จุดเริ่มต้น 2

ร่างบอบบางของแม่ลูกหนึ่งนอนพลิกตัวไปมาด้วยความอ่อนล้า เวลาผ่านไประยะหนึ่งเจ้าตัวกระพริบตาอย่างงงงวย เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ล่าสุดที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส ดวงตาคู่งามก็เบิกกว้างก่อนลุกขึ้นนั่งด้วยหัวใจสั่นระรัว เหตุการณ์เมื่อครู่นี้มันเหมือนจริงจนไม่อาจคิดว่าเป็นความฝันได้อีกแล้ว

หมาวเสี่ยวหลินผุดลุกขึ้นนั่งสร้างความตกใจให้เด็กชายตัวผอมบางที่นั่งอยู่ข้างกันสะดุ้งขยับเข้าไปนั่งมุมห้อง

หมาวเสี่ยวหลินเธอมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นกลัวและประหลาดใจ เธอสำรวจร่างกายที่ผูกแผดเผาอย่างสับสนความทรงจำล่าสุดของเธอคือแรงระเบิดจากถังแก๊สและความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

อีกทั้งคิดว่าคงไม่รอด แล้วไหนถึงได้ตื่นขึ้นมานอกจากความอ่อนล้าก็ไม่มีความเจ็บ เหมือนแค่หลับไปตื่นหนึ่ง โดยที่ไม่ได้สังเกตเห็นเด็กที่อยู่ด้วยตั้งแต่แรก

"มะ แม่ครับ" หลินจื่อมู่เอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เมื่อเห็นมารดามีท่าทีแปลกไป

หมาวเสี่ยวหลินสะดุ้งรีบมองไปยังเสียง พลางความทรงจำที่ไม่คุ้นเคยต่างหลังเข้ามา และนี่ไม่ใช่เธอหมาวเสี่ยวหลินเชฟสาวผู้มากความสามารถ! แต่เป็นหวางเหมิงเหมิงภรรยาสาวของนายทหารที่แต่งงานมีครอบครัวมีลูกแล้ว

ที่สำคัญยังแยกบ้านตั้งแต่แต่งเข้าได้ไม่กี่วัน เพราะไม่ถูกกับพี่สะใภ้ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของตนเอง และสามีของผู้หญิงคนนั้นคือพี่ชายของสามีหวางเหมิงเหมิง

หวางเหมิงเหมิงเป็นผู้หญิงหน้าตาดี และในบ้านยังมีลูกพี่ลูกน้องที่เกิดวันเดือนปีเดียวกัน เพียงแต่อีกฝ่ายดันเป็นตระกูลหลักและเธอคือตระกูลหวางสายรอง ทั้งสองแย่งกันชิงดีชิงเด่นมาตั้งแต่เด็ก และแน่นอนว่าคนที่แพ้ย่อมเป็นเธอ

ย้อนกลับไปเจ็ดปีที่แล้วตระกูลหวางไม่ถึงกลับไม่มีเงินแต่ก็ไม่ได้ยากจน เพราะคนในตระกูลทำงานในโรงงานหนึ่งมารุ่นสู่รุ่นมีเงินเดือนเข้ากองกลางตลอด หลานชาย หลานสาวต่างได้เรียนถ้วนหน้า

หวางเหมิงเหมิงและหวางจิ่นเย่พี่สะใภ้เรียบจบมัธยมปลายถึงวัยแต่งงานพอดี ทั้งคู่พบเข้ากับสองพี่น้องหลินที่เป็นทหารเกณฑ์แต่ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี หวางเหมิงเหมิงคบหากับหลินจื่อคุนหรือก็คือสามีของเธอในปัจจุบัน

หวางจิ่นเย่กลัวน้องสาวได้ดีกว่าจึงแต่งเข้าบ้านหลินไปก่อนช่วงต้นปี ตามมาด้วยหวางเหมิงเหมิงที่แต่งเข้าทีหลังเพราะอยากศึกษากันก่อน หลังจากนั้นไม่กี่วันต่อมาทหารที่ไม่ผ่านเกณฑ์ถูกตัดออก หนึ่งในนั้นคือหลินจวินหมิงหรือพี่ชายสามี

ที่บ้านเริ่มมีปากเสียงจากที่สองสะใภ้ข่มกันอยู่แล้ว ทำให้หวางเหมิงเหมิงบอกสามีแยกบ้าน แต่หลังแยกบ้านก็อาศัยในบ้านเดียวกันอยู่ ถึงข่มพี่สะใภ้แต่หวางเหมิงเหมิงยังเกรงใจแม่สามี ทำให้เงินเดือนที่สามีส่งกลับมาให้แทบไม่ได้รับ

เพราะครั้งไหนที่ไปรษณีย์มาส่งของที่บ้านหรือเงินแม่สามีจะใช้สิทธิ์แม่ในการรับของ ถึงจะจ่ายหน้าซองถึงหวางเหมิงเหมิงก็ตามแต่ เงินที่สามีส่งกลับมาให้ถึงมือบ้างไม่ถึงมือบ้าง แต่ว่าหวางเหมิงเหมิงไม่กล้าบอกสามี ต้องอยู่แบบอด ๆ ยาก ๆ กับลูกชาย

หวางเหมิงเหมิงอยู่ใต้โอวาทของแม่สามีต่างจากแต่ก่อน และหวางจิ่นเย่ที่ตีคู่มากับเธอกลับแซงหน้าขึ้นไป เพราะมีแม่สามีคอยให้ท้าย สังเกตได้จากทั้งสองที่มีลูกชายเหมือนกันแต่ลูกของเธอกลับได้รับการปฏิบัติที่ไม่ค่อยดี

"จื่อมู่"

หมาวเสี่ยวหลินในร่างของหวางเหมิงเหมิงยังคงสับสนแต่ใต้จิตสำนึกบอกว่าเด็กตรงหน้าคือลูกชายของเธอกับสามี และเมื่ออีกฝ่ายตอบกลับทำให้เธออึ้งอีกรอบ มันไม่ใช่ฝันหรือการที่เธอคิดไปเอง

"แม่"

หลินจื่อมู่ที่ชิดฝาผนังเริ่มขยับกลับมาอยู่ที่เดิมและมองแม่ของเขาอย่างหวาดกลัว "ผมไม่ได้แย่งไม้จากพี่ใหญ่นะ เขาเป็นคนแย่งไปจากผมแต่ผมไม่ให้"

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็คือหลานชายคนโตของแม่สามีมาแย่งไม้จากลูกของเธอ เกิดการยื้อแย่งกันไปจนหลินจื่อเชียนล้มมีแผล แน่นอนว่าหวางเหมิงเหมิงเห็นเหตุการณ์ หลังทำความสะอาดบ้านเสร็จรีบพาลูกชายเข้ามาหลบในห้องนอน