19

ทนายหนุ่มปฏิบัติต่อเด็กสาวราวกับการซื้อขายบริการและที่สำคัญคือผูกขาดเพราะเธอสดและอร่อยมากแถมเป็นมือหนึ่งอีกต่างหากเรื่องนี้เขารู้ดีแก่ใจจึงได้ปล่อยให้ความสัมพันธ์นี้คาราคาซังเรื่อยมา ไม่คิดจัดการขั้นเด็ดขาดตามที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะขอหย่าจากเธอทันทีที่เรียนจบ

เผลอแป๊บเดียวความสัมพันธ์นี้ก็ดำเนินมาสองปีแล้ว....... ด้วยสถานะของเขาเป็นที่จับตามองของสังคม ใช่ว่าจะไปหากินมั่ว ๆ คั่วกับใครก็ได้เพราะเหนือสิ่งอื่นใดที่เขาต้องรักษาคือภาพลักษณ์ ที่ดีไม่ยอมให้มีประวัติด่างพร้อย......เพื่อก้าวสู่สำนักทนายความแถวหน้าของเมืองไทยให้ได้และทุกอย่างต้องพิสูจน์กันด้วยฝีมือไม่ใช่เส้นสายจากบิดามารดา

“พี่กันต์คะ......คือว่า....มีน....” หญิงสาวหอบสังขารลุกขึ้นมาส่งเขาทั้งที่แทบจะลืมตาไม่ไหว เธอได้แต่กลืนน้ำลายลงลำคอที่แห้งผากอยากรู้เรื่องในข่าว แต่ความกล้ามีน้อยนิด มันคงไม่พอที่จะทำให้เธอลุกขึ้นมาจัดการเรื่องรบกวนจิตใจเหล่านั้นให้มันสิ้นสงสัย จึงได้แต่กำซองเงินเอาไว้แน่นพูดต่อไม่ได้เพียงแค่เห็นแววตาไม่พอใจ......

“มีอะไร?” เขาหันขวับไปมองคนเรียก เรียวคิ้วเข้มกระตุกเข้าหากันคล้ายไม่พอใจพร้อมกับถามห้วน ๆ ซึ่งมันคือปฏิกิริยาของเขาที่มีต่อหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าภรรยาเป็นแบบนี้เสมอมาตั้งแต่วันที่มีเรื่องราวที่ร้านเหล้าจนกระทั่งถึงตอนนี้.........

กันต์ดนัยชินกับการออกคำสั่งและตั้งกำแพงต่อการเรียกร้องในทุก ๆ กรณีของมีนา...อะไรที่เป็นความต้องการของเธออย่าหวังว่าจะได้รับจากเขาง่าย ๆ .......

“เอ่อ......ไม่มีอะไรค่ะ” มีนากลัวจนหัวหดทั้งที่แรก ๆ ยังไม่เป็นขนาดนี้ เธอชื่นชอบและพยายามเอาอกเอาใจเขาด้วยซ้ำแต่เหมือนเทน้ำรดตอไม้ไม่มีอะไรพัฒนาขึ้นมาเลย........ระหว่างเธอและเขาราวกับมีกำแพงใหญ่ขวางกั้น.....เขาห่างเหิน ดุดันและตักตวงความสุขจากร่างกายของเธอแต่ไร้ซึ่งเยื่อใย......

หญิงสาวตั้งใจจะถามเรื่องที่ค้างคาใจและเพิ่งจะรวบรวมความกล้าได้ในนาทีสุดท้ายแต่ก็ต้องฝ่อลงไปอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นท่าทางที่แม้จะไม่ต่างจากที่แล้วมาแต่เธอก็ไม่กล้าบวกกับความน้อยใจจึงได้แต่ก้มหน้ามองซองสีขาวในมือเงียบ ๆ ไม่มีคำพูดอ้อนวอนขอให้อยู่ต่อหรือสายตาตัดพ้อให้เห็นใจแม้แต่นิดเดียว

มีนาได้แต่กล้ำกลืนความรู้สึกที่เจ็บลึกจนกัดกร่อนหัวใจคล้ายสนิมที่นับวันจะแทรกซึมบ่อนเซาะทำลายจิตใจของเธอ.....รอวันพังทลายลงไปสักวันซึ่งวันนั้นใกล้เข้ามาทุกที........

“ถ้าคิดจะเรียกร้องความสนใจจากฉันล่ะก็เลิกคิดซะ.....ฉันรับผิดชอบเธอได้แค่นี้ก็มากเกินพอแล้วมีนา” เขาไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรแต่พอเห็นท่าทางหงิม ๆ ของมีนาแล้วมันขัดหูขัดตาเพราะเขาเคยเกือบจะหลงเชื่อมาครั้งหนึ่งแล้ว.....ผู้หญิงบ้าอะไรวะแค่เห็นหน้าก็หงุดหงิดแล้ว.......

กันต์ดนัยก้าวออกมาจากคอนโดเล็ก ๆ ที่เขาซื้อเอาไว้สำหรับนอนค้างเวลามีงานยุ่ง ๆ หรือสังสรรค์กับเพื่อจนกลับบ้านไม่ไหวตั้งแต่สมัยเริ่มทำงานใหม่ ๆ พอเกิดเหตุตกกะไดพลอยโจนได้เมียมาแบบงง ๆ จึงให้เมียที่ได้มาโดยไม่ตั้งใจอาศัยอยู่ชั่วคราวรอวันที่เหมาะสมเพื่อจะยุติความสัมพันธ์ เพราะแบบนี้เขาจึงไม่มีทางที่จะพาเจ้าหล่อนเหยียบย่างเข้าไปในบ้านสุดหรูที่เขาสร้างจากสมองและสองมือเพื่อเตรียมเอาไว้สำหรับเจ้าสาวที่คู่ควรเท่านั้น…..แต่คำว่าคู่ควรสำหรับตัวเขาเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเอาเกณฑ์อะไรมาตัดสินได้แต่ปล่อยให้เป็นเรื่องของวันข้างหน้าก็แล้วกันขอเว้นไว้สักเรื่องที่ไม่คิดจะจัดการด้วยเหตุผล......

มีนารู้สึกเบื่อหน่ายความกระตือรือร้นหดหายหรือว่านี่คืออาการของคนอกหักตั้งแต่สามีออกจากห้องพักเธอก็ได้แต่นั่งน้ำตาไหลเงียบ ๆ อยู่ท่าเดิมจนกระทั่งรุ่งเช้า......ไม่เข้าใจตัวเองนักเธอไปรักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แต่ไหนแต่ไรเคยรักใครแบบหนุ่มสาวหรือก็เปล่าพอโตเป็นสาวก็โดนเขานี่แหละที่พรากสิ่งที่ภาคภูมิใจติดกายของลูกผู้หญิงไปครั้นจะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ในเมื่อเธอยินยอมพร้อมใจให้ความร่วมมือกับเขานาดนั้นถึงแก้ตัวว่าเมาก็ฟังไม่ขึ้น

ความรันทดของเธอยังไม่จบเพียงแค่นั้นเพราะเขากล่าวหาว่าทั้งหมดเป็นแผนร้ายของเธอ.....เฮอะ! ในตอนนั้น เด็กมหา’ ลัยปีสามสาวใสไร้ประสบการณ์อย่างเธอจะเอาอะไรไปแก้ต่างกับคุณทนายปากคมได้ เธอปฏิเสธเท่าไรก็ไร้ผลจึงได้แต่เก็บปากเจียมตัวเจียมตน ปล่อยให้เรื่องยืดยาวมาจนถึงป่านนี้ไม่มีวี่แววว่ามันจะดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย.......

ช่างมันเถอะ! อย่างน้อยวันนี้เธอก็มีปริญญามีงานทำอย่างมากก็หย่าแล้วย้ายไปอยู่ตามลำพังก็ยังดีเสียกว่ายอมปล่อยให้ชีวิตตกต่ำยอมให้เขาเหยียบย่ำอยู่แบบนี้......ในที่สุดหญิงสาวก็ฮึดสู้เป็นครั้งที่ร้อยแล้วกระมังแต่สุดท้ายก็พังทุกที.....แต่ครั้งนี้เธอจะต้องตัดใจให้ได้มีนา.......