EPISODES 2 | คนไม่มีหัวใจ

- Vegas Casino -

“ฉันมาขอพบพี่เวกัส พาฉันเข้าไปหาเขาหน่อยได้ไหม?” หญิงสาวเอ่ยสั่งการ์ดชุดดำที่ยืนคุมหน้าลิฟต์

“นายท่านไม่สะดวกคุยหรือพบคุณครับ นายท่านทำงานครับ ท่านสั่งไว้แล้วว่าถ้าคุณมาให้ไล่กลับเลยครับ ท่านรำคาญครับ”

หนุ่มชุดดำที่ยืนเฝ้าลิฟต์ก้มหน้าก้มตาเงียบ ทุกคำพูดที่เขาเอ่ยออกมามันเป็นคำสั่งของผู้เป็นนายทุกประการไม่มีขาดตกบกพร่องเลย

“แต่ฉันอยากเจอพี่เวกัส หลบไปถ้าไม่อยากตาย หลบไปเดี๋ยวนี้” เธอเล็งปืนไปที่อกด้านซ้ายของการ์ดที่ยืนขวางด้วยสายตาที่แน่วแน่พร้อมที่จะยิงอย่างที่ปากพูดจริงๆ

“ผมทำไม่ได้ครับ ถ้าผมปล่อยให้คุณเข้าไปผมก็ต้องตายเหมือนกันครับ”

บอดี้การ์ดหนุ่มยืนกรานไม่ยอมถอยให้เข้าไปด้านใน เธอพยายามโทรหาเวกัสแต่เขาไม่ยอมรับสาย แถมยังปิดเครื่องหนีเธออีก

“พวกนายช่วยกันจับไอ้นี่ไว้เร็ว!!” ปลายฟ้าหันกลับมาสั่งลูกน้องที่ติดตามมาสองคนให้ล็อคแขนการ์ดชุดดำไว้

“ครับ คุณหนู”

“ปล่อยนะเว้ย!!! ปล่อยกู อย่าเข้าไปนะครับคุณปลาย นายท่านจะว่าได้นะครับ”

“เรื่องของฉันเขาว่าฉันไม่ได้ว่านาย จับไอ้นี่ไว้จนกว่าฉันจะไปพ้น!”

ปลายฟ้ารีบสาวเท้าวิ่งเข้าไปด้านใน เธอวิ่งขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสามของคาสิโน ชั้นสามเป็นชั้นที่เวกัสทำงานประจำ มือเรียวเล็กค่อยๆเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้เคาะประตูเลยสักนิด

แกร๊กกกกก~ ประตูค่อยๆเปิดเผยให้เห็นชายหนุ่มใบหน้าเรียบนิ่งนั่งจ้องเอกสารในมือ พลางเแหงนหน้ามองมาที่เธอและถอนหายใจออกมาอย่างหนัก! ก่อนจะเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

“มาทำไม ฉันไล่ไปแล้วรอบหนึ่งเธอยังทนนะ”

“ปลายอยากเจอพี่เวกัส ปลายโดนพ่อตบมาอีกแล้ว” คำพูดของเธอไม่ได้ทำให้เขาละสายตาจากเอกสารตรงหน้าเลยสักนิด

“แล้วมาหาฉันทำไม? มันเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบ! ออกไป เชิญ” เวกัสผายมือไปที่ประตูเชิงไล่เขามีท่าทีที่เมินเฉยต่อเธออย่างมาก ไม่สนใจไม่มองเลยสักนิด

“ปลายอยากอยู่กับพี่ ปลายไม่รู้ว่าปลายจะมีโอกาสมาเจอพี่แบบนี้ได้อีกไหม พ่อจะส่งปลายกลับไทยไปอยู่กับแม่แล้ว ฮือๆ”

หญิงสาวมือเย็นเฉียบ ตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตาหยดใสๆ มองชายหนุ่มที่ยังนั่งเย็นชาใส่เธอ เขาไม่แม้แต่จะมองเธอเลย

“มันเรื่องของเธอไปได้ก็ดี น่ารำคาญตามวุ่นวายชีวิตคนอื่นไม่เลิกจริงๆ”

“ก็ปลายรักพี่นี่คะ จะให้ทำยังไงได้ปลายรักพี่มาตลอด ปลายไม่เข้าใจทำไมคะทำไมพี่ถึงเปลี่ยนไป คนที่เคยอบอุ่น คนที่เคยอยู่เคียงข้าง คนที่คอยกุมมือปลายในวันที่ปลายมีปัญหาคนที่ดูแลเวลาปลายไม่สบาย ผู้ชายอบอุ่นคนนั้นหายไปไหนแล้วคะ…” เธอถามออกไปทั้งน้ำตาพร้อมน้ำเสียงสะอึกสะอื้นเล็กๆ

“…..”

“พี่เวกัสเกลียดอะไรในตัวปลายคะ ทำไมถึงได้ทำตัวเย็นชาใส่ปลายขนาดนี้ช่วยบอกให้ปลายรับรู้ได้ไหม” สายตาคมกริบค่อยๆมองไปที่เธอ

“ทุกอย่าง ฉันรำคาญผู้หญิงอย่างเธอ รำคาญที่เธอคอยตามวุ่นวายในชีวิตฉัน เบื่อเข้าใจไหม!”

“ปลายขอโทษ ปลายแค่อยากรู้จักพี่ให้มากกว่านี้ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเรา? อยากรู้ว่าตัวตนพี่เป็นผู้ชายยังไง ต้องการผู้หญิงแบบไหน? ปลายพร้อมจะเป็นผู้หญิงแบบที่พี่ต้องการ”

“….”

“หรือเพราะปลายขี้โรคอ่อนแอพี่ถึงไม่ชอบปลายตอนนี้ปลายก็แข็งแรงดีแล้ว บอกปลายมาสิคะว่าปลายต้องทำยังไง ถึงจะได้ใจพี่หรือเศษใจพี่? ปลายอยากรู้จักพี่ อยากรู้ให้มากกว่านี้”

“เธออย่ารู้จักตัวตนฉันเลยจะดีกว่า เพราะฉันอาจจะเลวจนเธอเกลียดและขยะแขยง”

“ปลายไม่สน ปลายรักพี่ ปลายรักพี่เวกัส”

“เธอจะรักคนไม่มีหัวใจอย่างฉันไปถึงเมื่อไหร่แค่นี้เธอยังเจ็บไม่พอใช่ไหม?”

“…..”

“ฉันมันไม่มีหัวใจรักใครไม่เป็นเพราะงั้นเธออย่ารักฉันเลยเพราะคนที่จะเจ็บคือเธอ…”

“ขอปลายเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่รักได้ไหมคะ พี่เวกัส….”

“ออกไป!! ฉันบอกให้ออกไป น่าเบื่อ ตามตื้อฉันอยู่ได้ ออกไปปลาฟ้า”

เวกัสมองไปที่ใบหน้าของเธอเล็กน้อยพลางตวาดเสียงเข้มใส่เธอจนเธอสดุ้งร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม

“พะ…พี่เวกัส”

“ออกไป!!!”

เพล้ง!!! พลั่ก!! คะ…โครม!!! ข้าวของบนโต๊ะถูกปัดลงที่พื้นอย่างแรงจนมันกระจุยกระจายไปหมด เธอสดุ้งโหย่งด้วยความหวาดกลัว

“ออกไปปลายฟ้า ถ้าไม่ออกไปดีๆฉันจะให้การ์ดมาลากเธอออกไป แล้วอย่ามาหาว่าฉันใจร้ายเพราะเธอทำตัวเธอเองทั้งนั้น”

“พี่เวกัส ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนเลว ฮึก!!! ฮื่อ” หญิงสาวรีบวิ่งออกไปทั้งน้ำตา

แกร๊กกกกก~~

ทันทีที่เพื่อนชายคนสนิทเดินเข้าเขาเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งทันที

“กว่าจะโผล่หัวออกมาได้!”

“ผู้หญิงคนนั้นคือใครเธอเป็นอะไรถึงวิ่งร้องไห้ออกไป?”

ออสตินถามออกมาด้วยความสงสัยพลางทิ้งตัวลงข้างๆแล้วหยิบบุหรี่ในมือขึ้นมาดูดต่อ เวกัสถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเอ่ยตอบ

“ปลายฟ้า ลูกสาวของปราบยศเพื่อนสนิทของพ่อกู”

เวกัสตอบออกมาอย่างไม่ใส่ใจนักแต่ดูเหมือนว่าเขากำลังมีบางอย่างที่ทำให้คิดหนัก แววตาของเขาดูกังวลกับบางอย่าง อย่างเห็นได้ชัด

“ทำไมถึงได้ร้องไห้ออกไปแบบนั้นวะ?”

“กูไล่ออกไปเองเพราะน่ารำคาญ ทำตัวไร้สาระ วุ่นวายกับชีวิตกูมากเกินไป”

“ใจร้ายเกินไปไอ้หมอเวกัส!”

“เรื่องของกู ยารอบนี้เอาไปทดลองแล้วมันดีกว่ายารอบที่แล้ว”

“งั้นแสดงว่าพรุ่งนี้กูผ่าตัดรอบสุดท้ายแล้ว กลับได้เลยใช่ไหม?”

“ยัง มึงรีบกลับไปไหนวะ มึงดูไอ้ริชาร์ทกับไอ้ลี่เซียนหน่อยไม่ออกจากโต๊ะเลยกระเป๋ามันจะใส่เงินกลับไทยไม่ไหวล่ะ”

“กูมีงานต้องทำกูไม่ได้ว่างเหมือนไอ้สองตัวนั้น”

“ไอ้สองตัวนั้นมันลั้ลลากับความสุขอยู่ เดี๋ยวกูเอายาไปให้เฮียใหญ่ผลิต ถ้าจะวางขายที่แรกคงแถบสเปนเลย ขายไทยคงอีกนานเพราะราคามันแรงไม่อยากเอาของไปเสี่ยง”

“แล้วแต่มึง กูมีตรวจคนไข้เดี๋ยวกูมา”

“เธอจะร้องไห้ให้มันแบบไอ้เวกัสทำไม?”

สิ้นเสียงของชายหนุ่มปริศนาหญิงสาวที่นั่งร้องห่มร้องไห้ค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตาคนเบื้องหน้า และถามกลับไป

“คุณเป็นใคร?”

“ฉันเพื่อนสนิทไอ้หมอเวกัส ฉันหมอออสตินยินดีที่ได้รู้จักปลายฟ้า”

“รู้จักชื่อฉันได้ไง!” เธอถามออกไปอย่างงงๆ ออสตินและปลายฟ้าเคยเจอกันเมื่อหลายปีก่อนแต่พวกเธอจำกันไม่ได้เลยสักนิด

“ไอ้เวกัสบอก การร้องไห้ของเธอมันไม่ได้ทำให้ไอ้เวกัสรู้สึกอะไรหรอก เธอชอบมันมากใช่ไหม เธอรู้ใช่ไหมการเป็นผู้หญิงของคนที่โดนหมายหัวจากหลายๆกลุ่มมันอันตรายแค่ไหน”

“ปลายไม่สนค่ะ ปลายรักพี่เวกัสปลายรักมานานแล้วต่อให้เสี่ยงแค่ไหนปลายก็ยอมถ้าได้เป็นผู้หญิงของเขา” เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่นก็เธอไม่สนจริงๆเธอรักของเธอมาตั้งนานแล้ว

“ฉันแนะนำให้เธอถอยตอนนี้ เธอจะได้เจ็บน้อยหน่อย”

“อย่ายุ่งนี่มันชีวิตฉันไม่ใช่ชีวิตคุณ ฉันจะเจ็บจะตายเพราะเขามันก็เรื่องของฉัน”

“ปากแซ่บนะเธอ เหมาะกับมันดีแล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน ขนาดเธอร้องไห้ขนาดนี้มันยังไม่สนเลย”

“…..”

“ฉันไปล่ะ เชิญร้องไห้ต่อไปแต่ถ้าเธอทำมันรำคาญมากๆ มันอาจจะตัดหัวเธอตัดแขนตัดขาโยนให้จระเข้หลังบ้านมันกิน”

“….” เธอแอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอไปเฮือกใหญ่ด้วยความกลัว

“คุณหมอออสตินช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม” ออสตินชะงักฝีเท้าแล้วหันกลับมามองเธอ แล้วถามออกมาอย่างนิ่ง

“อยากให้ช่วยอะไร?”

“คือปลายอยากรู้ว่าสเปคของพี่เวกัสเป็นแบบไหน ต้องสวยมากไหม ต้องนมใหญ่ไหม ต้องเป็นแบบไหน?”

เธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและอยากรู้มากๆว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหน เพราะไม่เคยเห็นเวกัสมีแฟนเลยจะมีแค่พวกผู้หญิงที่เขาใช้สนองความใคร่บนเตียงแค่นั้น

“เพื่อนฉันไม่มีสเปคแต่ฉันว่าเธอไปเสริมมาก็น่าจะดีนะ”

“หมอ!!!!”

“ฉันล้อเล่น ไม่ต้องทำอะไรแค่อย่าเป็นผู้หญิงที่สร้างความรำคาญใจให้มันก็พอ”

“ขอบคุณค่ะ”

“ตัดใจง่ายกว่าพยายามเข้าไปอยู่ในใจมัน”

“ไอ้หมอบ้า!! วุ่นวาย ฉันบอกแล้วไงเรื่องของฉัน”

ปลายฟ้ากำมือของตัวเองแน่น ไม่ว่าใครจะเตือนยังไงเธอก็ไม่สนไม่ฟัง เธอรักเขาไปแล้วต่อให้เขาเป็นยังไงเธอก็พร้อมที่จะรักเขา

“ปลายต้องทำยังไง! ถึงจะถูกใจพี่บ้าง ปลายต้องทำยังไง ขอแค่บอกปลายพร้อมที่จะทำค่ะ ฮึก!!! ฮื่อ!!!”

ปลายฟ้านั่งกอดเข่าร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ น้อยใจที่เขาเอาแต่ไล่ เอาแต่ผลักไสเธอให้ออกจากชีวิตเขาทั้งที่เธอรักเขามาก ยอมได้ทุกอย่างเพื่อแลกกับเศษหัวใจของเขา

“ทำไมไม่เห็นค่าความรักปลายเลยนะ ฮือๆ”