นางเอกในนิยาย 1

จะว่าไปแล้วหยางเทียนอีทรงพลังจริง ๆ หรือไม่ก็เป็นเพราะเขาเมา เจียงเยว่ผิงที่กลับมาพักที่บ้านในวันที่ห้าถึงหายดี รอยต่าง ๆ บนร่างกายก็ไม่เหลือแล้ว ช่างเป็นการทรมานตัวเองอย่างมาก เพราะมีร่องรอยที่คอและคนอื่นรู้ว่าเธอยังไม่ได้แต่งงานจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอก ไม่อย่างนั้นอาจมีข่าวลือเรื่องของเธอขึ้นมาได้

"น้าเล็กขา พรุ่งนี้ไปรับถงถงที่โรงเรียนได้ไหมคะ คุณย่าบอกว่าให้มาถามน้าเล็กค่ะ" หยางซือถงเดินถือตุ๊กตาผ้าเข้ามาหาเจียงเยว่ผิงที่นอนอยู่บนเตียง เจียงเยว่ผิงมองหลานสาวที่มาหาทุกวันพลางยิ้มอ่อน

“ได้สิ พรุ่งน้าเล็กจะไปรับที่โรงเรียนของหลานเอง พ่อของหลานรู้เรื่องนี้หรือยัง"

"รู้แล้วค่ะ" เจ้าตัวว่าพร้อมกับพยักหน้า

บทสรุปของเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้น คือการแต่งงานโดยที่ทางบ้านหยางจะให้เหตุผลกับคนอื่นว่าหยางซือถงต้องการแม่ เจียงเยว่ผิงผู้เป็นน้าสาวเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กนับว่าเหมาะสมแล้ว ส่วนเรื่องที่ร่วมหลับนอนทุกคนจะไม่พูดถึง ไม่อย่างนั้นบ้านเจียงจะเสียหายเอาได้

เจียงเยว่ผิงไม่สามารถขัดคนอื่นได้ และที่ผ่านมาเจ้าของร่างเดิมแสดงออกมาตลอดว่ารักพี่เขยคนนี้มาก ถ้าเธอปฏิเสธก็จะเป็นที่สงสัยเอาได้ ยิ่งแม่ของเธอที่สนิทกับเจ้าของร่างที่สุดคงสังเกตเห็น พ่อแม่ไม่เท่าไรแต่พี่ชายนี่สิที่ไม่ค่อยตามใจน้องสาวคนนี้มาก

อีกสิ่งหนึ่งก็คือก่อนอื่นเธออยากเจอนางเอกนิยายคนนั้นก่อน ว่าจะเป็นคนอย่างไร ถ้าเป็นคนดีและรักหลานสาวจริง ๆ บางทีคงหาทางหลีกเลี่ยงได้

"วันนี้มีการบ้านไหมจ๊ะ น้าเล็กจะสอนให้" เจียงเยว่ผิงถามหลานสาวเมื่อเห็นพยักหน้าจึงลูบหัวเบา ๆ อย่างเอ็นดูแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ออกไปรอที่โต๊ะน้าเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวตามออกไป"

เป็นเวลาเลิกเรียนของหยางซือถงปกติหล่อนจะกลับไปอยู่ที่บ้าน หรือไม่ถ้าวันไหนหยางเทียนอีไปรับเองก็จะอยู่สถานีตำรวจรอกลับพร้อมกัน แต่ช่วงนี้เจียงเยว่ผิงไม่ได้ไปหาที่บ้านทำให้หล่อนบอกคนขับรถให้มาส่งที่นี่

เจียงเยว่ผิงใช้เวลาจัดการตัวเองไม่นานก็ออกมาข้างนอก ถึงเจ้าของร่างนี้เรียนไม่เก่งแต่ก็เคยเรียนและเนื้อในคือนักแสดงที่เรียนจบได้รับเกียรตินิยม การสอนหลานสาวไม่ใช่เรื่องที่ยากอะไร ที่สำคัญอนุบาลไม่ได้มีการบ้านยาก

"สองน้าหลานกำลังทำอะไรกัน ยายซื้อขนมโปรดของหลานมาด้วยนะถงถง" โจวอันผู้เป็นยายเดินเข้ามาภายในบ้านเห็นลูกสาวกับหลานสาวนั่งอยู่

"น้าเล็กกำลังสอนการบ้านค่ะ"

เจียงเยว่ผิงที่ก้มสอนหลานสาวจับคู่การบ้านอยู่ขยับมานั่งดี ๆ ต้องบอกว่าห้าวันที่ผ่านมาแม่ของเธอดูแลเธอดีมาก อาหาร ขนม หรือเสื้อผ้าซื้อมาให้ทุกวัน

"กินของว่างกันก่อน"

ที่บ้านมีเพียงสองคนที่ทำงานนั่งก็คือเจียงซานและเจียงฮวน การที่โจวอันซื้อของฟุ่มเฟือยได้ไม่ใช่เพราะเงินเดือนทั้งหมด ที่บ้านยังมีร้านค้าบะหมี่ร้านหนึ่งที่มีรายได้พอสมควรที่เจียงฮวนเป็นคนดูแลอยู่ อันที่จริงหากเจียงเยว่ผิงเป็นคนเอาการเอางานที่บ้านคงยกร้านให้ดูแลแล้ว

ความสัมพันธ์ระหว่างสองบ้านในตอนนี้ยังคงดี แต่ก็มีเปลี่ยนไปบ้าง อย่างเช่นปกติในทุกวันแม่ ๆ จะมาเจอกัน แต่โจวอันให้เหตุผลว่าต้องดูแลลูกสาวไป ทั้งทีเจียงเยว่ผิงสามารถช่วยเหลือตนเองได้

จริง ๆ มันไม่มีอะไรเพียงแต่โจวอันกลัวว่าบ้านหยางจะผิดคำพูด ทำให้ลูกสาวของเธอต้องเสียหายเท่านั้น พอหลังจากแต่งงานไปสถานการณ์ก็กลับมาเป็นปกติ

เย็นวันต่อมาเป็นช่วงที่หยางเทียนอีไปรับลูกสาว เนื่องจากเป็นวันหยุดของเขา เจียงเยว่ผิงแต่งตัวเสร็จก็เดินมาที่บ้านหยางไม่ได้สนเรื่องก่อนหน้านี้

"หลานสาวคงจะบอกพี่แล้วว่าวันนี้ฉันจะไปด้วย" หยางเทียนอีมีสีหน้าแปลกใจก่อนจะตอบรับเบา ๆ

"อืม"

เจียงเยว่ผิงออกมานั่งรอหน้าบ้าน ในขณะที่หยางเทียนอีกำลังแต่งตัว เธอหยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา ด้วยที่บ้านหลังนี้เป็นตำรวจไม่แปลกที่จะเป็นหนังสือพิมพ์ด้านความรุนแรง สถานการณ์ในตอนนี้มันต่างจากเดิมไปแล้ว

"ไปกันเถอะ"