ตอนที่2 เธอเข้ามาห้องพี่ได้ยังไง

“อืมมม อิงครับ พี่มีความสุขมากๆเลย ขอบคุณที่เปิดโอกาสให้พี่ได้รักอิงนะครับ พี่รักอิงฟ้านะครับ”

จุ๊บบบบ!! “อุ๊บบบ อื้อออ”

ฉันได้ยินเหมือนเสียงพี่เสือดังอยู่ข้างหูเลย นี่ฉันฝันบ้าอะไรเนี่ย แล้วจู่ๆผู้ชายในฝันก็จูบฉันแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเลย แรกๆฉันก็ดันออกแต่พอมาคิดอีกที ถ้านี่เป็นฝันก็คงเป็นฝันดีมากๆเลยทีเดียว

ฉันจึงปล่อยตัว ปล่อยใจไปกับเขา เราสองจูบกันเนิ่นนาน มันเป็นจูบที่ละมุนละไม อ่อนโยน อ่อนหวานซาบซ่าน และนี่คือจูบแรกของฉันแม้จะเป็นเพียงในฝันก็ตาม

มือเขาค่อยๆลูบไล้ตามเนื้อตัวของฉัน สัมผัสแสนวาบหวิว ลมหายใจเป่ารดที่ซอกคอ และแรงดูดเม้มทำให้ฉันอ่อนระทวยตามการจับจูงของเขาได้ไม่ยาก

“เป็นของพี่นะครับ พี่รักเรามากนะ”

เสียงพี่เสือพูดข้างใบหูฉัน มันเป็นคำที่ฉันเฝ้ารอและอยากได้ยินมานานแสนนาน ฉันจึงพยักหน้าตอบกลับไปราวกับละเมอ

#เช้าวันต่อมา

“โบว์ เธอเข้ามาในห้องพี่ได้ไง”

เสียงพี่เสือพูดขึ้นพร้อมกับแรงผลักออกจากอ้อมกอดเขาไม่แรงนัก แต่ก็ทำให้ผ้าห่มที่ปิดหน้าอกอยู่ร่นลงมาจนเห็นอกคู่สวยที่เต็มไปด้วยรอยคิสมาร์ก

พรึบบบ!!!

“ว๊ายยย!!!”

ฉันรีบจับผ้าห่มขึ้นมาปิดไว้ด้วยความรวดเร็ว ส่วนพี่เสือเขาก็หันหน้าหนีเหมือนไม่อยากเห็น

“นี่มันไม่ใช่ฝันหรอเนี่ย”

ฉันกำลังอึ้ง ตกใจ เบลอ เสียใจ ปรับอารมณ์ไม่ทันเลยตอนนี้ ฉันคิดว่าเรื่องเมื่อคืนมันคือความฝันซะอีก แล้วนี่ฉันเสียครั้งแรกให้กับพี่เสือไปแล้วจริงๆหรอ? งั้นฉันคงกลายเป็นเพื่อนที่เลวมาก ฉันนอนกับแฟนเพื่อนรักของตัวเอง แค่คิดถึงตรงนี้หัวใจฉันก็ปวดหนึบไปหมด

“พี่ถาม…ว่าเธอเข้ามาห้องพี่ได้ยังไง”

เสียงพี่เสือดังขึ้นอีกครั้งทำให้ฉันหลุดออกจากภวังความคิดเมื่อครู่

“หะ ห้องพี่เสือ”

ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองเขาที่ท่อนบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างก็คงไม่ต่างกันมีเพียงผ้าห่มผืนเดียวกันกับฉันที่ปิดบังไว้อยู่ แล้วก็ต้องหลบสายตาคู่คมที่จ้องมาราวกับจะกินเลือด จะกินเนื้อกัน

“ใช่ห้องพี่ ห้อง69” พี่เสือกอดอกจ้องหน้าฉันนิ่งพร้อมย้ำบอกถึงเลขห้อง

“ดะ ได้ไงคะ นี่มันห้อง99ที่โบว์จองไว้นี่คะ”

ฉันรีบอธิบายบอกเลขห้องตัวเองไปแม้ยังจะมึนงงอยู่ก็ตาม

“มันจะเป็นไปได้ไง นี่มันห้อง…. เชี่ยยย!!09”

พี่เสือเอื้อมไปหยิบป้ายเลขห้องตรงโต๊ะข้างเตียงมาพร้อมกับสบถออกมาเสียงดัง สรุปว่าเราทั้งคู่เข้าห้องผิด น่าจะต่างคนต่างเมาเลยทำให้มองเลขห้องผิดกัน

“โบว์ไปจัดการตัวเองก่อนเถอะ เราค่อยมาคุยกัน”

พี่เสือหันมาบอกฉันด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนลงกว่าเดิมมากๆ ส่วนฉันก็พยักหน้ากำผ้าห่มแน่น ก้มลงหยิบเสื้อผ้าที่พื้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทั้งผ้าห่มโดยไม่สนใจพี่เสือเลยว่าตอนนี้เขาอยู่สภาพแบบไหน

ฉันเข้ามายืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ มองตัวเองผ่านกระจกสภาพดูไม่ได้เลยตอนนี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันมันเต็มไปด้วยรอยคิสมาร์กเต็มไปหมด ตั้งแต่ลำคอลงมาถึงอก ซึ่งฉันก็จำไม่ค่อยได้แล้วว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง ตอนนั้นมันเหมือนฝันกึ่งหลับกึ่งตื่นฉันจึงยอมเขา ถ้าฉันมีสติครบถ้วนและควบคุมตัวเองมากกว่านี้เรื่องแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้น

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดกับเพื่อนรักเป็นที่สุด มันไม่ควรเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย ไม่ควรเลยจริงๆน้ำตาที่พยายามกักเก็บไว้ก็ค่อยๆไหลลงมาเรื่อยเรื่อย ในสมองฉันตอนนี้มันตื้อไปหมด ไม่รู้ควรจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดี แม้ฉันจะชอบพี่เสือมากมาก แต่ฉันก็ไม่ได้อยากให้เรื่องมันเกิดขึ้นแบบนี้เลยซักนิด

“ยัยอิง…ฉันขอโทษนะ ขอโทษแกจริงๆ ฮึก”

ฉันไม่อยากอ่อนแอเลย แต่มันกลั้นน้ำตาไม่ไหวจริงๆ ถ้าอิงฟ้ารู้เรื่องนี้เข้า อิงฟ้าจะต้องเสียใจมากแน่แน่ และพี่เสือก็คงจะเสียใจ และฉันยอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด

เมื่อยืนปรับอารมณ์ตัวเองได้แล้วฉันก็ล้างหน้า รีบจัดการใส่เสื้อผ้าทันที

แกร็กกกก!!!

ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอเข้ากับพี่เสือที่นั่งกอดอกอยู่ปลายเตียงสีหน้าเขาตอนนี้ขมวดคิ้วเป็นปมดูเครียดมากทีเดียว แต่จะให้ฉันทำยังไงได้ ฉันก็เครียดไม่ต่างจากเขาเลยตอนนี้

เม้าส์มอย.....

สรุปใครเข้าห้องใครคะ?

อ้อ คือเข้าผิดทั้งคู่สินะ....

แล้วทีนี้จะเป็นยังไงต่อคะเนี่ย!!!

พี่เสือก็เกินไปนอนกับอีกคนแต่ดันเรียกชื่ออีกคน ชิ

ก็พี่เมานี่...แล้วทำไมน้องไม่ห้าม

น้องก็เมาเหมือนกันนี่คะ แถมยังคิดว่าฝันอีก (พูดเสียงเบาก้มหน้างุด)