บทที่ 5 เตรียมตัว

หนึ่งสัปดาห์ก่อนวันแต่งงาน

เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ไม่ทันไรเหลือเพียงแค่อีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงวันแต่งงานของนริสากับศิวาแล้ว หญิงสาวทำเรื่องลาออกจากงานเรียบร้อยตามที่บิดาบอก จะว่าไปก็เสียดายเหมือนกันที่ต้องออกจากงานนี้ กว่าเธอจะสมัครได้เลือดตาแทบกระเด็น แต่พอลาออกแค่เซ็นครั้งเดียวออกได้เลย ซึ่งมีแต่คนดีใจกับเธอที่ลาออกมาแต่งงาน ผิดกับคนที่เป็นคนลาออกเอง ไม่มีงานทำแล้วจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายประจำวันกัน

หญิงสาวทยอยขนข้าวของจากดูไบกลับมาไทยได้หลายวันแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่เธอทำไฟลท์บินก่อนที่จะกลับมาอยู่เมืองไทยอย่างถาวร

ร่างเล็กและทีมลูกเรือนั่งรถบัสจากสนามบินมาที่โรงแรมที่เป็นที่พักในกรุงเทพ เธอชะเง้อออกไปนอกหน้าต่างเพื่อมองหาผู้เป็นพ่อและแม่ที่บอกว่าจะมารับเธอที่โรงแรม สงสัยท่านทั้งสองคงจะมาช้าตามเคย ใบหน้าสวยก้มลงมองโทรศัพท์ของตนขณะพิมพ์ข้อความส่งไปให้มารดา

I'M RISA : หนูถึงแล้วนะคะแม่

SUZY : โทษนะจ๊ะ แม่ติดธุระด่วน คงไปรับหนูไม่ได้แล้ว ไว้เจอกันวันหลังแล้วกันนะลูก

นริสาอึ้งกับคำตอบที่มารดาบังเกิดเกล้าส่งกลับมา จู่ ๆ ก็เทกันแบบนี้น่ะหรือ แล้วเธอจะทำอย่างไรเล่า ทั้งที่ตกลงกันดิบดีว่าจะพาเธอไปทานอาหารไทยอร่อย ๆ ให้หายอยากแล้วแท้ ๆ

หญิงสาวเดินหน้ามุ่ยลงมาจากรถบัสตรงไปที่ล็อบบี้โรงแรม สีหน้าเธอผิดสังเกตจนเพื่อน ๆ ในไฟลท์สงสัย

"เธอโอเครึเปล่าริสา?"

"ก็แม่ฉันน่ะสิ อยู่ ๆ ก็บอกว่าติดธุระมาหาไม่ได้แล้ว ฉันก็ไม่ได้นัดเพื่อนคนอื่นไว้ล่วงหน้าด้วย แย่ชะมัดเลย"

ริสาบ่นอุบ เพื่อนคนเดียวกันชี้ไปที่ด้านหลังเธออย่างตื่นเต้น

"นี่ ๆ เธอดูสิ ผู้ชายคนนั้นน่ะ หล่อมากเลย เขาเป็นคนไทยหรือเปล่าน่ะ?"

นริสาหันไปมองตามที่ลูกเรือต่างชาติคนนั้นชี้ พบชายหนุ่มใส่สูทดูดีนั่งอยู่ที่โซฟาพร้อมกับช่อดอกไม้สีแดง

อืม...หล่อจริง ๆ ด้วย

ดะ - - เดี๋ยวนะ!!

นั่นมันศิวานี่!!!

ริสาตกใจเมื่อพบว่าผู้ชายคนนั้นคือศิวา เขาพยายามกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะสบตาเข้ากับเธอ ศิวายิ้มบาง ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหา

"อุ๊ย เขาเดินเข้ามาแล้วด้วยอ่ะ"

ลูกเรือผมทองคนเดิมพูดอย่างตื่นเต้น ผิดกับนริสาที่ยังตกใจอยู่เพราะไม่คิดว่าศิวาจะมาที่นี่

"พี่เกือบหาริสาไม่เจอแน่ะ ใส่ยูนิฟอร์มแล้วดูแปลกตาไปเลยนะ"

"พ - - พี่ศิวามาได้ยังไงคะ?"

"อ้าว เธอรู้จักเขาด้วยเหรอ?"

ลูกเรือคนนั้นถามต่อเมื่อเห็นนริสากับศิวาพูดคุยกัน นริสาหันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้

"อ - - อ๋อ ใช่ เขาเป็น.... เอ่อ - -"

หญิงสาวอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะพูดอย่างไรว่าศิวานี่แหละคือคนที่เธอจะต้องลาออกมาแต่งงานด้วย ไม่รู้ว่าควรบอกคนอื่นไหมว่าเขาคือว่าที่เจ้าบ่าวของเธอ

หรือบอกว่าเป็นแฟนงั้นหรือ ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อยนี่นา

ศิวาอมยิ้มมองคนตัวเล็กที่อ้ำอึ้งกับคำตอบ อยากรู้เหมือนกันว่านริสาจะแนะนำเขาว่าเป็นอะไรกับเธอ

"เขาเป็น...คู่หมั้น...ฉันเองแหละ"

นริสาบอกพลางยิ้มเจื่อน ๆ ผิดกับคนที่โดนแนะนำว่าเป็นคู่หมั้นที่กำลังยิ้มอย่างภูมิใจ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกดีที่ถูกริสาบอกว่าเขาคือคู่หมั้นของเธอ

"สวัสดีครับ" ศิวาทักเพื่อนลูกเรือของหญิงสาวก่อนจะยื่นช่อดอกไม้สีแดงให้เธอ "อันนี้ พี่ให้ริสาครับ"

นริสามองช่อดอกไม้ที่ศิวายื่นมาให้อย่างอึ้ง ๆ ก่อนจะยื่นมือไปรับมาถือไว้ หญิงสาวอมยิ้มเขิน ไม่ได้สังเกตเลยว่าสายตาจากคนรอบข้างมองมาที่เธอและศิวาอย่างอิจฉา ก็แน่ล่ะ จะไม่อิจฉาได้อย่างไรกัน ศิวาทั้งหล่อและเท่อย่างกับพระเอกซีรี่ส์เกาหลีอย่างไรอย่างนั้น

"ถ้างั้นริสาขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วกันนะครับ พี่รอข้างล่างนี่แหละ"

ศิวาบอกพลางยิ้มให้ นริสามองเขาอย่างเกรงใจ

"พี่ศิวาจะรอตรงนี้จริง ๆ เหรอคะ? มันไม่ค่อยสบายรึเปล่า?"

"หรือริสาจะให้พี่ขึ้นไปรอบนห้องระหว่างที่ริสาอาบน้ำแล้วก็เปลี่ยนชุด? พี่ไม่ติดนะ..."

"เอ่อ...งั้นเดี๋ยวสาจะรีบลงมาแล้วกันนะคะ"

หญิงสาวรีบตอบทันที แก้มขึ้นสีแดงเมื่อนึกถึงคำพูดที่ศิวาบอกว่าเขาไม่ขัดถ้าจะขึ้นไปรอเธออาบน้ำบนห้อง จะบ้าหรือ จะให้เขาขึ้นไปอยู่บนห้องตอนเธอเปลี่ยนชุดได้อย่างไรกัน

ศิวายิ้มขำเมื่อเห็นท่าทีคนตรงหน้า รีบปฏิเสธแทบไม่ทันเลยนะยัยตัวแสบ

น่ารัก....

"งั้นพี่รอตรงนี้นะ ริสารีบลงมาแล้วกัน เรามีธุระต้องทำหลายอย่างเลย"

ศิวาบอก นริสาพยักหน้าก่อนจะไปเซ็นรับห้องและรีบขึ้นไปเปลี่ยนชุดทันที

.

.

.

ศิวาขับรถมาถึงร้านลองชุดแต่งงาน เพราะทั้งเขาและนริสาต้องมาวัดตัวครั้งสุดท้ายเพื่อปรับแก้ชุดแต่งงานให้ดูดีที่สุด เขาเองก็ถือโอกาสมาลองชุดเจ้าบ่าวพร้อมเธอเลยเพราะช่วงก่อนหน้านี้เขาเองก็วุ่น ๆ เคลียร์งานที่บริษัทเช่นกัน เพราะช่วงหนึ่งอาทิตย์ก่อนแต่งงานกับช่วงหลังแต่งงานเขาคงต้องให้เวลากับงานแต่งให้เต็มที่

"สวัสดีค่าคุณศิวา สวัสดีค่ะคุณนริสา" พนักงานที่ร้านออกมาต้อนรับอย่างร่าเริง "เชิญด้านในได้เลยนะคะ"

พนักงานสาวเชิญทั้งคู่เข้าไปด้านในร้าน ภายในร้านตกแต่งอย่างหรูหรา เต็มไปด้วยชุดเจ้าสาวและชุดเจ้าบ่าวหลากหลายแบบที่ต้องบอกเลยว่าน่าจะไม่ต่ำกว่าร้อยแบบ และยังมีอีกหลายบริการที่ครบวงจรสำหรับงานแต่งงานเลยทีเดียว นริสานั่งลงที่โซฟาข้าง ๆ กับศิวา สายตามองไปที่ชุดเจ้าสาวที่เรียงรายอยู่อย่างตื่นเต้น ถึงแม้จะเป็นการแต่งงานที่เธอไม่ได้เต็มใจก็เถอะ แต่มันก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี เพราะเธอเองก็ฝันมาตลอดว่าอยากจะใส่ชุดแต่งงานสวย ๆ สักครั้งในชีวิตในงานแต่งงานของเธอเอง

พนักงานสาวแนะนำแพ็คเกจการแต่งงานต่าง ๆ ที่ทางบ้านของทั้งคู่ได้เตรียมจองไว้เพื่อให้ทั้งสองตัดสินใจเลือกอีกที ทั้งคู่เปิดดูอัลบั้มที่ทางร้านเตรียมไว้ให้อย่างตั้งใจ นริสาเหลือบไปเห็นพนักงานสาวจ้องมองศิวาพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เธอหันไปมองศิวาที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าถูกมองด้วยสายตาที่อยากจะกินเข้าไปแล้วแบบนั้น

"เอ่อ ยังไงขอเวลาเราสองคนเลือกกันตามลำพังได้ไหมคะ?"

นริสาเอ่ยขึ้นทำเอาพนักงานสาวสะดุ้ง หล่อนทำหน้าตาเสียดายก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินออกไป ปล่อยให้นริสากับศิวาอยู่กันตามลำพัง

"พนักงานคนนั้นเหมือนอยากจะกินพี่ศิวาเลยนะคะ"

หญิงสาวบอก ศิวาละสายตาจากอัลบั้มแพ็คเกจแต่งงานที่เขาตั้งใจเลือกอยู่มามองเธอ

"หืม? คนไหน?"

เจ้าตัวถามอย่างไม่รู้ตัว พลางมองซ้ายมองขวาหาว่าโดนใครมองทำเอานริสาถึงกับมองบน

"คนเมื่อกี๊น่ะค่ะ ที่สาบอกเขาว่าขอเลือกกันตามลำพัง"

"อ๋อ คนนั้นน่ะเหรอ...?" ศิวาถามพลางมองหา "ก็สวยดีนะ"

ชายหนุ่มพูดทีเล่นแล้วหันมายิ้มแต่ทำเอาคนฟังหน้าตึงขึ้นมาทันที นริสาเขยิบออกนั่งห่างจากศิวาก่อนจะหยิบอัลบั้มแพ็คเกจแต่งงานอีกอันหนึ่งมาเปิดดูอย่างหงุดหงิด ศิวาเห็นท่าทีของหญิงสาวแล้วก็อดขำไม่ได้ เขาเขยิบเข้าไปใกล้เธออีกก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้

"เป็นอะไรรึเปล่า?"

ศิวาแกล้งถาม แต่นริสาไม่หันมามอง

"เปล่านี่คะ"

หญิงสาวยังคงเสียงตึง ศิวาแอบขำก่อนจะแกล้งต่อ

"ถ้าไม่ได้เป็นอะไรก็มาช่วยกันเลือกสิ จะไปดูอันอื่นทำไม"

"พี่ศิวาก็เลือกไปสิคะ หรือจะให้สาเรียกพนักงานคนนั้นมาช่วยเลือกไหม?"

เสียงเล็กประชดทำเอาศิวาหลุดขำออกมาเสียงดัง หญิงสาวหันขวับมามอง

"พี่ศิวาขำอะไร?"

เธอถามเสียงแข็ง ชายหนุ่มหัวเราะเมื่อนริสามองเขาอย่างเอาเรื่อง

"ก็ขำเรานั่นแหละ บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร ก็เนี่ยมันเป็นชัด ๆ"

"ก็สาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไงคะ พี่ศิวาจะสนใจทำไม"

"ก็ริสาเป็นว่าที่ภรรยาพี่ พี่ก็ต้องสนใจสิ"

ศิวาบอก นริสามองเขาอย่างตกใจ

ว....ว่าที่ภรรยาอย่างนั้นหรือ?

ศิวาจับหญิงสาวให้หันหน้ามาหาเขาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"อาทิตย์หน้าเราก็จะแต่งงานกันแล้วนะ ถ้ามีอะไรเราก็ต้องพูดกันตรง ๆ ไม่พอใจอะไรก็ต้องบอก ถ้าพี่ทำอะไรให้ไม่พอใจก็ต้องบอกพี่ ถ้าริสาทำอะไรให้พี่ไม่พอใจพี่ก็จะบอกเหมือนกัน

เราจะได้ช่วยกันปรับ เข้าใจไหม?"

ศิวาบอก นริสารับฟังก่อนจะถอนหายใจ

"ถ้างั้นหลังจากอาทิตย์หน้าเป็นต้นไป สาก็ต้องมาเห็นสาวน้อยสาวใหญ่มองพี่ศิวาแบบนี้อยู่เรื่อย ๆ ใช่ไหมคะ?"

นริสาถาม ทำเอาศิวายิ้มกว้าง

"หึงพี่เหรอ?"

ชายหนุ่มถาม ดวงตาสวยเบิกโตก่อนจะรีบปฏิเสธ

"ไม่ใช่นะคะ! หึงอะไรเล่า ไม่ได้หึงซะหน่อย"

นริสาโบกมือปฏิเสธเป็นพัลวันก่อนจะทำเป็นมองไปทางอื่น พอโดนจับทางแบบนี้ทำเอาเธอไปไม่ถูกเลยจริง ๆ เธอจะไปหึงเขาได้อย่างไรกัน ไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆ เสียหน่อย ก็แค่รู้สึกรำคาญเวลาที่เห็นผู้หญิงคนอื่นทำเหมือนอยากจะกินศิวาก็เท่านั้น เป็นสาวเป็นนางทำไมไม่รู้จักเก็บอาการกันเสียบ้างเลย

"แบบเนี้ย...เขาเรียกว่าหึง"

ศิวาแหย่พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ นริสารู้สึกหน้าร้อนผ่าวเมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้

"ไม่ได้หึง"

เสียงเล็กลากยาวแก้ตัว ศิวาอมยิ้มใหญ่ รู้สึกดีที่มีคนคอยมาหึงมาหวงบ้างเสียทีโดยที่ไม่ใช่หวงแบบไม่มีเหตุผลอย่างที่เขมิกาทำ

แล้วยิ่งเป็นคนตัวเล็กนี่...ยิ่งปฏิเสธว่าไม่ได้หึงเขาก็ยิ่งน่ารักมาก

"ดีแล้ว ไม่ต้องหึงหรอกนะ พี่ไม่ใช่คนเจ้าชู้ ถึงจะมีคนมามองเยอะแค่ไหนพี่ก็ไม่สนใจ บอกแล้วว่าพี่จะให้เกียรติริสา จะสนใจแต่คุณว่าที่ภรรยาคนเดียวเลยครับ โอเคไหม?"

ศิวาอ้อนอย่างน่ารักทำเอานริสาหน้าร้อนแดงเข้าไปใหญ่ นี่เขาจำเป็นต้องอ้อนเธอขนาดนี้ไหมทั้งที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยด้วยซ้ำ หากเธอเป็นแฟนเขาจริง ๆ แต่งงานกันด้วยความรักจริง ๆ เขาจะทำเธอละลายตายวันละกี่สิบหนกัน ขนาดแค่แต่งงานเพื่อกลบข่าว เขายังทำตัวน่ารักขนาดนี้เลย

"งั้นเรามาเลือกแพ็คเกจแต่งงานกันต่อดีกว่านะ ชอบอันไหนครับ?"

ศิวาอ้อนต่อ ยิ่งเห็นคนตัวเล็กหน้าแดงเขายิ่งอยากแกล้ง รู้ว่านริสาแพ้ผู้ชายอ่อนหวานเพราะเคยได้ยินบิดาพูดคะขากับเธอบ่อย ๆ เคยแอบได้ยินคิเรย์พูดหวาน ๆ กับเธอเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ศิวาเองก็ห่างจากการมีแฟนมานาน ล่าสุดก็สมัยเรียนมหาวิทยาลัย พอทำงานก็มีแต่งาน ลืมไปหมดแล้วเรื่องการอ้อนสาว แต่เขาก็จะค่อย ๆ พยายามทำให้เธอประทับใจให้ได้

"เอ่อ...อันไหนก็ได้ค่ะ พี่ศิวาเลือกเลย"

นริสาพูดอย่างเขิน ๆ โดยยังไม่คิดจะหันมามองหน้าศิวา

"ไม่ได้สิ ต้องช่วยกันเลือก เราแต่งด้วยกันนะ ไม่ใช่พี่แต่งคนเดียว หันมาช่วยพี่เลือกเร็ว"

ศิวาบอก นริสาหันมาอย่างรวดเร็วก่อนจะจิ้มส่ง ๆ ไปในอัลบั้มแล้วหันหน้าหนี

"เอาอันนี้แหละค่ะ"

"หา? อันนี้เนี่ยนะ?"

ศิวาทวนอย่างตกใจ หญิงสาวพยักหน้ารัว ๆ โดยไม่หันมามอง

"แน่ใจนะ?"

"อือ"

"หันมาดูให้ชัวร์ก่อน แล้วบอกกับพี่ว่าจะเอาอันนี้จริง ๆ "

ศิวามีน้ำเสียงหวาดระแวง จนนริสาอดไม่ได้ต้องหันมาดูว่าสิ่งที่เธอเลือกคืออะไร

ธีมชุด : ชนเผ่าแอฟริกา

การตกแต่ง : ป่าและสัตว์จำลอง

รายละเอียดชุดเจ้าบ่าว : ที่คาดหัวสัญลักษณ์หัวหน้าชนเผ่า , ผ้าสักกะหลาดสีน้ำตาลคลุมช่วงล่างพร้อมกางเกง , รองเท้าเกือกมะพร้าว , สายสะพายหนัง , ไม้เท้า

รายละเอียดชุดเจ้าสาว : ที่คาดหัวสัญลักษณ์ภรรยาหัวหน้าชนเผ่า , บราทำจากกะลามะพร้าวฮาวาย , กระโปรงผ้าสักกะหลาดสีน้ำตาล , รองเท้าส้นสูงเกือกมะพร้าว

รายละเอียดชุดเพื่อนบ่าวสาว : ธีมสีน้ำตาลพร้อมแต่งหน้าแบบชนเผ่า

นริสาตกใจกับสิ่งที่เธอเลือกและเมื่อเห็นรูปประกอบ มีคนกล้าจัดงานแต่งธีมนี้จริง ๆ หรือ โลกหมุนไปไกลจนเธอชักจะตามไม่ทันเสียแล้ว

เมื่อเห็นหญิงสาวหน้าเหวอ ศิวาจึงหลุดขำออกมา

"ฮ่า ๆ เป็นไง จะเอาอันนี้จริง ๆ ใช่ไหม?"

"จะบ้าเหรอคะ ไม่เอา!"

"งั้นก็มาช่วยกันเลือกดี ๆ มา จะเที่ยงแล้ว เราจะได้ไปหาอะไรกินกัน"

ศิวาเขยิบเข้าไปใกล้นริสาเพื่อที่จะได้เลือกแพ็คเกจแต่งงานให้เสร็จ ยิ่งเข้ามาใกล้ศิวา ได้กลิ่นน้ำหอมชัด ๆ จากตัวเค้าแล้วยิ่งทำให้เธอรู้สึกสติกระเจิง

ยิ่งทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ แล้วเธอจะได้เลือกดี ๆ อย่างที่เขาบอกไหมนะ...