ขอเงิน 1

แต่น่าเสียดายที่ถังเยว่ถิงย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ช้าเกินไป เพราะเธอมีลูกกับหลิวเสียนตงแล้ว ปีนี้หลิวเหว่ยเฉียงอายุ 9 ขวบ ส่วนลูกสาวอย่างหลิวเหว่ยถงอายุ 7 ขวบ แม้จะผ่านมาหลายปีแล้ว แต่พวกเขากลับไม่ยอมเฉดหัวเธอทิ้งเพราะต้องการให้เธอเป็นคนรับใช้ที่ไม่ต้องจ่ายเงินให้ เธอช่างโง่เขลาจริงๆ

การกระทำของถังเยว่ถิงตกอยู่ในสายตาของลูกชาย หลิวเหว่ยเฉียงปรายตามองมารดาอย่างเย็นชา ปากส่งเสียงร้อง “เฮอะ”

“พี่ชาย ทำไมพวกเราต้องมีแม่แบบนี้ด้วย” หลิวเหว่ยถงมองผมชี้ฟูของแม่อย่างรังเกียจ

ถังเยว่ถิงกระตุกยิ้มมองลูกทั้งสองคนอย่างเย็นชา ในเมื่อชาติก่อนพวกเขาร่วมมือกันทำร้ายเธอ ชาตินี้เธอก็จะหย่าขาดกับสามีสวะและทิ้งลูกเนรคุณไปเริ่มต้นชีวิตใหม่

“ไม่อยากได้ฉันเป็นแม่เหรอ แต่เสียใจด้วยที่ฉันเป็นแม่ของพวกเธอ” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองพวกเขาด้วยหางตา ทำให้ทั้งสองถึงกับสะดุ้ง

หลิวเหว่ยเฉียงขมวดคิ้ว “แม่พูดอะไรน่ะ”

“เปล่า” ถังเยว่ถิงปฏิเสธเธอมองพวกเขาอย่างเย็นชา ชาติก่อนเธอช่างโง่เขลาเสียจริง แม้กระทั่งลูกๆ ของเธอก็ยังปกป้องคนอื่น และยังปิดบังความจริงมาหลายสิบปี

“เสื้อใหม่เหรอ พ่อของลูกนี่ดีจริง ๆ นะ สอบติดมหาวิทยาลัยแล้วใช้เงินเยอะ งานก็ไม่ได้ทำ แต่ยังมีเงินมาซื้อเสื้อผ้าให้พวกลูกได้”

ถังเยว่ถิงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มที่ไม่ถึงดวงตา เธอก้มมองชุดของตนเองที่มีแต่รอยเย็บก็ปวดใจไม่น้อย ที่ผ่านมาเพื่อครอบครัวถังเยว่ถิงจึงมองข้ามสิ่งเหล่านี้และมอบสิ่งดีๆ ให้พวกเขาทั้งหมด แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้รับกลับคืนมาคือความเย็นชาและความรังเกียจเธอเท่านั้น

“...”

“พี่ ไม่ใช่ว่าแม่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ” หลิวเหว่ยถงกระซิบถามพี่ชาย

ส่วนคนเป็นแม่เลิกสนใจพวกเขาแล้ว เกือบสามปีเห็นจะได้ที่เด็กทั้งสองตามผู้เป็นพ่อไปทำงานด้วย โดยที่มีไป๋เสวี่ยหลานที่เด็ก ๆ บอกใจดี อยากได้เป็นแม่ เธอโง่เขลาจริงๆ ที่ดูไม่ออกว่าพวกเขาคบหากันมานานมากแล้ว

“เยว่ถิง”

เสียงเรียกของมารดาสามีทำให้ถังเยว่ถิงกลอกตา อย่างเบื่อหน่าย ทำไมชาติก่อนเธอถึงได้โง่เง่าขนาดนั้นถึงมองไม่ออกว่าพวกเขาเห็นเธอเป็นแค่ตัวหาเงินเท่านั้น แม้จะไม่ชอบใจแต่ก็ยังเดินออกจากห้องไปพบหล่อน

“แม่สามีมีอะไรจะให้ฉันทำเหรอ สะใภ้ใหญ่ยังว่างอยู่ให้หล่อนทำเถอะ”

แต่ก่อนไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ทุกอย่างก็มีเพียงถังเยว่ถิงที่รับผิดชอบ โดยชาติที่แล้วเธอคิดว่าพวกเขาแค่อยากให้ช่วยทำงาน แต่หลังจากรู้ความจริงก็เป็นเพราะพวกเขาตั้งใจใช้เธอทำงาน และหลอกให้หาเงินส่งสามีสวะเรียน

“ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น” แม่เฒ่าจางขมวดคิ้ว “ฉันแค่จะถามว่าเงินเดือนออกหรือยัง ที่บ้านไม่มีเงินใช้แล้วนะ ต้องส่งไปให้สามีของเธอในเมืองอีก”

“แม่ไม่ให้เขาไปทำงาน หรือขอกับเหวินลี่บ้าง” ถังเยว่ถิงถามพลางอ้าปากหาวอย่างไม่ไยดี

“น้องสาวของพวกเธอแต่งงานออกไปแล้วจะให้ไปขอเงินได้ยังไง คิดบ้างสิ” แม่เฒ่าจางขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่าวันนี้ถังเยว่ถิงเป็นบ้าอะไรมาต่อปากต่อคำกับหล่อน ก่อนจะแบมือเพื่อเอาเงิน

“ส่งเงินมาสิ ไม่อย่างนั้นเสียนตงจะตำหนิเธอเอานะ” จางฮุ่ยพูดขึ้นเหมือนทุกครั้งหล่อนรู้ดีว่าสะใภ้คนนี้รักลูกชายหล่อนมากและเงินทุกหยวนก็ต้องส่งมอบให้หล่อนเพื่อไปให้หลิวเสียนตง

“ไม่ให้ แล้วก็หาเงินส่งเขาเองเถอะ” ถังเยว่ถิงเหยียดยิ้มมองแม่สามีอย่างเย็นชาก่อนจะเอ่ยตอบอย่างไม่สะทกสะท้านว่าจะทำให้หล่อนโกรธหรือเปล่า

“ที่บ้านตอนนี้มีแค่ฉันหาเงินเข้าบ้านเดือนละ 40 หยวน คิดว่ามันพอกับค่าใช้จ่ายหรือยังไง บ้านมีตั้งกี่คนคิดจะให้ฉันหาเงินมาเลี้ยงแล้วก็ทำงานบ้านให้ราวกับคนใช้นี่นะ”

จางหงเยี่ยนเอ่ยขึ้นอย่างโมโหเมื่อถูกพาดพิงถึงเรื่องที่หล่อนขี้เกียจทำงาน “ฉันก็ทำงานที่ฉันทำได้ งานบ้านฉันก็ทำจนเสร็จ”