไปอีกนิด หน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่ล้นเกราะกำบังก็ท้าทายสายตายิ่งนัก เสื้อคอกระเช้าที่ถูกปรับแต่งให้เป็นเกาะอกรัดรูปตัวจ้อย ไม่อาจบดบังความมโหฬารของมันเอาไว้ได้ ยิ่งทำให้อารมณ์ของแผ่นดินพลุ่งพล่านไปกันใหญ่

เกิดเป็นชายแน่นอนว่าการถูกยั่วยวนจากสาวงามที่โคตรตรงสเป็ค ไม่มีใครสามารถต้านทานความต้องการในส่วนลึกได้ ร่างหนาเริ่มเคลื่อนขยับเข้าใกล้คนตรงหน้ามากขึ้น หมายครอบครองริมฝีปากอิ่ม

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ครอบครองมันดั่งใจปรารถนา แก้มหอมก็เอียงหน้าหันหนีไปอีกทาง ส่งผลให้ริมฝีปากหยักฝังกดลงไปบนแก้มเนียนแทน

แม้ได้สัมผัสเพียงแค่แก้มนุ่ม ทว่ากลับทำให้อารมณ์ดิบเถื่อนที่อยู่ภายในใจของแผ่นดินตื่นเตลิดมากขึ้นกว่าเดิม ผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลกับความรู้สึกและร่างกายเขาอย่างเห็นได้ชัด ต่างจากผู้หญิงคนอื่น ที่ทำทุกวิถีทางเพื่อยั่วยวนแต่กลับทำได้เพียงแค่ปลุกอารมณ์กำหนัด ไม่สามารถทำให้หัวใจแกร่งเต้นรัวได้เหมือนที่เธอกำลังทำอยู่

“ว้า! เสียดายจัง พี่น่าจะไม่ได้ชอบแก้มจริงๆ นั่นแหละ”

เมื่อเห็นว่าแผ่นดินเริ่มติดกับ แก้มหอมก็เตรียมผละออกจากกายเขา เธอทำท่าจะลุกออกจากโซฟา แต่มีหรือที่เสือหนุ่มผู้กำลังหิวโหยจากการถูกยั่วยวนโดยนางแมวน้อยยั่วสวาท จะปล่อยให้เหยื่ออย่างเธอรอดพ้นเงื้อมมือของเขาไปได้

ฝ่ามือใหญ่ซึ่งถูกพันไว้ด้วยผ้าก๊อซคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบาง ออกแรงรั้งเบาๆ เธอก็เซถลาเข้ามาหาแล้ว ร่างอวบอิ่มที่กำลังทรงตัวยืนยังไม่เต็มสองเท้าดี ปลิวลงมาตกบนตักแกร่ง ก่อนอ้อมแขนแข็งแรงจะตวัดรัดร่างแก้มหอมเอาไว้ไม่ให้เธอดิ้นหนี

“พี่แผ่นดิน! พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย?”

เสียงใสแว้ดขึ้นด้วยความตื่นตกใจ เธอพยายามดิ้นออกจากพันธนาการของเขาแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ ดวงตาสีดำสนิทฉายแววเจ้าเล่ห์ พร้อมกับริมฝีปากหยักที่คลี่ยิ้มแสยะอย่างมีแผนการร้ายออกมา

แผ่นดินยกมือข้างที่บาดเจ็บ ขึ้นเขี่ยปอยผมซึ่งปรกลงมาข้างแก้มใสไปถัดหลังใบหูให้ ก่อนนิ้วแกร่งจะไล้แก้มเนียนด้วยความหลงใหล และหยุดจับที่ปลายคางมนเพื่อเชิดหน้าเธอขึ้นสบสายตา

ทั้งคู่สบตากันนิ่ง สายตาของแผ่นดินฉายแววความปรารถนาชัดเจน ขณะที่แก้มหอมกำลังสั่นระริกด้วยความหวั่นไหว เพียงชั่วครู่นักล่าก็ประกาศสงครามกับเหยื่อ

“คิดว่ายั่วเสร็จแล้วจะรอดเหรอ?”