บทที่ 2 เหยี่ยวนักล่า (1)

บทที่ 2 เหยี่ยวนักล่า (1)

“อึก...” ฉันลอบกลืนน้ำลายเมื่อถูกผลักลงบนเตียงกว้างในโรงแรมสุดหรูที่ฉันได้พักอาศัยชั่วคราวในระหว่างการแข่งขันที่ออสเตรเลีย

ตอนนี้ฉันอยู่กับเขา อยู่กับ ‘ภูผา’ คนที่ขึ้นชื่อว่าเจ้าชู้เพลย์บอยตัวพ่อ และเจ้าของฉายา ‘เหยี่ยวนักล่า’

และในตอนนี้...ฉันกำลังถูกเขาล่าอยู่! ฉันกำลังเป็นเหยื่อของเขา!

มือหนาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทของตัวเองออกทีละเม็ดเผยให้เห็นกล้ามมัดแข็งแรงบริเวณอกแกร่งและหน้าท้อง ฉันหลบสายตาลงด้วยความรู้สึกบางอย่าง ฉันไม่กล้าสู้สายตาร้ายกาจของ

พรึ่บ!

“ทำไมทำหน้างั้น?” เสียงทุ้มเอ่ยที่ข้างหูฉันของฉันแผ่วเบาก่อนที่ริมฝีปากจากจูบซับที่แก้มใสและไล้ต่ำลงมาที่ซอกคอของฉันเบาๆ

“เปล่า” ฉันตอบปฏิเสธและเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าไป ฉันพยายามเก็บและข่มอารมณ์ตัวเองไว้ให้ได้มากที่สุดเพราะฉันไม่อยากให้เขารับรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังกลัว!

ใช่ ฉันกลัวเขา!

“กลัว?” ภูผาเลิกคิ้วถามก่อนจะยกยิ้มร้าย

“ก็บอกว่าไม่...อื้อออ” ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาประกบที่ริมฝีปากของฉันโดยไม่ทันตั้งตัวทำเอาฉันต้องหลับตาแน่นเมื่อถูกสัมผัสด้วยความดูดดึง

อย่างที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน...

ฉันพยายามผลักอกแกร่งออกด้วยแรงอันน้อยนิดแต่กลับไม่เป็นผลเมื่อลิ้นร้ายบุกเข้าไล่ต้อนจนมุมอีกทั้งมือของภูผาก็ยังค่อยๆ เกี่ยวสายของชุดเดรสฉันให้ล่นลงอยู่ใต้หน้าอก

“อื้อออ” ฉันร้องในลำคอเมื่ออากาศใกล้จะหมดแต่เขากลับไม่ยอมผ่อนแรงหรือปรานีฉันเลยสักนิด

จนกระทั่ง...

ชุดเดรสของฉันถูกเกี่ยวออกลงมาอยู่ที่เอวเผยให้เห็นเรือนร่างอันแสนหวงแหนที่ไม่เคยมีใครได้เชยชมมาก่อน

ฉันอยากเปิดใจและลองทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการสักครั้งซึ่งมันก็คือเรื่อง ‘เซ็กส์’ ฉันอยากลองนอนกับใครคนหนึ่งที่รู้สึกถูกชะตาและเขาก็เข้ามาได้พอดิบพอดีอย่าง ‘ภูผา’

แต่ความอยากรู้อยากลองในตอนนั้นมันกลับเลือนหายไปแล้วนี่สิ!

‘ฉันก็แค่นอนกับเขา ฉันไม่ได้จะจริงจัง’ อยู่ๆ เสียงในห้วงแห่งอดีตก็ดังขึ้นตามหลอกหลอนฉันอีกครั้ง

‘ฮึก...แต่เรากำลังจะแต่งงานกันนะ...’

‘ฉันก็แค่หาความสุขในสิ่งที่เธอให้ฉันไม่ได้ไงเจน! อย่างี่เง่า ฉันก็ผู้ชายคนหนึ่งที่ต้องการเซ็กส์’

ในตอนนั้นฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนัก มันช่างดูโง่เขลาและน่าสมเพชที่สุด...

ภาพวันวานอันแสนเจ็บปวดตามกลับมาหลอกหลอนจนทำให้หัวใจของฉันรู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง ไม่ได้อยากได้คืนแต่แค่รู้สึกเกลียดตัวเองที่ถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไร้ค่า

ฉันก็รักอย่างเต็มที่...รักสุดหัวใจมาโดยตลอด แต่นี่น่ะเหรอ? คือวิธีการตอบแทนความซื่อสัตย์กับความรักของฉัน!

ถ้าอย่างนั้นในค่ำคืนนี้ฉันก็คงไม่ได้ผิดอะไรใช่ไหมถ้าฉันอยากเลือกทำในสิ่งที่ต้องการบ้าง...

ฉันคล้องแขนที่ต้นคอของภูผาก่อนตอบรับสัมผัสที่เขามอบให้อย่างเต็มใจ ฉันเลือกแล้ว...และฉันจะไม่เสียใจในสิ่งที่ตัวเองทำมันเด็ดขาด

“อ่า...” ใบหน้าหล่อเหลาผละออกและยกยิ้มที่มุมปากบางๆ สายตาคมจดจ้องเรือนร่างของฉันจนทำเอาฉันต้องหลบสายตาหนีด้วยความเขินอาย

มือหนาถอดเข็มขัดและกางเกงยีนส์ขายาวออกและหยิบถุงยางอนามัยที่อยู่กระเป๋ากางเกงมาวางไว้บนเตียง ความใหญ่โตภายใต้อันเดอร์แวร์สีเทาเข้มทำให้ฉันเผลอลอบกลืนน้ำลายด้วยความตื่นกลัว

“อยากจับมันไหม” ไม่ว่าเปล่าภูผาจับมือของฉันให้สัมผัสเข้าที่ความใหญ่โตภายใต้อันเดอร์แวร์ของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว

ฉันช้อนสายตาขึ้นมองคนตัวโตด้วยความรู้สึกที่หลากหลายแต่ไม่นานริมฝีปากหนาก็บดลงมาทาบทับที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้ง

ฉันหลับตาพริ้มรับสัมผัสของเขาอย่างเต็มใจไม่รู้เราจูบกันนานเท่าไหร่แต่รู้ตัวอีกทีมือของฉันก็สัมผัสเขากับแก่นกายของเขาที่ไร้สิ่งปกปิดใดๆ แล้ว อีกทั้งมือหนายังทักทายที่จุดกลางกายของฉันที่ตอนนี้กำลังมีน้ำสีใสไหลออกมาอย่างบอกไม่ถูก

มันไม่ได้รุนแรงหรือน่ากลัวอย่างที่คิด...กลับกันฉันกลับรู้สึกชอบและหลงใหลไปกับสัมผัสของเขา