ให้ท้ายกันเกินไป 1

"หยางเทียนอี!"

ยังไม่ทันได้ตื่นลู่หลินในร่างของเจียงเยว่ผิงก็ได้ยินเสียงร้องที่คุ้นหู ก่อนคนข้างกายเธอจะขยับตัวนั่นก็คือหยางเทียนอีผู้มีศักดิ์เป็นพี่เขยเจ้าของร่าง และคนที่ร้องเรียกไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นจ้าวลู่ซือผู้เป็นแม่ของหยางเทียนอี เจียงเยว่ผิงรู้สึกตัวว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นรีบลุกขึ้นและนำผ้ามาห่มกายเอาไว้

หยางเทียนอียกมือนวดขมับ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเขายังจำไม่ค่อยได้เหลือบมองคนที่มองว่าเป็นน้องสาวมาตลอดพลางถอนหายใจ และหันไปมองแม่ของเขาที่ยืนอยู่

"เกิดอะไรขึ้นรีบไปใส่ชุดเดียวนี้!" คุณป้าจ้าวมีใบหน้าบูดบึ้งและไม่พอใจในตัวของลูกชาย

"ครับ"

เจียงเยว่ผิงปล่อยให้อีกคนเดินออกจากห้องไปก่อนถึงได้ลุกขึ้นมาแต่งตัว และหอบร่างกายที่ระบมออกไปข้างนอกห้อง มีคุณลุงหยางคุณป้าจ้าวและหยางเทียนอีกับหยางซือถงหลานสาวตัวน้อยที่กำลังเตรียมตัวไปโรงเรียน อีกฝ่ายที่เห็นคนเป็นน้าก็หันมายิ้มให้

"น้าเล็ก"

"ซือถงน้อย"

"เยว่ผิงนั่งลงก่อน ป้าให้คนไปตามบ้านของเรามาแล้ว"

"ค่ะ"

ภายในห้องโถงที่เป็นห้องใหญ่กลับไม่มีเสียงพูดคุย ขนาดหลานสาวตัวน้อยที่ผู้เป็นพ่อจะต้องเป็นคนไปส่งที่โรงเรียนคุณลุงหยางก็ให้คนขับรถไปส่งหลานสาว

ไม่นานสมาชิกบ้านเจียงที่เหลือก็มา เจียงฮวนเป็นสหายของหยางเทียนอีเขารู้จักนิสัยสหายของเขาและน้องสาวของตนเองดี

"เจียงเยว่ผิงไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วเธอทำอะไร?"

การที่น้องสาวของเขาถูกพบว่านอนร่วมห้องกับพี่เขยของตนเอง เจียงฮวนก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือแผนของน้องสาวที่ทำแน่ ๆ เพราะน้องสาวของเขารักผู้ชายคนเดียวกัน แต่คนที่ได้ครองคู่ในตอนนี้ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

"เจียงฮวนนั่นน้องสาวของลูกนะ! ถ้าเรื่องนี้ถึงหูคนนอกชื่อเสียงของน้องสาวจะเสียหายมากแค่ไหน" โจวอันผู้เป็นแม่รีบพูด ก่อนจะหันไปคุยกับบ้านหยางที่เกี่ยวดองกันมาก่อน

"บ้านเจียงเลี้ยงเยว่ผิงมาอย่างดี ถ้าคนข้างนอกรู้ว่าพี่เขยนอนกับน้องภรรยาอะไรจะเกิดขึ้น"

หยางเทียนอีเพิ่งได้สติเขานึกถึงเหตุการณ์ของเมื่อคืนที่เขาเป็นคนเริ่มก่อน และเจียงเยว่ผิงไม่ได้ห้ามและรู้ดีว่าคนที่ควรโทษที่สุดคือตัวเขาเองที่ดื่มสุราจนจำอะไรไม่ได้

คุณป้าจ้าวถอนหายใจ

"โจวอันเรื่องนี้ฉันรู้ดีว่าหลานสาวของฉันจะเสียหาย"

ความสัมพันธ์ระหว่างสองบ้านไม่ใช่เพียงการเกี่ยวดองกันเท่านั้น พ่อแม่ทั้งสองบ้านยังเป็นสหายที่รู้จักกันมานาน พอย้ายมาอยู่ใกล้กันจึงสนิทกันมากขึ้น ยิ่งบ้านหยางแต่งสะใภ้บ้านเจียงเข้าไปยิ่งสนิทกันมาก และวันนี้กล่าวได้ว่าบ้านเจียงเสียหายเป็นอย่างมาก

"ใช่ บ้านเจียงไม่ต้องห่วงอย่างไรเทียนอีต้องรับผิดชอบเยว่ผิงแน่ ๆ แต่ว่าพวกเราคงต้องพูดคุยกับลูกชายก่อน" คุณลุงหยางกล่าวพลางมองลูกชายด้วยสีหน้าผิดหวัง

หยางเทียนอีเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของบ้าน และหลังภรรยาจากไปเมื่อสามปีก่อนก็ไม่มองคนอื่น เดิมทีหากต้องการแต่งเจียงเยว่ผิงเข้ามาแทนที่ย่อมไม่มีใครกล้าว่า แต่นี่อะไรกลับทำผิดธรรมเนียมไปก่อน

"นึกไม่ถึงว่าฉันแค่ให้ลูกสาวนำอาหารมื้อเย็นมาให้จะเป็นเช่นนี้ ทีหลังคงไม่ต้องนำมาส่งแล้ว" ต่อให้ลูกสาวจะเป็นคนเริ่มโจวอันก็เข้าข้างลูกสาวอยู่ดี

เสียงกระแอ่มเบา ๆ ดังขึ้น

"เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของพวกเขา คุณไม่ต้องเข้าไปยุ่งจะดีกว่าครับ" เป็นเจียงซานที่เอ่ยขึ้นด้วยกลัวว่าทั้งสองบ้านจะมีปัญหา

"ใช่ ๆ เรื่องของคนสองคน ฉันจะสั่งสอนลูกชายให้ดีเธอไม่ต้องห่วง พาหลานสาวไปพักผ่อนเถอะค่ะ" คุณป้าหยางรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว การไม่มีปัญหาจะดีที่สุด

"ครับ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ" เจียงฮวนบอกและหันมามองน้องสาวคนเล็กนิ่ง ๆ

เจียงเยว่ผิงนั่งก้มหน้าไม่ใช่อับอาย แต่ความทรงจำที่ได้รับมามันทำให้อับอายมากกว่า เจียงเยว่ผิงผู้หญิงคนนี้ไร้ยางอายจริง ๆ ถึงแม้เธอจะเป็นนักแสดงยังอดที่จะอายไม่ได้ ยังดีที่ว่าเก็บสีหน้าเก่ง