ตอนที่9-1 สัญญาทาส

ตอนที่9 สัญญาทาส

เมื่อรถแท็กซี่จอดสนิทหน้าบ้านหลังเล็ก มิตาก้าวลงจากรถด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง บ้านที่เคยอบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของครอบครัว บัดนี้กลับเงียบสงัดราวกับบ้านร้าง แสงไฟสลัวลอดผ่านหน้าต่างสะท้อนเงาของเฟอร์นิเจอร์ที่วางอยู่อย่างโดดเดี่ยว

มิตาก้าวเท้าเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่เคยเป็นศูนย์รวมของทุกคนในครอบครัว ความทรงจำในอดีตไหลบ่าเข้ามา ภาพของพ่อกับแม่ที่นั่งดูทีวีด้วยกัน เสียงหัวเราะที่ดังก้องอยู่ในห้อง และกลิ่นหอมของอาหารเย็นที่แม่ทำ ทุกอย่างยังคงชัดเจนในความทรงจำ แต่กลับไม่มีตัวตนให้สัมผัสได้อีกต่อไป

"พ่อคะ แม่คะ..." เสียงของมิตาสั่นเครือ น้ำตาไหลอาบแก้ม

"มิตาจะทำยังไงต่อไปดีคะ มิตาคิดถึงพ่อกับแม่จังเลยค่ะ ฮือ ๆ”

ร่างบางทรุดตัวลงนั่งบนพื้น ลูบไล้มือไปที่ ๆ พ่อกับแม่เธอเคยนอนจมกองเลือดอยู่ตรงนั้น

“ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน มิตาจะลากตัวคนผิดมารับโทษให้ได้ พ่อกับแม่จะต้องไม่ตายฟรี มิตาสัญญาค่ะ ฮึกกก”

หญิงสาวนอนเอาใบหน้าแนบพื้น มือก็ลูบไล้ที่พื้นไปมาร้องไห้สะอื้นเจียนจะขาดใจ เธอรู้สึกเจ็บปวด เคว้งคว้างและโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง แทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ แต่เธอจะตายไม่ได้ ถ้าเธอทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้น พ่อกับแม่จะต้องผิดหวังในตัวเธอมากแน่ๆ และคนร้ายที่ฆ่าพ่อแม่เธอมันก็จะลอยนวลใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย หรือไม่ก็อาจจะไปทำแบบนี้กับคนอื่นอีก

เพราะฉะนั้นเธอจะต้องเข้มแข็ง หลังจากนี้ไปอะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามโชคชะตาจะกำหนด ไม่ว่าโชคชะตาจะมาในรูปแบบใด เธอก็จะมีสติให้มากและตั้งรับมันให้ได้!!!....

#วันถัดมา

"สรุปได้เรื่องว่า?" เสียงทุ้มเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทที่ให้ไปสืบหาข้อมูลของเธอคนนั้นมาอย่างละเอียด

“เป็นตามที่เธอพูดทุกอย่างครับ พวกตำรวจรีบปิดคดีเกินไปจนน่าสงสัย เรื่องนี้อาจไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ... ผมว่าเราไม่ควรเข้าไปยุ่งนะครับนาย”

คมสันต์กล่าวรายงานผู้เป็นนายด้วยสีหน้าเครียดและจริงจังแต่มันมีเรื่องที่น่าหนักใจกว่านั้น “แล้วอีกอย่างที่นายไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอคนนั้นอีกก็คือ...”

“คืออะไรวะ...มึงจะเว้นวรรคทำส้นตีนไร”

เมื่อได้ฟังลูกน้องถึงตรงนี้ซันก็ขมวดคิ้มมุ่นอย่างสงสัย จะพูดก็ไม่พูดออกมาทีเดียวทำท่าพิลี้พิไรจนเขาเริ่มหงุดหงิด

“คุณมิตาเธอเป็นลูกสาวของผู้หญิงคนนั้นครับ...คนที่เข้ามาหานายเมื่อสองอาทิตย์ก่อน”

เจมส์เป็นคนตัดสินใจเอ่ยบอกให้เจ้านายรับรู้ ที่พวกเขาไม่อยากให้ผู้เป็นนายเข้าไปยุ่งกับเธอเพราะกลัวความยุ่งยากทั้งกายและใจจะตามมาในภายหลังเอาได้

ซันได้ยินแบบนั้นก็ทำสีหน้าครุ่นคิด แต่ไม่ได้เครียดอะไรเพราะไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องเครียดหรือเก็บมาใส่ใจ เขาไม่สนว่าถ้าเธอรู้เรื่องนี้แล้วเธอจะคิดยังไงหรือรู้สึกอะไร

เขาสนแค่ว่าตอนนี้เขาต้องการร่างกายเธอก็เท่านั้น อย่างอื่นไม่จำเป็นต้องเก็บมาคิดให้รกสมอง

“กูไม่สนว่าเธอจะเป็นลูกเต้าใคร กูตัดสินใจแล้ว ในเมื่อกูอยากได้อะไร...กู ต้อง ได้ พวกมึงออกไปได้แล้ว”

“แต่นายครับ...”

“คำสั่งกู พวกมึงไม่ฟังแล้ว?” ซันเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารเลิกคิ้วถามลูกน้องสีหน้าเริ่มไม่สบอารมณ์

“ครับ ๆ” เจมส์และคมสันต์เห็นสีหน้าเจ้านายแล้วก็พากันขนลุกเกรียวจึงรีบรับคำ ค้อมหัวแล้วเดินออกจากห้องทำงานของเจ้านายไปทันที

#อีกด้านหนึ่ง

มิตาเดินวนไปวนมาอยู่หน้าตึกสูงตระหง่านของสำนักงานกฏหมายตะวันฉาย สองมือกุมกันแน่นจนมือเปียกชื้นเหงื่อ ทั้งที่ตัดสินใจมาอย่างแน่วแน่แล้วแท้ ๆ พอมาถึงเธอกลับลังเลแต่ถ้าปฏิเสธข้อเสนอของเขาเธอก็ไม่มีที่พึ่งอื่นแล้ว

เมื่อตัดสินใจได้มิตาก็สูดลมหายใจเรียกความกล้าให้กับตัวเองแล้วเดินไปที่หน้าเค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยบอกอะไร ก็มีลูกน้องของผู้ชายคนนั้นเข้ามาหาเธอ

“เชิญครับ นายกำลังรอคุณอยู่”

คมสันต์ค้อมหัวให้ผู้หญิงของนาย ผายมือไปทางลิฟต์ผู้บริหารที่ไม่เคยมีใครได้เข้าไปนอกเสียจากผู้บริหารชั้นสูงอย่างเขาและญาติพี่น้องที่มาหาเขาเท่านั้น

.

.

.

.

มาติดตามในตอนต่อไปกันนะคะ ว่าสองคนนี้จะกัด เอ๊ย ทะเลาะกันอีกหรือเปล่า?

มาเอาใจช่วยน้องมิตาของเรากันเยอะๆนะคะ น้องน่าสงสาร ญาติพี่น้องที่ไหนก็ไม่มี

ยังจะมาถูกอีตาทนายนี่เอาเปรียบกันอีก ฮือออ

.

(แต่เอ๊ะ!! แล้วอิพี่มันมีความลับอะไร? เกี่ยวข้องกับแม่นางเอกยังไงกันนะ?)