22

ชายหนุ่มผละไปหยิบกระป๋องเบียร์ในตู้เย็นที่วางเรียงเป็นระเบียบแยกกับนมสดและน้ำเปล่าผักและผลไม้ ตู้เย็นเล็กเท่านี้ทุกอย่างถูกจัดหมวดหมู่เรียบร้อยได้อย่างน่าทึ่งน่าแปลกที่ผ่านมาเขาไม่เคยสังเกตเลยสักนิด........

กันต์ดนัยกลับมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอีกครั้งค่อย ๆ จิบเบียร์เย็น ๆ ทีละน้อยค่อย ๆ สัมผัสกับความเย็นจากโพรงปากผ่านลงลำคอ พลางทอดสายตามองหญิงสาวที่เป็นภรรยาตามกฎหมายเงียบ ๆ ..........

มีนานอนตะแคงหน้าหลับใหลแลดูไม่มีพิษมีภัยไม่เหมือนเช้าวันนั้น วันที่เขาจะไม่มีวันลืม.....เธอแสดงท่าทีไร้เดียงสาได้เก่งจนน่ากลัวหากเขาไม่เจอกับตัวที่เธอออกไปอ่อยผู้ชายที่ร้านเหล้าคงจะเข้าใจเธอผิดคิดว่าใสซื่อ...แต่หลัง ๆ มานี้ก็ไม่มีปัญหานี่หว่า........ความรู้สึกที่ขัดแย้งกันเองตลอดเวลาที่คิดเรื่องนี้

ดวงตาภายใต้แพขนตางอนค่อย ๆ เปิดขึ้นช้า ๆ ก่อนจะเบิกกว้างอย่างตกใจคล้ายเพิ่งตื่นเต็มตา

“พี่กันต์.....”

“ก็ฉันน่ะสิ หรือว่ามีคนอื่นนอกจากฉันมาเหยียบที่นี่อีกหึ....” ความหงุดหงิดของวันนี้คงหาที่ระบายได้แล้วกระมัง.......

“เปล่าค่ะหนูแค่ตกใจ” มีนาหยุดคำพูดไว้เพียงเท่านั้น พูดไปก็ไม่ชนะเขาอยู่ดีรังแต่จะเถียงกันให้ยืดเยื้อเปล่า ๆ เธอจึงเลือกที่จะลุกขึ้นเพื่อจะไปเตรียมอาหารให้เขาซึ่งน่าจะยังไม่ได้กินอะไรมาและเธอเองก็เริ่มหิวแล้วเช่นกัน

“อย่าให้รู้นะว่าเธอซุกชู้ ถ้าจะไปก็บอกกันตรง ๆ จะเซ็นใบหย่าให้.....” ไม่ได้ตั้งใจพูดขึ้นมาแต่อารมณ์มันพาไปตลอดสองปีมานี้ไม่ว่าเขาจะหงุดหงิดพาลใส่เธอมากแค่ไหนเธอก็ได้แต่เงียบไม่เห็นจะรู้สึกรู้สาอะไร จึงทำให้เขาหนักข้อขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว

มีนาหยุดชะงักหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาตรง ๆ ความคับข้องใจที่อัดแน่นในอกตั้งแต่เมื่อวานบวกกับความน้อยเนื้อต่ำใจที่สะสมมานานทำให้เธอกล้าที่จะต่อปากต่อคำกับเขาอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อนเพราะคำค่อนขอดนั่นมันรุนแรงเกินไป.....ชู้เหรอ....ว่าตัวเองก่อนเถอะ....

“พี่กันต์อยากหย่ามานานแล้วก็พูดออกมาตรง ๆ เถอะค่ะ เมื่อวานมีนเห็นข่าวหมดแล้ว อย่าพยายามยัดเยียดความผิดให้มีนอีกเลย......” มีนาโต้ตอบเสียงสั่นคงจะเป็นประโยคที่ยาวที่สุดตั้งแต่อยู่กันมาก็ว่าได้เธออดทนอดกลั้นต่อไปไม่ไหวครั้งนี้มันเกินไปจริง ๆ คงจะถึงเวลาที่เธอจะต้องรู้จักลุกขึ้นมาปกป้องตัวเองบ้างไม่ใช่อยู่อย่างคนไร้ค่าให้เขาโขกสับไปวัน ๆ

“มีนา!” เขาเรียกเธอเสียงกร้าว สิ่งที่เธอพูดออกมาเท่ากับราดน้ำมันเข้ากองไฟยัยคนหัวอ่อนกล้าที่จะลุกขึ้นมาต่อกรกับเขาหรือว่าเจ้าหล่อนรอโอกาสนี้อยู่แล้ว ปีกกล้าขาแข็งต้องการจะไปจากฉันอยู่แล้วสินะ...........

เพราะการที่ต้องทำงานท่ามกลางเขี้ยวเล็บเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมอย่างกันต์ดนัยนั้นไม่แปลกที่เขาจะเป็นคนขี้ระแวงโดยลืมไปว่าตัวเองก็ต้องการแบบนี้แต่ทำลืมเลือนปล่อยเวลามาเนิ่นนาน เผลอแป็บเดียวก็ปาเข้าไปสองปีแล้ว

“ทำไมคะ มีนพูดแทงใจดำพี่กันต์หรือไง.......” มีนาเห็นหน้าตาเขาแดงก่ำมือกำกระป๋องเบียร์จนเส้นเลือดปูดโปนกระป๋องบุบบู้บี้ คงเป็นเพราะโกรธจัดที่ลูกแกะอย่างเธอคิดจะต่อกรกับหมาป่า แต่เธอก็ของขึ้นแล้วเหมือนกัน.......เห็นช้างตัวเท่ามดเลิกทำตัวเป็นเต่าหัวหดอีกต่อไป ถ้าจะเหยียบย่ำกันขนาดนี้พอกันทีดีกว่า…..สถานะแม่หม้ายไม่ได้ทำร้ายใครให้ตายเท่ากับการอยู่อย่างเพ้อฝันว่าสักวันจะได้รับความรักจากสามีใจร้ายอย่างเขา อย่างนั้นต่างหากที่จะทำให้ตรอมใจตาย........

“เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นมากนะมีนหรือว่ามีใครเสี้ยมสอนรอเสียบแทนฉัน ถึงได้ลุกขึ้นมาเถียงฉอด ๆ ......” กันต์ดนัยยิ้มหยันคนที่ยอมอ่อนข้อให้ตลอดเวลา อยู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาทำปากกล้าเถียงคำไม่ตกฟากมันน่าสงสัยไหมล่ะ....

“อย่าเอาการกระทำของตัวเองมาตัดสินมีนนะคะ” เธอตอบกลับเสียงแข็ง

“รู้หรือว่าฉันทำอะไร เธอมันก็มักง่ายคิดอะไรง่าย ๆ มันถึงเป็นได้แค่นี้ไง........” มีอย่างที่ไหน แค่ข่าวเธอก็สรุปเอาเองไม่ถามสักคำยัยคนสมองฝ่อ

“พี่กันย์พูดถูก.....แต่ยังขาดคำว่าใจง่ายอีกคำนะคะ”

“...รู้ตัวก็ดี!....” เขาพยายามควบคุมอารมณ์อย่างเต็มที่เมื่อเห็นสายตาตัดพ้อกับน้ำตาคลอเบ้าจึงต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง คำพูดที่ออกจากปากไปแล้วมันเอาคืนไม่ได้ ใครใช้ให้เธอยั่วโมโหเขาในวันแบบนี้วะ....บ้าฉิบหาย......ชายหนุ่มพยายามสงบสติอารมณ์เมื่อรู้ตัวว่าพาลใส่เธอไม่ใช่ครั้งแรกแต่ที่ผ่านมาเพราะเธอไม่ตอบโต้ทุกอย่างจึงจบลงง่ายไม่บานปลาย

มีนามองท่าทางเย่อหยิ่งที่เห็นจนชินตาจนไม่น่าจะรู้สึกอะไรอีกแล้วแต่ไม่ใช่เลย......วันนี้กลับสร้างความเจ็บปวดให้อย่างมากมายอย่างคาดไม่ถึง ที่ผ่านมาคิดว่าทนได้เก็บกดเอาไว้ในใจพอมันทะลักทลายออกมาถึงได้รู้ว่าเธอทนเก็บเอาไว้มากแค่ไหน

“สรุปว่าเรื่องหย่า......วันไหนดีคะ” หญิงสาวยืนตัวตรงเชิดหน้าขึ้น....เธอรวบรวมเรี่ยวแรงกำลังใจทั้งหมดที่มีพูดออกไป ถึงกระนั้นเสียงก็ยังสั่นจากความสะเทือนใจ จะวันนี้หรือวันไหนมันก็ต้องจบแบบนี้อยู่ดี