ตอนที่5 ตามตื้อ

ตอนที่5 ตามตื้อ

.

.

#สามวันต่อมา

“นายครับเธอมาอีกแล้วครับ ยังคงตะโกนอยู่หน้าตึกจะขอเข้าพบนายให้ได้เลยครับ”

เจมส์เข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายทราบเพราะนี่ก็สามวันแล้วที่ผู้หญิงคนนั้นมาตะโกนที่หน้าตึกไม่เลิก

“ปล่อยเธอ เดี๋ยวก็ถอดใจไปเอง”

ซันตอบด้วยท่าทีนิ่งเรียบ เจมส์ได้ยินแบบนั้นก็ค้อมหัวแล้วเดินออกไปจากห้อง

เมื่อลูกน้องเดินออกไปแล้วซันก็เปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ขึ้นก็ปรากฏเห็นหญิงสาวคนที่ถูกกล่าวถึงเมื่อครู่ยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าตึกสำนักงาน

“ไอ้คุณทนายตะวันฉายออกมาพบฉันเดี๋ยวนี้ คนมีเรื่องเดือดร้อนมาให้ช่วย ทำไมแล้งน้ำใจแบบนี้ บลา ๆ ๆ”

มิตายังเอาแต่ก่นด่าเขาสารพัดคำพูด เรียกหาเขาไม่หยุดปาก

ซันได้แต่มองดูหญิงสาวในภาพนิ่ง ๆ ยกมือขึ้นมาลูบคางตัวเองอย่างใช้ความคิด เขาก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าเธอมีเรื่องเดือดร้อนอะไรให้เขาช่วยกันนะ

“ไอ้เจมส์ ไอ้คมพวกมึงเข้ามานี่ดิ๊” คิดได้แบบนั้นจึงกดอินเตอร์คอมให้ลูกน้องเข้ามาหา อะไรที่อยากรู้เขาต้องได้รู้

“ครับนาย” ทั้งสองคนเข้ามาค้อมหัวพร้อมกัน

“พวกมึงไปสืบมาว่ายัยนั่นมีเรื่องอะไรถึงได้มาหาทนายความ”

ลูกน้องได้ยินแบบั้นก็หันหน้ามองกัน ขมวดคิ้วเป็นปม อยู่ดี ๆ เจ้านายก็พูดขึ้น ยัยนั่นที่นายว่าคือใคร?

“ใครครับนาย ยัยนั่น?” คมสันต์ถามออกไปอย่างคนซื่อ

ปึงงงง!!! ซันตบโต๊ะเสียงดังด้วยความหงุดหงิด

“ก็ใครที่มาตามตื้อกูอยู่ ก็คนนั้นแหละพวกมึงนี่มัน ไม่ได้เรื่อง...”

“ครับ ๆ พวกผมจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้” เจมส์และคมสันต์รีบรับคำเมื่อรู้แล้วว่าคือใคร

#ด้านรมิตา

มิตา : “ฮัลโหลแจม ในฐานะที่แกหูตาเยอะสุดในกลุ่ม แกพอจะสืบให้ฉันได้ไหมว่าอีตาทยายขี้เก็กนั่นชอบไปที่ไหนสุดอ่ะ”

เธอมาดักรอเขาสามวันติดแล้วแต่เขาก็ไม่ยอมให้เข้าพบซักที จึงต้องหาวิธีเข้าหาเขาวิธีใหม่

แจม : (เห้ย! เค้ายังไม่ยอมให้แกเข้าพบอีกหรอมิตา)

มิตา : “ยังอะดิ มีเจอเค้าเมื่อสามวันก่อน ฉันยังไม่ทันจะได้พูดปัญหาของฉันให้เค้าฟังเลยด้วยซ้ำ เค้าก็ตอบปฏิเสธสวนฉันขึ้นมาเลยเว้ยแก ไม่พอนะ...อีตาทนายนั่นยังให้คนลากฉันมาโยนที่หน้าตึกแล้วสั่งห้ามไม่ให้ฉันเข้าไปในตึกอีก โคตรใจดำเลย”

พอได้ที เธอก็เล่าให้เพื่อนสาวฟังแบบยาวเหยียดแอบใส่อารมณ์ไปนิดหน่อยเพราะโมโหอีตาทนายนั่นไม่น้อยเลย

แจม : (โห! ขนาดนั้นเลยหรอมิตา)

มิตา : “ขนาดนั้นเลยแหละ”

แจม : (เรื่องนี้ไม่ต้องสืบฉันก็พอจะรู้มาบ้าง ฉันเคยได้ยินเพื่อน ๆ ในสาขาพูดว่ามักจะเจอเค้าบ่อย ๆ ที่โสตเคเอชคลับอ่ะมิตาไม่รู้จริงหรือเปล่านะ)

มิตา : “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปดู ขอบใจแกมาก”

แจม : (เห้ย เอาจริงดิมิตา ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม)

แจมถามขึ้นเพราะคิดเป็นห่วงเพื่อนขึ้นมา แม้ว่าเมื่อก่อนพวกเราจะเคยไปเที่ยวผับบาร์กันอยู่บ้างแต่ก็ไม่อาจวางใจอยู่ดีถ้ามิตาจะไปคนเดียว

มิตา : “เอาน่าฉันไปคนเดียวได้แค่จะไปซุ่มดูเฉย ๆ ไม่เจอก็กลับ”

แจม : (อือ ๆ เอางั้นก็ได้ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ มีอะไรให้รีบโทรหาฉันไม่งั้นก็โทรหาปืนกับปั้นนะ)

มิตา : “โอเคจ้า งั้นแค่นี้นะแก ขอบใจอีกครั้งนะ” ว่าจบก็ตัดสายทันที แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองบนตึกหน้านิ่ง

“ฉันไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ หรอกนะไอ้ทนายขี้เก็ก ชิ”

# Sote KH Club (โสต เคเอช คลับ)

มิตาเดินเข้ามาภายในคลับหรูด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ เพราะไม่คุ้นกับสถานที่หรูหราอย่างนี้มาก่อนมองไปทางไหนก็เจอแต่ผู้ดีมีเงิน บ้างก็เป็นดารา นักแสดงที่เธอพอจะรู้จักคุ้นหน้า คุ้นตาอยู่บ้างแต่เธอไม่ใช่พวกคลั่งไคล้ดาราจึงไม่ได้ตื่นเต้นอะไรแต่จุดประสงค์ของเธอก็คือทนายคนนั้นต่างหาก

“อยู่ไหนของเค้านะ?”

มิตาหันซ้าย แลขวา หาทนายหนุ่มแต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา เธอจึงเดินไปนั่งที่บาร์เครื่องดื่มเพื่อตั้งหลักเสียก่อน ที่ตรงจุดนี้น่าจะเป็นจุดที่มองเห็นอะไร ๆ ชัดเจน

“รับอะไรดีครับคุณลูกค้าคนสวย” บาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อถามขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

“น้ำเปล่าค่ะ”

ปากเธอตอบหากแต่สายตาเธอไม่ได้หันมามองบาร์เทนเดอร์หนุ่มเลยแม้แต่น้อย เธอยังเอาแต่จดจ้องมองไปที่ประตูทางเข้าอยู่แบบนั้นเผื่อว่าจะเจอเขาคนนั้น

“มาเที่ยวแต่ดื่มน้ำเปล่าเนี่ยนะคนสวย ผมว่าดื่มอะไรที่มันสดชื่น ๆ ดีกว่าไหมครับ?”

บาร์เทนเดอร์หนุ่มจ้องมองไปที่ร่างหญิงสาวแม้ว่าเธอจะสวมแว่น ใส่เสื้อสเวตเตอร์ตัวโคร่ง แต่ก็หน้าตาสวยหวานไม่เบา

“ไม่ล่ะ ขอน้ำเปล่าก่อน” ว่าจบก็วางแบงค์สีแดงลงบนบาร์

“ได้แล้วครับคนสวย” บาร์เทนเดอร์วางแก้วน้ำเปล่าลงเบื้องหน้าหญิงสาวด้วยรอยยิ้มหวาน

“ขอบคุณค่ะ”

มิตาหันกลับมาขอบคุณบาร์เทนเดอร์หนุ่มด้วยใบหน้าราบเรียบ ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มโดยสายตาไม่ละไปจากหน้าประตูทางเข้าเลยแม้แต่น้อย

และในที่สุดการรอคอยของมิตาก็สิ้นสุดลงเมื่อทนายหนุ่มหล่อมาดนิ่งย่างกรายเข้ามาภายในคลับหรูแห่งนี้ เขาอยู่ในชุดเสื้อสียืดขาวคลุมทับด้วยแจ็คเก็ตสีดำเงา คู่กับกางเกงสแลคดำ ซึ่งดูต่างจากที่เธอเคยเจอเขาที่สำนักงานกฏหมายอย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าเป็นคนละคนกัน

มิตาไม่รอช้ารีบยกน้ำเปล่าดื่มจนหมดแก้ว แล้วเดินตรงไปหาชายหนุ่มทันที

“คุณทนายตะวันฉาย” มิตาเดินไปดักหน้าเขาพร้อมกับเรียกชื่อ จ้องหน้าเขาด้วยรอยยิ้มนิด ๆ

“นี่เธอ!” ซันขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเจอคนที่เขาไม่คิดว่าจะเจออีก

เอาแล้วไง น้องมิตาของเราเริ่มรุกแล้วค่ะ ทนายก็ทนายเถอะต่อให้ใหญ่แค่ไหนก็ไม่เท่า (เมียทนาย)555

มิตาบอก 'กูของจริง กูของแทร่' ตื้อเท่านั้นค่ะ

ไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไป...นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น

.

.

** ถ้าชอบก็อย่าลืมกดหัวใจ+เพิ่มเข้าชั้น+กดติดตามไว้ เพื่อไม่ให้พลาดตอนต่อไปกันนะคะ **

.

.

.