ตอนที่ 3 เตรียมการงานวิวาห์ 3

นี้คือสิ่งที่นางตอบกลับไปตัวนางนั้นไม่สามารถเอ่ยได้ว่าหายขาดเพราะรู้ดีว่าอีกไม่กี่วันตัวนางก็จะลดป่วยเช่นเดิมอีก ได้แต่ตอบให้อีกฝ่ายสบายใจและรู้ว่าตัวนางนั้นไม่ได้เป็นอะไรในตอนนี้

“แดดเริ่มแรงแล้วเจ้ารีบใส่หมวกคลุมเถอะ อีกเดียวรถม้าก็จะมาถึงแล้ว” เหลียงฮูหยินที่เห็นว่าแดดกำลังจะออกเอ่ยขึ้นกับบุตรสาวตนอย่างเป็นห่วง

ซึ่งแน่นอนว่าหลังจากที่เหลียงฮูหยินเอ่ยขึ้น ติงหยู่สาวใช้คนสนิทของเหลียงซูเมิ่งก็รีบนำหมวกคลุมมาช่วยใส่ให้คุณหนูของนางอย่างคล่องแคล่วว่องไว

เมื่อสวมหมวกคลุมแล้วแทบทั้งตัวของเหลียงซูเมิ่งก็สามารถกล่าวออกมาได้เลยว่าไม่มีร่างกายส่วนใดๆของนางที่สามารถลอดผ่านเสือผ้าออกมาต้องแดดต้องลมได้แม้แต่น้อย

หากผู้ใดมองมาจะเห็นเพียงร่างของสตรีผอมเพรียวผู้หนึ่งซึ่งตั้งแต่ศีรษะจรดเท้านั้นมีเพียงข้อมือเล็กๆเท่านั้นที่สามารถเล็ดลอดออกมาจากแขนเสื้อได้เพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น

ยืนรออยู่อีกไม่นานนักก็มีรถม้าคันหนึ่งมาจอดเทียบอยู่ที่หน้าประตูจวนเหลียงซูเมิ่งขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจเท่าใดนัก เมื่อรถม้าที่จอดเทียบอยู่ในขณะนี้หาใช้รถม้าของจวนของนางไม่

แต่แล้วนางก็หายข้องใจในทันที เมื่อร่างสูงแสนคุ้นเคยก้าวออกมาจากด้านในรถม้าอย่างสง่าผ่าเผย

ร่างสูงที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์แห่งบุรุษเพศ ยามนี้มายืนอยู่ไม่ไกลจากนางเท่าใดนัก ใบหน้าเรียบเฉยเพียงมองมาที่นางเล็กน้อยเท่านั้นพร้อมกับโค้งศีรษะให้นางเล็กน้อยเป็นการทักทายก่อนที่เขาจะหันไปทางที่ท่านแม่ของนางและท่านแม่ของเขายืนอยู่

นางเห็นเขาพูดคุยกับผู้ใหญ่ทั้งสองหลายคำระหว่างนั้นจึงได้โอกาสมองสำรวจเขา ดูเหมือนเขาจะดูซูบลงไปบ้าง คงเป็นเพราะต้องออกเดินทางไปไกลบ้านเป็นเวลานานแน่นอนว่าระหว่างทางคงไม่ได้สะดวกสบายเท่าที่ควร

แต่ถึงจะดูซูบลงไปบ้างแต่ก็ไม่ทำให้ความสง่างามของเขาน้อยลงไปด้วยเลย เขายังคงสง่างามเช่นเดิมไม่เปลี่ยน

“ไปกันเถอะ มาน้องสาวเจ้าขึ้นไปก่อน” เป็นท่านป้าอี้ที่เอ่ยกับมารดาของนาง

เมื่อทั้งสองเข้าไปยังรถม้าเสร็จก็เหลือเพียงแค่นางเท่านั้นที่ยังไม่ได้ก้าวขึ้นไป “มาเจ้าค่ะคุณหนู บ่าวจะประคองท่านเอง” ติงหยู่รีบขันอาสาก่อนจะรีบเดินเข้ามาจับประคองคุณหนูของนางขึ้นไปยังรถม้า เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยรถม้าจึงได้ออกตัวเดินทางไปสู่อารามจี๋ฟาซุ่น

ระหว่างทางซูเมิ่งได้เพียงมองออกไปด้านนอกหน้าต่างของรถม้าเท่านั้น นางทำทีเป็นมองทิวทัศน์ด้านนอกแต่ความจริงแล้วแอบมองบุรุษผู้หนึ่งที่ควบม้าอยู่ด้านข้างไกลๆต่างหากเล่า

ในใจยามนี้ของนางเปรียบดังกำลังมีดอกไม้เบ่งบานอยู่ แม้เขาจะไม่ได้เอ่ยสิ่งใดกับนางสักคำ หรือไม่แม้จะจ้องมองมาที่นางให้นานอย่างที่นางแอบหวัง แต่เพียงเท่านี้นางก็ดีใจมากแล้ว

ท่านแม่ของนางและท่านป้าอี้สนิทสนมกับถึงขั้นนับถือกันเป็นพี่สาวน้องสาวแน่นอนว่าบุตรยอมต้องเคยเล่นด้วยกันในวัยเด็ก เพียงแต่ในวัยเด็กมีเพียงพี่สาวของนางเหลียงซีซีเท่านั้นที่ได้เป็นเพื่อนในวัยเด็กของเขา ส่วนตัวนางนั้นเกิดห่างจากพี่สาวเกือบสามปี ซึ่งแน่นอนว่าเขาในวัยเก้าขวบย่อมไม่อาจมาเล่นกับนางแน่

สองปีก่อนจำได้ว่านางถึงขั้นแอบปวดใจอยู่หลายครั้ง เมื่อพี่สาวของนางมักจะได้รับของจากเขาอยู่หลายครั้ง ของที่ส่งมาล้วนเป็นของจากต่างเมืองมีราคาสูง

นางเคยแอบคิดว่าทั้งสองคนมีใจให้กันด้วยซ้ำ นางเก็บความเสียใจเอาไว้มาตลอดจนกระทั่งพี่สาวของนางออกเรือนไปกับพี่เขยของนางเมื่อสองปีก่อน แล้วเขาก็ได้ส่งของขวัญแสดงความยินดีมาให้กับพี่สาวของนางนั่นแหละ นางถึงได้รู้ว่าคนทั้งสองต่างรักใคร่ประหนึ่งพี่น้องเท่านั้นหาใช่เป็นความรักแบบชาวหญิงที่นางคิดไม่

แน่นอนว่านางนั้นโล่งใจเป็นที่สุด หลังจากนั้นมานางก็เฝ้ามองเขาอยู่ห่างๆมาตลอด ไม่ได้คิดว่าจะต้องให้เขารักนางตอบเพียงแค่อยากได้รักเขาไปเช่นนี้ก็พอแล้ว แต่ก็เหมือนเรื่องตลกที่อยู่ๆนางก็จะได้แต่งงานกับเขาเสียอย่างนั้น อย่างเหมือนกับความฝันในยามหลับเหลือเกิน

ฝันที่นางไม่เคยกล้าที่จะฝัน แต่กลับกลายมาเป็นสิ่งที่ใกล้จะเป็นความจริงแล้วในที่สุด