-8- แก้ผ้าออกสิ ;)

“เดี๋ยว!” ฉันตั้งท่ากำลังจะเดินไปจากตรงนี้ แต่พี่แดนเทพก็เรียกรั้งเอาไว้เสียก่อน

ฉันหันหน้ากลับไปหาพี่แดนเทพด้วยความดีใจ เขาจะให้โอกาสฉันโดยการลองชิมมันดูใช่ไหม..

“ฉันจะลองชิมต้มยำของเธอดูก็ได้ ถ้ามันอร่อยฉันจะยอมรับเธอเป็นน้องสาว แต่ถ้าไม่อร่อย..เธอต้องเทต้มยำถ้วยนี้ราดหัวตัวเองเอาไหมล่ะ”

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของพี่แดนเทพ แววตาของเขาทำเอาฉันแอบรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย

“ตกลงค่ะ” แต่แล้วฉันก็ยอมรับข้อเสนอของพี่แดนเทพเพราะอยากให้เขายอมรับในตัวฉัน

ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองทำอาหารอร่อยในระดับนึง โดยเฉพาะเมนูนี้เพราะมันก็เป็นของโปรดของฉันเหมือนกัน

พี่แดนเทพยื่นมือมาหยิบช้อนตักน้ำต้มยำขึ้นดมกลิ่น เขายิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะค่อย ๆ ยกช้อนขึ้นซดน้ำต้มยำของฉัน

ฉันยืนมองเขาด้วยความตื่นเต้น หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ อยากรู้คำตอบของเขาจนแทบจะรอไม่ไหว

“เป็นยังไงบ้างคะ..” ฉันถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ในใจเริ่มจะหวาดหวั่น เพราะพี่แดนเทพนิ่งเงียบไปเลย

ใบหน้าของพี่แดนเทพไม่แสดงถึงความอร่อยหรือความไม่อร่อยของต้นยำที่ชิมเข้าไปออกมาเลยสักนิด..แบบนี้แล้วฉันยังคงมีหวังใช่ไหมนะ..

“ไม่อร่อย” ฉันไม่อยากจะเชื่อกับคำตอบที่ฉันได้ยิน มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ฉันตั้งใจทำมันสุดฝีมือเลยนะ

เมนูนี้ฉันทำกี่ครั้งให้ใครชิมกี่คนเขาก็บอกว่าอร่อยกันทั้งนั้น..พี่แดนเทพคือคนแรกเลยที่บอกกับฉันว่ามันไม่อร่อยหรือฉันลืมขั้นตอนไหนไปรึเปล่านะ..

ไม่! ไม่มีทาง ฉันมั่นใจว่าฉันทำครบใส่ทุกอย่างลงไปหมด เพราะครั้งนี้ฉันตั้งใจทำมันมากจริง ๆ นะ

“พะ..พี่ลองชิมอีกทีดีไห..”

“เธอจะราดมันเองหรือจะให้ฉันเป็นคนราดดีล่ะ หื้ม” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เปล่งวาจาร้ายกาจออกมาด้วยความสะใจ

นี่ฉันต้องเอาต้มยำกุ้งที่ตั้งใจทำสุดฝีมือถ้วยนี้ราดหัวตัวเองจริง ๆ ใช่มั้ย.. ฉันรับปากไปเองนิเนอะว่าจะยอมทำถ้ามันไม่อร่อย กติกาก็ต้องเป็นกติกา..

“ถ้าพี่แดนเทพมั่นใจว่ามันไม่อร่อยจริง ๆ น้องดาจะทำตามที่เราตกลงกันไว้ค่ะ”

“ก็ดี รีบทำแล้วรีบใสหัวไปซะ!!” พี่แดนเทพเสียงดังจนฉันแอบตกใจเล็กน้อย

ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่วางถาดที่ใส่ชามต้มยำลงกับพื้น หยิบชามต้มยำขึ้นมายกมันขึ้นเหนือหัวเตรียมจะราดลง

ฉันหลับตาปี๋กะทำใจสักพักนึงเพราะต้มยำนี่เพิ่งทำเสร็จมันยังมีความร้อนอยู่เลย รสชาติของมันก็ค่อนข้างมีความเผ็ดด้วย..

“ลีลาชิบหาย น่ารำคาญ!”

พรึ่บ! ซ่า!

พี่แดนเทพสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ใช้มือของตัวเองบังคับมือฉันให้คว่ำถ้วยต้มยำราดลงโดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว ร่างกายและเสื้อผ้าของฉันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำต้มยำตั้งแต่หัวจรดเท้า

“โอ๊ย ร้อนจัง สะ..แสบไปหมดเลย ฮึก” ฉันกรีดร้องออกมาเพราะน้ำต้มยำมันร้อนมาก ความเผ็ดของพริกและพริกเผาทำเอาฉันแสบร้อนร่างกายจนมันอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้

“สำออย! เก็บน้ำตาเน่า ๆ ของเธอและถ้วยต้มยำขยะ ๆ นี่ออกไปด้วยนะ” พี่แดนเทพสั่งเสียงแข็งเดินเข้าห้องกำลังจะปิดประตู แต่เหมือนว่าเขาเพิ่งจะนึกอะไรขึ้นได้เลยแง้มประตูมาพูดอีกว่า

“เอาผ้ามาเช็ดทำความสะอาดด้วย ห้ามใช้แม่บ้าน เธอทำสกปรกเธอก็ต้องเป็นคนทำความสะอาดเองเข้าใจมั้ย!!”

“ฮึก ขะ..เข้าใจค่ะ อึก”

ปัง!

จากนั้นพี่แดนเทพก็ปิดประตูใส่หน้าฉันอย่างดัง ฉันก้มหน้าก้มตาเก็บเศษอาหารที่เป็นชิ้นใหญ่ ๆ ใส่ถ้วยเอาไว้พร้อมกับน้ำตาที่มันไหลรินมาไม่หยุด

ทำไมพี่แดนเทพถึงต้องทำกับเราขนาดนี้ด้วย เกลียดเรามากขนาดนี้เลยเหรอ.. ฮึก

จริงอยู่ที่ว่าฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่แดนเทพถึงมีท่าทีไม่พอใจเมื่อคุณพ่อคุณแม่รับฉันเข้ามา แต่ฉันก็คิดไม่ถึงเลยว่าพี่แดนเทพจะเกลียดฉันมากขนาดนี้...

ฉันเก็บเศษอาหารจนหมดแล้วยกถาดกับชามเอาลงไปล้างในครัวก่อน จากนั้นค่อยเอาผ้าชุบน้ำแล้วขึ้นไปเช็ดทำความสะอาดคราบน้ำต้มยำที่ยังเหลืออยู่ที่หน้าห้องของพี่แดนเทพ

แกร็ก!

ขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาเช็ดทำความสะอาดที่บริเวณหน้าห้องของพี่แดนเทพอยู่นั้น จู่ ๆ พี่แดนเทพก็เปิดประตูออกมายืนจ้องมองฉัน

“โถ คนดีพี่แดนขอโทษนะที่ทำรุนแรงกับน้องดา” พี่แดนเทพคุกเข่านั่งลงตรงหน้าฉัน ใช้มือประคองใบหน้าของฉันให้เงยขึ้นช้า ๆ สบตากับเขา

ตึกตัก ตึกตัก!

ฉันรีบหลบตาลงต่ำทันที เมื่อจู่ ๆ หัวใจดวงน้อยมันก็เต้นกระตุกแรงไม่เป็นส่ำ ใบหน้ามันร้อนผ่าวไปหมด เมื่อได้สบตากับแววตาที่ดูอ่อนโยนคู่นั้นของพี่แดนเทพ

“เป็นอะไรไปน้องดา โกรธพี่เหรอ พี่ขอโทษทีนะที่ทำให้น้องดาเจ็บตัวขนาดนี้” ฉันขมวดคิ้วให้กับท่าทีที่เปลี่ยนไปของพี่แดนเทพ

พี่แดนเทพพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แววตาของเขาที่มองมามันดูอบอุ่น ฉันสัมผัสได้ถึงความรักที่มีอยู่ในดวงตาคู่นั้น

“คงจะงงสินะ เอาเป็นว่าพี่เพิ่งคิดได้ว่าที่ทำไปมันไม่ดีเลย พี่ขอโทษนะ”

“พี่แดนเทพคิดแบบนั้นจริง ๆ เหรอคะ..”

“จริงสิ มาเข้ามาเปลี่ยนชุดในห้องพี่ดีกว่านะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

พี่แดนเทพค่อย ๆ พยุงฉันให้ลุกขึ้น ใช้ท่อนแขนแกร่งโอบเอวของฉันพร้อมกับใช้มือลูบไล้ที่สะโพกของฉันไปมาด้วยสายตาแปลก ๆ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง...

“ละ..แล้วคราบน้ำนี่ล่ะคะ”

“เดี๋ยวให้แม่บ้านมาเก็บทำความสะอาดเอง น้องดามานี่เถอะนะ”

พี่แดนเทพไม่รอให้ฉันตอบเขาดันตัวฉันให้เข้าไปด้านในห้องก่อนจะล็อคประตูแล้วหันมายิ้มให้ฉันด้วยแววตาเจ้าเล่ห์แปลก ๆ

“หนะ..ไหนชุดที่จะให้น้องดาเปลี่ยนเหรอคะ” ฉันรู้สึกกดดันและเริ่มอึดอัด แต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ เพราะเหมือนว่าพี่แดนเทพเขาจะยอมรับในตัวของฉันแล้ว..

“แก้ผ้าออกสิ แล้วพี่จะดูให้ว่าขนาด..ของน้องดาใส่เสื้อผ้าตัวไหนได้บ้าง” พี่แดนเทพหรี่สายตาลงมองเรือนร่างของฉันไปมา ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ

“กะ..แก้ได้ยังไงคะก็พี่แดนเทพ..”

“เราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ แค่แก้ผ้าต่อหน้าแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องอายเลยจริงมั้ย”

พี่แดนเทพไม่พูดเปล่าเขาเดินเข้ามาใช้แขนทั้งสองข้างรวบเอวของฉันแล้วดึงร่างฉันเข้าไปประชิดกับร่างของเขา ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้ใบหน้าเนียนของฉันจนปลายจมูกของเรามันแตะกัน

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก!

ตอนนี้หัวใจของฉันมันเต้นรัวและแรงมากจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมานอกเบ้า ใบหน้าหล่อเหลาของพี่แดนเทพทำให้ฉันรู้สึกเขินจนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย...

“แก้ผ้านะแล้วเดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะพาทำอะไรสนุก ๆ ถ้าน้องดายอมทำล่ะก็พี่จะรับน้องดาเป็นน้องสาวแทนเพียงฟ้าตกลงมั้ย ;)”