วันแรกของการฝึกงาน

หลังจากวันที่บอสไปรับผมที่มหาลัยบอสก็ได้ส่งคนมาย้ายข้าวของและพาแม่ของผมไปอยู่ที่คอนโดของบอสทันที และวันนี้เป็นวันแรกที่ผมต้องเข้าไปฝึกงานที่บริษัทของบอส “พัท วันนี้ไปฝึกงานวันแรกใช่มั๊ยลูก”

“ใช่ครับแม่ แม่อวยพรให้ลูกหน่อยสิครับ”

“ขอให้ลู้ตั้งใจฝึกงานนะ ขอให้ลูกโชคดีเจอคนดูแลใจดีนะลูก”

“สาธุ ลูกไปก่อนนะแม่ แล้วเดี๋ยวเลิกงานลูกจะรีบกลับมานะครับ รักแม่นะครับ”

แล้วผมก็หยิบกระเป๋าเตรียมพร้อมไปฝึกงาน และพอผมลงมาถึงหน้าคอนโด คนขับรถของบอสก็เดินมาหาผม “คุณพัทครับ คุนคินรออยู่ที่รถแล้วครับ” ผมทำหน้างงๆ เพราะผมไม่คิดว่าบอสจะมารอผม แต่ผมก็เดินตามคนขับรถไป

“บอสสวัสดีครับ บอสมีอะไรหรือเปล่าครับ”

“ฉันมารับไปทำงานด้วยกัน ขึ้นรถสิ เดี๋ยวสาย”

“ไม่เป็นไรครับ ผมเกรงใจ แล้วอีกอย่างมันจะดูไม่ดีด้วยผมแค่เด็กฝึกงาน เดี๋ยวเค้าจะว่าผมใช้เส้นสาย” ผมพูดไปตามความเป็นจริง

“ใครกล้าพูด ฉันจะไล่ออกให้หมด ขึ้นรถ”

“ครับ แต่จริงๆบอสไม่ต้องมารับผมก็ได้นะครับ”

“ทำไม กลัวใครเข้าใจผิดเหรอ ฉันถึงมารับไม่ได้” คำพูดของบอสดูเหมือนประชดแต่คงไม่ใช่หรอกเพราะผมกับบอสก็เป็นแค่ลูกน้องเจ้านายแค่นั้นเอง ผมคิดบ้าอะไรของผมเนี่ย ผมนั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงบริษัท ผมลงจากรถทันทีที่รถจอดแต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปขอบคุณบอส

“ขอบคุณนะครับบอสที่ไปรับผม”

“ต่อไปอย่าเรียกบอส เรียกแค่ชื่อก็พอ”

ผมหันไปมองหน้าลูกน้องคนสนิทของบอส ลูกน้องของบอสพยักหน้าให้ผมเป็นคำตอบ

“ครับ บอสเอ๊ยคุณคิน งั้นผมขอตัวไปรายงานตัวก่อนนะครับ”

แล้วผมก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในบริษัท

“ไอ้พัท ทำไมเพิ่งมา วันแรกก็เกือบสายเลยนะมึง ดีนะพี่เค้ายังไม่ออกมา เฮ้ย นั้นบอสนิ แม้เหมือนนัดกันมาเลยนะมึง”

“นัดเชี่ยไร กูไม่ได้นัด พูดมากว่ะ”

“เค้าไม่ได้นัดกันเว้ยไอ้เอก แต่เค้ามาด้วยกัน”

“เหี้ย!! มึงรู้ได้ไงไอ้ทาม”

“สัส!! ไอ้พัทลงมาจากรถเค้าหน้าบริษัทขนาดนั้นมองไม่เห็นเลยมั้ง”

“แล้วทำไมมึงไม่สะกิดให้กูดูว่ะ ปล่อยไก่เลย”

“พอ พอ พวกมึง เลิกพูดเลย”

“ไม่ได้มึงต้องเล่าแล้วนี่พวกกูตกข่าวอะไรรึเปล่า อัพเดตด่วนครับเพื่อน”

“เออ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง พอใจมั๊ย”

“สวัสดีคะน้องๆๆนักศึกษาที่จะมาฝึกงาน”

“สวัสดีครับ/สวัสดีครับ/สวัสดีครับ”

“สวัสดีค่ะทุกคน มากัยครบแล้วตามพี่มาค่ะ”

“ก่อนอื่นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ พี่ชื่อพี่อิมจะคอยดูแลน้องๆทั้งสองคนส่วนน้องพัทเนอะ”

“ครับ” ระหว่างเดินตามพี่เค้าพี่เค้าก็ได้แนะนำตัวเอง “ของพัทจะเป็นพี่กิ๊กเลขาคุณคินโดยตรงเลยจ๊ะ มีอะไรก็ปรึกษาพี่กิ๊กเค้าได้เลยนะ”

“เอ่อ พี่อิมครับ พี่กิ๊กนี่ดุมั้ย อะครับ”

“55 พี่กิ๊กอะไม่ดุแถมใจดีอีกด้วย แต่ที่ดุและน่ากลัวก็คุณคินนี่แหละ ใครทำอะไรไม่ถูกใจนะ โอ้ย อย่าให้พูด พวกพี่โดนกันมาหมดแล้ว แต่ถ้าเวลาคุณคินอารมณ์ดีนะใจดีสุดๆ แกจะซีเรียสมากเรื่องงาน อะ”

“อ๋อ ครับ” ก็แน่หละคนอะไรบ้างานขนาดนี่ ขนาดพี่ๆที่ร้านยังกลัวกันเลย

“อะ นี่พี่กิ๊กเลขาคุณคิน พี่กิ๊กนี่น้องพัทที่จะมาฝึกเป็นผู้ช่วยของพี่ค่ะ”

“อุ้ย!!น่ารัก แบบนี้นี่เองคุณคินถึงได้ให้มาฝึกงานกับพี่ ยินดีตอนรับจ้าน้องพัท”

“สวัสดีครับพี่กิ๊ก” ผมยกมือไหว้พี่กิ๊กทันที

“เค้าห่วงของเค้าแหละ555”

“อะไรเหรอครับใครห่วงใครครับ”

“อ๋อ เปล่าๆจ้า อิมพาน้องที่เหลือไปดูโต๊ะไป”

“ไป เราตามพี่มา” แล้วพี่กิ๊กก็เดินนำผมมาที่ห้อง ห้องนึงน่าจะเป็นห้องของบอส แล้วพี่กิ๊กก็เคาะประตู แล้วเสียงข้างในก็ตะโกนออกมาพี่กิ๊กเปิดประตูเข้าไป “คุณคินคะ น้องพัทขึ้นมาแล้วค่ะ คุณคินจะให้กิ๊ก สอนงานน้องเลยมั้ยค่ะ”

“ยัง เค้ายังไม่ได้ทานอะไรมาเลย รบกวนคุณกิ๊กหาให้เค้าทานด้วยนะ แล้วค่อยสอนงาน”

“ได้ค่ะบอส อิ อิ ตัวจริงรึค่ะ”

“คุณกิ๊ก!!!! เดี๋ยวเถอะ อยากตกงาน”

“คุณคิน กิ๊กแค่แซวเล่นไม่ค้องจริงจังกับกิ๊กขนาดนั้นก็ได้ เก็บไปจริงจังกับน้องเค้าเถอะ”

“ยังอีกนะ” คุณคินที่พี่อิมบอกว่าดุแต่พี่กิ๊กกลับแซวเล่นได้ น่าแปลก แต่ช่างเถอะ แล้วพี่กิ๊กก็พาผมเดินไปที่ห้องครัวเล็กๆที่มีทั้งกาแฟ ขนมปัง

“ที่นี้เราจะมีขนมขึ้นมาให้พนักงานกินกับกาแฟทุกวันคุณคินเค้าจะใส่ใจพนักงานมากเรื่องปากท้องพนักงานจะได้ไม่ต้องไปหาซื้อให้เสียเงินเสียทอง “โห ดีจังเลยนะครับ แต่ดูพี่กับคุณคินสนิทกันจังนะครับ”

“หึงเหรอ55”

“หึง อะไรครับพี่กิ๊ก ผมกับคุณคินไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ผมแค่เคยทำงานที่ผับคุณคินแค่นั้นเองครับ ก็ผมได้ยินพี่อิมบอกว่าคุณคินดุแต่ที่ผมเห็นพี่กิ๊กคุยเล่นกับคุณคินได้ ผมเลยสงสัย”

“ อะ อะ พี่กับคุณคินเป็นพี่น้องกัน ส่วนอิมเป็นญาติกัน เอาจริงๆคุณคินอะดุจริงแต่แค่เรื่องงานแค่นั้นเอง พี่กับอิมก็โดนเหมือนกันไม่ใช่แต่พนักงาน ถ้าใครไม่สนใจงานเค้าไล่ออกทันที”

“โห แบบนี้ไม่เรียกดุแล้วครับ เรียกว่า โหด มากกว่าครับพี่กิ๊ก แบบนี้ผมจะผ่านฝึกงานมั๊ยครับเนี่ย ยิ่งมาฝึกไม่ตรงสายด้วย”

“พี่เอาใจช่วยหละกันนะ แต่พี่ว่าเราไม่น่าจะโดนดุหรอก” ผมคงจะเชื่อพี่กิ๊กหรอกขนาดน้องแท้ๆกับญาติยังโดนแล้วผมเป็นใครถึงจะรอด

และแล้ววันนี้ทั้งวันผมก็ฝึกงานผ่านพ้นไปได้หนึ่งวัน ผมเตรียมเก็บของบนโต๊ะเพื่อที่จะเดินไปหาเพื่อนผมแล้วเราจะกลับบ้านพร้อมกันเพราะเมื่อตอนเที่ยงผมก็ไม่ได้ไปกินข้าวกับพวกมัน

“เก็บของเสร็จรึยัง จะไปส่ง”

“คะ ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองได้ และอีกอย่างผมนัดกับเพื่อนผมไว้แล้วด้วยครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ”

แล้วผมก็รีบเดินไปหาเพื่อนผมทันที ‘เค้าเป็นอะไรมากรึเปล่าว่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย’

“เป็นอะไรมึง เดินบ่นมาแต่ไกลเลย”

“เปล่า กูกำลังท่อนจำงานที่พี่กิ๊กสอน อะ”

“สัส!!! จริงจัง”

“แดกไรดีครับ ผมหิวแล้วครับ”

“อะไรก็ได้ ที่เร็วเพราะกูบอกแม่ไว้ว่าจะรีบกลับ”

“เค งั้นไปนี่เลย สุกี้”แล้วไอ้เอกก็เอาแขนมากอดคอผมทันที และระหว่างที่ผมสามคนกำลังจะเดินไปที่ลิฟต์ผมก็ได้เจอกับคุณคินที่ยืนรอลิฟต์อยู่ พอลิฟต์เปิดผมทั้งสามก็ให้คุณคินลงไปก่อน แต่คุณคินกับบอกให้ลงไปพร้อมกัน พวกผมเลยต้องลงไปพร้อมกับคุณคิน แล้วอยู่ๆไอ้เอกก็เอามือมาจับหัวผมแล้วจัดทรงผมให้ผมมันทำเหมือนกับคนเป็นแฟนกันทำ พอลิฟต์มาถึงชั้นล่างพวกเราเดินออกมาแล้วหันไปยกมือไหว้คุณคิน แต่อยู่ๆสีหน้าคุณคินเหมือนคนไม่พอใจอะไรสักอย่างคุณคินเดินไปโดยไม่พูดจากับใคร แม้กะทั้งพี่กิ๊กกับพี่อิมที่ยืนอยู่ตรงนั้น

“เค้าเป็นอะไรของเค้าเหรอพัท”

“ไม่ทราบครับ เมื่อกี้ก่อนเข้าลิฟต์ยังดีๆอยู่เลย”

“ช่างเค้าเถอะ ว่าแต่เราพร้อมกันยัง ถ้าพร้อมก็ไปกันเลย สรุปกันได้ยังว่าจะไปกินอะไร”

“ไอ้พัทมันรีบกลับผมเลยเลือกกินสุกี้เพราะไวดี”

“เค ตามนั้น” แล้วพี่กิ๊กกับพี่อิมก็พาพวกผมไปกินข้าว ผมนั่งไปกับพี่กิ๊ก ส่วนไอ้สองคนไปกับพี่อิม เพราะทางกลับบ้านของสามคนนั้นทางเดียวกัน และผมกับพี่กิ๊กก็อยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละตึก