ประกาศครั้งที่ห้า เจ้าชู้ [2/3]

ประกาศครั้งที่ห้า

เจ้าชู้ [2/3]

อ๋า...คนคุยของติณณ์สินะ

ฉันกับน้ำตาลมองหน้ากันพลางลอบยิ้มหัวเราะ แต่ติณณ์ที่นั่งข้าง ๆ ก็ดันเห็นเข้า เขาเลยถลึงตาและแยกเขี้ยวใส่ราวกับคาดโทษ

“อ๋อ เราไม่ค่อยว่างน่ะ โทษทีนะ แต่เดี๋ยวกลับบ้านไปเรารีบตอบเลย ไม่รู้ว่าเธอยังจะรออยู่ไหม”

หืม...แพรวพราวซะด้วย

“รอสิ เรารอติณณ์ตลอดนั่นแหละ อย่าลืมตอบเรานะ เราจะรอ”

“ได้สิ แล้วนี่จะกลับแล้วเหรอ”

“อื้ม พ่อมารับน่ะ งั้นเราไปก่อนนะติณณ์ บาย” เธอบอกก่อนจะโบกไหวมือเดินออกไป แล้วก็ไม่วายมีเสียงของติณณ์ที่ดังตามหลัง

“กลับดี ๆ ครับ ไม่ได้เป็นหมอแต่เป็นห่วงน้า”

โอ้โห...หยอดมุกจีบส่งกลับไปอีก!

“ติณณ์ ขนมที่เราซื้อให้เป็นไงบ้าง กินหรือยัง อร่อยไหม”

ผู้หญิงคนแรกเดินพ้นจากโดมกีฬาไปก้าวเดียวก็มีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาใหม่ ฉันมองดาวที่ปกเสื้อถึงได้รู้ว่าอยู่ชั้นเดียวกับติณณ์

“ฮะ? โทษทีนะ ว่าแต่เธอ...”

“เมื่อวานที่เราเดินชนติณณ์ไง ที่เดินชนตรงหน้ามินิมาร์ทจนไอติมเลอะกระเป๋าเธออะ จำได้ไหม”

“อ้อ จำได้ละ ที่เธอซื้อช็อกโกแลตมาขอโทษเราใช่ป้ะ”

“ใช่ ๆ แล้วลองกินยัง อร่อยไหมชอบหรือเปล่า”

“อร่อยดีนะ”

“ดีจัง ครั้งหน้าเราจะได้ซื้อมาให้อีก”

ฉันกับน้ำตาลหันมองหน้ากันอีกครั้ง รู้สึกเหมือนว่าเราสองคนกำลังนั่งอยู่ท่ามกลางคนจีบกันอยู่เลยแฮะ

“โหสวยแล้วยังใจดีอีกนะเนี่ย เกรงใจจัง แต่ถ้าซื้อให้เราก็เต็มใจรับนะ”

ติณณ์พูดคุยกับเธอคนนั้นอีกไม่กี่ประโยคกระทั่งเดินออกไป ฉันถึงได้ถอนหายใจออกมาก่อนจะตวัดสายตาและจ้องจะเล่นงานติณณ์ต่อทันที

ไอ้หมอนี่เสน่ห์แรงใช่เล่น แล้วยังมากล้าว่าพี่เนย์ของฉันอีก!

“ยังมีหน้ามาว่าพี่เนย์อีกนะติณณ์ เราน่ะเจ้าชู้ตัวพ่อเลย!”

“เฮ้ย อะไรมุก เจ้าชู้อะไร”

“ก็เมื่อกี้ไง ผู้หญิงมาทักสองคนแล้ว ไม่เรียกเจ้าชู้จะให้เรียกอะไร” เป็นน้ำตาลที่พูดขึ้นมา ส่วนฉันเองก็พยักหน้ารับเออออตามไปด้วย

“ก็แค่ทักป้ะ ไม่ได้อะไรสักหน่อย”

“เราน่ะยิ่งกว่าพี่เนย์อีก หยอดใส่เขา หว่านเสน่ห์ใส่เขา แบบนี้ยังไม่เรียกเจ้าชู้อีกเหรอ”

ถ้าติณณ์ปฏิเสธฉันก็คงไม่ว่าเขาหรอก แต่จากเมื่อกี้ที่ได้ยินติณณ์น่ะตั้งใจเล่นด้วยชัด ๆ

“กล่าวหาติณณ์อะมุก ติณณ์ไม่เค้ยไม่เคย”

“เชื่อแล้วที่เมฆกับองศาชอบบอกว่าติณณ์ร้ายที่สุด”

“ร้ายยังไง ติณณ์ออกจะน่ารัก เนอะพี่ตาล ติณณ์น่ารักป้ะ” ไม่ว่าเปล่ายังหันไปขอคำตอบจากเพื่อนฉันอีกด้วย

“น่ารักจ้า แต่น่าหมั่นไส้มากกว่า ผู้ชายแบบนี้ควรอยู่ให้ห่างเพราะอันตราย!” ฉันหลุดหัวเราะกับคำตอบของน้ำตาลอย่างอดไม่ได้ เห็นด้วยมากเลยล่ะว่าผู้ชายอย่างติณณ์อันตรายจริง ๆ

เขามักมาในรูปแบบผู้ชายซื่อ ๆ ขี้อ้อน แต่จริง ๆ แล้วแพรวพราวเจ้าเสน่ห์ คารมและรูปทรัพย์ก็ไม่ใช่เล่น ใครเผลอหลงกลเป็นต้องระทวยทุกราย

“ว้า...เป็นคนอื่นเขาหลงติณณ์กันหมดแล้วนะเนี่ย แต่ยกเว้นแค่สองคนนี้ โดยเฉพาะมุก ใจแข็งเป็นบ้า”

“ก็ต้องใจแข็งสิ เผลอใจอ่อนมีหวังเสียใจตลอดชีวิต”

“โห่ แรงอะ ติณณ์แย่ขนาดนั้นเลย”

ดูเขาสิ ขนาดทำหน้าเศร้างอแงยังน่าเอ็นดูเลย แต่โทษที ฉันไม่หลงกลแก!

“ไม่แย่ แต่แค่ไม่น่าคบเป็นแฟนจ้ะ!”

“โอ๊ยเจ็บจี๊ด แม่จ๋าช่วยติณณ์ด้วย ผู้หญิงพวกนี้เขาว่าติณณ์” ติณณ์ทำท่าหงายหลังยกมือกุมหัวใจและหอบหายใจหนัก ๆ ท่าทางโอเวอร์นั้นทำให้ฉันกับน้ำตาลหัวเราะกันจนปวดท้องเลยทีเดียว

“แล้วนี่ไม่ไปเตะบอลหรือไง เมฆล่ะ”

“เมฆมันกลับไปแล้ว ส่วนไอ้องศามีเรียนพิเศษ เหลือติณณ์คนเดียวเนี่ย ติณณ์มาตามหามุกแทน ถึงได้รู้ว่ามานั่งเฝ้าผู้ชาย”

“เดี๋ยวเถอะ!”

“ไปดีกว่า แฟนมุกเดินมาโน่นละ ไม่อยากนั่งใกล้คนมีเจ้าของ”

“อุ๊ย พี่เนย์เดินมาอะแก ขนาดเหงื่อท่วมตัวยังหล่อสะบัด งื้อ ลูกรักพระเจ้ามากแม่จ๋า!”

ฉันหันไปมองก็เห็นว่าพี่เนย์กำลังเดินมา เขายกมือทำท่าว่าขอดื่มน้ำฉันเลยหยิบขวดน้ำเตรียมส่งให้เขา แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงกระเง้ากระงอดงอแงของติณณ์ที่ดังตามมาก่อนที่จะเดินจากไป

“แค่เธอยักคิ้ว ต้นงิ้วก็แค่ถั่วงอก”

“ติณณ์”

“โซเดียมคลอไรด์ แต่ถ้าเดียวดายก็ Call me นะคร้าบพี่มุกคนสวย”

ยัง ยังไม่หยุดอีก!

ดูเอาเถอะ…ขนาดฉันที่เป็นพี่สาวเพื่อนสนิทของเขาก็ยังจะกล้าหยอดใส่กันอีก

ขอขีดเส้นใต้เน้น ๆ เข้ม ๆ เลยว่าติณณ์น่ะอันตราย!