ตอนที่ 5: ลาเต้เย็นหวานน้อย

“คุณพ่อ คุณแม่ คุณปู่ครับ ผมกับยัยพลอยกลับแล้วนะครับ” ผมบอกลาคุณพ่อ คุณแม่และคุณปู่ที่มายืนส่งผมและยัยพลอยอยู่ที่หน้าบ้านวิฬาร์ภากร

“คุณพ่อ คุณแม่ คุณปู่คะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ” ยัยพลอยเดินเข้าไปกอดทั้งสามคนอย่างห่วงใย

“เดินทางปลอดภัยนะลูก พ่อพสิษฐ์ขับรถดีๆ ล่ะ” คุณพ่ออวยพรให้ผมและยัยพลอยเดินทางกลับอย่างปลอดภัย

“ได้ครับคุณพ่อ” ผมยิ้ม

“ถึงแล้วก็อย่าลืมโทรมาบอกแม่ด้วยนะ แม่เป็นห่วง” คุณแม่พูดและมองมาที่พวกเราสองคนด้วยแววตาที่เป็นห่วง

“ได้ค่ะคุณแม่" ยัยพลอยรับปากคุณเเม่ ก่อนที่พวกเราทั้งสองคนจะเดินทางออกจากบ้านวิฬาร์ภากร

โดยก่อนที่ผมจะขับรถมุ่งหน้าไปทำงานที่บริษัทวิฬาร์ภากร ผมต้องแวะไปส่งยัยพลอยที่คอนโดของเธอก่อน ซึ่งผมใช้เวลาขับรถไม่ถึง 1 ชั่วโมงในที่สุดผมก็พายัยพลอยมาส่งที่คอนโดของเธอได้สำเร็จ

“ขอบคุณนะคะพี่ที่มาส่ง และก็เตรียมตัวรอรับของกินที่น้องส่งมาให้ได้เลยนะคะ” ยัยพลอยยิ้มขอบคุณผม พร้อมกับบอกให้ผมรอรับของกินจากเธอ

จากนั้นเธอก็เปิดประตูรถและเดินลงจากรถของผมไป ซึ่งดูจากท่าทางและแววตาของยัยพลอยแล้ว ดูเหมือนว่าเธอคงเตรียมแผนการแกล้งผมโดยการส่งของกินแปลกๆ มาให้ผมกินอีกแน่นอน

“โอเค ถึงห้องแล้วอย่าลืมโทรกลับไปหาคุณแม่ด้วยล่ะ และถ้าไปถึงกองถ่ายภาพยนตร์แล้ว อย่าลืมโทรมาบอกพี่ด้วยล่ะ พี่เป็นห่วง” ผมเปิดกระจกรถเเละพูดกับยัยพลอย

“ได้คร่าาา” ยัยพลอยหันหน้ามายิ้มตอบ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปคอนโดของเธออย่างรวดเร็ว และเมื่อผมเห็นว่ายัยพลอยเดินเข้าไปในคอนโดเรียบร้อยแล้ว ผมก็ขับรถมุ่งหน้าต่อมาที่บริษัทวิฬาร์ภากรทันที

ณ บริษัทวิฬาร์ภากร

“สวัสดีค่ะ คุณพสิษฐ์วันนี้มาทำงานตั้งแต่เช้าเลยนะคะ” ทันทีที่ผมเดินออกจากลิฟต์ ผมก็ได้ยินเสียงทักทายดังมาจากคุณดวงหทัย เลขาสาวสวยของผมที่นั่งอยู่หน้าห้องทำงานของผมทันที

“สวัสดีครับ คุณดวงหทัยมาทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนกันเลยนะครับ” ผมยกยิ้มที่มุมปาก และพูดทักทายเลขาส่วนตัวของผมกลับไปเช่นกัน

“ค่ะ” คุณดวงหทัยยิ้มอย่างสดใส

“ว่าแต่คุณดวงหทัยครับ วันนี้ผมมีกำหนดการทำงานอะไรบ้างครับ” ผมถามคุณดวงหทัย

“วันนี้ช่วงเช้า คุณพสิษฐ์มีประชุมกับคณะกรรมการบริหารบริษัทช่วง 9 โมงเช้าจนถึงช่วงเที่ยงเลยค่ะ ส่วนช่วงบ่ายเป็นการตรวจงานเอกสารและเซ็นเอกสารที่ตกค้างจากช่วงปลายสัปดาห์ที่แล้ว ที่คุณพสิษฐ์ลากลับบ้าน

ส่วนเรื่องความสำคัญของเอกสาร ดวงได้เรียงลำดับตามความสำคัญและความเร่งด่วนของงานเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ" คุณดวงหทัยตอบอย่างฉะฉาน

“ครับ ถ้างั้นช่วงเช้านี้ผมรบกวนคุณดวงหทัยช่วยเตรียมเอกสารที่ใช้ในการประชุมให้ผมหน่อยนะครับ และตอนประชุมรบกวนช่วยจดรายงานการประชุมให้ผมด้วยนะครับ” ผมสั่งงานคุณดวงหทัย

“ได้เลยค่ะ” คุณดวงหทัยยิ้ม

และหลังจากที่ผมได้พูดคุยกับคุณดวงหทัยเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมจึงเดินเข้าไปเตรียมตัวในห้องทำงานของผมต่อทันที

โดยก่อนเวลาการประชุม 30 นาที คุณดวงหทัยได้เดินเข้ามาเรียกผมภายในห้องทำงาน จากนั้นพวกเราทั้งสองคนได้เดินทางไปที่ห้องประชุมทันที

และเมื่อถึงเวลา 9 โมงเช้า กระบวนการประชุมที่ยาวก็ได้เริ่มต้นขึ้น และเนื่องจากใกล้เข้าสู่ช่วงไตรมาสสุดท้ายของปีแล้ว และพืชผลทางการเกษตรหลายชนิดเริ่มเข้าสู่ท้องตลาด

ดังนั้น วาระการประชุมในครั้งนี้จึงมีเรื่องพิจารณาหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการซื้อสินค้าทางการเกษตรจากเหล่าเกษตรกร หรือการส่งออกสินค้าเหล่านี้ไปยังต่างๆ ประเทศ

และนั่นจึงทำให้ผู้เข้าร่วมประชุมต่างพากันเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก ไม่เว้นแม้กระทั่งผมและคุณดวงหทัยถึงกับกุมขมับ หลังจากผ่านพ้นการประชุมที่แสนยาวงานต่อเนื่องกว่า 3 ชั่วโมง

“ไหวไหมครับ คุณดวงหทัย” ผมยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหันหน้าไปมองคุณดวงหทัยที่กำลังสติหลุด หลังจากที่พวกเราเดินออกมาจากห้องประชุม

“ไหวค่ะ ดวงยังไหวค่ะ” คุณดวงหทัยส่งสายตาที่ว่างเปล่ากลับมาให้ผม เเละนั่นทำให้ผมถึงกับหัวเราะออกมา

“ดีแล้วล่ะครับ ถ้างั้นช่วงบ่ายผมรบกวนคุณดวงหทัยค่อยๆ สรุปและเขียนรายงานการประชุมในครั้งนี้ และส่งให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องด้วยนะครับ” ผมยกยิ้มที่มุมปาก

“ได้เลยค่ะ ว่าแต่ประชุมเสร็จแล้วคุณพสิษฐ์จะทานข้าวเที่ยงเลยไหมคะ” คุณดวงหทัยถามผมทันที เพราะนอกจากที่เธอจะทำหน้าที่เป็นเลขาส่วนตัวให้ผมแล้ว เธอยังมีหน้าที่ให้การดูแลเรื่องอาหารการกินของผมด้วย

เพราะว่าอาหารแต่ละอย่างที่ผมทานนั้นมันจำเป็นต้องรู้จักวัตถุดิบและส่วนผสมเผื่อว่ามันจะบังเอิญไปเจอเข้ากับของกินแก้คำสาปของผม ดังนั้น ผมจึงจ้างคุณดวงหทัยดูแลเรื่องของกินเเละจดบันทึกรายละเอียดวัตถุดิบและส่วนผสมเพิ่มเติมให้ผมเป็นพิเศษนั่นเอง

“ได้เลยครับ คุณดวงหทัยช่วยนำอาหารมาให้ผมภายในห้องทำงานได้เลยนะครับ หลังจากนั้นคุณดวงหทัยก็ไปหาทานข้าวเที่ยงได้เลย” ผมยกยิ้มที่มุมปาก

“ได้ค่ะ” คุณดวงหทัยยิ้มออกมาเช่นกัน

“อ่อ...แล้วในช่วงบ่าย ผมรบกวนคุณดวงหทัยออกไปซื้อกาแฟที่ร้านของพี่ขวัญเรือนมาให้ผมทีนะครับ เพราะว่าวันนี้ถ้าผมไม่ได้ดื่มกาแฟ รับรองได้ว่าผมตรวจงานเอกสารไม่เสร็จแน่ๆ

แล้วก็ซื้อกาแฟแบบเดิมมาให้ผมเลยก็ได้นะครับ พี่ขวัญเรือนจะได้ไม่ต้องเสียเวลาจดรายละเอียดวัตถุดิบและส่วนผสมให้ยุ่งยาก” ผมสั่งคุณดวงหทัยอีกครั้ง

“ได้เลยค่ะ ลาเต้เย็นหวานน้อย ร้านพี่ขวัญเรือนเหมือนเดิมนะคะ” คุณดวงหทัยถามซ้ำ

“ใช่ครับ” ผมยักคิ้วและยกยิ้มที่มุมปากส่งให้เลขาสาวสวยของผม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานทันที และไม่ถึง 10 นาทีคุณดวงหทัยก็นำอาหารเที่ยงมาให้ผม ก่อนที่เธอจะขอตัวออกไปกินข้าวเที่ยง จากนั้นค่อยออกไปซื้อกาแฟมาให้ผมในช่วงบ่าย

ณ ร้านกาแฟของพี่ขวัญเรือน

“ตายแล้ว!!! ร้านกาแฟของพี่ขวัญเรือนปิดปรับปรุงเหรอเนี่ย” ทันทีที่คุณดวงหทัยเดินทางมาถึงร้านกาแฟของพี่ขวัญเรือน เธอได้อุทานออกมาทันที เมื่อเห็นป้ายที่ตั้งอยู่หน้าร้านว่าร้านกำลังอยู่ในช่วงปิดปรับปรุง

“เอ้า!!! คุณดวงหทัยมาซื้อกาแฟให้คุณพสิษฐ์เหรอคะ” ในระหว่างที่คุณดวงหทัยกำลังตกใจเรื่องที่ร้านกาแฟปิดปรับปรุงอยู่นั่นเอง จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงทักดังมาจากทางด้านหลังของเธอ และนั่นทำให้เธอรีบหันตัวกลับทันที

“เอ๊ะ!!! พี่ขวัญเรือนสวัสดีค่ะ” คุณดวงหทัยทักทายพี่ขวัญเรือนทันที

“สวัสดีค่ะ คุณดวงหทัยมาซื้อกาแฟให้คุณพสิษฐ์ใช่ไหมคะ” พี่ขวัญเรือนถามซ้ำอีกครั้ง

“ใช่แล้วค่ะ แต่ไม่นึกว่าพี่ขวัญเรือนจะปิดปรับปรุงร้านในวันนี้”

“พี่ขอโทษด้วยนะคะ พอดีพี่ลืมโทรบอกคุณดวงหทัยและ คุณพสิษฐ์” พี่ขวัญเรือนรีบขอโทษคุณดวงหทัยทันที

“เอ๊ะ!!! ไม่เป็นไรค่ะ” คุณดวงหทัยยิ้ม

“ถ้างั้นเอาอย่างนี้ไหมคะ พอดีว่าขวัญเรือนรู้จักรุ่นน้องคนหนึ่งที่เปิดร้านกาแฟอยู่เหมือนกัน เดี๋ยวขวัญเรือนแนะนำให้คุณดวงหทัยไปซื้อกาแฟที่ร้านนี้นะคะ

เพราะว่ากาแฟที่รุ่นน้องของขวัญเรือนทำ มันอร่อยไม่ต่างไปจากที่ร้านของขวัญเรือนทำเลยค่ะ สนใจไหมคะ” พี่ขวัญเรือนพูดแนะนำทันที เมื่อเห็นว่าคุณดวงหทัยคิดไม่ออกว่าจะไปซื้อกาแฟได้จากที่ไหนมาให้ผมได้บ้าง

“สนใจค่ะ เพราะว่าตอนนี้ดวงเองก็ไม่รู้ว่าจะไปซื้อกาแฟได้จากที่ไหนได้บ้าง นอกจากร้านพี่ขวัญเรือน” คุณดวงหทัยยิ้มออกมาอย่าง โล่งอก เเละรู้สึกเหมือนได้รับทางออก เมื่อรู้ว่าพี่ขวัญเรือนจะแนะนำร้านกาแฟให้เธอได้รู้จัก จากนั้นพี่ขวัญเรือนจึงบอกที่ตั้งของร้านกาแฟของรุ่นน้องของเธอให้คุณดวงหทัยได้รู้ทันที

“ขอบคุณค่ะพี่ขวัญเรือน” คุณดวงหทัยยิ้มอย่างดีใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ คนกันเองทั้งนั้น แล้วขวัญเรือนก็ขอโทษอีกครั้งนะคะที่ไม่ได้บอกก่อนล่วงหน้าว่าจะปิดปรับปรุงร้าน”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ ถ้างั้นดวงหทัยขอตัวออกไปซื้อกาแฟให้คุณพสิษฐ์ก่อนนะคะ ตอนนี้คงนั่งง่วงจนไม่เป็นอันเซ็นเอกสารแล้วมั้งคะ” ทั้งคุณดวงหทัยและพี่ขวัญเรือนต่างหัวเราะออกมาพร้อมกันทันทีหลังจากที่ได้ยินคุณดวงหทัยพูดจบ

20 นาที ผ่านไปในที่สุดคุณดวงหทัยก็เดินทางมาถึงร้านกาแฟที่พี่ขวัญเรือนแนะนำมา และเมื่อคุณดวงหทัยมาถึงแล้ว เธอจึงรีบจอดรถและเดินมุ่งหน้ามาที่ร้านกาแฟแห่งนี้ทันที

และก่อนที่คุณดวงหทัยจะเปิดประตูเข้าไปด้านใน เธอยืนยิ่งอยู่ที่หน้าร้าน เเละมองไปที่ด้านบนของประตูทางเข้าเพื่อมองป้ายชื่อร้านที่แปะอยู่ด้านบน โดยตัวหนังสือบนป้ายนี้ทำให้เธอรู้ว่าร้านกาแฟแห่งนี้มีชื่อว่า ‘Cat time’

กรุ๊งกริ๊ง~

เสียงกระดิ่งดังขึ้นทันที หลังจากที่คุณดวงหทัยได้เปิดประตูเข้าไปในร้านกาแฟ และหลังจากที่คุณดวงหทัยได้เดินเข้ามาภายในร้านเเล้ว เธอค่อยๆ กวาดสายตามองไปรอบๆ ร้านทันที

ก่อนที่เธอจะหันไปเจอกับแมว 5 ตัวที่กำลังนอนเล่นอยู่บนโต๊ะที่ตั้งอยู่ภายในร้าน ในเเละตอนนี้แมวเหล่านี้ได้ปรายตามองมาที่เธออย่างสนใจ แต่ถึงอย่างนั้นไม่นานพวกมันก็นอนนิ่งและฟุบหลับไปเหมือนเดิม

“สวัสดีครับ คุณลูกค้ารับอะไรดีครับ” เสียงสดใสดังทักทายมาจากทางด้านหลังของเคาน์เตอร์ร้านทันที หลังจากที่เห็นคุณดวงหทัยยืนเหม่อมองแมวภายในร้านอยู่นานสองนาน

“เอ๊ะ!!! ขอโทษนะคะ ฉันมาซื้อกาแฟค่ะ” คุณดวงหทัยรีบเดินมาที่เคาน์เตอร์และพูดกับชายหนุ่มที่ยืนอยู่ทางด้านหลังของเคาน์เตอร์ร้านทันที

“รับกาแฟอะไรดีครับ” ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ถามกลับ พร้อมกับส่งรอยยิ้มสดใสมาให้คุณดวงหทัย จนทำให้คุณดวงหทัยถึงกับยืนเหม่อลอยอยู่ชั่วครู่

“อะ...เอ่อ...ลาเต้เย็นหวานน้อยค่ะ” คุณดวงหทัยตอบอย่างตะกุกตะกักและใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆ

“ได้เลยครับ นั่งรอในร้านสักครู่นะครับ” ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ส่งยิ้มสดใสให้กับคุณดวงหทัยอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงไปชงกาแฟตามที่เธอสั่งทันที

ส่วนคุณดวงหทัยในระหว่างที่นั่งรอกาแฟ เธอพยายามเก็บอาการเขินอายเอาไว้อย่างหนัก และพยายามก้มตัวลงไปลูบตัวแมวที่นอนอยู่ใกล้ๆ เพื่อแก้เขิน

แต่อย่างไรก็ตามยังไม่ทันที่คุณดวงหทัยจะได้ลูบตัวแมวที่นอนอยู่ไม่ไกล มันกับลุกขึ้นและกระโดดหนีออกไปซะงั้น จนทำให้คุณดวงหทัยชะงักไปชั่วครู่

ส่วนชายหนุ่มที่กำลังชงกาแฟอยู่ เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้เข้า เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยรอยยิ้มและท่าทางของเขา มันทำให้คุณดวงหทัย เลขาสาวสุดเนี้ยบของผมถึงกับอายจนหน้าแดง