EPISODE12 [ลำไพ่หลังเลิกเรียน]

Bad Twins เฮียแฝดอย่าร้าย

EPISODE12

[ลำไพ่หลังเลิกเรียน]

ร้านคอฟฟี่แอนด์เบเกอรี่ที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน ช่วงเย็นจะเต็มไปด้วยเด็กนักเรียนมัธยม ที่พากันมานั่งกินขนมเค้ก และได้โอกาสถ่ายรูปกับสวนขนาดกลางที่ประดับตกแต่งไว้อย่างน่ารักสไตล์เกาหลี เพื่อเอาใจวัยรุ่นวัยเรียนที่ชอบถ่ายเซลฟี่ไปลงโซเชียล ทำให้ที่นี่เป็นสถานที่พักผ่อนหลังเลิกเรียนที่ค่อนข้างเป็นที่นิยม

หยินที่จ่ายเงินค่าขนมเค้กเสร็จก็เดินกลับมาหาสาวน้อยนักเรียนที่ยืนรออยู่ที่หน้าร้าน เธอเผยยิ้มน่ารักเมื่อเห็นว่าเขาถึงกับไปซื้อขนมเค้กที่เธออยากกินมาให้แล้ว

“รสนี้ใช่ไหม” หนุ่มรุ่นพี่ถามขึ้น

“ใช่ค่ะ เราไปนั่งกินที่สวนสาธารณะใกล้ ๆ ได้ไหมคะพี่หยิน ที่หน้าร้านคนเยอะ ดูวุ่นวายค่ะ”

สาวสวยรุ่นน้องถามความเห็น ทำให้หยินขยับยิ้ม เขายื่นมือไปให้ และเธอไม่รอช้าที่จะคว้าจับมือกับเขา

และภาพที่หนุ่มนักเรียนจับจูงมือกับสาวสวยเดินออกไปจากหน้าร้าน ได้ถูกใครบางคนส่งไปยังโทรศัพท์มือถือของเฮียแฝดทันที

ณ สวนสาธารณะ

บรรยากาศยามเย็นที่มีผู้คนมาวิ่งออกกำลังกายเพียงประปราย ทำให้การออกมาเดตแบบเรียบง่ายของวัยรุ่นหนุ่มสาวค่อนข้างเป็นส่วนตัวมากขึ้น สาวน้อยเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของใบหน้าเรียวที่ผิวพรรณนวลเนียนราวกับก้นเด็กแล้วขยับยิ้ม

“พี่หยินผิวดีจังเลยค่ะ ดีกว่าหมิวที่เป็นผู้หญิงอีกมั้ง” เธอเอ่ยชม มองสบตาเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ทำให้หยินยกยิ้มบนมุมปาก

“ไม่รู้สิ” เขาตอบ เพราะตัวเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องหาสกินแคร์มาทาเท่าไหร่นัก

“เราไปนั่งที่ม้านั่งตรงริมน้ำกันไหมคะ ลมเย็นสบายดี” สาวน้อยเอ่ยชี้ชวน ทำให้หยินเดินตามเธอไปอย่างเอาใจ

“ทำไมไม่อยากไปสวนสนุก หรือเดินห้าง ดูหนังล่ะ” หยินถาม เพราะปกติแล้วพวกผู้หญิงมักจะชวนเขาไปที่แบบนั้นมากกว่า

“หมิวอยากอยู่กับพี่หยินเงียบ ๆ มากกว่าค่ะ ถ้าไปที่แบบนั้นเราก็คงไม่ค่อยได้คุยกัน” สาวน้อยให้เหตุผล หันมามองสบตาเขาด้วยแววตาซึ้ง

“งั้นกินเค้กเลยไหม พี่แกะให้” เขาว่า ทำให้เธอพยักหน้ารับอย่างน่ารัก

“เอ่อ! ได้ยินว่าถ้าจ่ายเพิ่มอีกห้าร้อย พี่จะ…จูบก่อนกลับใช่ไหมคะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงประหม่า ไม่กล้าสบตาเขา

“อืม…จูบห้าร้อย กอดห้าร้อย แต่พี่ไม่รับมีเซ็กส์นะ ไม่ได้เดือดร้อนขนาดนั้น” เมื่อเธอกล้าถาม เขาก็กล้าบอกราคา

การรับออกเดตหลังเลิกเรียน ก็เป็นหนึ่งในการหาลำไพ่พิเศษของหยินเช่นกัน ในแต่ละวันเขาจึงควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เพราะหยินเองก็ถือว่าฮอตมากพอตัว เมื่อเทียบกับหนุ่มนักเรียนในรุ่นเดียวกัน

“ค่ะ หมิวไม่ได้คิดถึงขนาดนั้นค่ะ” หมิวอมยิ้ม สองข้างแก้มแดงก่ำไปหมด

“ตรงนั้นมีร้านน้ำ หมิวเอาอะไรไหม พี่จะไปซื้อกาแฟสักหน่อย” หยินถามขึ้น

“ไม่ค่ะ พี่ไปซื้อเถอะ” เธอว่า เพราะมีนมปั่นอยู่แล้ว ทำให้เขาลุกไปทันที

สาวน้อยได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินตรงไปยังร้านขายน้ำ ในเวลาปกติเขาแทบไม่สนใจใครด้วยซ้ำ ไม่ว่าใครจะชวนไปเที่ยวยังไงก็ไม่คิดจะตอบรับง่าย ๆ หนทางที่เธอจะทำความรู้จักกับเขาได้ ก็มีแค่การลงคิวขอออกเดตกับเขาเท่านั้น และการดูแลตามหน้าที่ที่เขามีให้ มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร คำว่า ‘ฟีลแฟน’ เขาเองก็ทำได้นี่นา

“หมิวอยากเป็นแฟนกับพี่จัง พี่ชอบคนแบบไหนนะ” สาวน้อยพึมพำ ทว่าขณะนั้นก็มีใครบางคนเดินมานั่งลงที่ข้างเธอ

“มาคนเดียวเหรอครับน้องคนสวย”

คำถามมาพร้อมสายตาหยาบโลนที่กวาดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าทำเอาหมิวรีบผุดลุกขึ้นทันที แต่ก็ต้องตกใจเมื่อหันไปเห็นว่ามีผู้ชายอีกสองสามคนที่กำลังเดินมาสมทบ

“กรี๊ด!”

เสียงกรีดร้องของรุ่นน้องสาวสวยที่ดังมาให้ได้ยิน ทำให้หยินทิ้งแก้วกาแฟทันที เขารีบวิ่งกลับมาหาเธออย่างร้อนรน และเห็นว่าหมิวกำลังถูกไอ้เวรที่ไหนไม่รู้รั้งข้อมือเอาไว้

“ผู้ใหญ่รังแกเด็กเหรอฮะ” หยินว่า มองจ้องไปที่หมิวที่เอาแต่เนื้อตัวสั่นเทาเพราะหวาดกลัว

“มึงเสือกอะไรวะ อ้อ! หรือน้องคนสวยนี่แฟนมึง” หนึ่งในผู้ชายสามสี่คนที่ท่าทางจะเป็นพวกกุ๊ยแถวนี้ย้อนถาม ทำให้หยินขยับยิ้ม

“ทำไมไม่รีบปล่อยเธอแล้วไสหัวไปล่ะฮะ ตายก่อนแก่โดยที่ยังไม่ทำประโยชน์อะไรมันเสียชาติเกิดนะฮะ เผื่อไม่รู้” หนุ่มนักเรียนว่าด้วยรอยยิ้ม

“ไอ้เด็กเหี้ย! ปากดีนักนะมึงเนี่ย พวกมึงเล่นแม่งให้จมตีนเลย!” หนึ่งในสี่ออกเสียงสั่ง ทำให้คนที่เหลือปรี่เข้ามาหาเขาทันที

“พี่หยินระวังนะคะ” หมิวส่งเสียงบอกอย่างห่วงใย ขณะที่หนึ่งในนั้นสาวหมัดใส่หยิน แต่หนุ่มนักเรียนไหวตัวหลบได้ทัน

พลั่ก!

หมัดหนัก ๆ ของหยินที่สวนกลับอย่างรวดเร็ว ทำให้อีกฝ่ายโหนกแก้มเป็นรอยแผลแตกเลือดซิบ แรงปะทะเพียงครั้งเดียวที่สามารถทำให้เกิดรอยแผลได้แบบนั้น แปลว่าเจ้าของหมัดต้องมีกำลังแขนดีทีเดียว

“อย่าเอาหน้ารับสิฮะ” หยินว่า แม้จะคงความสุภาพไว้ทุกคำ ทว่าแววตาของเขามันฉายความสนุกสนานออกมาไม่น้อย

“เอามันดิวะ! แค่เด็กคนเดียว พวกมึงจะกลัวอะไร”

เสียงสั่งทำให้ทั้งสามกรูเข้ามาแลกหมัดเท้ากันอีกครั้ง ซึ่งหยินค่อนข้างมีไหวพริบในการต่อสู้ไม่น้อย เขาสามารถหลบหลีกและสวนกลับได้อย่างแม่นยำทุกดอก ทำให้กลุ่มนักเลงเริ่มมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“กูเอง” คนที่จับหมิวไว้ผลักเธอให้ถอยห่าง มีดสั้นที่พกมาถูกสะบัดออกให้อีกฝ่ายเห็นความคมวาว