ลวงรัก 8 เคลิ้ม NC กรุบๆ

ริมฝีปากหนากดจูบลงบนซอกคอระหงของคนใต้ร่างหลังพูดจบ เนตรชนกนอนตัวเกร็งจนปลายเท้าสั่นระริก สองมือเธอกำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความหวามไหวที่ก่อตัวขึ้น

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เคยคุ้นชินกับสัมผัสของเขาเสียที และไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอกำลังหลับตาหรืออะไร ความรู้สึกถึงได้ค่อยๆ คล้อยตามไปกับสัมผัสของคนข้างบน

ทั้งๆ ที่มันไม่สมควร…

มือหนาของธนินสอดเข้าไปภายใต้เสื้อยืดสีขาวของร่างเล็ก แล้กอบกุมหน้าอกใหญ่เกินขนาด ก่อนจะออกแรงบีบเคล้นหนักๆ จนเนื้อเนียนปลิ้นออกตามซอกนิ้ว

“อื้อ~” หญิงสาวไม่อาจกลั้นเสียงคราง เมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งใหญ่จากกึ่งกลางกายของชายหนุ่มที่กำลังเสียดสีกับติ่งเกสรสีแดงของเธอ ให้ความซ่านสยิวจนอารมณ์บางอย่างถูกก่อตัวขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ธนินหอบหายใจหนักๆ ความเป็นชายพองตัวขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกปวดหนึบไปทั้งลำ ภายในกางเกงคับแน่นจนซิบแทบจะปริ

เขาค่อยๆ เลิกเสื้อของเธอขึ้นแล้วกระชากบราเซียสีขาวทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เผยให้เห็นสองเต้าอวบใหญ่ที่ขนาดเกินมือเขาหลายเท่าตัว

ชายหนุ่มตาลุกวาว รีบผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากเล็ก แล้วเลื่อนลงครอบงำจุกนมที่ตั้งเต้าชูชันล่อเรียวลิ้น

“อ๊า~” เสียงครางหวิวดังลอดอย่างยากจะห้ามเมื่อความวาบหวามแล่นพล่านลงสู่ใจกลางความเป็นสาว เนตรชนกรู้สึกเจ็บแปลบๆ ภายในช่องทางรัก ก่อนที่มันจะขมิบเกร็งอัตโนมัติ

หยาดน้ำหวานกระปิดกระปอยออกมาทีละนิดตามการขมิบ

ธนินดูดดุนยอดถันของเธออย่างหนักเน้นและรุนแรงจนเกิดเสียง ‘จ๊วบจ๊าบ’ ดังลอดออกมา หัวนมเล็กห่อตัวแข็งชันสู้สัมผัสสากจากเรียวลิ้นหนา

เป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มแลบลิ้นออกมาตวัดเลียสะกิดยอดไตรัวๆ จนเม็ดจุกบนสองเต้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายเหนอะ

“อ๊ะ~ พะ…พอแล้ว…อื้อ~” เนตรชนกส่งเสียงคราง ก่อนจะกัดริมฝีปากแน่น เธอรู้สึกอับอายกับความต้องการที่เกิดขึ้นในร่างกาย สมองสั่งการให้ผลักไสเขาออก ทว่าหัวใจกลับไม่ยอมรับฟัง

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอชอบสัมผัสเผ็ดร้อนของธนินมากจริงๆ

ธนินกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาหมายจะขบเม้มรอบเต้าอวบขาวเนียนที่คิดถึง ทว่าบางอย่างกลับทำให้เขาชะงักไป ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันเป็นปม

“….” ชายหนุ่มไม่ได้เอ่ยอะไร เขาพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วผละตัวออกจากร่างบาง ทำเอาคนที่กำลังเคลิ้มในรสกามอย่างเนตรชนกรู้สึกค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ

เธอวาบหวิวในอกและรู้สึกหายใจติดขัดแปลกๆ ภายในท้องน้อยรู้สึกมวลๆ อย่างที่ไม่เคยเป็น แม้การที่เขาหยุดล่วงเกินเธอจะเป็นสิ่งที่สมควรทำ ทว่าลึกๆ เธอกลับรู้สึกเสียดายอย่างบอกไม่ถูก

ถึงอย่างนั้นก็ไม่หน้าหนาพอที่จะเอ่ยปากขอให้เขาล่วงล้ำเธอต่อ เพราะถึงยังไงผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็ได้ชื่อว่าเป็นว่าที่สามีพี่สาวของเธอ รวมถึงพ่วงสถานะพี่เขยในอนาคต

แม้ว่าเธอกับเขาจะเคยมีอะไรกันมาแล้วก็ตาม แต่นั่นมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจากความผิดพลาด ไม่ได้ถูกกรองผ่านสมองให้รู้จักผิดชอบชั่วดี แต่ตอนนี้เวลานี้เธอมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนทุกอย่าง ดังนั้นก็ไม่ควรที่จะปล่อยให้เหตุการณ์แบบเมื่อครู่เกิดขึ้นอีก

เนตรชนกเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเพราะเริ่มรู้สึกประหม่าเมื่อร่างสูงเอาแต่จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ทว่ากลับไม่ยอมเปิดปากเอ่ยอะไรออกมา

เธอรีบดันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วดึงเสื้อยืดลงอย่างเดิม รู้สึกอับอายไม่น้อยที่นอนเปลือยอกต่อหน้าเขาอยู่นาน ทั้งๆ ที่เขาเลิกรุ่มร่ามกับร่างกายของเธอแล้ว

หลากหลายความรู้สึกถาโถมใส่เนตรชนกจนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก ทั้งขัดเขิน หวาดกลัว และอับอายในเวลาเดียวกัน

“มะ…มีอะไรหรือเปล่าคะ…” ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเอ่ยถามเขาออกไป เพราะทนความอึดอัดไม่ไหว

“….” ธนินนิ่งเงียบ ไม่เปิดปากเอ่ยตอบคนตัวเล็ก ภายในหัวกำลังครุ่นคิดบางอย่างอย่างหนัก

ความเงียบที่ได้จากร่างสูงทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นไหวหนักกว่าเดิม ไม่ใช่แค่เขาที่กำลังคิดอย่างหนัก แต่เธอเองก็เช่นกัน มีเหตุผลอะไรที่เขาจะเป็นแบบนี้ หรือว่าเขาจะรู้เรื่องที่เธอสลับตัวกับเนตรกนกแล้ว

“คะ…คือ…”

“คุณพักผ่อนเถอะ” ธนินเอ่ยแทรกเพียงสั้นๆ ก่อนจะหันหลังเดินออกไป ทิ้งร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงเอาไว้กับความงุนงง

เนตรชนกพยายามหายใจเข้าออกช้าๆ แล้วปลอบตัวเองว่าคงไม่มีอะไร ธนินจะรู้ความจริงได้ยังไงในเมื่อมีแค่เธอ แม่และพี่สาวเท่านั้นที่รู้ และเธอก็มั่นใจมากกว่าทั้งสองคนคงไม่ปริปากบอกเรื่องนี้กับใคร

ดังนั้นไม่มีทางที่ธนินจะรู้ความจริงได้เลย

เมื่อคิดได้แบบนั้นเนตรชนกก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะก้าวลงจากเตียงแล้วเข้าไปชะล้างน้ำหวานเหนียวเหนอะที่หลั่งออกมาตอนถูกเขาล่วงเกิน พวงแก้มใสแดงระเรื่อและเห่อร้อนเมื่อได้สัมผัสมันเป็นครั้งแรก

หลังจากจัดการตัวเองเสร็จแล้ว เธอก็เอาเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวออกจากกระเป๋าเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อย กว่าจะเก็บเสร็จก็ทำเอารู้สึกเพลีย จึงอาศัยช่วงเวลาที่ชายหนุ่มบอกให้พักนอนเล่นบนเตียง ก่อนที่จะผล็อยหลับไปในที่สุด

ห้องทำงาน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้ธนินรั้งสติที่กำลังฟุ้งซ่านของตัวเองกลับมา ก่อนจะเอ่ยอนุญาตมือขวาคนสนิทที่เพิ่งโทรเรียกให้เข้ามาพบ

“เชิญ”

ภาคภูมิเปิดประตูก้าวตรงเข้ามายืนตรงหน้าเจ้านายหนุ่มโดยไม่ลืมโค้งศีรษะทำความเคารพ

“บอสมีอะไรเหรอครับ” ปกติแล้วหากไม่ใช่เรื่องด่วนเขามักจะไม่ถูกเรียกตัวมากลางคันขณะที่กำลังเช็กความเรียบร้อยของสินค้า

เบื้องหลังของนักธุรกิจอย่างเขาไม่ได้ใสสะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ไม่ได้ดำเทาจนเป็นอาชญากรตัวพ่อ เรียกว่าเป็นการหาประสบการณ์จากธุรกิจหลายๆ ด้านจะเหมาะกว่า

“ผมมีเรื่องอยากให้คุณทำ” แววตาแข็งกร้าวที่แฝงไปด้วยความรู้สึกเย็นยะเยือกทำเอาภาคภูมิเสียวสันหลังวาบ ทั้งๆ ที่ทำงานด้วยกันมานาน แต่เขาก็ยังไม่เคยคุ้นชินกับความโหดเหี้ยมของเจ้านายหนุ่มเลยสักที

“เรื่องอะไรครับ?”