อดีตที่ย้อนกลับ 2

ตั้งแต่ตอนวันนั้นสโนว์ก็หลบหน้านักรบมาตลอด เพราะภาพที่นักรบจูบสโนว์ในตอนนั้น ยังตามหลอกหลอนสโนว์ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น

"โนว์ ถามจริงเถอะวะมึงหลบหน้านักรบมันทำไมวะ" แบงค์ถามเพราะเห็นว่าเพื่อนของเขาหลบหน้านักรบมาเกือบอาทิตย์แล้ว

"เปล่า" ร่างบางโกหกตาใส

" ถ้ากูเชื่อมึงนะกูคงเป็นควายแล้วแหละ โนว์" ถึงพูดไปอย่างนั้นแบงค์ก็ไม่เคยถามอะไรเซ้าซี้เพื่อนเลย

" เออ พี่อ้ายเขา ฝากมาบอกว่าวันนี้เลี้ยงสายรหัสให้ไปตามที่เขานัดด้วย" แบงค์พูดพร้อมส่งโลเคชั่นไปเข้าไปในแชทของสโนว์

"อื้ม ขอบใจนะ" สโนว์พูดขอบคุณแล้วก็ก้มหน้า ก้มตาทำรายงานต่อ

สโนว์พึ่งมาเข้าใจคำว่าโลกมันแคบก็ตอนที่เจอคนที่ไม่ต้องการจะเจอนี่แหละ

"อ้าว! สโนว์มาแล้วหรอ" อ้าย พี่รหัสของร่างบางทักขึ้นทันทีที่เห็นสโนว์เดินเข้ามา

"สวัสดีครับพี่ๆ" ร่างบางกล่าวสวัสดีรุ่นพี่ทุกคนหลังจากนั้นพี่รหัสของเขาก็แนะนำ รุ่นพี่แต่ละคนให้เขารู้จักจนกระทั่งมาถึงนักรบ

"นี่นักรบจ๊ะน้องรหัสของพี่ยอร์ชแฟนพี่เอง รู้จักกันยัง"

"ครับ!!"

เมื่อรู้จักกันหมดทุกคนแล้ว พวกเขาจึงเริ่มสังสรรค์กันอย่างสนุกสนาน สโนว์กับนักรบโดนมอมอย่างหนัก จนพวกรุ่นพี่ต้องเปิดห้องให้กับทั้งสองคนด้วยนอนกันที่ผับ

ภายในห้อง

ทั้งสองคนนอนบนเตียงเดียวกัน นักรบนอนเอาหัวไปปลายเตียง ส่วนสโนว์นอนอยู่หัวเตียงไปถอดเสื้อผ้าเพราะเป็นคนขี้ร้อน

"โว้ย! ร้อนโว้ย" นักรบ โวยวายเสียงดังลั่นห้องจนสโนว์สะดุ้งตื่น จึงลุกขึ้นเอามือปิดปากของร่างสูง

"เงียบๆคนจะนอน" ร่างบางพูดเสียงแหบมีงัวเงียเล็กน้อย แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้เสียงของร่างบางจึง ทำให้ อุณหภูมิร่างกายของนักรบสูงขึ้นมา

พรึ่บ!

"เฮ้ย!"

"สโนว์" นักรบพอมีสติอยู่บ้างจึงรู้ว่าเป็นใคร

"อะไร"

" มึงน่ารักว่ะ"

"ห๊ะ! ไม่ทันให้ร่างบางพูดอะไรนักรบก็ก้มลงไปจูบปิดปากร่างบางทันที

"อื้อ!" ร่างบางครางในลำคอเมื่อริมฝีปากของตนถูกดูดดึง อุณหภูมิภายในห้องร้อนขึ้นตามความร้อนแรงของทั้งสองคน ด้วยความที่เมาทั้งคู่จึงไม่มีสติและความยับยั้งชั่งใจ จึงปล่อยให้มันเลยเถิดไปตามทางของมัน

หลังจากคืนนั้น ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เริ่มเปลี่ยนไป และดีขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ยังคลุมเครือ จนกระทั่งมาถึงวันสุดท้าย วันรับปริญญาของทั้งสองคือวันที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะต้องยุติลง

"โนว์ นักรบต้องไปเรียนต่อต่างประเทศตามคำสั่งของพ่อแม่ พวกเขาขอให้พวกเรายุติความสัมพันธ์ลงก่อน" ร่างบางเม้มปากแน่น ก่อนจะถามด้วยเสียงแผ่วเบา

"จะไปวันไหน"

"พรุ่งนี้" หลังจากวันนั้นนักรบก็เดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ และสโนว์ก็ไม่ได้ไปส่งนักรบที่สนามบินเลย

ปัจจุบัน

"พอ! เลิกฟุ้งซ่าน" สโนว์ถอนหายใจออกมาเมื่อนึงถึงความทรงจำในอดีต ร่างบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกเบอร์ที่คุ้นเคย

(ว่าไง)

"พี่อ้าย อยู่ที่ร้านหรือเปล่าครับ"

(อยู่จ้า)

" ครับเดี๋ยวผมจะเข้าไปพอดีมีนัดอย่าลืมจองโต๊ะให้ด้วยนะครับ"

(ได้จ้า)

" ครับ ขอบคุณครับ" พูดจบสโนว์ก็วางสาย แล้วลุกขึ้นไปแต่งตัวเพื่อจะออกไปเจอนักรบตามนัด ที่ร้านของพี่รหัส

" มั่นใจตัวเองหน่อยสิสโนว์" ร่างบางพูดเรียกความมั่นใจตัวเองหน้ากระจก ก่อนจะเดินออกจากห้องและไปที่ร้านของพี่รหัสทันที