บทที่ 3 เจ้างูจอมซน

ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ เขารู้สึกผงาดด้วยตกใจ ผมเห็นว่าตรงหน้าเป็นงูขาวเผือกขนาดใหญ่นอนขดเป็นอยู่เป็นวงกลม มันทำให้ผมรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากและผมก็ไม่ชอบงูด้วย ไม่ว่างูประเภทไหนก็ตาม ผมจึงเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ อย่างลืมตัว แทนที่จะวิ่งหนี ผมถอยหลังชิดกำแพงหนา มองหาประตูแต่ตรงนี้ไม่มีประตูทางออกแต่อย่างใด

ทว่าเสียงชนกำแพงทำให้งูตัวนั้นลืมตาชะโงกหัวขึ้นแผ่พังพานมองมาทางผม มันมีดวงตาแดงก่ำจนน่าขนลุก ผมจึงใช้มือหนาปิดปากไม่ให้ร้องด้วยความกลัว อีกทั้งขาของผมมันกลับก้าวไม่ออกเสียด้วยซ้ำ งูขาวตัวนี้จึงเลื้อยเข้ามาหาผม ผมจึงวิ่งหนีทันที ผมกลับสะดุดที่ก้อนหินขนาดใหญ่ จนล้มลงผมชนหินด้วยความหวาดกลัว และตื่นตระหนกอย่างมาก

งูตัวนี้มันเลื้อยมาหาผม มันเลื้อยขึ้นขาผมใช้มือแกะมันออก แต่เหมือนว่าแรงของมันมีมากมหาศาลแทบจะทำให้กระดูกของผมแหลก มันยังเลื้อยขึ้นมาเรื่อยๆ โอบรัดลำตัวผม และต้นคอของผมจนแน่น ผมรู้สึกหายใจไม่ออก ผมเองก็ไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ ผมรู้สึกกลัวจนร้องไห้ออกมา ปากอยากจะร้องเรียกให้คนช่วย แต่ทำไม่ได้เพราะหายใจไม่ออก

“พี่อุ่น...พี่อุ่น...ตื่นเร็ว...พี่อุ่น...”

ผมได้ยินเสียงของมีนเรียกผมดังๆ ข้างริมหูทำให้ผมตื่นขึ้นทันที ผมเห็นว่าตัวเองกำลังนอนคว่ำกับหมอน ผมจึงหันใบหน้ากลับมามองมีนที่แต่งชุดนักเรียนแล้ว

“กี่โมงแล้ว” ผมเอ่ยถามด้วย

“ตีสี่แล้ว” มีนเอ่ยบอก มันบอกผมเช่นนี้ ผมจึงเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันที มองไปยังนาฬิกาปลุกที่ปลุกไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว

“กูขอโทษ หลับเพลินไปหน่อย” ผมเอ่ยบอกจริงจัง แล้วลุกขึ้นจากเตียงทันที และยังเดินไปที่ราวตากผ้าขนหนูที่ตากเอาไว้

“ไม่เป็นอะไรเข้าโรงเรียนตั้งเก้าโมง พี่เองก็เข้างานเก้าโมงไม่ใช่เหรอ” มีนบอกก่อนที่ผมจะปิดประตูห้องน้ำ

“กูไม่อยากสายวันแรก อยากไปเช้าๆ” ผมตะโกนออกมาทันที

ผมขับรถเก๋งคันเล็กสีขาวที่พ่อของเขานั้นได้ทิ้งไว้ให้เป็นคันสุดท้าย เพราะคันที่เหลือผมขายไปใช้หนี้หมดแล้ว อีกทั้งเงินส่วนหนึ่งก็จ่ายค่าเทอมของตัวเองและไอ้มีน เงินในบัญชีในตอนนี้ของผมก็เหลือไม่ถึงสองแสน ยังมีหนี้นอกระบบอีกสองล้านที่ทยอยจ่ายไม่หมด แต่เขาโกหกไอ้มีนว่าหนี้ของพ่อเขาได้ใช้หมดไปแล้ว เพื่อไม่อยากให้ไอ้มีนทุกข์ใจ

“พี่อุ่นขอบคุณนะครับ ขอให้พี่สัมภาษณ์ผ่านไปด้วยดี และได้งานที่บริษัทนั้นเลย” ไอ้มีนเอ่ยบอกผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะเปิดประตูรถลงไป

“ขอบคุณ ส่วนมึงก็ดูแลตัวเองดีๆ อย่าให้กูเป็นห่วง” ผมบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วปลดสายคาดเบลท์ออก เปิดประตูลงมามองมันที่กำลังเอากระเป๋าใบใหญ่ลงมาจากบนรถ

“ผมจะดูแลตัวเองให้ดีไม่ให้พี่อุ่นเป็นห่วง และจะตั้งใจเรียนเพื่อสอบเข้าให้ได้” มีนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น และเผยรอยยิ้ม

ผมและมีนก้าวเดินเข้าไปในโรงเรียนประจำที่ผมเองเคยอยู่ตั้งแต่มัธยมหนึ่งถึงมัธยมหกด้วยเช่นกัน ทำให้ผมนึกถึงวันวานทุกครั้งที่กลับมาที่นี่

“สวัสดีครับอาจารย์เดือน อาจารย์ประสิทธิ์” มีนเอ่ยบอกคุณครูชายวัยกลางคนทั้งสองที่ยืนที่ประตูเลือนก่อนเข้าไปในโรงเรียน ผมก็ยกมือไหว้ครูทั้งสองที่เคยสอนผมในวิชาเคมี และวิชาภาษาอังกฤษ อีกทั้งครูเดือนยังเป็นครูประจำชั้นของผมตอนอยู่มัธยมปีที่ห้า และตอนนี้ครูเดือนยังเป็นครูประจำชั้นมีน คู่กับครูเด่นประทีป

“สวัสดีครับอาจารย์” ผมเอ่ยบอกพร้อมยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม

“สวัสดี ชีวิตช่วงนี้เป็นไงบ้าง” ครูเดือนเอ่ยถามผมด้วยรอยยิ้ม

“ขึ้นๆ ลงๆ ครับอาจารย์” ผมเอ่ยบอกทีเล่นทีจริง และเผยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องเป็นห่วงมีนนะ มีนเป็นเด็กดี และยังเป็นเด็กที่เรียนเก่งไม่ต่างจากแก” ครูเดือนเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วหันไปมองมีนด้วยรอยยิ้ม

“ผมฝากน้องด้วยนะครับ” ผมเอ่ยบอกครูแล้วหันไปหามีน มีนหันมามองผมด้วยรอยยิ้ม

“พี่อุ่นสู้ๆ นะ ผมเข้าโรงเรียนก่อน” มีนเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม พร้อมลากกระเป๋าใบใหญ่เข้าไปในโรงเรียน ผมโบกมือให้กับมีน มีนหยุดยืนแล้วโบกมือให้ผมด้วยเช่นกัน แล้วมันค่อยๆ ลากกระเป๋าเข้าไปด้านในลานกว้างที่มีโดมคลุมสนามกลางแจ้ง โดยมีเพื่อนๆ ของมันอยู่ในสนามด้วยเช่นกัน

ผมรู้สึกใจหายทุกครั้งที่ต้องบอกลาไอ้มีน เพื่อให้มันเข้าโรงเรียนประจำ กลับไปบ้านไปก็ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะและเสียงท่องหนังสือ หรือแม้กระทั่งนั่งดูทีวีฟุตบอลร่วมกันในวันจันทร์ถึงศุกร์ --

ผมขับรถออกจากโรงเรียนไปยังบริษัทที่ย่านสาทร ผมมองนาฬิกาที่อยู่บนรถ ในตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงครึ่ง ผมต้องเข้างานเก้าโมงเช้าเหลือเวลาชั่วโมงครึ่ง ผมจึงเลี้ยวรถไปยังร้านกาแฟชื่อดัง เพื่อกาแฟและขนมรองท้อง ผมจึงเลี้ยวรถไปจอดที่ลานจอดรถตรงที่ว่าง ซึ่งก็ว่างเยอะพอสมควร จึงได้จอดตรงข้างๆ ร้าน

ผมจอดรถเสร็จก็ลงมาจากรถ ยังไม่ลืมที่กดกุญแจรถเพื่อล็อกรถ จึงก้าวเดินเข้าไปในร้าน เดินไปหาพนักงานสาวสองคนที่ยืนตรงเคาน์เตอร์แคชเชียร์

“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ” พนักสาวหนึ่งในสองถามด้วยรอยยิ้ม

“เอาคาปูชิโน่หวานน้อย และเอาเค้กวานิลลาหนึ่งชิ้นครับ” ผมเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม พนักงานสาวอีกคนจ้องมองผมไม่กะพริบตา ผมจึงส่งสายตามองไปยังเธอ เธอหลบสายตาผมด้วยความเขินอาย มีหรือที่ผมจะไม่รู้ ผมเองก็เคยเป็นถึงเดือนคณะ มีใครบ้างจะไม่มองเหลียวหลัง ตอนไปพาร์ทไทม์ที่ผับผมยังเป็นตัวท็อปเลย บางครั้งยังมีผู้หญิงมาขอนอนด้วย ได้ครั้งละห้าหกพัน บางวันเขาเจอเศรษฐินีก็ได้หลายหมื่น หลังจากเรียนจบได้เดือนหนึ่งผมก็ลาออก เพราะสมัครงานที่บริษัท เครือเอดีพีจำกัด (มหาชน) จำกัด

หลังจากได้ของแล้วผมก็ก้าวเดินมาที่โต๊ะริมหน้าต่าง ทอดสายตามองไปยังนอกหน้าต่าง เห็นว่านอกหน้าต่างฝนกำลังตกโปรยปรายในยามเช้า ผู้คนที่เดินไปเดินมาก็รีบกางร่ม ดีที่รถของเขาจอดไว้ใกล้อาคารและมีกำลังยื่นออกมาถึงรถของเขา

วันแรกของการทำงาน ทำไมฝนต้องตกด้วย

พระพิรุณอำนวยพรเหรอ

ขอให้โชคดีนะ ^^

.................................

งูเข้าฝันน้อง น้องก็กลัวสุดขีด น้องอุ่นคะ โบราณเขาว่า...

งูเข้าฝันว่าจะได้เจอเนื้อคู่ น้องเตรียมตัวเจอเนื้อคู่ได้เลย

ตอนหน้าคุณพรี่เสือ กับ คุณน้องอุ่นจะได้ไหมน๊า

อย่าลืมเข้ามาคอมเม้นท์และกด ❤️ น้อยๆ

เพื่อเป็นกำลัง ❤️ ให้ด้วยนะฮะ