บทที่ 4 จะเอาไม่เอา

ผมขับรถไปยังบริษัทที่ผมจะไปทำงานวันนี้ ผมกลับรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจอเพื่อนใหม่ที่ไม่เคยรู้จัก มันทำให้ผมรู้สึกกังวลเล็กๆ จะเข้ากับพวกเขาได้ไหม และยังจะมีเจ้านายของผมอีกเขาจะใจดีกับผมหรือเปล่า ผมไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ผมมองไปด้านหน้าอย่างใจจอดจ่อ จนขับมาใกล้บริษัท จากตรงนี้ก็ห่างไปไม่ถึงห้าร้อยเมตร แต่ทว่าผมเบรกรถตัวโก่ง

“ขับรถภาษาควยเหรอ เย็ดแม่ง มึงจะรีบไปตายโหงตายห่าที่ไหน” ผมพูดอย่างหัวร้อน ผมเห็นว่าหน้ารถของผมเฉี่ยวกับรถขันข้างหน้า ผมจึงจอดรถลงไปดู ผมเห็นว่าหน้ารถมีรอยถลอก เพราะไอ้คันหน้ามันแซงขึ้นมาทำให้ผมเบรกกะทันหันจนชนเข้ากับรถของมัน แต่รถของมันกลับมีรอยขีดข่วนเพียงน้อยนิด แน่สิรถมึงเป็นแรมโบ

“ขับรถภาษาอะไรวะ ไม่รู้เหรอว่าเส้นทึบเขาห้ามแซง แม่งซื้อใบขับขี่มาหรืออย่างไงวะ” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด มองไปยังหน้าไอ้ตัวที่ชนรถผม มันมองมาที่ผมด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไม่มีท่าทีสำนึกผิดแม้แต่น้อย

“มึงจะเอาเท่าไหร่ว่ามา” มันถามผมด้วยน้ำเสียงเรียบ และยืนเท้าเอวหนังหน้าหนาฉิบหาย

“เรียกตำรวจมาเลย กูมีกล้องวงจรปิดหน้ารถ” ผมด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“สามหมื่น” มันบอกผมด้วยน้ำเสียงเรียบ

“ไอ้เชี่ย มึงคิดจะใช้เงินฟาดหัวเหรอ” ผมเอ่ยบอก

“จะเอาไม่เอา” มันถามผมด้วยน้ำเสียงเรียบอีกครั้ง ผมมองใบหน้ามันอีกครั้ง ทำไมผมกลับรู้สึกคุ้นๆ เหมือนเห็นที่ไหนมาก่อนนะ มันติดอยู่ที่หัว แต่เสือกจำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ

“มึงไม่เอากูไปแล้วนะ” มันบอกผมเช่นนี้ ทำให้ผมหันมาโฟกัสหน้ามันอีกครั้ง ผมรู้สึกได้ว่ามันคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นมันมาก่อน แต่จำได้ว่าเคยเจอที่ไหนนะ หรือว่าผมเคยเห็นผู้ชายหน้าคล้ายๆ มันมาก่อนอย่างนั้นหรือ

จู่ๆ มันก็หันหลังให้ผม ก้าวเดินจากไปจากตรงนี้ แล้วค่าเสียหายกูละ

“เดี๋ยวสิวะ ไหนเช็ค” ผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง มันหันกลับมาหาผม แล้วผมจึงดึงเช็คออกจากมือของมันโดยทันที ผมมองตัวเลขในอย่างพึงพอใจกับจำนวนเงินสามหมื่นถ้วน

“เช็คขึ้นเงินได้ทันที” มันบอกผม ผมจึงเดินหันหลังกลับไปยังรถของตัวเอง ผมภาวนาว่าอย่าได้เจอมันอีกเลย

สาธุ...

.................................

เรื่องนี้ไม่เน้นเนื้อหา เน้นเย็ดดุๆ เน้นกระแทกจุกๆ นะ สาววาย

ใครไหวโยนหนังสือไว้ในชั้นได้เลยนะฮะ

อย่าลืมเข้ามาคอมเม้นท์และกด ❤️ น้อยๆ

เพื่อเป็นกำลัง ❤️ ให้ด้วยนะฮะ