บทที่ 3 เหยี่ยวนักล่า (2)

บทที่ 3 เหยี่ยวนักล่า (2)

“อึก...” ฉันร้องออกมาเมื่อนิ้วร้ายสัมผัสเข้ากับจุดกลางกายของฉัน เขากำลังรุกล้ำเข้ามาพร้อมกับเกี่ยวแพนตี้ของฉันออกไปตามขาเรียว

จนกระทั่ง...

“อื้อออ” จากสัมผัสอ่อนโยนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นดูดดึงและหนักหน่วง ลิ้นร้ายตวาดชิมความหวานภายในโพรงปากส่วนมือหนาก็บีบเคล้นที่อกอวบและเนื้อเนียนของฉัน

ฉันนอนหลับตาพริ้มรับสัมผัสของคนบนร่างพร้อมกับปล่อยใจให้ค่ำคืนนี้ได้บรรเลงบทรักบทเตียงอย่างเต็มที่

แต่ทว่า...

“อึก!” ใบหน้าแหยแกและเสียงร้องในลำคอของฉันร้องขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่กลางกาย ฉันเบิกตาโพลงขึ้นมาก็พบว่าแก่นกายของเขาที่สวมอุปกรณ์ป้องกันเรียบร้อยนั้นกำลังจ่อที่ปากทางรักของฉันอยู่

“อ่า” ภูผาผละริมฝีปากและจับแยกขาเรียวออกจากกันก่อนที่เขาจะส่งตัวตนเข้ามาอีกครั้ง

“อึก! จะ...เจ็บ”

ภูผาเงยหน้ามองฉันพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย เจ้าตัวไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเพียงแค่ส่งแก่นกายเข้ามาในร่างกายของฉันจนสุดลำกาย

“อึก! อ๊ะ!!” ฉันจิกเกร็งกับผ้าปูที่นอน หยาดน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด

มันเกิดขึ้นแล้ว...

“Damn!!” เสียงสบถของภูผาทำให้ฉันหันหน้าไปมองเขาอีกครั้ง สายตาคมจดจ้องกลับมาที่ฉันที่เขาจะออกแรงขยับแก่นกายเข้าออกช้าๆ ตามจังหวะ

“อึก! ฉันเจ็บ!” ฉันดันหน้าท้องแกร่งให้ออกห่างเมื่อเขาเริ่มขยับ ยิ่งเขาขยับฉันก็ยิ่งเจ็บ

“คบกับแฟนประสาอะไรของเธอวะเนี่ย”

ปึก!

ปึก!

“อึก! ฉันเจ็บ ภูผา...เบาหน่อย...อ๊ะ!” แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เอวหนาสอบเข้าหาร่างกายฉันอย่างหนักจนฉันสั่นคลอนตามแรงกระแทกที่ถูกส่ง

“อ่า! แน่นชิบ!”

ปึก!

ปึก!

มือหนาจับขาของฉันให้พาดที่บ่าแกร่งก่อนจะส่งแรงกระแทกเข้ามาอีกครั้ง จากความเจ็บปวดเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน แต่ด้วยขนาดแก่นกายของเขามันก็ทำให้ฉันจุกที่ท้องน้อยเช่นกัน

“อ๊ะ...อ่าา” ฉันผ่อนลมหายใจออกมาพรางสกัดกั้นเสียงหยาบโลน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสัมผัสของเขาทำให้ฉันตื่นเต้นและอยากลองมันอีกครั้ง

“ครางออกมา จะกั้นไว้ทำไม อ่าา” คนตัวโตกัดกรามแน่นพรางเคลื่อนมือขึ้นมาบีบเคล้นที่หน้าอกของฉันโดยที่แก่นกายยังสอดประสานและส่งจังหวะเข้ามาไม่หยุดหย่อน

หมับ!

พรึ่บ!

“อ๊ะ...นะนาย!” ฉันร้องขึ้นเมื่อร่างกายของฉันถูกอุ้มขึ้นโดยวงแขนแกร่งก่อนที่เขาจะจัดท่าทางให้ฉันนั่งลงที่ตักของเขา

มือทั้งสองข้างของฉันโอบคอคนตรงหน้าเอาไว้และมองเขาด้วยความแปลกใจเล็กน้อย สายตาคมที่เหมือนเหยี่ยวตามฉายาจดจ้องมองที่ใบหน้าของฉันก่อนที่เขาจะประกบริมฝีปากลงมาอย่างเอาใจ

“อือออ อ๊ะ!” สะโพกหนาสวนขึ้นมาทำให้แก่นกายสอดเข้าจนลึกสุดโพรงสวาท

“อ่าาา”

“อึก...ฉันจุก”

“เธอจะต้องจดจำค่ำคืนนี้ได้เป็นอย่างดี” เสียงทุ้มเอ่ยกระเส่าข้างแก้มก่อนที่เขาจะจับสะโพกมนและส่งแรงกระแทกอย่างหนักหน่วง

“อ๊ะ...อึก! บะเบา...เบาหน่อยได้ไหม”

“เธอยั่วฉันเองเจนนี่”

“ฉะ ฉันไม่ได้ยั่ว อ๊ะ!”

“สายตาและเรือนร่างของเธอกำลังยั่วฉัน อ่า!”

ปึก!

ปึก!

“อ๊ะ!”

“อ่าา!” เสียงครางทุ้มต่ำเอ่ยในลำคอเมื่อใกล้จะเสร็จสม เอวหนาสอบเข้าหาร่างกายฉันอย่างรวดเร็ว จนกระทั่ง...

“อ่า!!”

ฉันซบใบหน้าลงที่ไหล่ของภูผาพรางผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเหน็ดเหนื่อย ริมฝีปากหนาจูบซับที่เรือนผมของฉันเบาๆ ก่อนที่เขาจะอุ้มร่างของฉันให้นอนราบไปกับเตียง

เมื่อเป็นอิสระฉันขยับร่างกายเข้าหาหมอนนุ่มก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า แต่ทว่า!!

หมับ!

“นะ นาย!” มือหนาจับร่างของฉันให้นอนคว่ำลงตามด้วยร่างกายของเขา

“ถุงหมดว่ะ”

“มะ ไม่เอาแล้ว” ฉันเบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อจากนี้!

“มีอยู่ในกระเป๋าอีกนี่หว่า...” ร่างสูงขยับตัวไปหยิบถุงยางอนามัยที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงและฉีกมันออกด้วยปาก

“ภูผา...นาย อ๊ะ!!” ไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยห้ามคนตัวโตก็จับแก่นกายและจ่อเข้ามาที่โพรงสวาทของฉัน

“อึก!”

“อ่าาา”

“อะ ไอ้บ้า อึก!”

“เธอยังไม่เสร็จเลย” ฉันถลึงตาใส่คนตัวโตแต่อีกฝ่ายกลับยกยิ้มขำออกมา

“ฉันจะทำให้เธอลืมคนเลวๆ อย่างมันเอง”

ปึก!

ปึก!

“อ๊ะ...เบาหน่อย อึก!!”

“อ่าาา”

“อ๊ะ! ภูผา...”

“นั่นแหละชื่อฉัน จำไว้ให้ดี เพราะเธอต้องครางชื่อนี้ตลอดทั้งคืน!”