นางเอกในนิยาย 2

“ค่ะ"

ระหว่างทางขับผ่านเจียงเยว่ผิงไม่ได้พูดอะไร เธอมองด้านนอกอย่างสนใจ ถึงแม้ว่าจะไม่คุ้นชินอยู่บ้างที่คนทำงานหนักอย่างลู่หลินต้องมาทนอยู่ในบ้านเป็นระยะเวลาหลายวัน แต่สภาพของเธอก็ออกข้างนอกไม่ได้

มณฑลที่อยู่เป็นมณฑลใหญ่ ทำให้การค้าพัฒนาเป็นอย่างยิ่ง มองไปทางด้านในก็มีแต่ผู้คนยิ่งก่อนถึงโรงเรียนจะเป็นตลาดของอำเภอคนจึงพลุ่งพล่าน

รถยนต์มาจอดหน้าโรงเรียนแต่ก็ห่างพอสมควร ก่อนหยางเทียนอีและเจียงเยว่ผิงจะลงรถเพื่อไปรับเด็กน้อยของที่บ้าน หยางเทียนอีมีใบหน้าสงบนิ่งในขณะที่เธออยากรู้อยากเห็นเรื่องอื่นด้วยเป็นเมืองใหญ่โรงเรียนนี้ก็ใหญ่ตามไปด้วย ข้างหน้าโรงเรียนค่อนข้างที่จะวุ่นวาย

ผู้หญิงที่น่าจะเป็นครูอนุบาลเดินจูงมือหยางซือถงออกจากโรงเรียน เจ้าตัวหันมองซ้ายขวาไม่นานก็เจอเข้ากับผู้ปกครองของลูกศิษย์ ก่อนจะเดินเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้ม เจียงเยว่ผิงมองอีกฝ่ายอย่างเงียบ ๆ นี่คือ ไป๋เสวี่ยหราน นางเอกในนิยายที่คู่กับพระเอก

"สวัสดีค่ะผู้ปกครองซือถง วันนี้มารับเร็วกว่าวันอื่น ๆ เลยนะคะ" ไป๋เสวี่ยหรานถามด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

แต่สำหรับเจียงเยว่ผิงที่ด้านในคือนักแสดงชั้นนำจะไม่รู้ได้อย่างไร ว่านี่คือมารยาที่อีกฝ่ายแสดงออกมา เพราะสายตาที่มองมายังเธอไม่ธรรมดา และรู้ว่าเธอคือน้องสะใภ้ของอีกฝ่าย

"น้าเล็ก!" เดิมทีหยางซือถงสนิทกับครูอนุบาลไป๋มาก แต่พอเจอคนที่เลี้ยงดูตั้งแต่เล็กและเป่าหูให้เชื่อฟังตนเองอย่างเจียงเยว่ผิง ไป๋เสวี่ยหรานก็ไม่นับว่าเป็นอะไร เจียงเยว่ผิงยิ้มอย่างอบอุ่นย่อตัวลงนั่งข้างล่างให้สายตาเท่าหลานสาว

"เหนื่อยไหมคะ วันนี้น้าเล็กมารับซือถงน้อยตามที่หลานต้องการให้มารับแล้ว"

"มีความสุขมากเลยค่ะ"

คุณครูอนุบาลดูเหมือนต้องการจะพูดคุยอะไร

"ผู้ปกครองซือถงวันนี้มารับถงถงกับน้องสะใภ้หรือคะ? ช่วงนี้เห็นเจ้าตัวน้อยพูดถึงน้าเล็กบ่อย ๆ"

“ครับ" หยางเทียนอีพยักหน้าและเหลือบมองน้าหลานอยู่ใกล้ ๆ

ไป๋เสวี่ยหรานเม้มริมฝีปากแน่นทำไมวันนี้ถึงเป็นเช่นนี้ไปได้

"กระเป๋าถงถงค่ะ ช่วงนี้ไม่ได้มีการบ้านอะไรเพราะเป็นการสอนเกี่ยวกับร่างกาย แต่ถ้าอยากฝึกสมาธิสามารถให้คัดหนังสือที่เคยทำแล้วได้"

"ขอบคุณครับ" เจียงเยว่ผิงรอให้อีกฝ่ายได้คุยกันอีกหน่อยถึงชวนกลับ

"พี่เทียนอีพวกเรากลับกันเถอะค่ะ วันนี้คุณป้านัดคุยเรื่องงานแต่งกว่าจะกลับไปทำอะไรน่าจะเสียเวลาไม่น้อย"

ใช่ เจียงเยว่ผิงตั้งใจพูดต่อหน้าอีกฝ่าย

“ตะ...แต่งงานหรือ"

เจียงเยว่ผิงพยักหน้าและเผยรอยยิ้มมองคนที่ตกใจอย่างพึงพอใจ หากนางเอกในนิยายนิสัยดีใส่ซื่อเธอก็อยากจะถอยให้ แต่เพียงพบหน้าก็รู้แล้วว่าหล่อนก็แค่แม่ดอกบัวขาวเท่านั้น ผู้หญิงด้วยกันจะไม่รู้ได้อย่างไร

"ใช่ค่ะ พี่เทียนอีจะแต่งงานใหม่ ซือถงอายุไม่น้อยแล้วควรมีแม่ดูแล" มองสีหน้าที่อึ้ง ๆ และมองหยางเทียนอีอย่างเสียใจก็ยกยิ้มมุมปาก

เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกเขา หากทั้งสองยืนยันที่จะคบหากันก็ต้องหาทางปฏิเสธงานแต่ง แต่ถ้าไม่ทำอะไรนั่นหมายความว่าคงไม่เหลือเยื่อใยต่อกันแล้ว หยางเทียนอีลังเลแต่พอเห็นว่าตนเองมากับว่าที่ภรรยาจึงได้แต่พยักหน้า

"ครับ ถงถงพวกเรากลับบ้านกันเถอะ ต้องแวะซื้อของด้วยกว่าจะกลับบ้านเดี๋ยวมืดซะก่อน"

"บอกลาคุณครูของหนูสิ" เจียงเยว่ผิงบอก ถึงอย่างไรหยางซือถงก็เป็นนักเรียนของอีกฝ่าย

"กลับแล้วนะคะ"

ความสัมพันธ์ระหว่างหยางเทียนอีกับไป๋เสวี่ยหรานดูเหมือนว่าทั้งสองเพิ่งจะเริ่ม และปกติหยางเทียนอีเป็นสุภาพบุรุษพอทำผิดต่อน้องภรรยาจึงต้องรับผิดชอบ

เจียงเยว่ผิงขึ้นนั่งข้างหยางเทียนอีเหมือนเดิม ส่วนหลานสาวตัวน้อยนั่งด้านหลังคนเดียว เธอมองกระจกรถยนต์ที่ถึงจะไม่ค่อยชัดแต่ก็มองออกมาคนที่ปรากฎในกระจกนั้นมีท่าทีอย่างไร

ไป๋เสวี่ยหรานมีใบหน้าบิดเบี้ยว หลังรู้ว่าชายที่เธอหมายปองกำลังแต่งงานกับผู้หญิงที่บอกว่าเป็นน้องสาวของภรรยาที่ล่วงลับไปแล้ว มือทั้งสองข้างกำแน่น เธอและหยางเทียนอีเพิ่งพูดคุยกันได้เมื่อไม่นานมานี้มันจะพังไม่ได้!