#เมียคนเลว2

ในยามเช้าแบบนี้บ้านหลังใหญ่มักเต็มไปด้วยความวุ่นวายเฉกเช่นทุกวัน เหล่าบอดี้การ์ดเดินตรวจตรารอบบ้าน ในขณะที่เหล่าแม่บ้านช่วยกันจัดเตรียมอาหารอย่างขะมักเขม้นให้ทันมื้อเช้าของวันนี้

ตัวมัสยาก็กำลังวุ่นอยู่กับการช่วยแม่บ้านทำอาหารเช้าเหมือนกัน เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเธอจึงแยกตัวออกมาจัดแจกันดอกไม้ด้วยดอกกุหลาบที่เธอปลูกเองกับมือ

มือเล็กบรรจงตัดก้านกุหลาบและปักลงอย่างเบามือ จัดเรียงลงแจกันอย่างสวยงามพร้อมโน้มหน้าลงดอมดมกลิ่นหอมของดอกกุหลาบเข้าปอด

ดอกกุหลาบสีขาวที่เธอชอบ และเป็นสิ่งเดียวที่เยียวยาจิตใจของเธอ

ฟอด

ในขณะที่มัสยากำลังยืนเหม่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้นก็รู้สึกถึงแรงสัมผัสตรงข้างแก้มที่ไม่เบานัก กลิ่นแอลกอฮอล์ของคนตัวโตคละคลุ้งจนเธอต้องยกมือขึ้นมาปิดจมูก

“อย่า” ร้องบอกเขาเสียงหลงพลันยกมือดันหน้าอกแกร่งของราชันย์ไว้เมื่อเขากำลังจะโถมตัวเข้ามาหา มัสยาเบ้หน้าเมื่อกลิ่นเหล้าจากตัวเขามันฉุนจนรู้สึกแสบจมูก

“อะไร” ส่งผลให้คนตัวโตเค้นเสียงถามด้วยความไม่พอใจ จู่ ๆ เธอก็มาทำเป็นรังเกียจกันในขณะที่เขากำลังจะก้มลงหอมแก้มเธออีกครั้งด้วยความคิดถึง

เมื่อคืนราชันย์ไปเที่ยวผับกับเพื่อนและแวะไปนอนกับสาวที่เจอกันเมื่อคืน เขาเลยได้กลับบ้านตอนฟ้าสาง เดินเข้าบ้านมาก็เห็นว่าเมียสุดที่รักกำลังจัดแจกันดอกไม้อยู่ จึงเดินเข้ามาทักทายแต่ทว่าท่าทีที่เธอแสดงออกมามันไม่ค่อยถูกใจเขาเท่าไรนัก

“เหม็นเหล้าราชันย์” แล้วมันยังไง? เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธสัมผัสเขาด้วยหรือยังไง ต่อให้เขาจะเหม็นกว่านี้ หรือกลับมาในสภาพที่มันแย่กว่านี้เธอก็ไม่มีสิทธิ์แสดงท่าทีแบบนี้ใส่เขา

คิดว่าเป็นเบอร์หนึ่ง

คิดว่าเป็นคนที่เขาถูกใจ

คิดว่าเป็นคนที่เขายกย่องให้เป็นเมีย

แล้วจะแสดงท่าทียังไงกับเขาก็ได้อย่างนั้นใช่ไหม

“แล้วยังไง” ราชันย์เค้นเสียงถามอย่างไม่ยี่หระตรงเข้าไปกระชากแขนของหญิงสาวอย่างแรงจนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บ “รังเกียจเหรอ” เค้นเสียงถามอย่างเย้ยหยัน

“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่เหม็นเหล้าจากนาย” มัสยาบอกราชันย์ด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ยิ่งได้เห็นว่าใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธหญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกหวาดหวั่น เธอไม่อยากให้เขาโกรธเพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่ราชันย์โกรธหรือไม่พอใจเมื่อนั้นเธอนี่แหละจะเป็นคนที่เจ็บตัว

ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อน

ที่เธอยืนคุยอยู่กับราชันย์แล้วจู่ ๆ สติของเธอก็ดับวูบไป มัสยาตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเธอนอนอยู่บนที่นอนในห้องนอนขนาดใหญ่และห้อง ๆ นั้นก็เป็นห้องนอนของราชันย์

เธอยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้แม่น ยังจำคำพูดของราชันย์ในวันนั้นได้ทุกคำ เสียงของเขายังคงดังก้องอยู่ในหู

ราชันย์ขอให้เธอมาเป็นผู้หญิงของเขาแลกกับการที่เขาจะยกหนี้ให้ ในตอนนั้นมัสยาตอบตกลงอย่างไม่อายเพราะตัวเธอเองก็หมดหนทางที่จะหาเงินยี่สิบล้านมาคืนเขาแล้วจริง ๆ ประจวบเหมาะกับที่ราชันย์เป็นรุ่นพี่ตอนสมัยเรียนและกลุ่มของเขาก็ค่อนข้างที่สนิทกับกลุ่มของเธอ มัสยาจึงมีความไว้ใจราชันย์อยู่ประมาณหนึ่งแม้คำพูดบางคำของเขาในตอนนั้นจะไม่เข้าหูเธอก็ตาม

มัสยาคิดเพียงแต่ว่าให้หนี้มันหมด แม้ว่าหนี้พวกนั้นจะแลกมาด้วยศักดิ์ศรีของเธอก็ตาม แต่การที่เธอยอมพรีกายเป็นของราชันย์มันก็ย่อมดีกว่าการที่เธอต้องไปนอนกับผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก

แรก ๆ ที่มัสยามาอยู่กับราชันย์ชีวิตของมัสยาราวกับเจ้าหญิง เขาดูแลเธอดีมาก เกินกว่าเจ้าหนี้กับลูกหนี้ด้วยซ้ำประคบประหงมเธออย่างดี ประเคนทุกอย่างให้เธอโดยที่เธอไม่เคยเอ่ยปากร้องขอ ความดีของราชันย์ตอนนั้นทำให้มัสยาเกิดความรู้สึกดี ๆ กับเขา และเมื่อราชันย์ขอเธอคบเป็นแฟน เมื่อความรู้สึกดี ๆ ก่อเกิดเป็นความรักมัสยาจึงตอบตกลงคบกับราชันย์อย่างง่ายดาย

มัสยาคิดว่าสองปีที่เราอยู่ด้วยกันมาราชันย์เองก็รักเธอเหมือนกัน แต่ทว่ามันกลับไม่ใช่เลยสักนิด เพราะเพียงสองปีให้หลังเท่านั้นเขี้ยวเล็บที่เขาเก็บซ่อนไว้ก็ค่อย ๆ โผล่ออกมา

วันนั้นมัสยาจึงได้กระจ่างว่าที่ผ่านมา……ราชันย์เขาแค่อยากได้ แต่เขาไม่ได้อยากรักเธอ

—————-

อ่านจบกดไลก์+คอมเมนต์+เพิ่มเข้าคลังให้ไรต์หน่อยน้่คนดีขา?