#เมียคนเลว3

“เธอมีสิทธิ์รังเกียจฉัน” คำพูดที่พยายามอธิบายของมัสยาไม่ได้เข้าหูราชันย์สักนิด เพียงได้เห็นท่าทีที่ทำเหมือนรังเกียจกันก็ทำเอาเขาเลือดขึ้นหน้าบีบแขนหญิงสาวแน่นอย่างต้องการระบายอารมณ์โกรธที่ปะทุอยู่ในอก

มัสยาไม่มีสิทธิ์แสดงท่าทีแบบนี้ต่อเขา

“มันไม่ใช่อย่างนั้นเลยราชันย์” เธอไม่ได้รังเกียจเขา เพราะรู้ดีว่าคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์ แต่ดูเหมือนว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไรไปราชันย์ก็ไม่คิดจะฟัง เขาบีบแขนเธอแน่น จนมัสยารู้สึกรวดร้าวคล้ายว่ากระดูกแขนของเธอจะแตกด้วยน้ำมือของเขา “อ๊ะ ฉันเจ็บราชันย์” ความเจ็บปวดเริ่มปะทุจนมัสยาต้องร้องท้วงออกมาเสียงสั่น แต่เมื่อสายตาของเธอปะทะเข้ากับรอยแดงที่คอของราชันย์มัสยาก็รู้ได้ทันทีว่าความจริงแล้วเธอไม่ได้เจ็บแขนที่เขาบีบหรอก แต่เจ็บที่ใจดวงนี้ต่างหาก หัวใจที่มันมีไว้เพื่อรักเขา แต่เขาไม่เคยเห็นค่า หัวใจที่เขาคอยแต่ย่ำยี่ตลอดมา หัวใจที่มันมีแต่แผลเหวอะหวะจนยากจะรักษา “เมื่อคืนนายไปไหนมา” มัสยาถามราชันย์ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือยากจะควบคุม เมื่อคืนราชันย์บอกเธอว่าจะไปดื่มกับเพื่อน เธอนั่งรอเขาทั้งคืนแต่ทว่าก็ไร้วี่แววว่าเขาจะกลับบ้าน เธอนั่งรอนอนรอจนเผลอหลับแต่เขากลับไปเริงร่าอยู่กับใคร

เขาเบื่อเธอใช่ไหม

ของเล่นชิ้นนี้ที่เขาเคยโปรดปรานมันหมดค่าแล้วใช่หรือเปล่า

เสพสุขไม่ได้ดั่งใจ จึงต้องออกไปหาเอาจากนอกบ้าน

มัสยารู้ดีว่าราชันย์มีคนอื่นหลังจากที่พฤติกรรมของเขาเปลี่ยนไป เขี้ยวเล็บที่เขาซ่อนไว้มันโผล่ออกมาจนเธอตั้งรับไม่ทัน เขามีคนอื่น แต่ไม่เคยปล่อยให้ใครทำรอยหยามเธอขนาดนี้

“ไปดื่มกับเพื่อนไง” มือที่บีบแขนเธออยู่คลายออกเล็กน้อย พลางตอบกลับเธอด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

“แล้วรอยที่คอหมายความว่ายังไง” มัสยาตะคอกถามออกไป ในเมื่อเขาให้สิทธิ์เธอเป็นเมีย เธอก็มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงเขาได้ใช่ไหม

“รอยยุงมั้ง” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ คำตอบของเขาช่างเห็นแก่ตัว

“หยาไม่ได้โง่นะ”

“มันพลาดไป” พลาดที่เขาว่ามันพลาดแบบไหน พลาดที่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นทำรอยมาหยามหน้าเธอใช่ไหม “แล้วเธอยังไม่ชินอีกหรือไง” มัสยาสะอึกเธอหาเสียงของตัวเองไม่เจอด้วยซ้ำเมื่อเจอคำถามแสนใจร้ายของราชันย์เข้าไป

“อ๋อ หยาลืมไป” มัสยาเค้นเสียงออกมาอย่างเย้ยหยัน เธอหัวเราะสมเพชตัวเองเบา ๆ เธอลืมไปว่าตัวเธอไม่มีสิทธิ์โวยวาย ไม่มีสิทธิ์ถามไถ่ ต่อให้ตอนนี้ตัวเธอจะอยู่ในสถานะใดก็ตาม

เป็นเพียงเมียที่ไม่มีค่า จะเอาสิทธิ์อะไรไปโวยวายได้ถ้าเขาจะมีคนอื่น

เธอเป็นเพียงเมียที่เขาซื้อได้ด้วยเงิน ก็เท่านั้น

“เธออย่ามาประชดฉันมัสยา เธอไม่ต้องมาสนใจว่าฉันจะมีใคร เพราะต่อให้ฉันมีใคร เธอก็เป็นที่หนึ่งของฉันอยู่แล้ว” มัสยาส่ายหน้าระรัว เธอไม่อยากเป็นที่หนึ่ง ไม่อยากเป็นเบอร์หนึ่ง แต่อยากเป็นเมียเดียว เป็นคนเดียวที่เขารัก

“เบื่อกันแล้ว ทำไมไม่ปล่อยกันไป” จะกักขังเธอไว้ให้เธอทรมานทำไม ในเมื่อตอนนี้เขาเองก็ดูเหมือนว่าเบื่อเธอเต็มทน

“ปล่อย” อารมณ์ที่เริ่มสงบลงของราชันย์ดูเหมือนว่ามันจะมาคุขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินคำถามไร้สาระนั่นออกมาจากปากของหญิงสาว เขาเค้นเสียงถามเธอกลับอย่างเย้ยหยันพลันหัวเราะออกมาราวกับคำถามของเธอมันตลกนักหนาแต่เพียงครู่เท่านั้นใบหน้าของราชันย์ก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำยกมือบีบสันกรามมัสยาแน่นอย่างไม่เกรงกลัวว่าเธอจะเจ็บ “คนอย่างเธอมีสิทธิ์ที่จะไปจากฉัน”

“แล้วทำไมมัสจะไม่มีสิทธิ์ ก่อนที่เราจะตกลงคบกันเป็นแฟน ก่อนหน้านี้ชาให้มัสมาอยู่ตรงนี้ในฐานะอะไร ชาก็น่าจะรู้ดี วันนี้ชาเบื่อมัสแล้ว ก็น่าจะปล่อยกันไป” จะยื้อกันไว้ให้ใจเธอเจ็บไปถึงไหน…..มัสยาต่อประโยคท้ายในใจ

“แล้วยังไง” แล้วมันยังไง ก่อนหน้านี้เขาตกลงกับเธอว่าอะไรแล้วมันยังไงต่อ สัญญาพวกนั้นมันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาอยู่แล้ว และไม่มีทางที่เขาจะปล่อยเธอไป

“สามปีที่มัสอยู่ตรงนี้ มัสอยากรู้ว่ามัสใช้หนี้ให้ชาหมดหรือยัง”

ราชันย์หัวเราะเสียงดังให้กับคำถามของหญิงสาว เพิ่มแรงบีบที่สันกรามจนมัสยาเบ้หน้า

เค้นเสียงเย้ยหยันตอบเธอว่า “หนี้พวกนั้นฉันไม่เคยลดมันสักบาทเดียว”