Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
จดหมายตอบรับ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…..
“นักศึกษาที่ลงชื่อไว้จะไปฝึกงานกับบริษัท PJK เค้าได้ตอบรับมาแล้วนะ เดี๋ยวหมดคาบนักศึกษาเข้าไปพบอาจารย์ที่ห้องพักอาจารย์ได้เลยนะเดี๋ยวอาจารย์จะบอกรายละเอียดให้ฟัง
“ครับอาจารย์” แล้วผมกับเพื่อนผมอีกสองคนก็มองหน้าแล้วยิ้มให้กัน
“แมร่งกว่าจะตอบรับเล่นเอาซะกูเกือบหมดหวังเลย”
“กูบอกพวกมึงแล้วว่าให้ใจเย็นๆ บริษัทใหญ่ๆแบบนั้นก็ต้องมีคนอยากเข้าไปฝึกงานด้วยเยอะอยู่แล้ว ว่าแต่พวกเราได้นี่โคตรฟลุ๊คเลย”
“ไป ไป เราไปหาอาจารย์กัน”
แล้วผมสามคนก็พากันเดินไปที่ห้องพักอาจารย์
“อ้าว!! มากันแล้ว มา มา นั่งเลยทุกคน อะ นี่จดหมายตอบรับเข้าฝึกงานของพวกเธอ”
“เอ๊ะ!! อาจารย์ทำไมของผมไม่ได้เหมือนคนอื่นหละครับ”
“อ๋อ พัท ของนาย ทางเลขาได้โทรสายตรงมาหาอาจารย์ เค้าบอกว่าของนาย ให้ขึ้นไปให้ไปฝึกเป็นผู้ช่วยเลขาแทน”
“หา!!!!!!! อาจารย์ ผมไม่ได้เรียนมาทางนี้นี่ครับ แล้วผมจะไปเป็นเลขาได้ยังไง”
“อาจารย์ก็ไม่รูเหมือนกัน ตอนแรกอาจารย์ก็แย้งเค้าไปแบบที่นายพูดนี่แหละ แต่เค้าบอกว่าบอสเค้าเจาะจงนายคนเดียว”
“หา!!!!! เจาะจงผมด้วย”
“เฮ้ยๆๆๆ มึงไปรู้จักกับเจ้าของบริษัทตอนใหน ว่ะ ไม่เห็นบอกพวกกูบ้างเลย”
“ไปรู้จักห่าไรหละ เค้าเป็นใครแล้วกูเป็นใคร มึงนี่พูดไม่คิด กูคงไม่มีบุญไปรู้จักกับคนรวยๆขนาดนั้นหรอก”
“เอ้าๆ ถ้าพวกนายไม่มีอะไรแล้วก็ไปเตรียมตัวกันได้แล้ว อีกไม่กี่วันก็ต้องเข้าไปใึกงานกันแล้ว อาจารย์ก็ขออวยพรให้พวกนายตรงนี้เลยนะ ขอให้พวกนายสามคนผ่านการฝึกงานในครั้งนี้ขอให้พวกนายโชคดี”
“ขอบคุณครับอาจารย์”
แล้วพวกผมก็พากันออกมาจากห้องพักอาจารย์แล้วลงไปข้างล่างเพื่อจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
“พวกมึง มีจะไปใหนกันต่อป่ะว่ะ”
“กูไม่มีว่ะ” ไอ้เอกเพื่อนผมอีกคนนึงมันรีบบอกกับไอ้ทาม “เออ แล้วมึง อะ ไอ้พัท มึงรีบไปใหนป่ะ”
“กูรีบกับไปอยู่กับแม่ว่ะ แล้วอีกอย่างคืนนี้กูต้องไปทำงานด้วยว่ะ”
“เออว่าแต่ทำงาน มึงได้ฝึกงานแบบนี้แล้วงานที่ผับหละมึงเอาไง”
“วันนี้กูก็จะไปบอกพี่เค้าเลย ไปทำต่อไม่ได้แล้ว”
“อือ ดีเหมือนกัน ทำงานกลับดึกๆกูเป็นห่วง และ ก็ห่วงแม่มึงด้วยต้องอยู่คนเดียวกว่ามึงจะกลับ เกิดอะไรขึ้นมา และ ห่า หอมึงแมร่งก็น่ากลัวชิบหายไม่รู้ไปหาอยู่กันได้ยังไง”
“มันถูก พวกกูก็เข้าใจมึงนะไอ้พัท แต่ความปลอดภัยเนี่ยพวกกูมองไม่เห็นเลย”
“เออ พูดถึงหอกู กูมีเรื่องจะปรึกษาพวกมึงหน่อย”
“ว่ามามึงมีอะไรจะปรึกษา แต่เดี๋ยวก่อนปรึกษาช่วยไปหาอะไรแดกด้วยได้มั๊ยครับ ผมหิวครับ”
“เอ่อ กูก็ว่างั้นแหละ เราไปหาที่แดกข้าวกัน”
แล้วพวกเราสามคนก็เดินไปที่โรงอาหารคณะ แล้วไปซื้อข้าวมานั่งกิน “ อะว่ามามึงมีเรื่องอะไรจะปรึกษาพวกกู” ไอ้เอกเริ่มเปิดประเด็น
“คืองี้พวกมึงคือเมื่อคืนวานซืนเจ้าของร้านที่กูไปทำงานเค้าเรียกให้กูแดกเหล้ากับเค้าแล้วที่นี้กูเมาเจ้าของร้านกูเค้าเลยพากูไปนอนที่คอนโดเค้า”
“สัส!! มึงอย่าบอกนะว่าเค้าทำอะไรมึงไปแล้ว ใหนมึงมาให้กูเช็คห้องเครื่องดิ”
“สัส!!! เค้าไม่ได้ทำอะไรกู”
“พอ พอ มึงฟังมันพูดให้จบก่อนดิไอ้เอก”
“คือแล้วตอนเช้าเค้ามาส่งกูที่หอ เค้าเห็สภาพหอกูแล้วเค้าก็รับไม่ได้เหมือนที่พวกมึงรับไม่ได้อะ เค้าเลยเสนอให้กูไปเช่าคอนโดเค้าเค้ามีห้องว่างอยู่เค้าบอกว่าดีกว่าปล่อยให้ฝุ่นเกาะเปล่าๆมึงคิดว่ากูควร”
“ไปเลย/ย้ายด่วน วันใหนเดี๋ยวพวกกูไปช่วย”
“กูยังไม่ตอบตกลง กูบอกเค้าไปว่ากูขอคิดดูก่อน”
“สัส!! ไม่ต้องคิดแล้วครับ”
“เอางั้นเหรอ”
“เอ่อ/เอ่อ” พวกมันรีบบอกให้ผมย้ายออกให้ไวเลยดีกว่าปล่อยไว้แล้วเกิดเรื่องอะไรก่อนมันจะไม่ดี แสดงว่าผมต้องเลือกย้ายไปเช่าห้องของบอส
“เออ แต่กูสงสัยว่ะ เค้าไม่ทำอะไรมึงจริงๆเหรอ มึงแมร่งออกจะน่ารักดึงดูดทั้งผู้หญิงและผู้ชายขนาดนี้”
“สัส!! เค้าคงถือคติ สมภารไม่แดกไก่วัดป่ะว่ะ”
“พวกมึงนี่คิดเหี้ยอะไรกัน กูเป็นผู้ชาย เค้าก็เป็นผู้ชาย เค้าจะมาชอบเหี้ยอะไรกู คู่ควงเค้ามีแต่สวยๆระดับนางแบบนางงานกันเลยนะมึง”
พวกผมนั่งคุยกันไปกินข้าวกันไปสักพักก็มีคนเดินมาแตะไหลผม “กินข้าวเสร็จรึยัง” ผมรีบหันไปทันที “บอส!!!! บอสมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ”
“มารับนายนั้นแหละ ฉันนั่งรอในรถนานแล้ว เห็นกำลังกินข้าวกับเพื่อนเลยไม่อยากกวน แต่ตอนนี้ฉันเริ่มจะหิวแล้ว จะไปได้ยัง เออ แล้วไม่ค้องไปทำงานที่ร้านแล้วนะ”
“อ้าว!! ทำไมหละครับ”
“ก็อีกไม่กี่วันพวกนายต้องไปฝึกงานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ครับใช่ครับ แต่ผมยังไม่ได้บอกกับพี่เก๋เลยนะครับ”
“เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“เอ๊ะ!!! แล้วบอสรู้ได้ยังไงครับว่าอีกไม่กี่วันผมต้องไปฝึกงาน แล้วบอสรู้ได้ยังไงว่าที่บริษัทนั้นเค้าตอบรับพวกผมแล้ว”
“รู้สิ แล้วนายก็ได้ขึ้นไปฝึกเป็นผู้ช่วยเลขาด้วย”
“ครับ บอสรู้ได้ยังไงครับ”
“หึ หึ ก็บริษัทนั้นมันบริษัทของฉัน แล้วจดหมายตอบกลับฉันก็เป็นคนเซ็นต์เองทำไมฉันจะไม่รู้หละ แล้วสรุปนี่กินเสร็จรึยังฉันหิวข้าว”
“เออ บอสก็ไปทานสิครับ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลยนะครับ”
“นี่ที่ฉันมานั่งรอนายเพื่อที่จะมารับไปกินจ้าวแล้วก็ไปส่งเนี่ย มันไม่เกี่ยวกับนายเลยเหรอ”
“แล้วบอสจะมารับผมทำไม ผมกลับของผมเองได้ครับ”
“แล้วพวกนายหละกินกันอิ่มรึยัง ถ้ายังไปกินข้าวกับฉันต่อได้นะ”
“เออ เออ พวกผมทานกันออ่มแล้วครับ เชิญบอสตามสบายเลยครับ งั้นพวกผมสองคนขอตัวกลับกันเลยนะครับ มาไอ้พัทเดี๋ยวกูเอาจานไปเก็บให้เอง มึงกลับไปกับบอสเถอะ”
แล้วไอ้เพื่อนทรยศทั้งสองก็พากันเดินหนีไปผมเลยต้องจำใจเดินไปที่รถกับบอส แล้วตลอดทางผมก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกับบอสเลย
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
