เป็นเพียงแม่ไก่ ที่ออกไข่ไม่ได้ 1

เฉินซือหยู่ตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสว่างเพียงแต่ว่าไม่ได้ออกไปนอกห้อง เธอได้ยินเสียงพูดคุยที่น่าจะเป็นแบบนี้ในทุกวัน ร่างกายของเธอตอนนี้พักผ่อนไม่เพียงพอแต่คงเป็นความเคยชินของร่างนี้ถึงได้ตื่นขึ้นมาในเวลานี้ ในทุก ๆ วันสะใภ้ของบ้านจางต้องตื่นขึ้นมาทำงานบ้าน รดน้ำผักที่ปลูกเอาไว้หลายแปลงเก็บมูลสัตว์นำไปแลกเงินของส่วนกลาง และช่วงเช้าก่อนกินข้าวต้องนำผักเข้าไปแลกสิ่งของในสหกรณ์ของตำบล

ปกติแล้วหน้าที่รดน้ำต้นไม้จะเป็นของเฉินซือหยู่กับไป๋เสวี่ยซึ่งเป็นสะใภ้สี่สองคน แต่หล่อนชอบทำหน้าที่แค่ช่วงแรกหลังจากนั้นจะหนีเข้าบ้านไปนอนกับลูกสาวพร้อมเหตุผลที่ว่าลูกสาวของหล่อนร้องหา

ทำให้ช่วงหลังมาสะใภ้รองเป็นคนเข้ามาทำหน้าที่นี้แทน เสียงด่าทอดังขึ้นครั้งนี้เป็นสะใภ้รองที่ถูกสะใภ้ใหญ่ของบ้านไล่ให้ไปทำอาหารที่เป็นหน้าที่ของหล่อน เฉินซือหยู่ส่ายหน้าหากเธอออกไปคงไม่พ้นต้องถูกด่า

“สะใภ้สาม!”

แต่ไม่ทันได้คิดอะไรก็ถูกคนข้างนอกทุบประตูเรียกแล้ว เฉินซือหยู่ถอนหายใจไม่ยอมออกไปเปิดประตู ต้องการให้เธอออกไปทำงานให้หรือฝันไปเถอะ ที่ผ่านมาพวกเขา

เอาเปรียบร่างเดิมมากพอแล้วเพราะอ่อนแอขี้ขลาดเลย

ถูกรังแกแบบนั้น เธอจะไม่เป็นแบบร่างเดิมเด็ดขาด ต่อให้พวกเขาคิดว่าเธอเปลี่ยนไปก็ช่างถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีวันรู้ว่าคนที่อยู่ในร่างนี้ไม่ใช่เฉินซือหยู่ที่ขี้ขลาดคนเดิม

ปัง! ปัง!

“สะใภ้สาม!” คราวนี้เสียงยิ่งดังขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อคนข้างในไม่มีท่าทีว่าจะเปิดทั้งที่ปกติต้องออกมารอแล้ว เฉินซือหยู่มองออกไปนอกหน้าต่างบานเล็กมันยังไม่เช้าแต่ต้องลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุดที่ต้องใส่ทุกวันซึ่งมีสภาพเก่าและรอยเย็บปะหลายแห่งทว่าเจ้าตัวก็จนปัญญาที่จะซื้อชุดใหม่ เธออาศัยแสงสลัวห้องโถงของบ้านเปลี่ยนชุดและเดินมาเปิดประตูห้อง

“มีอะไร”

“ไปรดน้ำผักสิ! แล้วเก็บผักมาด้วยวันนี้หล่อนต้องนำผักเข้าไปแลกไข่ ลูกชายของฉันเขาต้องได้กินไข่” จ้าวฉิงซึ่งเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านจางเอ่ยสั่งอย่างถือดี ลูกชายของหล่อนเป็นลูกชายคนโตของบ้านที่ได้กินอาหารดี ๆ และต้องได้กินไข่ไก่ทุก ๆวัน ไม่อย่างนั้นเขาจะร้องไห้งอแงได้

“อยากให้ลูกชายกินก็ไปแลกเองสิ เมื่อวานฉันเป็นคนเอาเข้าไปแลกให้แล้ว”

เฉินซือหยู่ตอบกลับทันทีหน้าที่นำผักเข้าไปแลกในสหกรณ์ไม่ใช่แค่หน้าที่ของเธอเท่านั้น สะใภ้บ้านเฉินต่างได้รับหน้าที่นี้ทุกคนขึ้นอยู่ที่ว่าตอนนั้นใครว่างอยู่ แต่ว่าส่วนมากจะเป็นสะใภ้รองกับเฉินซือหยู่ที่ต้องเข้าไปแลกเปลี่ยนสิ่งของแทน เพราะถูกเอารัดเอาเปรียบจนเคยตัวอีกทั้งไม่รู้จักตอบโต้จึงโดนจิกหัวใช้งานยิ่งกว่าไก่เสียอีก

จ้าวฉินชะงักงันเบิกตากว้างมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา สะใภ้สามที่หัวอ่อนเชื่อฟังวันนี้กลับดื้อรั้นและเถียงนางอย่างถือดี เมื่อถูกปฏิเสธหล่อนจึงรู้สึกโกรธขึ้นมาก่อนด่าทอน้องสะใภ้อย่างไม่พอใจ

“ฉันมีลูกต้องเลี้ยงไม่ใช่แม่ไก่ไม่ออกไข่อย่างแก!

น้องสามีไม่น่าแต่งสะใภ้แบบนี้เข้าบ้าน”

“มีปัญญาทำลูกแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูก ลูกใครก็ทำให้เองสิไม่ใช่หน้าที่ของฉัน” เฉินซือหยู่เหยียดยิ้มอย่ามาอ้างว่าเลี้ยงลูกอยู่ จะมีทำไมถ้าไม่พร้อมดูแล ถ้านับวันตามจริงวันนี้เป็นวันที่สะใภ้ใหญ่ต้องนำผักเข้าไปแลก แต่ที่ผ่านมาหล่อนกดหัวน้องสะใภ้มาตลอดจึงไม่ได้ไปเอง และเมื่อวานเป็นอีกวันที่สะใภ้ใหญ่ต้องไปแต่หล่อนขี้เกียจซึ่งไข่มันหมดจึงโวยวายแต่เช้าให้สะใภ้สามไปแลกให้

“สะใภ้สาม! กล้าดีนักนะอย่างนี้ต้องสั่งสอนให้เข็ดหลาบ” เสียงตวาดดังขึ้นอย่างเอาแต่ใจหล่อนจำไม่ได้แล้วว่าต้องทำเองตั้งแต่เมื่อไหร่ มีแม่สามีคอยถือหลังจึงกล้ารังแกน้องสะใภ้