เขา

1 อาทิตย์ผ่านไป

“แก ปีใหม่นี้แกจะไปเคาน์ดาวที่ไหนหรอ” เอ็มม่าถามขึ้นเมื่อทั้งสองมีโอกาสได้คุยกันในระหว่างที่กำลังรอลูกค้าเข้ามาในร้านและวันนี้เธอกับลินดาได้อยู่โซนเดียวกันอย่างเลี่ยงไม่ได้เมื่อโซนใหญ่สุดถูกเหมาปิดห้องเพื่อรับแขกคนสำคัญของพี่เซญ่า

“ยังไม่รู้เลย คงจะเคาน์ดาวไปพร้อมกับทางร้านแหละมั้ง” ลินดาตอบเอ็มม่าอย่างครุ่นคิด

“นั่นสิ ฉันว่าพี่เซญ่าไม่ให้เราหยุดแน่ๆ ลูกค้าเยอะทุกวันแบบนี้”

“แต่เราก็ได้ทิปกันหนักทุกวันนะ คิกคิก” ลินดากลั้วขำตอบเพื่อนที่เธอไว้ใจมากที่สุดอย่างรู้ทัน

“นั่นสินะ เมื่อวานมีลูกค้าใหม่คนหนึ่งหล่อดูดีมากเลย แถมเปย์เก่งให้ทิปมือเยอะมากๆ พนักงานคอยเอาใจเขาใหญ่จนพี่เซญ่าให้เขากลายเป็นแขก VIP เลยล่ะ” เอ็มม่าเริ่มเล่าถึงลูกค้าคนโปรดคนใหม่ของเธอให้ลินดาฟัง เธอรู้สึกเสียดายที่เมื่อวานเป็นวันหยุดของลินดาเธอจึงไม่ได้ทิปพิเศษจากลูกค้า VIP ท่านนี้และแน่นอนว่าเอ็มม่าเริ่มติดใจกับความเปย์เก่งของลูกค้าคนนี้จนเธอหยุดพูดถึงเขาไม่ได้ ยิ่งทำให้ลินดาอิจฉาอยู่เล็กๆ แต่เธอก็ยังคงยินดีกับเพื่อน ลินดาไม่แปลกใจเท่าไรนักหากลูกค้าคนนั้นจะติดใจเอ็มม่าขนาดนี้เพราะเธอก็เป็นหนึ่งในพนักงานที่หน้าตาน่ารักคนหนึ่งเลยทีเดียว ด้วยผมสีบลอนด์ทองสั้นประบ่าของเธอกับหุ่นนางแบบที่ใครเห็นก็ไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้

“หูยยย แกก็โชคดีมากนะ ที่ได้ลูกค้าจ่ายหนักขนาดนั้น ฉันอยากให้โซนของตัวเองมีลูกค้าแบบนี้บ้าง” ลินดาทำหน้าตาออดอ้อนเพื่อนรักอย่างขีดสุดกับความเสียดาย

“แก นั่นไง คนนั้นแหละ ฉันไปรับเขาก่อนนะ” เอ็มม่าเหลือบไปเห็นชายหนุ่มที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเซอๆ คู่กับกางเกงขายาวสีดำกำลังเดินเข้ามาในร้านก่อนจะสะกิดให้ลินดาดูตามสิ่งที่เธอเห็น ลินดาถึงกับชะงักเมื่อชายผู้นั้นคือคนที่เธอพึ่งจะปาหินใส่ไปเมื่อไม่กี่วันก่อนที่บังอาจทำให้รองเท้าทำงานของเธอเลอะจนเกือบจะใส่มาทำงานไม่ได้ ลินดาจ้องหน้าเขาอยู่นานแต่ชายหนุ่มหาสนใจไม่ เดินเข้าไปในห้องที่เขาพึ่งเหมามันมาเพื่อจะเลี้ยงสาวๆ ที่เขานัดเอาไว้พร้อมกับเพื่อนอีกสองสามคน เอ็มม่าทำหน้าที่ของเธอได้เป็นอย่างดีโดยการเอาอกเอาใจลูกค้าคนนั้นไม่ให้ห่างตัว ส่วนลินดาเองก็เป็นลูกมือคอยช่วยเอ็มม่าได้ดีทีเดียว แม้ลินดาจะยังไม่พอใจและไม่ชอบหน้าชายหนุ่มอยู่บ้างแต่เธอก็ไม่ได้แสดงกิริยาไม่ดีจนทำให้งานของเธอเสียเลย คาลวินชวนสาวๆ ที่นัดมายืนเต้นอย่างอารมณ์ดีเมื่อเหล้าในมือของเขาเริ่มเข้าปาก ร้องคาราโอเกะโดยไม่สนใจคนรอบข้างแถมยังสนุกจนลืมเพื่อนๆ ที่ชวนมาด้วย ทว่าเพื่อนของเขาทั้งสองก็ไม่มีท่าทีว่าจะรำคาญเขาแต่กลับเอนจอยอยู่กับสาวที่เอนเตอร์เทนเขาอยู่ข้างๆ เช่นกัน

“แกคอยเติมเหล้าให้ลูกค้านะ” เอ็มม่าพูดขึ้นก่อนที่เธอจะรีบไปเอาอาหารที่ลูกค้าสั่งมาเสิร์ฟเพิ่มทิ้งไว้เพียงลินดาที่ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปแถมคอยมองคาลวินอยู่เรื่อยๆ ไม่ให้ชายหนุ่มรู้ตัวทว่าคาลวินรับรู้ถึงพลังงานบางสิ่งที่กำลังจ้องมองเขาอย่างไม่วางตาจนเขาได้หันมาสะดุดตากับเธอเข้า

“มองอะไร” คาลวินเดินเข้ามาหาลินดาช้าๆ พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงห้วนๆ จนทำให้ลินดาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเธอโดนจับได้

“เปล่านี่คะ”

“เปล่าอะไร เห็นมองตั้งนานแล้ว ทำไม หลงเสน่ห์ผมหรอถึงได้จ้องตาเป็นมันขนาดนั้น” น้ำเสียงที่ยียวนของคาลวินทำให้ลินดากำหมัดแน่นอยู่ด้านหลังก่อนจะข่มอารมณ์ของตัวเองให้ใจเย็น นึกถึงเหตุการณ์รับมือกับคนเมาที่พี่เซญ่าเคยสอนอยู่เสมออย่างไม่ถือโทษแม้เธอจะไม่ถูกชะตากับเขาเท่าไรนัก

“ฉันแค่คอยดูเหล้าของคุณน่ะค่ะ หากหมดแล้วจะได้เติมเพิ่มให้”

“ว่าแต่เธอหน้าตาคุ้นๆ นะ…” คาลวินไม่สนใจกับคำที่ลินดากำลังอธิบายเขาถือวิสาสะก้มต่ำลงมาจนหน้าของทั้งสองห่างกันไม่กี่คืบ คาลวินพยายามสำรวจหน้าของหญิงสาวใกล้ๆ ให้แน่ชัดว่าเขาไม่ได้กำลังนึกถึงคนผิด

“…อ๋อ เธอนั่นเอง ยัยผู้หญิงขี้โวยวาย” รอยยิ้มมุมปากของคาลวินกำลังเย้ยหยันเธอที่วันนั้นเขาขับรถปาดออกมาได้จนทำให้เธอหัวเสียแต่รถสุดที่รักของเขามีรอยนิดหน่อยจากรอยหินแต่คาลวินก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันมากนักหากเกมนั้นเขาเป็นผู้ชนะ ทุกอย่างก็คือจบ

“ฉันว่าเหล้าของคุณใกล้หมดแล้ว ฉันเติมให้แล้วกันนะคะ” ลินดาพยายามเอาใจเขาอย่างที่เอ็มม่าได้ฝากฝังเธอให้ดูแลเขาเป็นอย่างดี เอื้อมมือไปหยิบแก้วในมือของคาลวิน แต่ชายหนุ่มดึงมือนั้นออกก่อนที่จะกระดกเหล้าในแก้วไปจนหมดก่อนจะเดินกลับไปร้องคาราโอเกะสนใจหญิงสาวที่เขาชวนมาสนุกกันต่อ ทิ้งให้ลินดาหน้าเสียขึ้นมาอีกครั้ง ลินดาไม่ลดความพยายามที่จะเป็นฝ่ายเดินไปเติมเหล้าให้กับเขาถึงที่นั่งซะเองด้วยคำว่าหน้าที่ คาลวินยังคงยกแก้วของเขาหนีอีกครั้ง หยิบแก้วของสาวข้างกายเทเหล้าลงแก้วของตัวเองแทนก่อนจะจูบอย่างดูดดื่มกับเธอเป็นการให้รางวัล ลินดาหน้าเสียอีกเป็นครั้งที่สองที่คาลวินทำกับเธอเช่นนั้นก่อนที่จะหันไปสนใจเพื่อนของเขาแทนแล้วทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปและยังคงเก็บอารมณ์ของตัวเองได้ดี เวลาผ่านไปสักพักเอ็มม่าก็เอาอาหารมาเสิร์ฟพร้อมกับทำหน้าที่ของตัวเองต่อ จุดแรกที่เอ็มม่าสนใจมีเพียงคาลวินลูกค้าคนสำคัญที่เปย์หนักจัดเต็มให้เธอเท่านั้น หน้าตาของคาลวินเปลี่ยนเป็นยิ้มบางๆ เพิ่มเสน่ห์ให้ตัวเองเมื่อเห็นเอ็มม่าเป็นคนมาเติมเหล้าให้กับเขาก่อนจะยื่นแบงก์ดอลลาร์ให้เธอเป็นการขอบคุณ

“แก เขาให้ทิปฉันอีกแล้ว ฉันจะดูแลเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย” เอ็มม่ากระซิบเบาๆ แต่ชัดพอที่จะได้ยินคำพูดนั้นเมื่อเธอเดินกลับมาที่จุดยืนประจำในการให้บริการ

“ดีแล้วล่ะ แกเอาใจเขาให้หนักจนเขาเปย์แกให้หมดตัวไปเลย” ลินดายุแยงให้เพื่อนเต็มที่อย่างหมั่นไส้ที่คาลวินทำให้เธอหัวเสียกับเขาซ้ำๆ

“เชื่อมือสาวผมทองคนนี้ได้เลย” สิ้นเสียงของเอ็มม่า ลินดาจึงเปลี่ยนเป้าหมายและตกลงกับเอ็มม่าว่าเธอจะเป็นคนดูแลเพื่อนคาลวินแทน เอ็มม่าก็ตกลงทันทีเพราะเธอเองก็อยากจะได้คนเปย์เก่งอย่างคาลวินอยู่แล้ว ตลอดระยะเวลาที่คาลวินเหมาห้องนั้นเขาจ่ายให้เอ็มม่าหนักสมคำร่ำลือที่เอ็มม่าเอามาโม้ให้ฟังเสียจริง จนลินดาอิจฉาอยู่ในใจลึกๆ ถึงแม้เพื่อนของคาลวินจะให้ลินดามาบ้างก็ตามแต่มันก็ยังไม่ถึงครึ่งเท่าที่เอ็มม่าได้แต่เธอก็สลัดภาพหัวในนั้นทิ้งไปราวกับกำลังตีกับตัวเองระหว่างมิตรภาพและเงิน ซึ่งแน่นอนว่าเธอเลือกมิตรภาพอยู่แล้ว จนใกล้เวลาเลิกงานของทั้งสอง เซญ่าเดินมาดูแลแขกต่อจากเธอและปล่อยให้พวกเธอได้ไปพัก ลินดาแอบชำเลืองมองชายหนุ่มที่เอาแต่จูบกับผู้หญิงที่นั่งข้างๆ จนไม่สนโลกจนแทบจะกลืนกินกันอยู่ตรงนั้นของคาลวิน พลางคิดในใจว่าขออย่าให้ได้พบเจอกับคนที่ทุเรศอย่างเขาอีกเลย…