#เมียคนเลว5

“ความจริงที่ว่าก็คือพ่อแม่เธอไม่เคยติดหนี้ฉัน แต่เงินยี่สิบล้านพวกนั้นเป็นเงินที่พ่อแม่เธอขายเธอให้ฉันต่างหากล่ะมัสยา” ความจริงที่ถูกปิดบังไว้นานสามปีวันนี้กลับเฉลยออกมาแล้วว่าทำไมมัสยาถึงไม่มีทางจะไปจากคนอย่างเขาได้

เพราะเธอเป็นของเขาทั้งกายและใจ ร่างกายชวนหลงใหลนี้จะไม่มีใครได้ไปนอกจากเขา ชีวิตและลมหายใจของมัสยาเป็นของราชันย์นับตั้งแต่วินาทีที่พ่อแม่ของเธอขายเธอให้กับเขาแล้ว

มัสยาไม่มีทางไปจากเขาได้….นอกซะจากเขาจะเป็นคนไล่ให้เธอไปเอง

แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีวันนั้นเมื่อมัสยาคนนี้ยังเป็นสิ่งที่ซาตานร้ายอย่างราชันย์โปรดปรานอยู่

“มะ ไม่ จริง นายพูดโกหกฉัน” มัสยาว่าเสียงสั่น ส่ายหน้าระรัวอย่างไม่เชื่อคำพูดของราชันย์ พ่อแม่ของเธอไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่ใช่คนเห็นแก่เงินที่จะขายลูกกิน ราชันย์โกหก ใช่! เขาต้องโกหกเธอแน่ ๆ

“ฉันมีความจำเป็นอะไรที่ต้องโกหกเธอ” ราชันย์ถามกลับด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้เขาไม่คิดจะโกหกเธออยู่แล้ว เธอควรตาสว่างสักทีว่าแท้จริงแล้วพ่อแม่ของเธอน่ะสารเลวขนาดไหน มอมเมาแต่สิ่งที่ผิดกฎหมายทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งขายลูกกิน

แล้วบังเอิญว่าลูกสาวของเขาดันเป็นที่หมายปองของราชันย์ ในเมื่อโอกาสที่เขาจะได้เธอมาครอบครองอยู่แค่เอื้อมไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ราชันย์จะไม่คว้าไว้

เศษเงินแค่นั้นแลกกับมีมัสยาอยู่เคียงข้างกาย ราชันย์สามารถให้ได้ และเขาสามารถให้ได้มากกว่านั้นอีกเป็นสิบเท่า

“ยอมรับความจริงเถอะมัสยาว่าครอบครัวเธอน่ะมันน่าขยะแขยงแค่ไหน ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองสบายแม้กระทั่งขายลูกอย่างเธอกิน”

เพียะ

เป็นอีกครั้งที่มือบางสะบัดใส่หน้าคมคายอย่างแรงจนหน้าราชันย์หันไปตามแรงตบ แต่ถึงกระนั้นราชันย์ก็ไม่คิดจะแสดงสิ่งใดออกมาให้หญิงสาวเห็น มีเพียงแววตาเรียบนิ่งที่มองสบหญิงสาวอย่างหยามหยัน

“พ่อกับแม่ของฉันไม่มีทางทำแบบนั้น หยุดพูดจาใส่ร้ายท่านสักที เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นเพราะนายนั่นแหละราชันย์ เป็นเพราะว่านายอยากได้ฉันจนตัวสั่น หลอกล่อให้พ่อกับแม่ฉันเข้าบ่อนแล้วกู้เงินนาย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ราชันย์หัวเราะออกมาเสียงดังลั่นกับคำพูดพวกนั้นของหญิงสาว มันช่างน่าตลกเสียจริง ตลกจนเขาอดขำออกมาไม่ได้ เขาอยากได้เธอน่ะใช่ แต่ตัวเขาไม่ได้สั่นเลยสักนิด

มัสยาเม้มปากแน่นมองราชันย์ที่ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาทำราวกับว่าคำพูดของเธอเป็นเรื่องตลกยังไงอย่างนั้น

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะมั่นหน้าขนาดนี้นะ” มัสยาเม้มปากมือเรียวกำเข้าหากันแน่นอย่างอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองที่กำลังจะประทุออกมา ต่อให้ราชันย์จะพูดยังไงเธอก็ไม่มีวันเชื่อว่าพ่อกับแม่ของเธอจะทำแบบนั้น ท่านรักเธอ ท่านไม่มีทางขายเธอให้กับคนอย่างเขา

หมับ

“ปล่อยนะราชันย์ นายไม่ต้องมาแตะตัวฉัน” มัสยาพยายามสะบัดมือราชันย์ทิ้งเมื่อจู่ ๆ เขาก็เอื้อมมือมาคว้าเข้าเรียวแขนของเธอ ก่อนจะออกแรงดึงให้เธอเดินตาม มัสยาขืนตัวสุดฤทธิ์แต่ไม่สามารถสู้แรงซาตานร้ายแบบเขาได้

“ฉันจะพาเธอไปดูอะไรบางอย่าง เผื่อว่ามันจะช่วยให้เธอฉลาดขึ้นมาได้บ้าง”

ราชันย์ลากเธอมาจนถึงห้องทำงานของเขาก่อนจะผลักตัวเธอให้ล้มลงไปบนโซฟาอย่างแรงจนเธอร้องโอดโอยออกมาด้วยความเจ็บ

“โอ้ย” ราชันย์ไม่คิดจะแยแสเลยด้วยซ้ำ เขาเดินไปที่โต๊ะทำงานก่อนจะเปิดลิ้นชักแล้วหยิบซองเอกสารบางอย่างออกมา ราชันย์เดินย้อนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับโยนซองเอกสารในมือใส่หน้าเธอเต็ม ๆ

“เปิดดูซะ จะได้เลิกโง่สักที”

มัสยามองหน้าราชันย์เล็กน้อยก่อนจะหยิบซองเอกสารนั่นมาเปิดดู เธอไล่สายตาอ่านรายละเอียดบนกระดาษด้วยหัวใจที่สั่นระรัว ขอบตาของเธอร้อนผ่าวไปหมด เมื่อเอกสารที่ราชันย์ยื่นให้เป็นเอกสารซื้อขายเธอโดยชอบธรรม มีลายลักษณ์อักษรของพ่อกับแม่เธอประดับอยู่อย่างถูกต้อง เธอจำลายเซ็นของพ่อกับแม่เธอได้ชัดเจน

หลักฐานมันตำตาจนมัสยาพูดไม่ออก

หัวใจดวงเล็ก ๆ ดวงนี้มันร้าวรานไปด้วยความเจ็บปวด เมื่อใครต่อใครก็ต่างสร้างบาดแผลไว้โดยไม่นึกสนใจใยดีว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร ความรู้สึกของมัสยาแตกสลายแล้วแตกสลายอีกจนนับครั้งไม่ถ้วน จนเกิดคำถามว่า ‘เธอเป็นสิ่งของใช่ไหมถึงได้ไม่มีใครมองเธอเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีความรู้สึกเลย’