ให้ท้ายกันเกินไป 2

ทั้งสองบ้านพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนแยกบ้านกัน บ้านเจียงมีรถยนต์ของบ้านหยางขับมาส่งที่บ้านทำให้ไม่ต้องเดินให้เหนื่อย ถึงแม้จะสนิทกันแต่ว่าฐานะของบ้านหยางนั้นดีกว่าเห็น ๆ ถึงสามารถมีรถยนต์ได้

ภายในบ้านเจียงที่เป็นบ้านขนาดกลางหน้าต่าง ประตูถูกปิด โจวอันเดินเข้ามาหาลูกสาวที่ก้มหน้าอยู่ "เจียงฮวนเรื่องมันก็เกิดไปแล้วลูกจะมาว่าน้องได้อย่างไร? อยากให้น้องเสียหายหรือ" เจียงฮวนกอดอกยืนพิงพนังอยู่ตรงข้าม

"แม่พูดอะไรครับ ถามลูกสาวก่อนไหมว่าทำอะไรลงไป หยางเทียนอีเป็นตำรวจมากความสามารถอีกไม่นานจะได้เลื่อนขั้น ถ้าเรื่องนี้เผยแพร่ออกไปคนจะคิดยังไงที่พี่เขยรังแกน้องภรรยา" ถึงแม้ว่าคนเริ่มก่อนจะเป็นน้องสาวของเขา แต่เรื่องตำแหน่งหลายคนสามารถทำให้สกปรกได้

"เยว่ผิงก็เหมือนกัน นั่นสามีของพี่สาวเธอทำไมถึงกล้าทำแบบนั้น"

เจียงซานผู้เป็นพ่อไม่ได้พูดอะไรแต่เขาขมวดคิ้ว เดิมทีเรื่องที่น้องสาวแต่งเข้าบ้านสามีพี่สาวหลังพี่สาวเสียชีวิตมันก็ไม่ได้แปลกอะไร แต่ในตอนนี้ลูกชายคนโตของเขากำลังต่อว่าน้องสาว

เธอหลุบสายตามองต่ำดูเหมือนว่าเจียงเยว่ผิงกับพี่สาวจะชอบผู้ชายคนเดียวกัน และทั้งคู่เจอหยางเทียนอีผ่านพี่ชายที่เป็นสหายสนิทกัน และครอบครัวยังสนิทกันไม่แปลกที่จะตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่ง เจียงเยว่ผิงเคยบอกพี่สาวว่าชอบหยางเทียนอี ผู้เป็นพี่สาวในตอนแรกก็ยอมถอยให้ แต่ใครจะรู้ว่าหยางเทียนอีกลับเข้ามาวุ่นวายกับเจียงลู่แทน

เสียงหึร้องขึ้น

"พอเกิดเรื่องขึ้นก็เอาแต่เงียบ รู้ทั้งรู้ว่าสองบ้านสนิทกันมากแค่ไหนยิ่งควรเว้นระยะห่าง แม่ให้ท้ายน้องมากเกินไปแล้วครับ"

"เจียงฮวน"

"ผมรู้ครับพ่อ" เจียงฮวนถอนหายใจ

"ตอบฉันมาเธอคงไม่ได้ทำอะไรบ้า ๆ ลงไปใช่ไหมเยว่ผิง" เจียงเยว่ผิงเงยหน้าขึ้นและส่ายหน้า

"ฉันไม่ได้ทำอะไรค่ะ" เพราะคนที่ทำคือเจียงเยว่ผิงคนก่อน อีกทั้งยังทำแค่มอมเหล้าเท่านั้น

เจียงฮวนผู้เป็นพี่ชายในความทรงจำเขาสนิทกับน้องสาวอีกคนมากกว่า และไม่ชอบที่บ้านจะตามใจน้องสาวคนเล็กมากเกินไปอย่างเช่นเหตุการณ์ในครั้งนี้ จะมีผู้หญิงสักกี่คนกล้าร่วมหลับนอนกับผู้ชายทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน ไม่ใช่ว่าวางแผนเอาไว้แล้วหรือ แต่พอมองสีหน้าของน้องสาวก็ไม่เห็นอะไรแปลกไป

"ก็ดี" กล่าวจบเขาก็เดินออกจากบ้านไป โจวอันมองลูกสาวด้วยความเป็นห่วงและน้อยใจลูกชาย

"เยว่ผิงลูกไม่ต้องไปฟังพี่ชายของลูก ถึงอย่างไรแม่จะทวงยุติธรรมให้ลูกเอง บ้านหยางไม่กล้ารังแกพวกเรา"

"ค่ะ" เจียงเยว่ผิงได้แต่รับคำ ตอนนี้จะให้เธอทำอะไรได้ก็ทะลุมิติมาอยู่ในฉากอย่างว่าแล้ว มันเกินที่จะแก้ไขสถานการณ์ไปแล้ว และเธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้มาอยู่ในร่างนางร้าย จึงได้แต่ปิดปากเงียบไว้ก่อนที่พวกเขาจะสังเกตเห็นว่าเธอไม่ใช่เจียงเยว่ผิงคนนั้น

"เอาละ ผมจะไปโรงเรียนแล้ว ให้ลูกนอนพักผ่อนทำอาหารให้สักหน่อยคงดีขึ้น" เจียงซานกล่าว เขาเป็นครูใหญ่การไปโรงเรียนสายเป็นสิ่งที่ไม่ควยอย่างมาก

"ค่ะ"

เจียงเยว่ผิงถูกพาตัวมายังห้องนอนของเธอที่รู้ได้ทันทีว่าเป็นลูกสาวคนโปรด อาจเพราะเป็นลูกสาวคนเล็กถึงได้เอาแต่ใจ ขนาดของพี่สาวยังเอามาครองได้ หลังอาบน้ำแม่ของเธอก็นำข้าวต้มมาให้ที่ห้องนอน

"ให้ฉันออกไปกินข้างนอกจะดีกว่านะคะ" มีเพียงความอ่อนล้าให้พักสักหน่อยก็หายดีแล้ว โจวอันส่ายหน้า "แม่รู้ว่าลูกต้องเจ็บปวดไม่ต้องสนใจผู้ชายบ้านเราคนพวกนี้ไม่เข้าใจลูกสักนิด เยว่ผิงลูกไม่ต้องห่วงหลังจากนี้ลูกจะได้แต่งงานกับหยางเทียนอีแน่นอน"

ถ้าผู้เป็นแม่ยังไม่เดินออกไป คงจะเห็นใบหน้าอันบิดเบี้ยวของลูกสาวที่ไม่แปลกใจว่าทำไมเจียงเยว่ผิงถึงทำเช่นนั้น ที่แท้ก็มีแม่คอยให้ท้ายนี่เอง