องศาระยะทางที่4.1

ห้องเรียน

"เฮ้อ......"

"เฮ้อ...."

"เป็นอะไรเนี่ยถอนหายใจอยู่นั่นแหละ"นาวเอ่ยถามท่าทางของผมที่เอาแต่ถอนหายใจ ตั้งแต่กลับมาจากการพักกลางวัน

"เปล่า...แค่มีเรื่องให้คิดหน่อย"ผมตอบก่อนส่ายหน้า ก่อนมองออกไปยังทางอื่น

"เป็นอะไรก็บอกได้นะครับ ตั้งแต่แยกจากกันที่โรงอาหารผมว่าซอดูเครียดๆนะครับ"บรรจงเอ่ยเพราะเห็นท่าทางของซอแปลกๆไปตั้งแต่กลับมาจากพักกลางวัน

"ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก แค่หงุดหงิดตัวเองนิดหน่อย"ผมเฉไฉตอบใครจะไปบอกว่ะว่าไปทำขายขี้หน้าต่อหน้าพี่เทียนมา ความประทับใจแรกติดลบไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้

"แล้วแต่ก็แล้วกันอยากบอกก็บอกไม่อยากบอกก็ตามใจ"นาวเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเลิกสนใจผมหันไปสนใจอาจารย์ที่กำลังสอนแทน

"แล้วเป็นไงยังปวดหัวอยู่ไหม? กินยาหรือยังมึงอะ ตายคาห้องเรียนกูไม่ลากศพมึงไปไว้วัดน่ะ"เป็นต่อเอ่ยขึ้นถาม

"เออใช่ลืมทานยาเลย เดี๋ยวเลิกคลาสค่อยออกไปทานก็ได้"ผมลืมไปซะสนิทเลยว่าต้องทานยาหลังอาหารมัวแต่รีบไปดูหน้าพี่เทียนจนลืมทานยาไปซะงั้น

"มึงนี่มันขี้ลืมจริงๆเลยนะ หากเป็นอะไรขึ้นมาหนัก กูเนี่ยแหละจะเป็นคนซ้ำเติมเอง"เป็นต่อส่ายหน้าให้กับความขี้ลืมของผม 

"เลิกเรียนอย่าลืมนัดนะซอ วันนี้มีคัดเลือกดาวเดือนคณะมึงต้องไปนะซอ"พอเรียนไปได้สักพักนาวก็หันหลังมาคุยกับผมเรื่องประกวดดาวเดือน

"ตอนเลิกเรียนใช่ไหม?"ผมถามย้ำอีกครั้ง

"ใช่ตอนเลิกเรียนไปที่ตึกรวมห้องโสตใหญ่นะไปให้กำลังใจ น้องเนยกับน้องตาว ในฐานะพี่เลี้ยงดาวเดือน"นาวพยักหน้ารับก่อนจะบอกสถานที่ที่ผมต้องไปหลังเลิกเรียน

ติ้ง!..

ตาว : วันนี้พี่จะมาเชียร์ผมไหมครับ พี่ซออู้

ซออู้ : ไปสิ ไปแน่นอน

ตาว : จริงนะครับ ไว้ผมจะรอขอกำลังใจจากพี่นะครับ

ซออู้ : สู้ๆละกัน เดี๋ยวเลิกคลาสพี่จะตามไป

ตาว : ครับผม 

"คุยกับใครอ่ะ"เป็นต่อเอ่ยถามผมขึ้น เมื่อเห็นผมกดพิมโทรศัพท์

"น้องตาวน่ะเดือนสาขาเราไง พอดีน้องทักมาถามว่าวันนี้จะไปเชียร์น้องมันไหม"ผมเอ่ยตอบ ก่อนชูแชทให้เป็นต่อดู

"แล้วไป นึกว่ามึงจะคุยกับใครที่ไหน"เป็นต่อพยักหน้ารับก่อนที่จะเริ่มสนใจผมไป

เลิกคลาส

"ยังไงเจอกันนะมึงแยกกันตรงนี้แหละ"นาวบอกก่อนจะโบกมือลาเป็นต่อและบรรจง หลังจากที่ออกจากห้องเรียนมา

"โอเคเจอกันมึง"เป็นต่อเอ่ย ก่อนจะเดินแยกกันไปคนละทาง

"ไว้เจอกันนะครับซอ นาว"บรรจงโบกมือลาก่อนที่จะเดิินออกไปจากคณะ

"ไป ส่วนเราสองคนรีบไปกันเถอะ เดี๋ยวเขาจะคัดเลือกกันแล้ว!"นาวเอ่ยก่อนที่จะดึงแขนผมไปยังสถานที่คัดเลือกดาวเดือนของคณะแพทย์

"ไม่ต้องรีบหรอกน่า ยังเหลือเวลาอีกเยอะก่อนจะถึงเวลานะ"ผมเอ่ยเสียงหอบเพราะว่านาวกึ่งลากกึ่งถูผมเดินจนมาถึงหน้าห้องคัดเลือกดาวเดือนเล่นเอาผม หอบกินเลย

"มาเร็วดีกว่ามาช้านะอย่างน้อยก็มาเตรียมความพร้อมให้น้องๆก่อนคัดเลือกก็ยังดี"นาวเอ่ยก่อนจะเดินเข้ามาในห้องที่มีคนรออยู่เต็มไปหมด

วิ้ง...

"อะ......"พอเดินเข้ามาในห้องทันทีที่แอร์ปะทะเข้าหน้า ผมก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาก่อนที่จะเอามือกุมหัวตัวเองไว้

"ไหวไหมเนี่ยมึง"นาวถามผมด้วยความเป็นห่วงที่เห็นผมเอามือกุมหัวตัวเอง

"พอไหวแต่อยู่นานไม่ได้นะกลัวทรุด"ผมเอ่ยขึ้น แอร์ห้องนี้เย็นพอๆกับห้องอาจารย์ใหญ่เลย

"ไม่ไหวมึงกลับก่อนได้นะเดี๋ยวกูบอกพี่เขาให้ เอายังไง"นาวบอกผมด้วยความเป็นห่วง กลัวผมจะทรุดเพราะไม่สบาย

"ไหวอยู่แหละยังไงก็สัญญากับน้องแล้วว่ายังไงจะมาเชียร์"ผมเอ่ย

"ถ้าไม่ไหวก็บอกเดี๋ยวกูพากลับ"นาวเอ่ยก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินมานั่ง

"อืม..."ผมพยักหน้ารับคำของนาว ก่อนที่เราทั้งคู่ จะเดินมานั่งที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่ไม่นาน นาวก็ถูกเรียกออกไปแนะนำตัวในฐานะดาวคณะแพทย์ ทำให้ผมต้องนั่งรออยู่บนนี้คนเดียว

"วันนี้เป็นเกียรติอย่างมากเลยมีอดีตเดือนมหาลัยเข้ามาคัดเลือกด้วย ขอเชิญพี่เทียนเดือนมหาลัยปีห้าด้านหน้าเวทีเลยค่ะ"เสียงใครสักคนเอ่ยขึ้นทำให้ผมเงยหน้ามองไปยังบนเวทีก็พบกับผู้ชายร่างสูงใส่ชุดกาวน์ เดินขึ้นมาบนเวทีด้วยแววตาและใบหน้าที่ยิ้มแย้ม