บทนำ

หากจะมีใครสักคนที่เชื่อใจได้อยู่เสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนจะอยู่ตรงนี้หรือไม่อยู่แล้ว ‘ฟ้าพราวพรรณ’ คิดว่าคนคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘ชาร์ล’ พี่ชายที่เคยสนิทของเธอ

ร่างสูงกำยำของชายหนุ่มวัยยี่ห้าปี ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสวมทับด้วยกั๊กสีเข้มสีเดียวกับกางเกงสแลกเนื้อดีที่สวมใส่อยู่บนกายเขา สูทสีเดียวกันถูกพาดเอาไว้ที่เก้าอี้ด้านข้าง ทรงผมรองทรงสีดำติดไปในทางสีน้ำตาลเข้มเล็กน้อยและมันถูกจัดเซตทรงอย่างดี

ใบหน้าคมคายหล่อเหลาตามแบบฉบับลูกครึ่งไทย-รัสเซีย เสียงพูดคุยบางเบาเป็นภาษาไทยชัดเจน ฟ้าพราวพรรณสูดน้ำมูกหนึ่งที และก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานที่เป็นของพ่อเธอด้วยท่าทีเหนื่อยล้าเพราะอดนอน

ดวงตาสีเทาเข้มติดจะดำปรายตามองเธอเล็กน้อยเหมือนกับว่าเธอเป็นแค่อากาศที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ก่อนที่เขาจะหันไปสนใจแฟ้มสีดำในมือต่อ

ดวงตาหม่นแสงอีกคู่มองเธอและเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยว่าเหตุใดลูกสาวถึงได้กลับจากคอนโดและเข้ามาบ้านในช่วงเวลานี้ เข้ามาได้อย่างไรทั้งที่ไม่มีรถยนต์ส่วนตัวไว้ใช้เนื่องจากผู้เป็นพ่อยึดเอาไว้ 

แต่ก่อนจะสงสัยอะไรทั้งหมด เพียงแค่เห็นขอบตาแดงก่ำของลูกสาว ศรศิลป์ผู้เป็นพ่อก็หยัดกายลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

“เป็นอะไรลูกฟ้า ใครทำอะไร!” หญิงสาวช้อนสายตาเว้าวอนขึ้นมามองบิดาผู้ให้กำเนิด ก่อนจะเหลือบสายตาไปมองเขาที่นั่งเปิดอ่านเอกสารในมือต่อเหมือนว่าไม่เห็นเธออยู่ตรงนี้

“เมื่อคืน…ฮึกก คือเมื่อคืน” หัวใจของคนเป็นพ่อแทบสลายเมื่อเห็นน้ำตาเม็ดโตไหลรินลงมาจากดวงตากลมโตคู่สวยของลูกสาวที่รักยิ่ง

“ลูกออกไปไหน! พ่อบอกว่าไม่ให้ออกไปไม่ใช่เหรอ!” สองมือจับต้นแขนทั้งสองข้างของลูกให้หันมามองหน้ากัน ฟ้าพราวพรรณเบ้ปากเล็กน้อยเมื่อโดนจับเข้าที่ต้นแขน

ศรศิลป์จับแขนเสื้อชุดเดรสลูกสาวถกขึ้นและหัวใจก็แทบจะหลุดออกจากร่าง สันกรามขบแน่นและมองฟ้าพราวพรรณด้วยแววตาน่ากลัว

“เกิดอะไรขึ้น! ตอบพ่อมา!” ศรศิลป์หัวใจสั่นไหวเขาเผลอบีบต้นแขนลูกสาวอย่างแรง ฟ้าพราวพรรณเงยหน้าสบตากับผู้เป็นพ่อและร้องไห้สะอึกสะอื้น กลีบปากบางสั่นระริกก่อนจะรวบรวมวามกล้าพูดออกไป...

“พงษ์ ฮึกก ขะ เขา…” ศรศิลป์ก็แทบจะยืนไม่ไหวเมื่อลูกเอ่ยชื่อของผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิทเธอและเป็นคนที่เขาสั่งห้ามนักหนาว่าไม่ให้ไปยุ่ง!! คำตอบชัดเจนในแววตาของลูกสาวมีเรื่องเกิดขึ้นแน่นอน!

“ตอบมาฟ้าพราวพรรณ!!!” แรงบีบที่ต้นแขนมากขึ้นจนฟ้าพราวพรรณกรีดร้อง เธอจดจ้องและมองไปที่ใบหน้าของคนเป็นพ่อ และเมื่อลูกพูดออกมาหัวใจของศรศิลป์แทบแหลกสลาย

“พะ พงษ์ เขา ฮึกก พงษ์เขาลวนลามลูกค่ะคุณพ่อ”