ตอนที่ 3 เวลาของเรา NC20+

“อื้อออ!”

เดียร์น่าเบี่ยงหน้าหนีจากปากร้ายที่กำลังพรมจูบเธออย่างไม่ปราณี

อีกแล้ว เขาทำแบบนี้กับเธออีกแล้ว

“หยุดพีท! นายทำแบบนี้รู้ใช่ไหมว่าจะไม่เหลือความเป็นเพื่อนกันอีก”

“ไม่เหลือก็ไม่ต้องเป็น!”

“พีท” เดียร์น่าเหลียวหน้าไปมองเขาทันควัน

“เปลี่ยนจากเพื่อนสนิทมาเป็นคู่นอนก็ได้ เธอจะได้ไม่รู้สึกผิดเวลาที่เราเอากันไง”

“นายนี่มัน! นายเป็นคนแบบไหนกันแน่” หญิงสาวรู้สึกได้ทันทีว่าตัวเองกำลังเล่นกับไฟและตอนนี้กำลังเผ่าไหม้ความสัมพันธ์จนหมดสิ้นแล้ว คนที่เธอถามบัดนี้แสยะยิ้มมุมปาก แววตาเจ้าเล่ห์และร้ายกาจอย่างที่คิดไม่ถึง

เขาประคองใบหน้าหวานไม่ให้หลบหนีได้ ก่อนจะพรมจูบตั้งแต่ปลายจมูกไล้ลงมาประกบปาก บีบคางมนให้เผยอปากรับลิ้นร้ายของเขาเข้าไป

ตุบ!

เดียร์น่าทุบตีอกแกร่งด้วยความแรง เธอไม่ยอมและเขาไม่มีสิทธิ์ทำกับเธอแบบนี้

ทว่ามือบางกลับถูกพีรภัทรกำไว้แน่นด้วยมือเดียว จากนั้นเขาจึงตวัดขาเรียวเดียร์น่าให้หันมานั่งคร่อมบนตักเขาส่งผลให้กระโปรงร่นขึ้นไปเหนือเอวคอด เผยพริตตี้สีดำลายลูกไม้โชว์ให้ได้เห็น

พีรภัทรทำเสียงฮึดฮัดในลำคอเมื่อก้มมองเรียวขาด้านในที่ไม่มีกางเกงซับในอีกชั้น

เพี๊ยะ!

และด้วยความไม่ทันตั้งตัวเพราะมัวแต่มองเรียวขา เดียร์น่ารีบสะบัดมือจากการเกาะกุมฟาดแรงที่มีใส่สันกรามเข้าเต็ม ๆ แรงเหวี่ยงทำเอาพีรภัทรหันหน้าตาม

“ฮึ! ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก!” แววตาดุดันหันกลับมาพร้อมทั้งยิ้มมุมปาก

รอยยิ้มที่ทำให้เดียร์น่าตกใจและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

“ไม่นะพีท” เสียงสั่น ๆ เอ่ยขึ้นเมื่อเขาลุกขึ้นอุ้มแตงเธอเข้าห้องนอนอีกด้าน

เธอไม่ใช่เด็ก ๆ ที่จะไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรต่อจากนี้

“พีท”

“เรียกอีกสิ ฉันชอบ แต่ถ้าให้ดี เก็บเสียงไว้เรียกตอนฉันเข้าไปในตัวเธอดีกว่า” พีรภัทรบอกพรางดึงเข็มขัดมามัดสองแขนของเพื่อนสาวกับหัวเตียงไปด้วย “มันเร้าอารมณ์ดี” ก่อนจะยักคิ้วเมื่อมัดแขนเดียร์น่าเสร็จเรียบร้อย

เดียร์น่ามองร่างสูงโปร่งปลายเตียงอย่างโกรธแค้น มือบางดิ้นหาทางให้ตัวเองหลุดพ้น

“ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บ ฉันเตือนแล้วนะ” เขาเอ่ยเสียงดุ จากนั้นจึงเริ่มจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองจนหมดทุกชิ้นแล้วก้าวขาขึ้นไปนั่งบนเตียง ยื่นมือไปถอดกระโปรงตัวจิ๋วนั่นพร้อมกับพริตตี้สีดำโยนลงข้างเตียงอย่างไม่ไยดี

เขาคืบคลานเข้ามาประชันชิดแยกเรียวขาตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็ม ถึงแม้จะไม่ได้ความร่วมมือจากเดียร์น่าเท่าไรนัก แต่เขาก็กดล็อกเรียวขาไม่ให้ขยับหนีได้

นิ้วเรียวไล้จากเรียวขาด้านในขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงจุดสั่นไหวและไวต่อสัมผัส เริ่มบดขยี้ช้า ๆ มองหน้าหวานที่กำลังบังคับตัวเองไม่ให้เคลิ้มตามและครางออกมา

“จะทรมานตัวเองอยู่ทำไม ครางออกมา! ฉันรู้ว่าเธอต้องการไม่ต่างจากฉัน”

ทันทีที่ร่างสูงใหญ่เอ่ยจบก็แหย่นิ้วเข้าไปลึกสุดปลายนิ้วจมหาย งอตวัดแล้วบี้รุนแรงมากขึ้น ไล้กวาดน้ำหวาน หยอกเย้าซ้ำ ๆ แรง ๆ

ดูสิว่าจะทนได้นานแค่ไหนกัน จุดไหนที่สร้างความสุขให้เธอ เขายินดีเสมอ

“ฉันสั่งให้นายหยุด” เดียร์น่ากัดฟันแน่นข่มอารมณ์ไว้ พยายามปลดเข็มขัดที่มัดมือออก

“จุ๊ ๆ ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย...เพื่อนรัก”

“นายไม่ใช่เพื่อนรักฉันอีกต่อไป”

“ไม่ใช่เพื่อนแล้วเป็นไรดีล่ะ” เขาหยุดคิดพร้อมทั้งหยุดขยับนิ้วและถอดออก

ทว่า...ไม่ถึงวินาทีเขาก็ดันเข้าไปใหม่จนสุดแรง

“อ้ะ!” ทำเอาเดียร์น่าถึงกับเชิดหน้าเปล่งเสียงทรมาน สะโพกมนยกขึ้นลอยเหนือเตียงทันที

“ฮึ” ท่าทางของคนตัวเล็กส่งผลให้คนที่กำลังมองอยู่เกิดความพอใจ เขาจึงขยับแนบหน้าลงไปกลางหว่างขา

“จา...จะทำไร” เดียร์น่าขยับสะโพกหนีห่าง ถึงรู้ว่าเขาคิดจะทำไรอะไรกับร่างกายของเธอ แต่ก็ต้องผวาตกใจอยู่ดีเพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาจะใช้ปากกับส่วนตรงนั้น

พีรภัทรไม่ฟังคำเอ่ยท้วงเขาล็อกขาเรียวแบะออกกว้างจมหน้าลงไปแล้วใช้ปลายลิ้นตวัดเลียวนดูดน้ำหวานอย่างไม่รังเกียจ “ครางออกดัง ๆ ใช้เวลาของเราให้คุ้ม!”

“อื้ออ...หยุดเถอะ”

“ฉันให้เธอคราง ไม่ใช่สั่งให้หยุด” พีรภัทรขัดใจเล็กน้อย แต่เขาไม่มีทางเงยหน้าจากแหล่งน้ำหวานแน่นอน ลิ้นหนาตวัดลากขึ้นสุดแล้วตวัดลงต่ำอีกครั้ง เม้นแรง ๆ ดูดเลียกลืนกินอย่างมูมมาม

“อ๊า! พีท” เดียร์น่าเปล่งเสียงครางกระเส่า เธอกำมือตัวเองแน่น บิดเร่าอารมณ์ที่ลุกโชนให้หายกระสัน

อากาศภายในห้องจะหนาวเหน็บ หากทว่าไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกหายร้อนขึ้นเลย มันร้อนรุ่มอย่างที่คุมไม่อยู่

ร่างสูงโปร่งตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ตัวเองพร้อมกับส่งมือหนาลงไปเร่งขยายขนาดให้แท่นเอ็นเพื่อสั่งสอนคนที่กล้าจบความสัมพันธ์ครั้งนี้

“อยากรึยัง” เขาเงยหน้าไปถามคนตัวเล็กที่ครางไม่เป็นภาษา

สัมผัสได้ถึงความทรมานทั้งแรงตอดและแรงกระตุกเกร็ง

เดียร์น่ามองหน้าเพื่อนสนิทด้วยความไม่พอใจ เขากระตุ้นเธอขนาดนี้แล้วยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ

“ว่าไง ตอบ!”

คนตัวเล็กเบี่ยงหน้าหนี เธอไม่มีวันตอบต่อให้ทรมานตัวเองมากแค่ไหน

“เดียร์”

“...” เงียบ ไร้การตอบจากคนใต้ร่าง

“เดียร์น่า!” เขากดเสียงต่ำ

“...” แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับอยู่ดี

“โธ่เว้ย!” ทำเอาพีรภัทรหัวเสียจนต้องทรงตัวลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าหวานที่เปลี่ยนสีแดงระเรื่อจากพิษสวาท เขาโน้มไปด้านหน้ากระชากฉีกเสื้อสายเดี่ยวด้วยมือเปล่า เพียงไม่กี่วินาทีเดียร์น่าก็ไร้สิ่งปกปิดแม้แต่บราที่เธอสวมมาก็ตาม

เธอหอบหายใจแรงด้วยความไหวหวั่น ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ไม่อ่อนโยน มีแต่ปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นและแรงหายใจส่งผลให้หน้าอกเกินขนาดกระเพื่อมตามแรงโน้มถ่วง

มือหนาเลื่อยขึ้นไปบีบขยำทั้งสองเต้าก่อนจะก้มหน้าลงไปดูดเม้นจนน้ำลายเปรอะเปื้อน ลิ้นหนาลากขึ้นไปสร้างรอยตรงซอกคอแล้วไล้เลียที่ปลายคางวนเวียนเพียงนิดเดียวก็โดนปิดริมฝีปากด้วยปากของเขา

“อื้อออ…”

เขาดูดอย่างเอาแต่ใจ นิ้วร้ายก็ส่งเข้าไปในตัวเธอ เพียงแค่งอนิ้ว คนตัวเล็กก็กระตุกเกร็งแตกกระจายปล่อยน้ำหวานออกมาอาบฝ่ามือหนา

“คราวนี้ของจริงบ้าง”

ไม่ต้องรอคำอนุญาตจากเดียร์น่า เขาที่เตรียมการใส่เกราะป้องกันเรียบร้อยจัดการส่งตัวตนเข้าไปทันที

“อ้ะ! ถ้าอยากให้ฉันมีความสุขด้วย แกะเข็มขัดให้ก่อนได้ไหม”

“อยู่ท่านี้นี่แหละ ฉันชอบ” คนรู้ทันจึงอัดกระแทกท่อนเอ็นโดยที่คนตัวเล็กไม่สามารถขัดขืนได้นอกจากจะนอนอ้าขากว้างรอรับแรงจากเขาเพียงอย่างเดียว

“ลึก...มันลึกเกินไป”

“แล้วไม่ดีเหรอ”

“ไม่พะ…พอแล้ว”

พีรภัทรไล่สายตามองใบหน้าหวานที่เหยเกเต็มที ไล่ลงมาตามซอกคอที่มีรอยช้ำ ๆ จากเขา มองเต้าอวบด้วยใจวาบหวิว และสุดท้ายมองจุดเชื่อมที่มองเท่าไรก็ไม่รู้สึกเบื่อ แถมยังเร้าอารมณ์ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวมันปลุกให้ความต้องการมากขึ้นกว่าเดิม

ยิ่งกระแทกร่างบางยิ่งหวั่นไหว ทว่าบางอย่างทำให้มือหนาต้องเลื่อนไปลูบตรงที่นู้นอย่างเห็นได้ชัด

“ผอมไปรึเปล่า” เขาว่าตามที่เห็นเพราะทันทีที่กระแทก ท้องน้อยของเดียร์น่าก็นู้นสิ่งที่เขาส่งเข้าไปทุกครั้ง

“ไม่ต้องยุ่ง รีบทำให้เสร็จ ๆ ซะ”

“ชื้ดดด!! อยากให้เสร็จก็ช่วยให้ความร่วมมือหน่อย” พีรภัทรอัดกระแทกราวกับว่าอัดอั้นมานาน ทั้งที่เขาไม่เคยขาดเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังทั่วห้อง ปลุกให้เขาย้ำกระแทกเน้น ๆ ทุกครั้งที่ส่งตัวตนเข้าไป

“อ้ะ! ฉะ..ฉันไม่ไหวแล้ว” ความเสียวซ่านของร่างกายบอกให้เดียร์น่าต้องเอ่ยปากขอร้องคนบนร่าง

“อีกนิดเดียว” เขาบอกพร้อมกับเร่งจังหวะให้ถึงฝั่งฝันด้วยกัน

ไม่นานแรงตอดและแรงบีบรัด สามารถลุกโชนให้พีรภัทรปลดปล่อยสายน้ำสีขุ่นในเกราะป้องกัน เขาย้ำอีกสองสามครั้งเพื่อรีดทุกหยดออกมาจนหมด

“อ๊ายยย!” ตามด้วยเสียงกรีดร้องระบายอารมณ์จังหวะสุดท้ายของคนตัวเล็กที่พีรภัทรส่งให้เธอหลั่งน้ำหวานเป็นครั้งที่สอง

ร่างสูงใหญ่ล้มตัวลงนอนทาบทับบนอกอวบอิ่ม หอบหายใจถี่ยิบจนสัมผัสได้ถึงความสั่นไหว

“ลุกได้แล้ว” เดียร์น่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงปกติ

ทำเอาพีรภัทรต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างแปลกใจ

“แกะเข็มขัดให้หน่อยสิ เจ็บมือหมดแล้ว” จู่ ๆ น้ำเสียงออดอ้อนก็เอ่ยตามเดิม อย่างกับว่าก่อนหน้านี้ทั้งคู่ไม่ได้ทะเลาะกัน

“...” เขามองแววตาสั่นไหวนั่นที่ไม่คิดจะหลบสายตาที่เขาจ้องมอง

“นะพีท ฉันเจ็บจริง ๆ นะ”

มือหนาจึงยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วเอื้อมมือไปแกะปมเข็มขัด

“โอ๊ย!” เดียร์น่าสะบัดแขนคลายความเจ็บ สีหน้าเหยเกเล็กน้อย ก่อนจะดึงผ้าห่มมาพันตัวให้หลบสายตาของเพื่อนสนิท

“เจ็บมากไหม” พีรภัทรดึงแขนเดียร์น่ามาดูใกล้ ๆ ทว่า...คนตัวเล็กกลับดึงแขนหลบซะก่อน

“เดี๋ยวทายาก็หายแหละ…”

“…ชุดฉันนายฉีกหมดแบบนี้แล้วฉันจะใส่ชุดไหนกลับล่ะ”

เธอเปลี่ยนเรื่องมองชุดบนพื้นด้วยความโกรธแต่ข่มความรู้สึกทุกอย่างไว้ในใจไม่สามารถแสดงออกมาได้

ทำได้แค่เล่นละครตบตา ขอแค่ออกจากที่นี่ก่อน

“นอนนี่สักคืน ค่อยกลับพรุ่งนี้เช้า”

“ไม่เอาอ่ะ”

“จะกลับยังไง ไม่ได้เอารถมาไม่ใช่เหรอ”

หมับ! มือบางกุมกระชับผ้าห่มไว้ ส่วนอีกข้างยื่นมือไปเกาะแขนเพื่อนสนิท

“ยืมรถนายหน่อยไม่ได้เหรอพีท พรุ่งนี้ฉันให้คนขับรถที่บ้านเอามาคืนให้”

“...” พีรภัทรมองท่าทีที่เปลี่ยนไป นี่เดียร์น่ากำลังแสดงละครใส่เขาอยู่ใช่ไหม

“งกชะมัด ใจไม่ถึงเลย” เธอย่นจมูกพร้อมกอดอกแล้วหันหน้าไปทางอื่น

“ฉันกับเธอยังเคลียร์กันไม่จบ”

“จบแล้ว”

“...!?” เขาเลิกคิ้วถามทันที

“อีกทั้งสองอาทิตย์กว่าพี่โอบจะกลับมา ตอนนี้ฉันยังโสดฉันถือว่าฉันยังใช้ชีวิตของฉันได้อย่างอิสระ”

“คิดแบบนั้นจริง ๆ !?” พีรภัทรจับคางมนให้หันมาสบตากัน

“อืม” เดียร์น่ายักคิ้วแล้วส่งยิ้มอย่างที่ทำเป็นประจำ

“แล้วทำไมก่อนหน้านี้...”

“คนเรามันก็ต้องสับสนกันบ้าง แต่ตอนนี้ไม่แล้ว...ใครมันจะลืมเซ็กซ์ของเราได้ลง”

แววตาดุดันสำรวจความใจกล้าของเพื่อนอีกครั้ง ทั้งท่าทาง คำพูด อาจจะดูปากเก่งแบบเดียร์น่า แต่ทว่าเรื่องเซ็กซ์ไม่เคยได้ยินจากปากเดียร์น่ามาก่อน

“มองแบบนี้ไม่เชื่อฉันเหรอ”

“ถ้าติดใจ งั้นต่อรอบสองจะได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้ครบ” พีรภัทรยื่นหน้าหมายจะจูบ

ทว่าโดนนิ้วเรียวแตะเอาไว้เบา ๆ ในระยะประชิดกับริมฝีปากของเดียร์น่า

“รอบเดียวนะ เสร็จแล้วฉันขอยืมรถหน่อย”

“อืม”