ตอนที่3 น้องทำงานที่นี่หรอ

“ หึ!!! เสน่ห์แรงไม่เบานี่ ”

ในขณะที่หนึ่งนั่งอยู่ในรถคันหรูสีดำเงาราคาห้าสิบล้านเตรียมจะขับออกไปอยู่นั้นก็มองไปเห็นสองสาวที่กำลังเดินมาที่รถโดยมีหนุ่มหล่อวิ่งตามหลังมาคาดว่าจะน่ามาขอเบอร์ไม่ใครก็คนนึง

#Big AS ผับ 21:30 น.

“ ไง…มาช้านะมึง ”

กันต์ทักขึ้นหลังจากที่ร่างสูงของหนึ่งนั่งลงที่โซฟาโต๊ะประจำเป็นโซน VIP ที่อยู่ชิดด้านขวาของเวทีมีโซฟายาวสองตัว และโซฟาเดี่ยวอีกสองตัวล้อมรอบโต๊ะหรู ส่วนโซนด้านซ้ายสุดจะเป็นมุมบาร์เครื่องดื่ม โซนกลางเดินลงบรรไดไปสี่ถึงห้าขั้นก็จะเป็นโซนปกติที่เหล่านักท่องราตรีส่ายสะโพกโยกย้ายกันอยู่

ผับแห่งนี้เป็นผับหรูเปิดใหม่เมื่อไม่นานมานี้ได้ยินข่าวว่ารุ่นพี่ที่จบไปแล้วเป็นเจ้าของผับแห่งนี้โดยร่วมหุ้นกันอยู่สองคนแต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร เพราะพวกรุ่นพี่กลุ่มนั้นเขาไม่ค่อยสุงสิงกับใครหรือออกมาเปิดตัวกันซักเท่าไหร่

“ รถติด ” เป็นหนึ่งตอบสั้นๆเพียงแค่นั้นก่อนจะนั่งที่โซฟาเดี่ยว กลายเป็นตอนนี้พวกเขาทั้งสี่คนนั่งโซฟากันคนละตัว จากนั้นเขาก็ยกมือกวักเรียกพนักงานเป็นสัญญาณให้มาชงเหล้าให้

#อีกด้านของผับ โซนบาร์เครื่องดื่ม

“ หลินๆ ไปดูโซนVIPฝั่งนู้นให้พี่หน่อยสิวันนี้คนมาเยอะกว่าปกติพนักงานชงเหล้าสองโต๊ะกันไม่ทันน่ะครับ หลินไปบริการโต๊ะผู้ชายสี่คนที่อยู่มุมตรงนั้นนะครับ ”

ผู้จัดการร้านเดินมาบอกขณะที่หลินกำลังจะนำถาดเปล่าไปเก็บเนื่องจากเธอเพิ่งไปเสิร์ฟที่โซนกลางเทวีมา

“ ได้ค่ะพี่ตี๋ ” เธอรับคำ ยิ้มค้อมหัวให้ผู้จัดการ ก่อนจะหุบยิ้มฉับหลังเดินพ้นมา

เมื่อเดินมาถึงเธอก็ก้มหน้าลงก่อนจะเข้าไปชงเหล้าตามปกติเหมือนที่เคยทำ

“ ขอโทษนะคะ ดิฉันขออนุญาตชงเหล้าให้นะคะ ”

เธอเอ่ยขออนุญาตโดยไม่ได้มองหรือสบตากับใครบนโต๊ะเลยว่าเป็นใครอะไรยังไง เธอคิดแค่ว่ามาทำงานไม่ได้จำเป็นต้องพูดคุยหรืออะไรให้มากความ

“ เอ้า!! น้องคนสวยที่ถามทางนี่ ”

กึก!!เธอชะงักน้ำแข็งที่กำลังจะคีบใส่แก้วเหล้าทันที พร้อมกับคิด ‘ใครวะ’ ก่อนจะหันไปมองทางคนพูด

“ อ้าว!! พี่นั่นเอง เอ่อ…สวัสดีค่ะเจอกันอีกแล้ว ” เธอยกมือไหว้พร้อมแสร้งยิ้มออกไปอย่างเป็นมิตร

“ น้องทำงานที่นี่หรอครับ…พี่ชื่อกันต์นะ เรียนวิศวะยานยนต์ปีสองครับ ”

กันต์ได้ทีก็เอ่ยแนะนำตัวทันทีเพราะอยากทำความรู้จักกับสาวสวยน่ารักตรงหน้า

“ อ่อค่ะ ” เธอพยักหน้ารับรู้

“ ส่วนนี่ไอ้ชื่อเป็นหนึ่งเรียนวิศวะยานยนต์เช่นกันครับ ไอ้คนที่นั่งโซฟายาวชื่อแดนดิน ไอ้นั่นชื่อขุนเขาพวกมันสองคนเรียนบริหารครับ ” กันต์พูดไปยิ้มไป อยากให้เธอรู้จักพวกเขามากขึ้น

“ อ่อค่ะ ” เธอยังคงยิ้มให้ ประหยัดคำพูดเช่นเดิมทำเพียงแค่มองตามแต่ละคนที่พยักหน้าทำความรู้จักเท่านั้น

“ เอ่อ…ว่าแต่น้องชื่อ? ” แม้ว่าเขาจะรู้ชื่อเธออยู่แล้วจากการแนะนำต้วเมื่อตอนเย็นที่รับน้องแต่ก็อยากถามอีกครั้ง

“ หลินค่ะ เรียนวิศวะโยธาปีหนึ่ง ” เธอยิ้มบอกพร้อมนำเหล้าที่เพิ่งชงเสร็จมาวางไว้ตรงโต๊ะด้านหน้าของเป็นหนึ่ง และเผลอหันไปสบตากับเขาครู่หนึ่ง ซึ่งเขาก็มองเธออยู่ก่อนแล้วเช่นกัน แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นก็รีบยืดตัวขึ้นยืนตรงเช่นเดิมแล้วถอยห่างออกไปสองก้าวเพื่อเว้นระยะห่างจากลูกค้า

“ เก่งจังนะครับพี่ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆอย่างน้องจะเรียนวิศวะเลย ” กันต์ยังคงพูดต่อโดยไม่ได้สนใจเพื่อนร่วมโต๊ะเลยซักนิด

“ ค่ะ ” เธอตอบรับเพียงแค่นั้นเพราะไม่ค่อยชอบคุยกับคนที่ไม่สนิท

“ พูดน้อยจังครับ พี่พูดไปตั้งเยอะแหนะ ” กันต์พูดขึ้นโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากร่างบางเลย

“ หนูพูดไม่เก่งน่ะค่ะ ” เธอยิ้มรับ

“ จะเงียบได้ยัง…รำคาญ!!! ” เป็นหนึ่งพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่านใจ หลินจึงหันไปมองเขานิ่งๆก่อนจะเอ่ยขอโทษเขาออกไปตามมารยาท

หลังจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเธอก็ทำหน้าที่ชงเหล้าปกติ จนล่วงเลยเวลามาเที่ยงคืนคือเวลาเลิกงานของเธอเลยขอตัวออกมาแล้วให้พี่พนักงานประจำเข้าบริการแทน

พอเปลี่ยนชุดเสร็จเธอก็กำลังจะเดินไปที่รถเก๋งคู่ใจ แต่เธอก็ต้องชะงักเมื่อเจอผู้ชายคนหนึ่งยืนพิงรถเธออยู่เขาคนนั้นก็คือ ผู้ชายที่ชื่อเป็นหนึ่งนั่นเอง

“ พี่คะรบกวนหลบหน่อยได้ไหมคะหนูจะขึ้นรถค่ะ ” เธอพูดกับเขาอย่างสุภาพ

“ นี่รถเธอ? ”

เขาเลิกคิ้วถาม ถึงแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นรถเธอแต่ก็แค่อยากถามเพื่อไม่ให้เธอเห็นพิรุธจากเขาได้

“ ค่ะ ”

เธอพยักหน้าตอบนิ่งๆ ทำแววตาใสซื่อเหมือนไม่รู้ว่าเขาตั้งใจมายืนตรงนี้เพราะที่ลานจอดรถของมหาลัยเธอก็เห็นเขาตอนที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถเช่นกัน และเธอก็รู้ว่าเขาจอดมองเธออยู่ตอนนั้น

“ เชิญ ” เขาผายมือพร้อมขยับออกนิดหน่อย

“ ขอบคุณค่ะ ” เธอค้อมหัวตอบก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับแต่ทันใดนั้นก็...

ปึกกกก พรึบบบบ!!!

เสียงเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับพร้อมกับเป็นหนึ่งที่เข้าไปทิ้งตัวลงนั่งที่เบาะ ปิดประตูเสร็จสรรพ