ใบผัก | เจ้านายคนใหม่?

เวลารีบฉันไม่สนอะไรหรอกค่ะ แถมเมื่อคืนตัวเองแยกไม่ออกด้วยซ้ำว่ามันเป็นความฝัน หรือเป็นสิ่งที่ฉันจำได้

ฉันอาบน้ำแปรงฟัน รวบผม ใส่สูท ก่อนจะเคาะประตูปลุกนานะบอกเพื่อนเหมือนที่เคย ๆ ทำมาตลอดที่อยู่ด้วยกัน รู้ว่ามันไม่ตื่น แต่ก็ชินที่จะปลุกแบบนี้ไปแล้ว รวมถึงปิ้งขนมปังเผื่อมันก่อนออกมาด้วย

บริษัทบัตเลอร์เซอร์วิส

‘ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก’

ฉันนั่งมองเข็มนาฬิกาที่ข้อมืออยู่บนรถรอเวลา ขณะที่เห็นบัตเลอร์เดินหน้าตรงเข้าไปข้างในหลายต่อหลายคนพร้อมแฟ้มเอกสารเรซูเม่

ก่อนจะมีเจ้านายต้องมีการว่าจ้าง และมันก็ไม่ต่างจากการสมัครงานทั่วไป ฉะนั้นฉันต้องยื่นเอกสารทุกอย่างแม้กระทั่งวุฒิการศึกษา จวบจนผลงาน

ต่าง ๆ ที่ผ่านมาเพื่อง่ายต่อการตัดสินใจของลูกค้า

มันไม่ง่ายเลยค่ะ เพราะต่อให้เราฟิกเจ้านายไว้แบบไหน ถ้าเจ้านายไม่ถูกใจก็คือจบ

‘ติ๊ก’

เอาหล่ะ! เข็มสั้นชี้ที่เลขสิบสามพอดี ฉันรีบหอบแฟ้มเอกสารของตัวเองลงจากรถ และสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่สุดท้ายจะเดินเข้าไปในตึก กรอกรหัส

บัตเลอร์ที่ตู้เพื่อรอคิวเรียกสัมภาษณ์

ลูกค้าที่มาติดต่อจะรอที่ห้องแล้ว ซึ่งห้องจะมีผนังกั้นบาง ๆ เริ่มแรก

บัตเลอร์จะต้องพูดคุยโดยไม่เห็นหน้าทำความคุ้นชิน ถ้าลูกค้าโอเคเราก็ยื่นเอกสารผ่านช่องเล็กในห้องเพื่อให้พิจารณาอีกครั้ง

ซึ่งในเอกสารก็มีรูปค่ะ เป็นรูปสองนิ้วหลังฟ้าสมัครงานทั่วไป ลูกค้าจะได้เห็นหน้าเราก่อนที่เราจะได้เห็นหน้าลูกค้า

“บัวบูชา รหัส 2144499 ห้องสัมภาษณ์สามค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

เมื่อถึงคิว ฉันก็ก้มขอบคุณพี่พนักงานแล้วเดินยิ้มอกผายไหล่ผึ่งเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ ก่อนที่จะนั่งลงที่เก้าอี้ที่หันหน้าออกทางประตูหน้ามองตรง และแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกับลูกค้า

ห้องสัมภาษณ์ 3

“สวัสดีค่ะ บัวบูชา กิตติกรกุล รหัส 2144499 ค่ะ”

(สวัสดีค่ะ เคยทำงานให้วาเลน ที่ ZER กรุ๊ปมาก่อนหรือคะ?)

เอ๊ะ ลูกค้าคนนี้เสียงน่ารักจัง แถมเสียงก็ดูวัยรุ่นอยู่เลย

“ใช่ค่ะ”

(ทำไมถึงออกมาล่ะคะ?)

“เรื่องนี้ฉันคงตอบไม่ได้ เพราะการเลิกจ้างเป็นเหตุผลส่วนตัวของคุณ

วาเลนค่ะ”

(งั้นขอเอกสารของคุณด้วยค่ะ ฉันอยากอ่านคอมเมนต์ของเจ้านาย

เก่าคุณ)

ฉันหันไปวางเอกสารบนโต๊ะแล้วดันเข้าช่องเล็ก ๆ ไปอีกห้องจนลูกค้าเงียบไป และฉันก็ได้ยินเสียงเปิดเอกสารทีละหน้า ทีละหน้า

ลุ้นจัง... ลูกค้าจะชอบฉันรึเปล่านะ

(อ๋อ เมื่อก่อนได้บินต่างประเทศเป็นผู้ติดตามนี่เอง ฉันต้องการแบบนี้พอดีค่ะ ถ้าฉันจะให้คุณเป็นผู้ติดตามนักบินคอยจัดกระเป๋า และควบคุมความประพฤติ พอทำได้มั้ยคะ?)

นะ นักบิน ฉันหลับตาปี๋กดกลั้นความรู้สึกที่หนักอึ้ง มือที่วางบนตัก

กำแน่นไม่ปล่อย ฉันทำไม่ได้... แค่ได้ยินเสียงเครื่องบินฉันยังจะบ้าตายเลย

(ไม่สะดวกรึเปล่าคะ ถามได้ค่ะ พอดีฉันต้องการคำตอบตอนนี้ ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องเลือกคนอื่น)

อย่าเพิ่งนะ!

“เอ่อ... คุณเป็นตัวแทนมาติดต่อฉันเหรอคะ? ฉันอยากรู้ว่าลูกค้าจริง ๆเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายค่ะ ฉันจะได้วางตัวถูก”

(ลูกค้าจริง ๆ เป็นผู้ชายค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ เราจะร่างสัญญาอีกฉบับรับรองความปลอดภัยให้คุณ ทุกไฟลท์เราจะมีที่พัก มีตั๋ว มีค่าประกันการเดินทาง มีเงินพ็อกเก็ตมันนี่ให้ ขอแค่ปลุกเขาก่อนขึ้นบินหนึ่งชั่วโมง และควบคุมความประพฤติเรื่องผู้หญิงให้ฉันก็พอ)

ฉันเข้าใจแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงจ้างฉันให้บินตามแฟนตัวเองสินะ นางต้องเป็นลูกคุณหนูบ้านรวยหวงแฟน เหมือนคุณวาเลนเจ้านายเก่าฉันชัวร์ ๆ

ถ้าอย่างนั้นคงไม่มีอะไร ฉันคิดว่าตัวเองน่าจะทำได้ เพราะสวัสดิการมันดีต่อใจจริง ๆ

ส่วนเรื่องเจอผู้ชายคนนั้นในอดีต ถ้าคิดจะหลีกเลี่ยง ฉันคงต้องกลั้นใจถามให้แน่ใจอีกคำถาม

“ฉันขอถามอีกคำถามค่ะ คือฉัน... ขอทราบตำแหน่งลูกค้าของฉันได้มั้ยคะ เขาบินในตำแหน่งอะไร?”

(อ้อ เป็นกัปตันค่ะ พอดีช่วงนี้เขาได้บินข้ามทวีปและใช้เวลาอยู่ที่นั่นนาน ฉันจึงต้องการบัตเลอร์ดูแล แต่สัญญาแค่หกเดือนนะคะ)

กัปตัน ตำแหน่งเดียวกันเลย เอาหล่ะ... ฉันปลอดภัยจากการเจอหน้าผู้ชายคนนั้นแน่ ๆ เพราะฉันนั่งเครื่องบินที่ลูกค้าเป็นคนขับเอง และไอ้ตำแหน่งกัปตันนั้น มันก็มีแค่คนเดียวต่อหนึ่งไฟลท์

“ค่ะ ฉันตกลง ขออนุญาตเปิดแผงกั้นเซ็นสัญญานะคะ”

(ได้ค่ะ)

‘ฟรืด…’

เมื่อแผงกั้นที่เหมือนกำแพงบาง ๆ เลื่อนออกไป หัวใจฉันก็เต้นแรงขึ้นสิบเท่า น่ารักชะมัดเลย! ผู้หญิงคนนี้น่ารักจิ้มลิ้มตัวเล็กมาก ๆ แถมเธอยังเป็นมิตรยิ้มทักทายฉันอีกด้วย

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนิวยอร์กนะคะ”

แนะนำตัวก่อนอีกต่างหาก!

“สะ สวัสดีค่ะฉันชื่อใบผักค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณใบผัก ไม่ต้องตกใจที่ฉันมาแทนลูกค้าของคุณนะคะ พอดีเขาไม่รู้ว่าฉันจะจ้างคุณไปดูแล”

เธอทำเป็นป้องมือกระซิบขำ ๆ จนฉันส่งยิ้มกลับไป

หวงแฟนก็บอกมาเถอะ แต่น่ารักขนาดนี้แฟนรักแฟนหลงแน่นอน

ยังจะจ้างคนไปสอดส่องอีก

พอรู้จุดประสงค์ของผู้ว่าจ้าง ฉันก็หยิบเอกสารสัญญาออกมาเขียนชื่อนามสกุล ตามด้วยจำนวนเงินเดือนที่ฉันได้กำหนดไว้

ซึ่งเงินเดือนฉันกำหนดเองค่ะ เพราะฉันเป็นคนเหนื่อย และหลังจากนั้นบริษัทจะหักส่วนต่างอยู่ที่สิบเปอร์เซ็นต์เพื่อเป็นค่านายหน้า

แต่เมื่อฉันส่งเอกสารสัญญาหกเดือนให้ผู้หญิงที่มาติดต่อเท่านั้นแหละ เธอก็หยิบปากกามาเขียนเพิ่มตัวเลขทันที ก่อนที่จะบวกค่าพ็อกเกตมันนี่ บวกค่าประกันการเดินทางไปด้วยรอยยิ้ม

ตาย ๆ คุ้มมั้ยเนี่ย... คลั่งรักไม่ไหว

“ตัวเลขนี้พอใจมั้ยคะ?” ฉันก้มมองทันที ฉันคิดแค่ห้าหมื่น! แต่เธอเปลี่ยนเลขห้าเป็นเลขแปดซะงั้น รายได้ดีมาก ดีกว่าเจ้านายคนเก่าอีก!

“เกรงใจมากเลยค่ะ แต่ขอบคุณนะคะ”

“ยินดีค่ะ ฉันฝากผู้ชายที่ฉันรักไว้กับคุณได้ใช่มั้ยคะ” ฉันพยักหน้ารับทันที เงินเดือนเพิ่มขนาดนี้ใบผักได้หมดค่ะ!

“แหม... ได้สิคะ ฉันสัญญาจะดูแลผู้ชายที่คุณนิวยอร์กรักให้ดีที่สุด และจะรายงานความประพฤติทุกฝีเก้าค่ะ”

ลายเซ็นสองลายเซ็นถูกเซ็นบรรทัดเดียวกัน ลงท้ายด้วยผู้ว่าจ้างและผู้ถูกจ้าง ก่อนที่คุณนิวยอร์กจะให้เอกสารซองนึงไว้กับฉัน เพื่อไปศึกษารายละเอียด

เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับแฟนของเธอ

แต่ทั้งนี้ก็มีหมายเหตุวันเริ่มงานไว้นะ ว่าอาจจะเป็นเที่ยงคืนของคืนนี้เลย

เฮ้อ! ดูฉุกละหุกดีและเสี่ยงต่อการจำเรื่องราวคืนนั้นได้ แต่รายได้ขนาดนี้ใครจะโง่ปล่อยไปล่ะคะ

รอดตายแล้วโว้ยคอนโดนังใบผัก!

เมื่อทุกอย่างแล้วเสร็จ ฉันก็เดินออกมาจากตึกพร้อมกับคุณนิวยอร์ก ก่อนจะกางร่มเปิดประตูให้เธอเหมือนที่บัตเลอร์คนอื่น ๆ ทำกัน

แต่พอเธอปลดล็อครถเท่านั้น ก็มีสิ่งนึงที่ทำให้ฉันต้องรีบกันเธอเอาไว้

เพราะมีรถออดี้คันนึงมา เบรก ‘เอี๊ยด…’ ใกล้ ๆ แล้วมีผู้ชายคนนึงลงจากฝั่งคนขับ พุ่งมาหาเราอย่างเอาเรื่อง

“นิวยอร์ก!”

แต่เดี๋ยว! นั่น คะ คุณโซล? เขามาทำอะไร?

ฉันยกมือทาบอกที่หัวใจเต้นระรัวมองคุณนิวยอร์ก สลับกับเขา แต่ทว่าหญิงสาวที่ฉันเพิ่งเซ็นสัญญาว่าจ้างไปหมาด ๆ หันมาส่งยิ้มราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พี่ไม่ตลกนิวยอร์ก! พี่คุยกับแม่แล้ว!”

มะ แม่? รู้จักกัน!

“เรื่องนี้ค่อยคุยกันที่บ้านนะคะพี่ชาย นี่เลย ๆ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก

บัตเลอร์ของพี่โซลชื่อใบผักนะคะ ต่อไปนี้เธอจะบินเป็นเพื่อนพี่และดูแลเรื่องชุด เรื่องความเรียบร้อย”

พะ พี่ชาย? นี่คุณนิวยอร์กเป็นน้องสาวคุณโซลหรอกเหรอ?

วิญญาณของฉันมันหลุดออกจากร่างไปแล้วค่ะ ฉันยืนถือร่มมองหน้าผู้ชายที่ตัวเองเคยหลับนอนตาเบิกกว้าง ภาพมันช้ายิ่งกว่าในละครหลังข่าว และยิ่งเขาหันมามองหัวจรดเท้า สายตาที่แข็งทื่อกว่าหินก็พลันทำให้ฉันเห็นอะไรต่อมิอะไรชัดขึ้น

จากที่จำได้ว่าหน้าเขาเลือนราง ตอนนี้ฉันจำสายตาเขาได้แล้ว ตอนที่เรามีเซ็กส์กัน สายตาคุณโซลก็มองฉันแบบนี้ มันร้ายกาจ มันไร้ความรู้สึก ไร้ความอ่อนโยน และที่สำคัญ... ไร้สำนึก

เขาฉวยโอกาสตอนที่ฉันเมา แถมยังใช้แรงกระทำฉันอย่างป่าเถื่อน ไม่สนด้วยซ้ำว่าฉันยังบริสุทธิ์! และเจ็บแค่ไหน

และเมื่อฉันมัวแต่อึ้ง กับปัญหาที่ต้องเผชิญอีกถึงหกเดือน เขาก็แสยะยิ้มที่มุมปาก แล้วเดินมาหาอย่างเชื่องช้า

“นึกว่าใคร...เหอะ ๆ คิดถึงฉันมากถึงขั้นเสนอตัวเป็นบัตเลอร์เลยเหรอ?”

ไอ้หลงตัวเอง! ฉันกำหมัดแน่น และจ้องเขากลับตาเขม็ง

“ฉันเหรอคิดถึง? ความล้มเหลวในชีวิตฉันคือการได้เจอผู้ชายอย่างคุณ แล้วจะบอกอะไรให้... คุณมีโอกาสทำแบบนั้นกับฉันแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ!”

“ใช่ ไม่ต้องบอกฉันก็ทำแบบนั้น เพราะฉันไม่เคยกลับไปกินของเก่าอยู่แล้ว ขอบคุณนะสำหรับคืนนั้น ถึงจะจืดชืดไร้รสชาติ แต่ก็ไม่เลว”

ไอ้!

‘เพียะ’

หน้าเจ้านายคนใหม่หันขวับตามแรงมือของฉันที่ฟาดไปอย่างเหลืออด ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว กัดฟันหันไปหาผู้ว่าจ้างที่กอดซองเอกสารอยู่อีกคน

“ฉันขอยกเลิกสัญญาค่ะคุณนิวยอร์ก!”

“ไม่ต้องยกเลิกนิวยอร์ก พี่เปลี่ยนใจละ พี่ว่าพี่ต้องการบัตเลอร์ว่ะ!”