บทที่หก (ถ้าคันมาก ลูกน้องกูอยู่ข้างล่าง! )

เธอพยายามพยุงตัวเองเพื่อจะลุก แต่ชายหนุ่มเดินไปกระชากแขนเธออย่างแรง ด้วยความโมโหเธอที่ทำกับแม่เข้าแบบนั้น

"ฝ้าย มึงทำแบบนี้ทำไมวะ"

"ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น พวกนายนั้นล่ะที่ทำฉันพวกนายมันเลว นายหลอกฉัน หลอกมาตลอด ฉันไม่ได้ฆ่าลูกตัวเอง" แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดมองใบหน้าชายที่เธอรักมาก เชื่อใจแทบจะทุกอย่างเพราะเขาเปรียบเสมือนกำลังใจเดียวของเธอที่ผ่านมาเขานั่นแสนดีกับเธอมาก

"มันก็สมกับคนเลวอย่างมึง" มือหนากระชากแขนเธอก่อนจะผลักเธอลงที่เตียง

"ปล่อยฉัน ฉันเจ็บ ฮึก~" เธอกุมท้องตัวเองเขาหยุดก่อนจะเดินออกมาข้างนอก เขาเตะข้าวของ ก่อนจะทุบหมัดเข้าที่กำแพงหลายครั้ง เพราะจะเกลียดเธอมันก็เกลียดลงไม่ได้จะรักเธอมันก็ทำไม่ได้เขาหันมองเธอที่นอนกุมท้องตัวเองบนเตียง เขาเดินออกไปนอกระเบียงก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบพยายามควบคุมตัวเองเพราะถ้าเขารุนแรง เธออาจจะเจ็บตัวมากกว่านี้

ความในใจของไนท์ในตอนนี้

ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ผมทั้งเกลียดเธอและ...เธอในเวลาเดียว แต่สิ่งที่เธอทำมันเกินไป เธอฆ่าลูกผมเธอทำร้ายแม่ผม ซึ่งฝ้ายก็คงโกรธที่ผมกับแม่เขาไปหลอกเธอ ให้เธอรักผม

ความในใจฝ้าย

ฉันทั้งเจ็บและจุกสุดขั่วหัวใจทั้งเสียลูกและเสียความรู้สึกไป ฉันกุมท้องน้อยที่ทั้งจุกและเจ็บไว้ น้าปรางทิพย์คงเกลียดฉันมากถึงทำแบบนี้ได้ ฉันไม่เคยนอนหลับสักวัน เพราะต้องฝันร้ายเสมอ ฝันเห็นวันเกิดเหตุตลอดมันเป็นตาบาปในชีวิตฉัน ถ้าน้าปรางจะโกรธฉันจะไม่ว่าแต่สิ่งที่เขาทำมันมากเกินไป ฉันนั่งมองไนท์ที่ยืนสูบหรี่อยู่นอกระเบียง ฉันจะต้องหนีหนีเขาและแม่ของเขาให้ได้ ฉันเช็ดน้ำตาก่อนจะเดินเขาห้องน้ำ มองเลือดหว่างขาที่มันไหลออกมา จากสาเหตุอะไรก็ไม่รู้ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะกดเรียกพยาบาลปวดท้องมาก

"เป็นเหี้ยอะไรอีก?"

"ออกไป ออกไปให้พ้น" ฉันเบือนหน้าหนี ใช้มือกุมท้องตัวเอง

สายตาของชายหนุ่มดันไปสะดุดกับเลือดที่หยดเต็มพื้นเขาจึงเลิ่กคิ้วถามเธออีกครั้ง

"เป็นอะไรวะ ทำไมถึงมีเลือดหยดเต็มพื้นแบบนี้?"

"ฉันอยากอยู่คนเดียวนายพอใจรึยังที่เห็นฉันเป็นแบบนี้ สมใจนายกับแม่ของนายรึยัง" เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"แค่นี้มันยังไม่พอหรอก มึงยังต้องเจออีกเยอะเพราะมึงฆ่าลูกกู มึงยังต้องอยู่บำเรอกูอีกนาน ถ้ามึงอยากให้แม่ของมึงรอด และได้ผ่าตัดมึงก็อยากคิดที่จะหนี เพราะชีวิตแม่มึงอยู่ในกำมือกู" เขาใช้สองมือค้ำที่เตียง

"นายจะทำอะไรแม่ฉัน"

"มึงก็ลองหายไปดูสิ แม่มึงจะเป็นยังไง" เหมือนจะรู้ทันเธอ เรื่องที่เธอคิดหนีเขาเขาจึงพูดดักเธอไว้ก่อน ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม

"มันจะมากไปแล้วนะ อย่ายุ่งกับแม่ฉัน แม่ฉันไม่เกี่ยว"

"เกี่ยวไม่เกี่ยวไม่รู้ มึงก็ลองดูนะฝ้าย ถ้ามึงหายไปหมอที่ดีแลแม่มึงจะหยุดทันที"เขาจ้องมองเธอ มองลึกถึงดวงตาของเธอที่มีความกังวลมากมายซ่อนอยู่

~แกร็กกกกก~

"ขออนุญาตินะคะ ดิฉันมาตรวจคนไข้" คุณหมอผู้หญิงเดินเข้ามาก่อนจะพูดขึ้น

"อืม" เขามองที่ฝ้ายก่อนจะเดินออกไปยืนมุมห้องมองเธอ อยู่อย่างงั้น หมอก็ให้ยาเธอตรวจเธอ เปลี่ยนเสื้อผ้าและผ้าปูเตียงจนเธอหลับไป

20.20 น. เขาขับรถด้วยความเร็วมุ่งหน้ากลับบ้านเพื่อไปดูแลแม่พอจอดรถเข้าไปในบ้านเจอแม่นั่งกับหมวยรอเขาอยู่

"ทำไมแม่ยังไม่นอน"

"แม่อยู่รอพบกับลูกนั้นล่ะ" ปรางทิพย์พูดก่อนจะตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ

"แม่คิดไปคิดมาแล้ว เรื่องแต่งงานของลูกกับหมวยแม่ว่าบางที อาจจะยังไม่แต่ง แต่อยู่กันไปแบบนี้ล่ะ"ปรางทิพย์มองหมวยเป็นแค่เหยื่อในใจเธอไม่อยากให้ลูกชายแต่งงานด้วยเลยสักนิด

"คุณแม่คะ หมวยไม่ยอมนะคะ "

"หมวย ที่แม่ทำแบบนี้เพราะแม่ไม่เห็นว่าการแต่งงานมันจะจำเป็นเลย แถมแม่พึ่งเสียพ่อของไนท์ไปเอง แม่ยังไม่อยากให้มีงานอะไรเกิดขึ้น อยู่แบบนี้มันก็โอเคแล้ว หนูไม่มีความสุขเหรอลูก"

"ค่ะ แต่หนูอยากให้มันชัดเจนมากกว่านี้นะคะ"

"หมวย หนูฟังแม่นะลูก ไม่มีใครที่แม่จะรับมาเป็นสะใภ้ได้อีกแล้วนอกจากหนู " ปรางทิพย์หลอกใช้ทุกอย่าง เขาเคยแอบเอายาปลุกเซ็กส์ให้ลูกชายกินจนมีอะไรกับหมวย และทุกครั้งปรางทิพย์จะแอบชงยาจีนให้หมวยกินเพราะรู้ว่าหมวยจะจับลูกชายเธอด้วยการปล่อยให้ท้องเป็นแน่

"ก็ได้ค่ะ คุณแม่ " หมวยมีท่าทียอมเพราะหลงเชื่อคำพูดของปรางทิพย์ที่กล่อมให้เธอตายใจ

"งั้นวันนี้พี่ไนท์มานอนกับหมวยนะคะ หมวยเหงา” หมวยมองไปที่ไนท์ที่นั่งนิ่งเงียบ

“ไม่ พี่อยากอยู่คนเดียว" เขาเอ่ยก่อนจะลุกพรวดแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างเงียบๆ ทำให้หมวยนั่งมองอย่างไม่พอใจกับการกระทำของเขาที่มีต่อเธอ

"อย่ากวนเขาดีกว่า ดูท่าทางอารมณ์ไม่ดีแน่ถ้าหนูไม่อยากโดนทำร้ายก็อยู่เฉยๆ" ปรางทิพย์บอกหมวยให้ใจเย็น

"ค่ะ" หมวยเธอรู้ว่าไนท์เป็นคนแบบไหน ไนท์เป็นผู้ชายที่เสพติดความรุนแรง ทั้งอารมณ์และเรื่องทางเพศ ซึ่งเวลาที่มีอะไรกัน หมวยจะเกือบตายทุกครั้งเพราะอารมณ์ที่รุนแรงของไนท์ แต่หมวยก็ชอบมัน

"งั้นหมวยขอตัวก่อนนะคะ " หมวยพูดก่อนจะเดินขึ้นห้อง แต่สายตาเธอไปสะดุดกับห้องของเขา หมวยจึงอยากไปยั่วยวนไนท์เพราะเธอต้องการเรื่องอย่างว่ากับเขา

แกร็ก~~

หมวยเปิดประตูเข้าไป มองเตียงที่เรียบเป็นระเบียงก่อนจะหันมองที่ห้องน้ำ ที่มีแค่กระจกบางๆบังหุ่นกำยำของชายหนุ่ม เธอไม่รอช้า ถอดเสื้อผ้าตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปหาไนท์หมวยเดินเข้าไปลูบที่แผ่นหลังไนท์ ไนท์ก็นิ่ง หมวยใช้หน้าอกถูๆกับตัวของไนท์

ก่อนจะเดินมาตรงหน้าไนท์ แล้วจูบตามซอกหูของเขาไปมา ก่อนจะใช้มือลูบไล้ที่แก่นกายของไนท์ไปมา

"หมวยอยากเสพสุขและเสพความรุนแรงกับพี่" เธอใช้มือคล้องคอเขา แต่ใบหน้าของเขานิ่งขรึมหน้ากลัวมาก

"ออกไป"

"พี่ไนท์คะ หมวยต้องการพี่" หมวยไม่ฟังยังคงยั่วยวนไนท์ไม่หยุด

"กูบอกให้ออกไป"

"พี่ไนท์ แค่กๆ หมวยเจ็บ" เขาดันตัวหมวยติดผนังห้องน้ำ ก่อนจะใช้มือบีบเข้าที่คอของหมวยอย่างรุนแรง

"ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง!" เขากดเสียงต่ำและบีบแน่นกว่าเดิม

"อือ เจ็บ!!!?"

"คราวหลังถ้ากูไม่ต้องการอย่าเข้ามาอีก" พูดเสร็จไนท์ก็หยิบผ้าขนหนูมาใส่และลาก

หมวยออกมาจากห้องน้ำ

"หมวยอยาก สร้างความสุขให้พี่" หมวยยังคงมองไนท์อยู่ ก่อนจะยั่วยวนไนท์เธอใช้มือขยั่มที่ทรวงอกตัวเองไปมา

"หมวยต้องการพี่ อืมส์ หมวยอยากให้พี่ใช้ความรุนแรงกับหมวย หมวยพร้อม "

“ถ้าคันมาก ลูกน้องกูอยู่ข้างล่าง " เขาพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบปืนที่หัวเตียงเล็งไปที่ตัว

เธอพร้อมสายตาที่ว่างเปล่า

"ปะ…ปืน?" หมวยตกใจ รีบใส่เสื้อผ้าทันทีเพราะรู้ว่าไนท์พูดจริงทำจริง

"ออกไป ให้พ้นหน้ากู ถ้ากูไม่ต้องการอย่าเสนอหน้ามาอีก!! ถ้ามึงคันมาก มึงอยากได้ลูกน้องกูคนไหนก็เชิญ" เขากระแทกเสียงออกมาอย่างไม่แยแสคนตรงหน้าสักนิด

"หมวยจะไปเดี๋ยวนี้" หมวยรีบวิ่งออกจากห้องของไนท์ไปทันที เขาหยิบโทรศัพท์มาแนบหูและใช้มืออีกข้างเคาะลงที่โต๊ะไปมา ผ่านไปไม่นานปลายสายก็กดรับสายเข้า

"อย่าคิดที่จะหนี เพราะเธอหนีแม่เธอไม่รอดแน่"

"…"ปลายสายเงียบไม่ตอบกลับแต่อย่างใด

"ถ้าไม่อยากตายก็ตอบกลับด้วย" เสียงเคาะลงที่โต๊ะดังขึ้นเรื่อยๆบ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจอยู่

" …" ตู๊ดๆ จู่ๆสายก็ตัดไป จนทำให้เขาต้องนั่งหัวเสียอยู่อย่างงั้นที่เขาโทรไปเพราะอยากได้ยินแค่เสียงของปลายสายเท่านั้นเองแต่มันไม่เป็นดั่งใจของเขาเลย